Οι άνθρωποι που γυμνάζονται συστηματικά πρέπει παράλληλα με την άσκηση να ακολουθούν και ένα ισορροπημένο πρόγραμμα διατροφής το οποίο θα είναι προσαρμοσμένο στις δικές τους ιδιαιτερότητες και στο δικό τους πρόγραμμα γυμναστικής.

Η αύξηση του μυϊκού όγκου και η ταυτόχρονη μείωση του λίπους στα μικρότερα φυσιολογικά όρια μπορεί να γίνει μόνο μετά από ένα συνδυασμό άσκησης και διατροφής.
Μερικά από τα βασικά διατροφικά σημεία τα οποία θα πρέπει να προσέξετε είναι τα ακόλουθα:

H επαρκής κατανάλωση θερμίδων κρίνεται απαραίτητη. Οι θερμίδες πρέπει να σας καλύπτουν για τις βασικές ανάγκες του μεταβολισμού, για τις ενεργειακές ανάγκες κατά τη διάρκεια της άσκησης, για την αποκατάσταση των μυών μετά την περίοδο της άσκησης και τέλος για την αύξηση μυϊκού ιστού.

Επαρκής κατανάλωση υδατανθράκων για να καλυφθούν οι ενεργειακές σας ανάγκες .

Η κατανάλωση της αναγκαίας ποσότητας πρωτεΐνης ημερησίως.

Ο χρόνος κατανάλωσης τροφής πριν και μετά την περίοδο της άσκησης.

Η κατανάλωση υγρών και ενέργειας κατά τη διάρκεια της άσκησης για την αποφυγή της αφυδάτωσης και την καθυστέρηση της κόπωσης.

Χρειάζονται περίπου 350 με 500 θερμίδες περισσότερες από εκείνες που χρειαζόσασταν αν δεν κάνατε καμία μορφή άσκησης για να αυξηθεί ο μυϊκός ιστός κατά 400γρ. σε μια εβδομάδα. Φυσικά, μεγαλύτερη μυϊκή αύξηση απαιτεί και μεγαλύτερη κατανάλωση ενέργειας. Χρειάζεται σε αυτό το σημείο να σημειωθεί ότι η ενέργεια αυτή είναι επιπρόσθετη αυτής που χρειάζεται για να αποκατασταθούν οι μύες μετά την άσκηση.
Το μυϊκό γλυκογόνο αποτελεί βασική πηγή ενέργειας κατά τη διάρκεια της άσκησης και η εντατική άσκηση μπορεί να επιφέρει 30% μείωση στις πηγές του. Οι πηγές γλυκογόνου είναι απαραίτητο να αποκαθίστανται μετά την άσκηση, για να μπορέσει ο ασκούμενος να έχει αντοχή και επιδόσεις τις επόμενες μέρες.
Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δοθεί στην πρόσληψη υδατάνθρακα, ο οποίος συντελεί στην αποκατάσταση των αποθηκών γλυκογόνου αλλά και στην πρόσληψη πρωτεΐνης, καθώς κατά τη διάρκεια της άσκησης με βάρη, οι μυϊκές ίνες διασπόνται και παράγονται μεγαλύτερες σε μήκος προκειμένου να υπάρχει αντοχή στο στρες. Όσοι κάνουν ασκήσεις με βάρη έχουν μεγαλύτερες πρωτεϊνικές ανάγκες από τα άτομα που κάνουν καθιστική ζωή.
Επιπροσθέτως, όσοι επιθυμούν αύξηση μυϊκού όγκου χρειάζονται επιπρόσθετη πρωτεΐνη για την αποκατάσταση των μυών αλλά και για σύνθεση περισσότερου μυϊκού ιστού.
Μετά την προπόνηση, το σώμα χρειάζεται ενέργεια για να αποκαταστήσει τους μύες αλλά και να αναπληρώσει το μυϊκό γλυκογόνο. Η πρόσληψη τροφής 1-2 ώρες πριν, αλλά και ένα μισάωρο μετά την προπόνηση, παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην αύξηση του μυϊκού όγκου.
Η κατανάλωση ενός μικτού γεύματος πρωτεΐνης και υδατάνθρακα πριν, αλλά και μετά την προπόνηση, συμβάλλει πολύ περισσότερο στην αύξηση του μυϊκού όγκου από την αύξηση της κατανάλωσης πρωτεΐνης κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ιδιαιτέρως η κατανάλωση πρωτεΐνης πριν την άσκηση έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από την κατανάλωσή της μετά.
Συνιστάται η κατανάλωση 15-20γρ. πρωτεΐνης πριν την άσκηση συνδυασμένη με 35-50γρ υδατάνθρακα. Μετά την άσκηση προτείνεται η κατανάλωση 15-20γρ. πρωτεΐνης με 50γρ. υδατάνθρακα. Παρατηρούμε ότι η κατανάλωση του υδατάνθρακα πρέπει να είναι μεγαλύτερη μετά την άσκηση και αυτό γιατί δίνεται προτεραιότητα στην σύνθεση του μυϊκού γλυκογόνου.
Παρακάτω σας παρουσιάζουμε μερικά παραδείγματα γευμάτων τα οποία μπορείτε να καταναλώνετε πριν και μετά την άσκηση (αφορούν όσους κάνουν χαμηλής έντασης ασκήσεις με βάρη για διάρκεια περίπου 20 λεπτών):

Ένα τοστ με 2 φέτες ψωμί σικάλεως, 40γρ τυρί λάιτ, μια φέτα ζαμπόν γαλοπούλας και ντομάτα.

Ένα ποτήρι γάλα 1.5% λιπαρά και 50γρ. δημητριακά.

Ένα ποτήρι γάλα 1.5% λιπαρά και μια μπανάνα.

Ένα σάντουιτς με ένα αυγό βραστό, μια φέτα κασέρι λάιτ, μια φέτα ζαμπόν γαλοπούλας και ντομάτα.

Ομελέτα με 2 αυγά και μια φέτα τυρί λάιτ τηγανισμένη σε μια κουταλιά του γλυκού λάδι και μια φέτα ψωμί σικάλεως.

http://www.fitnesshealth.gr

Τρέχοντας νηστικοί…

Κατά ποσό συμβάλει η καρδιοαναπνευστική άσκηση με άδειο στομάχι στην μεγαλύτερη καύση σωματικού λίπους;

Εάν το τρέξιμο/προπόνηση με άδειο στομάχι μπορεί να επιταχύνει την απώλεια λίπους είναι ένα σύνηθες θέμα που αφορά την φυσική κατάσταση. Ορισμένοι πιστεύουν ότι τρέχοντας νηστικοί είναι πιο αποτελεσματικό στην καύση λίπους, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι μπορεί να μειώσει την απόδοση και να περιορίσει την απώλεια λίπους.

Ποιος έχει δίκιο;

Τα παρακάτω θα σας ενημερώσουν για το τι έχει να πει η βιβλιογραφία για το θέμα,  παραθέτοντας βάσιμους λόγους για τους οποίους η άσκηση σε συνδυασμό με μια φυσιολογική δίαιτα οδηγεί σε μεγαλύτερη συνολική καύση λίπους.


Η προπόνηση με άδειο στομάχι καίει περισσότερο λίπος κατά τη διάρκεια της άσκησης.

Υπάρχουν δύο πηγές καυσίμων, οι υδατάνθρακες και τα λίπη, οι οποίες χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενέργειας και για την σύσπαση των μυών κατά τη διάρκεια της άσκησης . Για άσκηση αντοχής μέτριας έντασης, θα προσλάβετε το 50-60% της ενέργειας που απαιτείται από το γλυκογόνο (η οποία είναι αποθηκευμένη ενέργεια από υδατάνθρακες) και το υπόλοιπο από τον μεταβολισμό των λιπών .

Όταν αδειάζετε τις αποθήκες γλυκογόνου με την ολονύκτια νηστεία  ή περνούν αρκετές ώρες χωρίς να ανεφοδιάσετε τον οργανισμό σας με τροφή, τα λιπαρά οξέα διασπόνται στα μιτοχόνδρια για να χρησιμοποιηθούν ως δευτερεύουσα πηγή ενέργειας. Καθώς αυξάνεται η ένταση της προπόνησης, αυξάνει αυτόματα και η εξάρτησή σας από τους υδατάνθρακες.

Μια μελέτη εξέτασε την επίδραση της καρδιοαναπνευστικής άσκησης με άδειο στομάχι στην καύση του λίπους. Το δείγμα αποτελούνταν από 6 υγιείς άνδρες, οι οποίοι έκαναν ποδήλατο για 60 λεπτά σε χαμηλή έως μέτρια ένταση¹ :

Ομάδα 1 – Ήταν νηστική όλη τη νύχτα πριν από τη βόλτα με το ποδήλατο .

Ομάδα 2 – Πραγματοποιήθηκε η βόλτα με το ποδήλατο μετά τη λήψη 0.8g/kg  γλυκόζης ή φρουκτόζης για να αναπληρωθούν τα επίπεδα γλυκογόνου 1 ώρα πριν από την προπόνηση .


Αποτελέσματα : Μετά από 20-30 λεπτά άσκησης, ο ρυθμός καύσης του λίπους ήταν υψηλότερος στην ομάδα 1 (νηστική την νύχτα πριν την άσκηση)  σε σχέση με την ομάδα 2  (κατανάλωσε γλυκόζη ή φρουκτόζη πριν την άσκηση). Η τάση αυτή συνεχίστηκε καθ 'όλη την διάρκεια των 50-60 λεπτών της άσκησης . Επίσης, κατά την διάρκεια της άσκησης υπήρξε μια μεγαλύτερη ποσότητα ελεύθερων λιπαρών οξέων διαθέσιμη στο αίμα σε κατάσταση νηστείας.


Συμπέρασμα : Η συγκεκριμένη μελέτη δείχνει ότι διασπάστηκε περισσότερο λίπος κατά την διάρκεια της άσκησης από την ομάδα που εκτέλεσε μέτρια μορφής άσκηση χωρίς την πρόσληψη τροφής πριν την άσκηση.

Άρα, με βάση τα  αποτελέσματα της παραπάνω έρευνας θα πρέπει να τρέχετε με άδειο στομάχι ;

Μην βιάζεστε. Παρατηρήσατε πως το " μέτρια " μορφής άσκηση τονίζεται στο παραπάνω παράδειγμα; Έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι που καίνε λίπος κατά τη διάρκεια της προπόνησης τους καινέ λιγότερο λίπος στο υπόλοιπο της ημέρας. Η καύση λίπους δεν είναι μια άμεση διαδικασία, η καύση του σωματικού λίπους συμβαίνει κατά τη διάρκεια όχι λίγων ωρών  αλλά λίγων ημερών . Όπως καίτε περισσότερους υδατάνθρακες κατά τη διάρκεια της προπόνηση, το σώμα σας θα κάψει περισσότερο λίπος μετά την άσκηση . Αυτό το "φαινόμενο " μετά - προπονητικής καύσης λίπους (after burn effect), όπου ο μεταβολισμός σας είναι υψηλός για αρκετές ώρες ή ημέρες μετά την προπόνηση είναι σημαντικό κατά τη συζήτηση για τα οφέλη της προπόνησης με άδειο στομάχι. Ενώ νηστικοί θα μπορούσατε να κάψετε περισσότερο λίπος κατά τη διάρκεια της προπόνησης, η αποτελεσματικότητα της προπόνησης σας θα είναι χαμηλοτερη²  . Η ικανότητα του σώματός σας να καίει λίπος μετά την άσκηση είναι σε κίνδυνο . Υπολογίζοντας το σύνολο της περιόδου 24 ωρών η προπόνηση με άδειο στομάχι στην καύση σωματικού λίπους είναι λιγότερο αποτελεσματική ³ .

Αποδεικτικά στοιχεία που υποστηρίζουν  την άσκηση μετά  από φυσιολογική πρόσληψη τροφής.

Ερευνητές από την Ιταλία διερεύνησαν τις αντικρουόμενες αναφορές σχετικά με το εάν η προπόνηση σε κατάσταση νηστείας ενισχύει την απώλεια βάρους . Το δείγμα αποτελούνταν από 8 υγιείς νεαρούς άνδρες που εκτελούσαν  καρδιοαναπνευστική προπόνηση χαμηλής έντασης νωρίς το πρωί υπό 2 ειδικές συνθήκες⁴:

1. Άδειο στομάχι

2. Μετά το φαγητό

Το φαγητό αύξησε σημαντικά τόσο την πρόσληψη οξυγόνου ( VO2 ) όσο και αναπνευστική αναλόγια ανταλλαγής ( RER ). Η  VO2 ήταν υψηλότερη για την ομάδα που είχε φάει ακόμη και 12 ώρες μετά την άσκηση , αν και η RER ήταν σημαντικά χαμηλότερη στην δοκιμή FED , υποδεικνύοντας μεγαλύτερη καύσης λίπους .

Η ομάδα που έφαγε πριν από την μέτρια καρδιοαναπνευστική σύνοδο συνέχισε να καίει πολύ περισσότερες θερμίδες μέχρι και 24 ώρες μετά την άσκηση . Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «όταν η άσκηση αντοχής μέτριας έντασης γίνεται για να χάσετε σωματικό λίπος, η νηστεία πριν από την άσκηση δεν ενισχύει την αξιοποίηση των λιπιδίων (καύση λίπους). Μάλλον , η σωματική δραστηριότητα μετά από ένα ελαφρύ γεύμα είναι προτιμότερη⁵ .

Η προπόνηση υψηλής έντασης με άδειο στομάχι μπορεί να σας βλάψει (burn you out) .

Κατά τη διάρκεια της έντονης άσκησης που πλησιάζει τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια , το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς σας προέρχεται από το γλυκογόνο . Εάν εξαντληθούν οι αποθήκες γλυκογόνου θα θέσει σε κίνδυνο την παραγωγή ενέργειας . Καθώς οι αποθήκες γλυκογόνου στους μύες και το συκώτι εξαντλούνται και το επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα αρχίζουν να πέφτουν, κόπωση , έλλειψη συντονισμού , ζαλάδα και η έλλειψη συγκέντρωσης μπορεί να συμβούν⁶ . Κοινώς γνωστό ως « το χτύπημα στον τοίχο (hit in the wall) » ή « bonking» ,το λίπος απλά δεν μπορεί να μεταβολιστεί αρκετά γρήγορα για να υποστηρίξει τον υψηλότερο ρυθμό της άσκησης, με αποτέλεσμα να επιβραδύνετε ή και να σταματήσετε την προπόνησή σας.


Ενώ η έρευνα και οι μελέτες βρίσκονται ακόμα σε εξέλιξη , υπάρχουν μερικές βεβαιότητες . Η άσκηση σε σταθερή κατάσταση νηστείας θα μπορούσε να κάψει περισσότερο σωματικό λίπος κατά τη διάρκεια της προπόνηση σας , αλλά  μετά την προπόνηση η καύση του σωματικού λίπος σας είναι σε κίνδυνο . Κατά την εκτέλεση άσκησης υψηλής έντασης , τα επίπεδα του γλυκογόνου πρέπει να αποκατασταθούν για να επιτευχθεί η βέλτιστη απόδοση. Κάνοντας καρδιοαναπνευστική προπόνηση με αδειο στομάχι, εαν δεν είστε σε θέση να διατηρήσετε επαρκή επίπεδα ενέργειας, η προπόνηση σας θα υποφέρει και η ποιότητα της θα είναι χαμηλή.

Πάντα επιλέξετε την ενέργεια και την ευφορία πάνω από οτιδήποτε άλλο . Ακόμη και νωρίς το πρωί φάτε κάτι για να βοηθήσετε το σώμα σας να χρησιμοποιήσει αποδοτικές πηγές ενέργειας ώστε να τροφοδοτήσει την προπόνηση σας .

Επιμέλεια: Γιάννη Κωνσταντίνος

-        Προπονητής Φυσικής Κατάστασης

-        Προπονητής Ποδοσφαίρου UEFA B’

Βιβλιογραφία:

1. Zoladz JA, Konturek SJ, Duda K, Majerczak J, Sliwowski Z, Grandys M, Bielanski W. Effect of moderate incremental exercise, performed in fed and fasted state on cardio-respiratory variables and leptin and ghrelin concentrations in young healthy men . J Physiol Pharmacol. 2005 Mar;56(1):63-85. ↩
2. The TRUTH About Fasted Cardio . MensHealth. 2011. ↩
3. Onunkwo, D. Fasted Cardio For Fast Loss…Does It Work? . Health & Fitness. 2011. ↩
4. Stannard SR, Buckley AJ, Edge JA, Thompson MW. Adaptations to skeletal muscle with endurance exercise training in the acutely fed versus overnight-fasted state. J Sci Med Sport. 2010;13(4):465-9. ↩
5. Tanner JM, Kearns DT, Kim BJ, Sloan C, Jia Z, Yang T, Abel ED, Symons JD. Fasting-induced reductions in cardiovascular and metabolic variables occur sooner in obese versus lean mice . Exp Biol Med (Maywood). 2010 Dec;235(12):1489-97. ↩
6. Int J Sport Nutr Exerc Metab. 2011 Feb;21(1):48-54. ↩

Κωνσταντίνος Γιάννη
http://runningincity.blogspot.gr

Ήρθε η ώρα να θίξουμε ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα του fitness. Πολλοί αναγνώστες κατά καιρούς μας έχουν θέσει το παραπάνω ερώτημα και αντιλαμβανόμενοι το ενδιαφέρον, αποφασίσαμε να κάνουμε μια ανάρτηση που να αναλύει πλήρως το θέμα αυτό.

Πριν αναφερθούμε σε λεπτομέρειες, καλό είναι να γνωρίζετε τι είναι αερόβιο και τι αναερόβιο σύστημα ενέργειας.

Το αναερόβιο σύστημα είναι η καλύτερη πηγή ενέργειας σε δραστηριότητες  υψηλής έντασης και μικρής διάρκειας, κατά τις οποίες το καρδιαγγειακό σύστημα δεν προλαβαίνει να εφοδιάσει με το απαιτούμενο οξυγόνο τους μύες, οπότε η ενέργεια πρέπει να παραχθεί χωρίς οξυγόνο.

Αντιθέτως το αερόβιο σύστημα, χρησιμοποιείται κυρίως σε δραστηριότητες χαμηλής και μεσαίας έντασης. Με αυτό το σύστημα η ενέργεια παράγεται με την παρουσία οξυγόνου. Η αερόβια άσκηση ονομάζεται και “καρδιαγγειακή άσκηση”, όρος που έχει αποδοθεί λόγω των πολλών οφελών για την καρδιαγγειακή υγεία. Κύρια καύσιμά του οργανισμού κατά τη διάρκεια της άσκησης αυτής είναι οι υδατάνθρακες και τα λίπη.

Οι επιλογές λοιπόν που έχει κάποιος είναι είτε να κάνει κάποια αερόβια σταθερού τέμπο ή κάποια διαλειμματική άσκηση (HIIT) που δεν είναι τίποτα άλλο από εναλλαγές του επιπέδου της  έντασης. Υψηλής έντασης άσκηση δηλαδή, συνοδεύεται από ενδιάμεσα διαλείμματα χαμηλής έντασης.

Σε προηγούμενα άρθρα έχουμε παρουσιάσει κάποια από τα πολλαπλά οφέλη της διαλειμματικής προπόνησης οπότε καλό θα ήταν να τα ρίξετε μια ματιά πριν προχωρήσουμε σε παραπάνω λεπτομέρειες.

Διαλειμματική άσκηση

Η θαυματουργή διαλειμματική άσκηση!!

Στο σημείο αυτό πρέπει να γίνει γνωστό σε τι βαθμό εξαρτάται η καύση των διαφόρων μακροθρεπτικών συστατικών, με την ένταση της άσκησης. Στο παρακάτω διάγραμμα φαίνεται σχηματικά αυτή η εξάρτηση.

Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι κατά την αερόβια άσκηση, όπου η ένταση κυμαίνεται συνήθως γύρω στο 65%, το 40% των καταναλισκόμενων θερμίδων προέρχεται από καύση λίπους. Αντίθετα σε υψηλότερες εντάσεις (85%), όπως αυτές που παρατηρούνται στις διαλειμματικές προπονήσεις, το 20% των καταναλισκόμενων θερμίδων προέρχεται από καύση λίπους, ενώ το υπόλοιπο από υδατάνθρακες. Βέβαια στα προγράμματα αυτά, η ένταση δεν διατηρείται συνέχεια σε τέτοια επίπεδα, αλλά κατά το ζέσταμα, τα διαλείμματα και την αποθεραπεία, κυμαίνεται σε μια ένταση της τάξης του 60-70%. Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι το ποσοστό του 20% (συμμετοχή λίπους), μπορεί να διορθωθεί και να θεωρηθεί κοντά στο 25%, για το σύνολο του προγράμματος. Το μεγάλο όμως όφελος από τις πολύ υψηλές εντάσεις που παρατηρούνται κατά τις διαλειμματικές προπονήσεις, είναι ότι ο αριθμός των καταναλισκόμενων θερμίδων είναι κατά πολύ υψηλότερος σε σχέση με τις θερμίδες καίγονται κατά την αερόβια.

Για να εξακριβώσουμε λοιπόν ποιο πρόγραμμα άσκησης είναι αποδοτικότερο για τη καύση λίπους, πραγματοποιήσαμε μετρήσεις με παλμογράφο που καταγράφει τους σφυγμούς και τις θερμίδες, κατά την άσκηση. Τα 2 προγράμματα που συγκρίναμε, ήταν κατ’αρχήν ένα πρόγραμμα διαλειμματικής, όπως περιγράφεται στο παρακάτω link και κατά δεύτερον ένα πρόγραμμα αερόβιας άσκησης, ίδιας χρονικής διάρκειας με το πρόγραμμα της διαλειμματικής άσκησης.

Διαλειμματική Άσκηση: Ένα πρόγραμμα που θα σας απογειώσει!

Το πρόγραμμα αυτό διήρκησε 37 λεπτά και καταναλώθηκαν 600 θερμίδες.

Άλλη μέρα,  στον ίδιο χρόνο, εκτελέστηκε πρόγραμμα αερόβιας άσκησης (65% ΜΚΣ), κατά το όποιο καταναλώθηκαν 400 θερμίδες.

Ας δούμε τώρα τι ποσοστά αυτών των θερμίδων ήταν από λίπος.

Διαλειμματική Άσκηση (HIIT): 600*0.25=150 θερμίδες

Αερόβια Άσκηση: 400*0.4=160 θερμίδες

Μην βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα!! Μπορεί εκ πρώτης όψεως, να φαίνεται ότι έστω και ελάχιστα οι θερμίδες λίπους που καίγονται από την αερόβια είναι λίγες παραπάνω. Δεν έχουμε όμως υπολογίσει το πιο σημαντικό και ισχυρό όπλο της διαλειμματικής προπόνησης, που δεν είναι άλλο από την ισχυρή μετάκαυση (afterburn).

Λόγω λοιπόν της μεγάλης έντασης της διαλειμματικής, ο οργανισμός προκειμένου  να συνέλθει από αυτό το σοκ, παρουσιάζει αυξημένες καύσεις για αρκετό διάστημα μετά την προπόνηση, με αποτέλεσμα εσείς να έχετε σταματήσει το τρέξιμο αλλά να καταναλώνεται ακόμα θερμίδες σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ότι αν κάνατε κάποιου άλλου είδους άσκηση!

Συμπερασματικά λοιπόν, στην προπόνηση (διαλειιματική άσκηση) κάηκαν 150 θερμίδες λίπους, αλλά κατά τη διάρκεια της αποκατάστασής, ο οργανισμός σας συνεχίζει να έχει αυξημένες καύσεις, λόγω της μετάκαυσης! Αποτέλσμα?? Συνολικά καίτε πολλές παραπάνω θερμίδες λίπους απ’ότι στην αερόβια άσκηση!!

Κλείνοντας το άρθρο αυτό ελπίζουμε να διαλύσαμε και την τελευταία υπόνοια που είχατε όσον αφορά τη διαλειμματική άσκηση και την καύση λίπους! Η απομυθοποίηση της ζώνης καύσης λίπους είναι γεγονός και καλά είναι να αρχίσετε να το καταλαβαίνετε!

Never give up!!!

πηγή: http://my-fitness.gr

Οι βασικοί κανόνες γυμναστικής για τη μείωση λίπους, είναι στην ουσία οι τέσσερις παρακάτω:

Η δίαιτα για μείωση βάρους προκαλεί σοβαρές αλλαγές στις ορμόνες που ρυθμίζουν το σάκχαρο του αίματος, την εναπόθεση λίπους, την όρεξη και το μεταβολικό ρυθμό. Αυστραλοί ερευνητές μέτρησαν τις ορμόνες που ρυθμίζουν την όρεξη και το μεταβολικό ρυθμό σε 50
υπέρβαρους ασθενείς που ακολουθούσαν ένα πρόγραμμα μείωσης βάρους διάρκειας δέκα εβδομάδων. Ξαναμέτρησαν αυτές τις ορμόνες ένα χρόνο μετά την ολοκλήρωση της έρευνα. Η δίαιτα είχε μακροχρόνιες επιπτώσεις στη λεπτίνη, στο πεπτίδιο χολεκυστοκινίνης, την ινσουλίνη,
τη γκρελίνη, το γαστρικό ανασταλτικό πολυπεπτίδιο και το παγκρεατικό πολυπεπτίδιο. Ένα χρόνο μετά την έρευνα, όσοι συμμετείχαν σε αυτήν ανέφεραν επίσης ότι πεινούσαν πολύ περισσότερο. Οι εξαντλητικές δίαιτες προκαλούν μακροχρόνιες αλλαγές στους παράγοντες που ρυθμίζουν την όρεξη και το μεταβολικό ρυθμό, γεγονός που καθιστά εξαιρετικά δύσκολη τη διατήρηση της απώλειας βάρους.

(New England Journal of Medicine, 365: 1597-1604, 2011)