Ο πουρές πατάτας… δίνει φτερά!

Οι αθλητές συνήθως καταναλώνουν υδατάνθρακες για να βελτιώσουν την απόδοσή και την αντοχή τους στους αγώνες, αλλά και πριν από αυτούς.

Τώρα, μια έρευνα που περιέλαβε εκπαιδευμένους ποδηλάτες δείχνει ότι ο πουρές πατάτας μπορεί να είναι εξίσου αποτελεσματικός με τα ποτά υδατανθράκων που διατίθενται στην αγορά.

Τα ενεργειακά ποτά παράγονται από διάφορες εταιρείες, έχοντας ιδιαίτερο άρωμα, γεύση και αυξημένη περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες > από 10-12% περιέχοντας επιπλέον συστατικά όπως. αμινοξέα (ταυρίνη, χολίνη), καφεΐνη η οποία θεωρείται τοξική σε δόσεις μεγαλύτερες των 2 γραμμαρίων και έχει σημαντικές διεγερτικές ιδιότητες. Συγκεκριμένα, διεγείρει τη λειτουργία της καρδιάς, την κυκλοφορία του αίματος και την έκκριση αδρεναλίνης.

Η έρευνα

Σε σύγκριση με την κατάποση νερού μόνο, οι ποδηλάτες που κατανάλωναν πουρέ πατάτας ήταν το ίδιο αποδοτικοί με αυτούς που κατανάλωναν ένα εμπορικό προϊόν με την ίδια ποσότητα υδατανθράκων. Οι ερευνητές έγραψαν στο Journal of Applied Physiology ότι η κατάποση πατάτας και το εμπορικό προϊόν ανέβασε εξίσου τις συγκεντρώσεις γλυκόζης στο αίμα και τις επιδόσεις.

“Έρευνες έχουν δείξει”, λέει ο Nicholas A. Burd, καθηγητής κινησιολογίας και κοινοτικής υγείας στο Πανεπιστήμιο του Ιλλινόις, “ότι η κατανάλωση συμπυκνωμένων ποτών υδατανθράκων κατά τη διάρκεια μιας παρατεταμένης άσκησης προωθεί τη διαθεσιμότητα των υδατανθράκων κατά τη διάρκεια της άσκησης και βελτιώνει την άσκηση. Στόχος μας ήταν να επεκτείνουμε και να διαφοροποιήσουμε τις επιλογές τροφοδοσίας των αθλητών στους αγώνες με διαφορετικές γεύσεις”.

Ενεργειακά τζελ και… πατάτες

Οι πρωτεΐνες και το λίπος μπορούν να προμηθεύσουν επίσης ενέργεια, αλλά ο οργανισμός χρησιμοποιεί τους υδατάνθρακες πολύ πιο αποτελεσματικά για να καλύψει τις ενεργειακές απαιτήσεις του κατά τη διάρκεια άσκησης υψηλής έντασης. Τα ενεργειακά τζελ με υδατάνθρακες είναι ιδανικά καύσιμα αγώνων γιατί το σώμα τα χωνεύει και τα απορροφά εύκολα.

“Οι πατάτες είναι μια επιλογή που βασίζεται σε τρόφιμα που πληρούν αυτά τα κριτήρια, αλλά οι επιπτώσεις τους στην απόδοση ήταν ανεξερεύνητες”, έγραψαν οι ερευνητές.

Η μελέτη περιελάμβανε 12 ποδηλάτες με αρκετά χρόνια εκπαίδευσης των οποίων η εβδομαδιαία προπόνηση ήταν, κατά μέσο όρο, 165 μίλια (267 χιλιόμετρα). Η μέση ηλικία τους ήταν 31 ετών.

Οι εθελοντές συμμετείχαν σε τρεις ομάδες “καυσίμων”: πουρές πατάτας, τζελ υδατανθράκων και σκέτο νερό, τα οποία λάμβαναν κάθε 15 λεπτά. Όλες οι ομάδες ολοκλήρωσαν μια πρόκληση ποδηλασίας διάρκειας περίπου 2 ωρών. Η δοκιμή είχε ένα crossover σχέδιο, που σημαίνει ότι οι ομάδες ανταλλάχθηκαν έτσι ώστε κάθε συμμετέχων να βιώσει και τα τρία “καύσιμα”. Οι ποδηλάτες έδωσαν δείγματα αίματος σε όλες τις δοκιμές. Οι ερευνητές παρακολούθησαν επίσης τους καρδιακούς ρυθμούς, τις θερμοκρασίες του σώματος, την ένταση της άσκησης και την εκκένωση του στομάχου. Σημείωσαν επίσης τυχόν γαστρεντερικά συμπτώματα.

Τα αποτελέσματα

Διαπιστώθηκε ότι ο καρδιακός ρυθμός, η γλυκόζη του αίματος και το γαλακτικό οξύ στο αίμα ήταν υψηλότερα στην ομάδες του τζελ υδατανθράκων και της πατάτας, συγκριτικά με το νερό. Το γαλακτικό οξύ είναι υποπροϊόν του μεταβολισμού των μυών και ένας δείκτης έντασης της άσκησης. Η χρονική απόδοση της δοκιμασίας ήταν ίδια στις ομάδες του τζελ υδατανθράκων και της πατάτας αλλά σαφώς καλύτερη από την ομάδα του νερού.

“Δεν βρήκαμε διαφορές μεταξύ των επιδόσεων των ποδηλατών που έκαναν χρήση ζελέ υδατανθράκων ή πατάτας στις συνιστώμενες ποσότητες των περίπου 60 γραμμαρίων την ώρα κατά τη διάρκεια των πειραμάτων”, είπε ο καθηγητής Burd. Είπε επίσης ότι οι υδατάνθρακες και η πατάτα έδωσαν στους ποδηλάτες μια “σημαντική ώθηση στις επιδόσεις” σε σύγκριση με την κατανάλωση νερού μόνο.

Ωστόσο, υπήρξε διαφορά στα γαστρεντερικά συμπτώματα. Ο πουρές πατάτας επέφερε περισσότερο φούσκωμα, πόνο και μετεωρισμό από ό, τι οι ομάδες του τζελ υδατανθράκων και του νερού. Ο Burd ανέφερε ότι αυτά τα συμπτώματα θα μπορούσαν να οφείλονται στο ότι παίρνει μεγαλύτερο όγκο ο πολτός πατάτας για να δώσει την ίδια ποσότητα γλυκόζης με εκείνη του ζελέ υδατανθράκων -ο πουρές πατάτας ήταν 1.028 γρ. έχοντας 11,2 γρ. φυτικές ίνες ενώ το ποτό υδατανθράκων ήταν μόνο 184 γρ. έχοντας 2,3 γρ. φυτικές ίνες. “Παρόλα αυτά”, σχολίασαν οι συγγραφείς, “τα [γαστρεντερικά] συμπτώματα ήταν χαμηλότερα από προηγούμενες μελέτες, υποδεικνύοντας ότι και οι δύο υδατανθρακικές συνθήκες ήταν καλά ανεκτές από την πλειονότητα των ποδηλατών της μελέτης.

“Συνολικά, η μελέτη μας είναι μια απόδειξη της ιδέας που δείχνει ότι οι αθλητές μπορούν να χρησιμοποιήσουν ολόκληρες πηγές τροφίμων από υδατάνθρακες ως εναλλακτική λύση των εμπορικών ποτών για να διαφοροποιήσουν το μενού τους”, είπαν οι ερευνητές. Σημείωσαν, τέλος, ότι μια φτηνή ολική τροφή, οι πατάτες, προσφέρουν στους αθλητές μια πολλά υποσχόμενη επιλογή καυσίμων.

Πηγή: runnfun.gr