Η οσφυαλγία σαν όρος δεν είναι πάθηση, αλλά είναι το σύμπτωμα διαφόρων παθήσεων που εκδηλώνονται με πόνο στη μέση.

Αν ο πόνος εκδηλώνεται στα πόδια, κατά μήκος του ισχιακού νεύρου, τότε ονομάζεται ισχιαλγία.

Έχει αποδειχτεί, ότι το 58-70% του πληθυσμού, κάποια στιγμή της ζωής του θα εμφανίσουν επεισόδιο οσφυαλγίας. Ωστόσο, υπάρχουν πάρα πολλές αιτίες που μπορεί να την προκαλέσουν, και η κάθε μία από αυτές απαιτεί διαφορετική θεραπεία. Επιπλέον, κάποιες φορές είναι δύσκολη και η διάγνωση της πηγής του προβλήματος από τους γιατρούς.

Κάποιες αιτίες οσφυαλγίας είναι τα προβλήματα μεσοσπονδύλιου δίσκου (κήλες), προβλήματα σπονδυλικών αρθρώσεων, σπονδυλόλυση / σπονδυλολίσθηση και παχυσαρκία.

Ωστόσο, το 75% της οσφυαλγίας προέρχεται από λανθασμένες επιβαρύνσεις. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν η κακή στάση του σώματος, οι παρατεταμένες στάσεις όπως καθιστική δουλειά, η άρση βαρών με λανθασμένο-επικίνδυνο τρόπο, η αδυναμία των μυών που σταθεροποιούν τη μέση κ.α.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, το βάρος της σταθεροποίησης της μέσης, πέφτει σε «σημεία» τα οποία δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Έτσι, καταπονούνται υπέρμετρα και, εν τέλει, προκαλούν οσφυαλγία. Η μόνη λύση σε αυτά τα προβλήματα, δεν είναι άλλη από την εξειδικευμένη άσκηση.

Πηγή: http://www.onmed.gr

{fcomments}<

Η «Πίκα» είναι μια πάθηση την οποία μπορεί να έχουν αρκετοί άνθρωποι αλλά μην γνωρίζουν καν ότι λέγεται έτσι.

Ουσιαστική η «Πίκα» είναι μία πάθηση που κάνει τους ανθρώπους να θέλουν να μασάνε άλλα πράγματα εκτός φαγητού, όπως χαρτί ή πάγο.

Πολλές φορές η αιτία της βασίζεται σε διατροφικά ζητήματα, ενώ σύμφωνα με ειδικούς το να τρώει κανείς πάγο μπορεί να έχει ακόμη και ψυχολογικό υπόβαθρο. Για να κόψετε την κακή συνήθεια του να τρώτε πάγο, προσπαθήστε να πίνετε τα ποτά σας χωρίς πάγο. Και επισκεφτείτε το γιατρό σας που θα σας συστήσει κάποιες εξετάσεις που θα δείξουν να έχετε διατροφικό πρόβλημα.

{fcomments}

Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς, MD
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Universita’ degli Studi di Napoli, Federico II
Πρόεδρος του European Institute of Nutritional Medicine, E.I.Nu.M

Ένας στους δύο από εμάς είναι πιθανό να έχει κάποιο πρόβλημα με το θυρεοειδή του. Όζοι θερμοί ή ψυχροί, υποθυρεοειδισμός, υπερθυρεοειδισμός, θυρεοειδίτιδα Hashimoto και βρογχοκήλη (διόγκωση του θυρεοειδούς) είναι τα πιο συχνά προβλήματα.

Ποιος είναι ο λόγος που παρατηρείται ραγδαία αύξηση των νοσημάτων που σχετίζονται με αυτόν τον σημαντικό για την υγεία μας αδένα;

Ο θυρεοειδής είναι ο αδένας που ρυθμίζει ανά πάσα στιγμή το μεταβολισμό μας. Αυξάνει ή μειώνει το μεταβολισμό ανάλογα με τις συνθήκες (κρύο, ζέστη), τις ανάγκες (ξεκούραση, άσκηση) αλλά και την συναισθηματική μας κατάσταση (θυμός, φόβος, χαρά)

Βρίσκεται στο λαιμό μας και ονομάζεται έτσι γιατί έχει το σχήμα θυρεού (ασπίδα, οικόσημο) και παράγει δύο βασικές ορμόνες:
την Τ4 (Θυροξίνη) και

την Τ3 (Τριιωδοθυρονίνη)
οι αριθμοί 3 και 4 αναφέρονται στο πόσα άτομα ιωδίου περιέχονται στην κάθε ορμόνη (βλ. σχήμα).

Από τις δύο ορμόνες η δραστική είναι η Τ3 και επηρεάζει σχεδόν οποιαδήποτε φυσιολογική μεταβολική διαδικασία μέσα στο σώμα όπως την ανάπτυξη, την θερμοκρασία του σώματος, την καρδιακή συχνότητα, την έμμηνο ρύση, την αιμοποίηση, την ανάπτυξη των τριχών, την αποθήκευση και την καύση του λίπους και πολλές άλλες.

Ο θυρεοειδής παράγει Τ4 όπου στη συνέχεια μετατρέπεται σε Τ3 ανάλογα με τις συνθήκες και τις ανάγκες των κυττάρων μας.Πρόκειται για έναν ευαίσθητο και ακριβή μηχανισμό ρύθμισης που βοηθάει άμεσα το σώμα μας να προσαρμοστεί και να ανταποκριθεί σε αυτό που συμβαίνει άμεσα.

Οι εντολές για το πόση Τ3 και Τ4 θα εκκρίνει ο θυρεοειδής
έρχονται από την υπόφυση μέσω της TSH (Thyroid Stimulating Hormone). Όταν ο οργανισμός χρειάζεται μεγαλύτερη ποσότητα από τις θυρεοειδικές ορμόνες, αυξάνεται η έκκριση της TSH.

Όσο μικρότερες ποσότητες Τ3 και Τ4 κυκλοφορούν στο αίμα μας τόσο αυξάνονται τα επίπεδα της TSH, ώστε να πιέσουν το θυρεοειδή να απελευθερώσει περισσότερη Τ3 και Τ4, ανάλογα με τις ανάγκες.

Υψηλές τιμές TSH υποδηλώνουν υπο-θυρεοειδισμό (ο θυρεοειδής υπολειτουργεί και χρειάζεται να δεχτεί μεγαλύτερη πίεση για να αντεπεξέλθει) ενώ πολύ χαμηλές τιμές συνδέονται με υπερ-θυρεοειδισμό.

Ο θυρεοειδής αλληλεπιδρά μέσω νευρικών και ορμονικών οδών με τον φλοιό του εγκεφάλου, ενώ επηρεάζει και επηρεάζεται από τις ορμόνες του στρες, την αδρεναλίνη και την κορτιζόλη.

Γνωρίζουμε ότι ο συγκεκριμένος αδένας είναι ευάλωτος και η λειτουργία του αλλάζει άμεσα υπό συνθήκες στρες. Χρόνια συναισθηματικά, μεταβολικά ή άλλα ήδη στρες μπορούν να έχουν αρνητική επίδραση στη λειτουργία του.

Γιατί Νοσεί ο Θυρεοειδής

Όπως είδαμε παραπάνω ο συγκεκριμένος αδένας προσπαθεί να ρυθμίσει τον μεταβολισμό και κυρίως την ταχύτητα που γίνονται οι μεταβολικές διεργασίες. Η απόκλιση όμως από τον φυσικό τρόπο ζωής και διατροφής είναι οι βασικοί παράγοντες στην εμφάνιση των νοσημάτων του θυρεοειδούς σε βιοχημικό και συναισθηματικό επίπεδο.

Τοξίνες και βαρέα μέταλλα, τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D και σεληνίου, η έλλειψη ιωδίου αλλά και η επιβάρυνση του οργανισμού με βρώμιο και χλώριο εμποδίζουν τη φυσιολογική παραγωγή Τ3 και Τ4.

Το βρώμιο για παράδειγμα, όπως και το χλώριο, ανήκει στην ίδια οικογένεια μεταλλικών στοιχείων (αλογόνα) με το ιώδιο και χρησιμοποιείται ευρέως στην παρασκευή αρτοποιημάτων. Το βρώμιο καταλαμβάνει τους υποδοχείς που θα έπρεπε να συνδεθούν με το ιώδιο και μειώνει τα επίπεδα διαθέσιμου ιωδίου στον θυρεοειδή. Αυξημένα επίπεδα βρωμίου και αντίστοιχα χαμηλά επίπεδα ιωδίου έχουν βρεθεί σε ασθενείς που πάσχουν από βρογχοκήλη.

Γνωρίζουμε επίσης ότι αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης αλλά και χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D συμβάλουν στην εμφάνιση υποθυρεοειδισμού και αυτοάνοσου θυρεοειδίτιδας.

Στρες και Θυρεοειδής

Ο θυρεοειδής είναι ένα από τα πιο ευαίσθητα όργανα στο στρες. Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί λόγοι που “ζορίζουν” προκαλούν δηλαδή στρες στο σώμα μας.

Το μεταβολικό στρες είναι ένας σημαντικός παράγοντας. Σε συνθήκες μεταβολικού στρες ο οργανισμός ζορίζεται λόγω της έλλειψης βασικών μικροθρεπτικών συστατικών. Η απόδοση του κάθε κυττάρου στο σώμα μας, όσον αφορά στην παραγωγή ενέργειας, μειώνεται και αυξάνεται εναλλακτικά ή έκκριση ορμονών του στρες για να καλύψουν το ενεργειακό έλλειμμα. Μια από αυτές είναι και η Τ3.

Όσο χαμηλότερη είναι η απόδοση του μεταβολισμού μας τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη παρέμβασης από πλευράς του θυρεοειδούς.

Η μακροχρόνια ανάγκη παρέμβασης και υπερλειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα οδηγεί σε αλλοίωση τόσο της λειτουργίας όσο και της δομής του. Υπό την συνεχή πίεση της TSH, αρχικά παρατηρείται μια διάχυτη αλλαγή στο παρέγχυμα (ιστός) του θυρεοειδή αδένα που σταδιακά οδηγεί στην δημιουργία όζων (μικρά εξογκώματα). Η αλλοίωση της μορφολογίας των κυττάρων φτάνει κάποια στιγμή στο σημείο όπου το ανοσοποιητικό δεν αναγνωρίζει αυτά τα κύτταρα και παράγει αντισώματα ενάντια τους.

Η καταστροφή από αυτό το σημείο και μετά προξενείται και από τον ίδιο τον οργανισμό και σταδιακά θα οδηγήσει σε υπολειτουργία του αδένα και ανάγκη για φαρμακευτική παρέμβαση.

Η εξωτερική όμως χορήγηση ορμονών δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να προσομοιάσει την φυσιολογική συνεχή έκκριση των θυρεοειδικών ορμονών. Το σώμα μας προσαρμόζεται με τη βοήθεια του θυρεοειδή συνεχώς και άμεσα στις συνθήκες που επικρατούν ανά πάσα στιγμή. Είτε τρώμε, είτε κάνει ζέστη ή κρύο, όταν ανεβαίνουμε τις σκάλες, όταν κάνουμε άσκηση ή όταν ξεκουραζόμαστε, ακόμη και όταν είμαστε χαρούμενοι ή κλαίμε ο μεταβολισμός μας αυξομειώνεται και προσαρμόζεται συνεχώς. Η εξωγενής χορήγηση ορμονών μπορεί να μας εξασφαλίσει μια ανεκτή ποιότητα ζωής όχι όμως και μια βέλτιστη απόδοση και υγεία όπως η φυσική έκκριση τους.

Έτσι ο θυρεοειδής “πέφτει” ηρωικά μαχόμενος στη προσπάθεια του να σπρώξει έναν μεταβολισμό που δεν λειτουργεί σωστά. Το πρόβλημα στ’ αλήθεια δεν αφορά στον θυρεοειδή αλλά στον ίδιο το μεταβολισμό και τους παράγοντες που τον ρυθμίζουν.

Τι Μπορούμε να Κάνουμε

Υπάρχουν όμως ενέργειες που μπορούμε να κάνουμε για να προστατεύσουμε την υγεία μας και την ομαλή λειτουργία του θυρεοειδούς.
Να διατηρούμε ιδανικά επίπεδα βιταμίνης D. Η βιταμίνη D αυξάνει την απόδοση των χημικών αντιδράσεων σε όλα των κυττάρων και βελτιώνει την έκφραση των γονιδίων.

Να διατηρούμε φυσιολογικό βάρος με χαμηλά επίπεδα ινσουλίνης. Η αυξημένη ινσουλίνη αποσταθεροποιεί όλο το ορμονικό σύστημα και εμποδίζει την μετατροπή της Τ4 σε ενεργό Τ3. Η λύση της αντίστασης της ινσουλίνης συνδέεται με βελτίωση της θυρεοειδικής λειτουργίας.

Να παρέχουμε στο σώμα τα απαραίτητα μικροθρεπτικά συστατικά. Το ιώδιο, το σελήνιο και το μαγνήσιο είναι στοιχεία ζωτικής σημασίας για την ομαλή λειτουργία του θυρεοειδούς, ενώ το χρώμιο, η γλουταμίνη, η κανέλα και το άλφα λιποϊκό οξύ βοηθούν στην μείωση της αντίστασης της ινσουλίνης.

Να απέχουμε από την χρήση επεξεργασμένων τροφίμων και ιδιαίτερα αρτοποιήματα που περιέχουν βρώμιο.

Να φροντίσουμε να εντοπίσουμε και να διαχειριστούμε το μεταβολικό στρες. Μπλοκαρισμένα μεταβολικά μονοπάτια οδηγούν σε μείωση της παραγωγής ενέργειας και σε στρες που οφείλεται σε μεταβολικούς λόγους. Ο θυρεοειδής ζορίζεται ιδιαίτερα υπό τέτοιες συνθήκες και η δυνατότητα του οργανισμού να αποκαταστήσει την φυσιολογική λειτουργία είναι σχεδόν αδύνατη αν δεν επανέλθει η βιοχημική ισορροπία.

Να κάνουμε άσκηση. Η άσκηση μειώνει τα επίπεδα αδρεναλίνης, σπάει την αντίσταση στην ινσουλίνη και μειώνει το σωματικό βάρος, πράγματα που βοηθούν σε έναν υγιή θυρεοειδή.

Να καταναλώνουμε άφθονο νερό. Η έστω και μικρού βαθμού αφυδάτωση μπορεί να μειώσει τον μεταβολισμό μας κατά 40%.

Να διατηρούμε χαμηλά τα επίπεδα του συναισθηματικού στρες μέσα από μια θετική ματιά προς τη ζωή και την αποφυγή βομβαρδισμού από αρνητικά νέα, μια πρακτική καθόλου χρήσιμη και ιδιαίτερα επικίνδυνη για την πνευματική και σωματική μας υγεία. Αν προσέξετε θα παρατηρήσετε ότι η πλειοψηφία των “ειδήσεων” δεν αφορά δεδομένα ή χρήσιμα στοιχεία, αλλά γνώμες συναισθηματικά φορτισμένες και χρωματισμένες

Να διαβάζουμε βιβλία που αυξάνουν την κατανόηση μας και τις δεξιότητες μας σε θέματα που αφορούν τη δουλειά μας και τη ζωή. Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας και θα πρέπει να φροντίζουμε να ωφελούμαστε από την αυξημένη πρόσβαση σε χρήσιμες πληροφορίες. Το πιο ασφαλές κριτήριο είναι πάντα αν αυτό που μαθαίνουμε μας κάνει πιο ικανούς και πιο χρήσιμους σε εμάς και στους γύρω μας.
Μπορεί τα παραπάνω να φαίνονται πολύπλοκα και δεσμευτικά, η αλήθεια όμως είναι ότι οτιδήποτε προωθεί την φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού μας δεν χρειάζεται πίεση και προσπάθεια για να γίνει, χρειάζεται απλά κοινή λογική.

Δεν μπορούμε να ζούμε με έναν τρόπο εντελώς διαφορετικό από τον φυσιολογικό, να πετάμε μέσα στο σώμα μας πράγματα που μοιάζουν με τροφές, που είναι όμως συνθετικά παρασκευάσματα με χρώματα, ενισχυτικά γεύσης και πλαστικές επικαλύψεις, με τη δικαιολογία ότι είναι νόστιμα και δεν θέλουμε να στερηθούμε.

Ο φυσικός τρόπος ζωής έχει αρχίσει να επηρεάζει όλο και μεγαλύτερο μέρος του κόσμου και αυτό γιατί όταν κάποιος αρχίσει να γεύεται τα αποτελέσματα, αποζητά όλο και περισσότερη υγεία και αντιλαμβάνεται την αξία που έχουν το να νιώθεις γεμάτος ενέργεια, να έχεις καλή διάθεση, να αντιλαμβάνεσαι ότι μπορείς να πάρεις την υγεία σου στα χέρια σου και να διαμορφώσεις εσύ το δικό σου μέλλον.

Στην Υγειά Σας!

Πηγές

www.aafp.org/afp/2005/1015/p1517.html
www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22273398
jcem.endojournals.org/content/86/10/4585.full
bmb.oxfordjournals.org/content/early/2013/08/05/bmb.ldt024.short?rss=1
jama.jamanetwork.com/article.aspx?articleid=186627
bmb.oxfordjournals.org/content/early/2013/08/05/bmb.ldt024.short?rss=1
www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6548284/?ncbi_mmode=std
www.drrosedale.com/resources/pdf/Insulin%20and%20Its%20Metabolic%20Effects.pdf

http://enallaktikidrasi.com/

{fcomments}

Αν και είναι τόσο µικρός – όσο ένα κάστανο – ταλαιπωρεί όλους σχεδόν τους άνδρες από τη µέση ηλικία και µετά. Με καλοήθη διόγκωση ή µε καρκίνο, ο προστάτης επιδρά αρνητικά στη σεξουαλική ζωή και στην ποιότητα ζωής του άνδρα.

Ποια είναι τα ύποπτα συμπτώματα και ποια προβλήματα δημιουργεί στις σεξουαλικές επαφές των ανδρών;

Διαβάστε στο επσιτημονικό άρθρο που ακολουθεί όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για την πάθηση αυτή.

Του Ευάγγελου Γκάνα χειρουργού ουρολόγου

Υπ. Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Δ.Π.Θ

Ο προστάτης είναι ένας μικρός αδένας μπροστά από την ουροδόχο κύστη, τον οποίον διαπερνά η ουρήθρα. Παράγει το προστατικό υγρό που αποθηκεύεται στον αδένα και κατά την εκσπερμάτιση αποβάλλεται στην ουρήθρα. Έχει ενεργό ρόλο στην εκσπερμάτιση, επομένως και στην  γονιμότητα του άνδρα. Υπάρχουν αρκετές παθήσεις του προστάτη οι οποίες έχουν αρνητικές επιπτώσεις στη σεξουαλική δραστηριότητα.

Συγκεκριμένα, το 50% των ανδρών θα παρουσιάσει συμπτώματα προστατίτιδας τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του, το 15-20% θα παρουσιάσει καρκίνο του προστάτη και πάνω από το 70% των ανδρών άνω των 60 ετών παρουσιάζουν ήδη συμπτώματα καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη.

• Προστατίτιδα και σεξουαλική λειτουργία

Τα συμπτώματα της προστατίτιδας περιλαμβάνουν δυσκολία στην ούρηση, πόνο των γεννητικών οργάνων και του πυελικού εδάφους (λεκάνη), πόνο κατά την εκσπερμάτιση, πρόωρη εκσπερμάτιση, στυτική δυσλειτουργία, και τέλος ακόμα και μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας.

Η οριστική αντιμετώπιση της φλεγμονής δίνει τέλος και στα σεξουαλικά προβλήματα. Σπάνια, σε άντρες με πολύμηνη και πλέον ταλαιπωρία (εμμένουσα χρονία προστατίτιδα, χρόνιο πυελικό άλγος) τα συμπτώματα μπορεί να υποχωρούν,  αλλά κάποιες φορές παραμένει η στυτική δυσλειτουργία.

Συνήθως πρόκειται για πρόβλημα με ψυχογενή αίτια και ίσως να χρήζει βοήθειας από ψυχολόγο ειδικό σε θέματα σεξουαλικής υγείας.

• Kαλοήθης υπερπλασία προστάτη και σεξουαλική λειτουργία

Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη, όχι μόνο αυξάνει τις πιθανότητες για στυτική δυσλειτουργία, αλλά η σοβαρότητα των συμπτωμάτων ούρησης συμβαδίζει με το βαθμό στυτικής δυσλειτουργίας. Η αντιμετώπιση τους μπορεί να βελτιώσει και τη στύση. Τελευταία έχει αποδειχθεί ότι οι αναστολείς της φωσφοδιεστεράσης τύπου 5 (PDE-5 inhibitors) αποκαθιστούν στο μεγαλύτερο ποσοστό το πρόβλημα της στύσης, βοηθώντας συγχρόνως και την ούρηση.

• Καρκίνος προστάτη και σεξουαλική λειτουργία

Ο καρκίνος του προστάτη από μόνος του δεν επηρεάζει τη στυτική λειτουργία.  Όλες όμως οι θεραπείες για τον καρκίνο προκαλούν κάποιου βαθμού στυτική δυσλειτουργία. Η ριζική προστατεκτομή, με όποια χειρουργική μέθοδο και αν γίνει, προκαλεί στυτική δυσλειτουργία σε αρκετούς άνδρες. Εφόσον καταστεί εφικτή η διατήρηση των νεύρων της στύσης υπάρχει πιθανότητα για μετεγχειρητικές στύσεις (συνήθως με την βοήθεια των φαρμάκων της στύσης). Διαφορές μεταξύ λαπαροσκοπικής και ρομποτικής χειρουργικής σε ότι αφορά στη διατήρηση της στύσης δεν έχουν τεκμηριωθεί.

Σε ότι αφορά στην ακτινοθεραπεία, και αυτή επηρεάζει τη στυτική λειτουργία, συνήθως αρκετό διάστημα μετά την εφαρμογή της. Τέλος, τα φάρμακα για τον προχωρημένο καρκίνο του προστάτη (ορμονικά), δυστυχώς επιφέρουν σε όλους τους άντρες ως και πλήρη στυτική δυσλειτουργία. Μια καλή λύση είναι η διακοπτόμενη θεραπεία όπου αυτό επιτρέπεται ή η χρήση ενδοπεϊκών ενέσεων για πρόκληση στύσης.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΚΑΝΑΣ - ΟΥΡΟΛΟΓΟΣ

ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ

http://www.iatropedia.com/

{fcomments}