Διαλειμματική ή αερόβια σταθερού τέμπο για μεγαλύτερη καύση λίπους;

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ

Ήρθε η ώρα να θίξουμε ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα του fitness. Πολλοί αναγνώστες κατά καιρούς μας έχουν θέσει το παραπάνω ερώτημα και αντιλαμβανόμενοι το ενδιαφέρον, αποφασίσαμε να κάνουμε μια ανάρτηση που να αναλύει πλήρως το θέμα αυτό.

Πριν αναφερθούμε σε λεπτομέρειες, καλό είναι να γνωρίζετε τι είναι αερόβιο και τι αναερόβιο σύστημα ενέργειας.

Το αναερόβιο σύστημα είναι η καλύτερη πηγή ενέργειας σε δραστηριότητες  υψηλής έντασης και μικρής διάρκειας, κατά τις οποίες το καρδιαγγειακό σύστημα δεν προλαβαίνει να εφοδιάσει με το απαιτούμενο οξυγόνο τους μύες, οπότε η ενέργεια πρέπει να παραχθεί χωρίς οξυγόνο.

Αντιθέτως το αερόβιο σύστημα, χρησιμοποιείται κυρίως σε δραστηριότητες χαμηλής και μεσαίας έντασης. Με αυτό το σύστημα η ενέργεια παράγεται με την παρουσία οξυγόνου. Η αερόβια άσκηση ονομάζεται και “καρδιαγγειακή άσκηση”, όρος που έχει αποδοθεί λόγω των πολλών οφελών για την καρδιαγγειακή υγεία. Κύρια καύσιμά του οργανισμού κατά τη διάρκεια της άσκησης αυτής είναι οι υδατάνθρακες και τα λίπη.

Οι επιλογές λοιπόν που έχει κάποιος είναι είτε να κάνει κάποια αερόβια σταθερού τέμπο ή κάποια διαλειμματική άσκηση (HIIT) που δεν είναι τίποτα άλλο από εναλλαγές του επιπέδου της  έντασης. Υψηλής έντασης άσκηση δηλαδή, συνοδεύεται από ενδιάμεσα διαλείμματα χαμηλής έντασης.

Σε προηγούμενα άρθρα έχουμε παρουσιάσει κάποια από τα πολλαπλά οφέλη της διαλειμματικής προπόνησης οπότε καλό θα ήταν να τα ρίξετε μια ματιά πριν προχωρήσουμε σε παραπάνω λεπτομέρειες.

Διαλειμματική άσκηση

Η θαυματουργή διαλειμματική άσκηση!!

Στο σημείο αυτό πρέπει να γίνει γνωστό σε τι βαθμό εξαρτάται η καύση των διαφόρων μακροθρεπτικών συστατικών, με την ένταση της άσκησης. Στο παρακάτω διάγραμμα φαίνεται σχηματικά αυτή η εξάρτηση.

Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι κατά την αερόβια άσκηση, όπου η ένταση κυμαίνεται συνήθως γύρω στο 65%, το 40% των καταναλισκόμενων θερμίδων προέρχεται από καύση λίπους. Αντίθετα σε υψηλότερες εντάσεις (85%), όπως αυτές που παρατηρούνται στις διαλειμματικές προπονήσεις, το 20% των καταναλισκόμενων θερμίδων προέρχεται από καύση λίπους, ενώ το υπόλοιπο από υδατάνθρακες. Βέβαια στα προγράμματα αυτά, η ένταση δεν διατηρείται συνέχεια σε τέτοια επίπεδα, αλλά κατά το ζέσταμα, τα διαλείμματα και την αποθεραπεία, κυμαίνεται σε μια ένταση της τάξης του 60-70%. Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι το ποσοστό του 20% (συμμετοχή λίπους), μπορεί να διορθωθεί και να θεωρηθεί κοντά στο 25%, για το σύνολο του προγράμματος. Το μεγάλο όμως όφελος από τις πολύ υψηλές εντάσεις που παρατηρούνται κατά τις διαλειμματικές προπονήσεις, είναι ότι ο αριθμός των καταναλισκόμενων θερμίδων είναι κατά πολύ υψηλότερος σε σχέση με τις θερμίδες καίγονται κατά την αερόβια.

Για να εξακριβώσουμε λοιπόν ποιο πρόγραμμα άσκησης είναι αποδοτικότερο για τη καύση λίπους, πραγματοποιήσαμε μετρήσεις με παλμογράφο που καταγράφει τους σφυγμούς και τις θερμίδες, κατά την άσκηση. Τα 2 προγράμματα που συγκρίναμε, ήταν κατ’αρχήν ένα πρόγραμμα διαλειμματικής, όπως περιγράφεται στο παρακάτω link και κατά δεύτερον ένα πρόγραμμα αερόβιας άσκησης, ίδιας χρονικής διάρκειας με το πρόγραμμα της διαλειμματικής άσκησης.

Διαλειμματική Άσκηση: Ένα πρόγραμμα που θα σας απογειώσει!

Το πρόγραμμα αυτό διήρκησε 37 λεπτά και καταναλώθηκαν 600 θερμίδες.

Άλλη μέρα,  στον ίδιο χρόνο, εκτελέστηκε πρόγραμμα αερόβιας άσκησης (65% ΜΚΣ), κατά το όποιο καταναλώθηκαν 400 θερμίδες.

Ας δούμε τώρα τι ποσοστά αυτών των θερμίδων ήταν από λίπος.

Διαλειμματική Άσκηση (HIIT): 600*0.25=150 θερμίδες

Αερόβια Άσκηση: 400*0.4=160 θερμίδες

Μην βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα!! Μπορεί εκ πρώτης όψεως, να φαίνεται ότι έστω και ελάχιστα οι θερμίδες λίπους που καίγονται από την αερόβια είναι λίγες παραπάνω. Δεν έχουμε όμως υπολογίσει το πιο σημαντικό και ισχυρό όπλο της διαλειμματικής προπόνησης, που δεν είναι άλλο από την ισχυρή μετάκαυση (afterburn).

Λόγω λοιπόν της μεγάλης έντασης της διαλειμματικής, ο οργανισμός προκειμένου  να συνέλθει από αυτό το σοκ, παρουσιάζει αυξημένες καύσεις για αρκετό διάστημα μετά την προπόνηση, με αποτέλεσμα εσείς να έχετε σταματήσει το τρέξιμο αλλά να καταναλώνεται ακόμα θερμίδες σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ότι αν κάνατε κάποιου άλλου είδους άσκηση!

Συμπερασματικά λοιπόν, στην προπόνηση (διαλειιματική άσκηση) κάηκαν 150 θερμίδες λίπους, αλλά κατά τη διάρκεια της αποκατάστασής, ο οργανισμός σας συνεχίζει να έχει αυξημένες καύσεις, λόγω της μετάκαυσης! Αποτέλσμα?? Συνολικά καίτε πολλές παραπάνω θερμίδες λίπους απ’ότι στην αερόβια άσκηση!!

Κλείνοντας το άρθρο αυτό ελπίζουμε να διαλύσαμε και την τελευταία υπόνοια που είχατε όσον αφορά τη διαλειμματική άσκηση και την καύση λίπους! Η απομυθοποίηση της ζώνης καύσης λίπους είναι γεγονός και καλά είναι να αρχίσετε να το καταλαβαίνετε!

Never give up!!!

πηγή: http://my-fitness.gr

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ

Σχετικά Άρθρα

  • 8 συμβουλές για σούπερ στέγνωμα!
  • Η επίδραση της διαλειμματικής προπόνησης υψηλής έντασης στην αερόβια ικανότητα
  • Οι ασκήσεις που καίνε τις περισσότερες θερμίδες και λίπος ανά ώρα
  • Δες πως καις το λίπος με προπόνηση HIIT στον διάδρομο (video)
  • Αυξήστε τις καύσεις σας σε 3 κινήσεις
  • Πως η προπόνηση ενδυνάμωσης καταπολεμά το κοιλιακό λίπος καλύτερα από την αερόβια
loading...