Πιστεύω ότι υπάρχει κάτι υπέροχο, αρκετές φορές όταν τρέχω μόνος. Είναι μια μοναδική στιγμή να μείνω εγώ και οι σκέψεις μου. Είναι μια καλή ευκαιρία να σκεφτώ κάτι που με απασχολεί, να διαλογιστώ σχετικά με τη ζωή μου, να ονειρευτώ έναν μελλοντικό αγώνα, μια κατάσταση, να χαθώ μέσα στα μουσικά κομμάτια που έχω κατεβάσει, ή δεν ξέρω τι άλλο… Ορισμένες φορές όταν τρέχω, νιώθω ότι το μυαλό, το σώμα και ψυχή ενώνονται σε ένα, έστω για κάποια λίγα χιλιόμετρα.
Μόνος, έχω κάνει και μερικές από τις πιο δύσκολες προπονήσεις μου, μόνος με τους τραυματισμούς μου, τους τένοντες που με πονάνε ,τις ίδιες διαδρομές, τη βαρεμάρα, την κούραση, το κρύο, τη ζέστη κλπ κλπ.
Αρκετές φορές το τρέξιμο με παρέα είναι αυτό που χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε…
Εδώ και κάποιους μήνες που έχω αρχίσει να τρέχω με παρέα, περνώ φανταστικά.
Ακόμα περισσότερο, όταν ξεκινώ να προετοιμάζομαι για κάποιον αγώνα, μου αρέσει να γυμνάζομαι με φίλους και θα σας πω μερικούς καλούς λόγους.
Το τρέξιμο με φίλους με κάνει να μη χάνω προπόνηση.
Θα σας πω ένα παράδειγμα, χτες το βράδυ, είχα πει να πάω για ένα τρεξιματάκι 7-8 χιλιομετράκια. Όταν γύρισα σπίτι από τη δουλειά, ( και με το μηχανάκι ) είχα παγώσει. Μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά, το κρύο, και το ότι βαριόμουν, είμαι σίγουρος πως αν δεν είχα κανονίσει με φίλους μου το συγκεκριμένο τρέξιμο, δεν θα το είχα κάνει. θα την είχα πέσει να χαλαρώσω με μουσικούλα, η ποστάροντας χαζομάρες σε κοινωνικό δίκτυο. Είμαι πολύ χαρούμενος, που τελικά πήγα για τρέξιμο και ένιωσα τόσο καλά μετά, που η παρέα με βοήθησε, στο να τρέξω και να παραμείνω στο πλάνο της προπόνησης
Είναι ασφαλές να τρέχεις στο group
Τώρα τον Δεκέμβριο, 5μιση ώρα έξω είναι μαύρη νύχτα, και δεν τρέχω και στον ασφαλέστερο δρόμο(παράδρομο παραλιακής) . Νιώθω τόσο καλύτερα, όταν τρέχω με φιλαρακια.5-6 δρομείς είναι ευκολότερα εμφανείς από τους οδηγούς των οχημάτων, αλλά και χτύπα ξύλο σκοντάψεις ή τραυματιστείς είναι μεγάλο πλεονέκτημα το να είσαι με άλλους.
Τρέχοντας σε νέες διαδρομές
Τρέχοντας μόνος, συνήθως τρέχω τις δικές μου διαδρομές. Είτε λόγο ευκολίας, είτε λόγο ασφάλειας και συνήθειας. Όταν τρέχω με άλλους, πάω και τις δικές τους διαδρομές, ανοίγομαι σε μεγαλύτερες, πάω πιο μακριά. Πειραματιζόμαστε μαζί σε νέα μέρη.
Κάνω νέους φίλους
Έχω κάνει πολλούς νέους φίλους, από τότε που άρχισα να τρέχω στο runclub. Ανθρώπους εντελώς διαφορετικούς από έμενα, σε ηλικία και ενδιαφέροντα, αλλά με κάτι κοινό… την αγάπη για το τρέξιμο.
Μαθαίνοντας τα νέα… τρέχοντας με φίλους
Το να τρέχεις έξω με φίλους, σου δίνει μια μοναδική ευκαιρία. Το να γυμνάζεσαι και να συζητάς για αυτό που σου αρέσει . Στη συγκεκριμένη περίπτωση για το τρέξιμο. Μπορείς λοιπόν να μαθαίνεις για τις δυνατότητες ενός νέου μοντέλου gps, για τις τεχνολογίες στα προϊόντα τρεξίματος, τι έκαναν άλλοι, στους παρόμοιους τραυματισμούς, που έχεις και εσύ,tipsγια την προπόνηση και τα τελευταία νέα για αγώνες που έγιναν ή θα γίνουν στο μέλλον.
Κίνητρο
Ούτε που θυμάμαι πόσες φορές, στα longruns με παρέα, έτρεξα περισσότερο. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα, στο να τρέχουμε με κάποιον ή κάποιους. Το να υπάρχει κάποιος, να σου λέει ότι“ το χεις, ή άντε πάμε ένα χιλιομετράκι ακόμα ”(που στο τέλος γίνονται 3-4), είναι κάτι πολύ δυνατό. Είναι αυτό, που σου δίνει … το λίγο παραπάνω στην προπόνηση.
Τα χιλιόμετρα εξαφανίζονται…
Όταν τρέχω με την παρέα μου και αρχίζουμε να συζητάμε τα χιλιόμετρα πέρανε σε δεύτερη μοίρα. Πιστεύω ότι υπάρχει τεράστια διαφορά στα να κάνεις 20 χιλιόμετρα μόνος ή 20 χιλιόμετρα με παρέα. Το να ακούς κάποιον να διηγείται μια αστεία ιστορία, ή να περιγράφει σχετικά με τις ουρές για να πληρώσει τους λογαριασμούς η απλά σχόλια για την καθημερινότητα, μας κάνει να ασχολούμαστε με το θέμα και όχι με τα χιλιόμετρα. Πριν το καταλάβουμε πάνε οι δύο ωρίτσες, του κυριακάτικου συνεχόμενου.
Όσο τα χιλιόμετρα αυξάνονται τόσο περισσότερο χαίρομαι που τρέχω με το γρουπάκι μου, που μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας στην προπόνηση για το μαραθώνιο, και που περνά ο χρόνος μας τόσο όμορφα…
