Γιατί όταν πονάμε, τα λυπημένα τραγούδια μπορούν να μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά;

Η έρευνα δείχνει ότι τα άτομα που βιώνουν στενοχώρια, αγωνία ή θλίψη λόγω δυσμενών συνθηκών, ενός τραυματικού γεγονότος ή ψυχικής ασθένειας συχνά έλκονται προς τα «θλιμμένα τραγούδια» το οποίο γεννά το ερώτημα:

Γιατί όταν πονάμε, τα λυπημένα τραγούδια μπορούν να μας κάνουν να αισθάνομαστε καλά;

Σύμφωνα με το mousiki-therapeia.gr , η προσομοίωση λύπης μας επιτρέπει να πειραματιστούμε και να μάθουμε από αυτό το συναίσθημα. Μπορούμε να ενισχύσουμε την ενσυναίσθησή μας, να μάθουμε να βλέπουμε καλύτερα τα πράγματα από την οπτική γωνία των άλλων ανθρώπων και να δοκιμάζουμε διάφορες αντιδράσεις στη λύπη (McCarthy-Jones, 2021).

Κλινικοί γιατροί που εργάζονται για την υποστήριξη της συναισθηματικής ευημερίας διαφορετικών πληθυσμών αντιμετωπίζουν με ανησυχία την ενσωμάτωση της μουσικής που προτιμά ο πελάτης που περιέχει θέματα «λύπης» ή «θυμού». Ενώ φυσικά, γνωρίζουμε ότι η μουσική μπορεί να αλλάξει την κατάσταση της διάθεσής μας – η έρευνα δείχνει ότι δεν είναι τόσο απλό. Η μουσική περιγράφεται ίσως καλύτερα ως ο καθρέφτης μας. Επιτρέποντάς μας να έρθουμε σε επαφή με τη δική μας κατάσταση διάθεσης και το πιο σημαντικό – δίνοντάς μας ένα εργαλείο για εκφράση και να μοιραστούμε τα συναισθήματα και τις εμπειρίες μας με άλλους. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε διαφορετικά θέματα ή στοιχεία που βρίσκονται στη μουσική για να δοκιμάσουμε αυτό που βλέπουμε στον καθρέφτη και να βιώσουμε νέα κομμάτια του εαυτού μας. Ταυτόχρονα, το να γνωρίσουμε τον εαυτό μας όπως είμαστε είναι κρίσιμο – ιδιαίτερα σε εμπειρίες θλίψης ή απογοήτευσης. Το όμορφο είναι ,ότι αυτό μπορεί να είναι δυνατό απλά ακούγοντας το τραγούδι ή τον καλλιτέχνη που έχουμε αναγνωρίσει ότι μοιράζεται την εμπειρία μας. Για εκείνη τη στιγμή είμαστε απόλυτα κατανοητοί και δεν είμαστε μόνοι.

Μερικές φορές δεν είναι απλώς τα μηνύματα ή τα θέματα μέσα στα ίδια τα τραγούδια, αλλά οι αντιληπτές περσόνες των μεμονωμένων καλλιτεχνών – οι δικοί τους αγώνες, εμπειρίες και ιστορίες που συνδέουν βαθιά τον ακροατή με τη μουσική τους. Πρόσφατη έρευνα που χρησιμοποιεί ένα πλαίσιο κοινωνικής θεωρίας το ορίζει ως το αποτέλεσμα της αυτοσυνάφειας της μουσικής (Greenberg et al., 2020) και μπορεί να κατανοηθεί πιο απλά ως σύνδεση. Νιώθουμε συνδεδεμένοι με καλλιτέχνες τους οποίους αναγνωρίζουμε ότι έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά προσωπικότητας με τα δικά μας.Ακούμε την ανθρώπινη εμπειρία μέσα στη μουσική και νιώθουμε παρηγοριά και κάπως λιγότερο μόνος-η.

Το πιο σημαντικό στο έργο των κλινικών μουσικοθεραπευτών είναι η επίδραση της μουσικής στον ανθρώπινο εγκέφαλο ,το νευρικό σύστημα και τις άκρως κοινωνικές πτυχές των μουσικών εμπειριών. Η μουσική έχει ουσιαστική και μετρήσιμη επίδραση στους μηχανισμούς του εγκεφάλου που είναι κρίσιμοι για την ανθρώπινη σύνδεση. Η μουσική μας περιβάλλει ακόμη και πριν τη γέννηση. Και ενώ η κουλτούρα και το πλαίσιο διαμορφώνουν και διαφοροποιούν την παγκόσμια ανθρώπινη εμπειρία της μουσικής, μπορούμε να παρατηρήσουμε συνεπή μοτίβα μεταξύ των πολιτισμών σχετικά με τους τρόπους με τους οποίους οι μουσικές προτιμήσεις και εμπειρίες επικοινωνούν τόσο την ομαδική συμμετοχή όσο και την έκφραση της ατομικής ταυτότητας. Πρόσφατη έρευνα δείχνει επίσης ότι η ακρόαση μουσικής και η παραγωγή μουσικής ενισχύουν την ικανότητά μας τόσο για γνωστική όσο και για συναισθηματική ενσυναίσθηση επιτρέποντάς μας να κατανοήσουμε και να μοιραστούμε ο ένας τις ψυχικές καταστάσεις του άλλου (Greenberg et. al., 2021). Συντονιζόμαστε ο ένας με τον άλλο και η ικανότητά μας για σύνδεση ενισχύεται. Ταυτόχρονα, τα επίπεδα κορτιζόλης μειώνονται – βοηθώντας μας να διαχειριστούμε οξέα φυσιολογικά συμπτώματα δυσφορίας και το κύκλωμα ανταμοιβής ντοπαμίνης ενεργοποιείται οδηγώντας τα κίνητρά μας και βάζοντάς μας στο μονοπάτι προς τη θεραπεία από την απογοήτευση.

Πηγή: mousiki-therapeia.gr