Οι πόνοι στη σπονδυλική στήλη και μάλιστα οι χρόνιοι προκαλούν σοβαρά προβλήματα στους πάσχοντες ενώ ακόμη και η καθημερινότητά τους είναι δύσκολη.

Το πρόβλημα είναι αρκετά συχνό και έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών προσεγγίσεων:

• Ιατρικά – Ορθοπαιδικά, με φάρμακα, τοπικές εγχύσεις, επισκληρίδιες ενέσεις, μικροχειρουργικές επεμβάσεις, αλλά και ανοιχτά χειρουργεία.
• Φυσικοθεραπευτικά, με ποικίλα μέσα που διαθέτει η σύγχρονη δεξαμενή της φυσικοθεραπείας, από Laser, χειρισμούς, παθητικά και ενεργητικά μέσα.
• Ψυχολογικά ή Ψυχιατρικά με αντικαταθλιπτικά, αγχολυτικά ή άλλα φάρμακα.
• Εναλλακτικές Θεραπείες, όπως διαχείριση του στρες, ομοιοπαθητική, βελονισμός κ.ά.

Παρ’όλα αυτά σε ένα ποσοστό το πρόβλημα εμμένει, χωρίς να βρίσκεται κάποια αποτελεσματική λύση.
«Οι επιστημονικές προσεγγίσεις των τελευταίων ετών αφορούν στον χρόνιο πόνο και στη δημιουργία ενός Πρωτοκόλλου Εμβιομηχανικού Ελέγχου της Δύναμης και της Αντοχής των Σταθεροποιών και Εν τω βάθει μυών της Σπονδυλικής Στήλης, με την χρήση μηχανημάτων», επισημαίνει ο Γιώργος Η. Γουδέβενος, φυσικοθεραπευτής, Dr manual medicine, επιστημονικός συνεργάτης Πανεπιστημίου Κρήτης.

«Οι λεγόμενοι σταθεροποιητές μυς βρίσκονται βαθιά στην σπονδυλική στήλη. Ο ρόλος τους είναι να δημιουργούν μια βαθιά φυσική ζώνη γύρω από την σπονδυλική στήλη, με αποτέλεσμα την στήριξη και την αποφόρτιση της πάσχουσας περιοχής από τις πιέσεις και από τα φορτία.

Σύμφωνα με απόλυτα τεκμηριωμένες έρευνες, οι μυς αυτοί, όταν υπάρχει κάκωση ή πόνος στην σπονδυλική στήλη, ατροφούν ταχύτερα από οποιαδήποτε άλλη μυϊκή ομάδα στο σώμα (ακόμη και από τον τετρακέφαλο). Έτσι δεν συμμετέχουν στην κίνηση ή στην άσκηση. Με αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από το πόσο δυνατοί είναι οι εξωτερικοί μυς (κοιλιακοί ή ραχιαίοι), να αποσταθεροποιούν την σπονδυλική στήλη. Αυτό και μόνο το γεγονός καθιστά ευάλωτη την περιοχή, ακόμη και στους πιο γυμνασμένους αθλητές ή ασθενείς», εξηγεί ο ειδικός.

Σύμφωνα με τον Dr Γουδέβενο, με τη δυνατότητα αξιολόγησης και καταγραφής της δύναμης και της αντοχής, αλλά και του τύπου των μυϊκών ινών (είτε μιλάμε για ταχύτητα είτε για αντοχή), μέσω των ιατρικών εργομετρικών εφαρμογών, μπορούμε να απομονώσουμε όλες τις ομάδες των μυών και να ελεγχθεί το εύρος κίνησης της σπονδυλικής στήλης του ασθενή σε διάφορες γωνίες.

Η διαδικασία αποκατάστασης μπορεί να χωριστεί στις εξής φάσεις αποκατάστασης:

• Έλεγχος της φλεγμονώδους διαδικασίας (του πόνου)
• Αποκατάσταση του εύρους κίνησης των αρθρώσεων και της έκτασης των μαλακών ιστών
• Βελτίωση της μυϊκής – καρδιοαναπνευστικής δύναμης/αντοχής
• Προγράμματα άσκησης για συντήρηση

Τα χαρακτηριστικά της ιδανικής μέτρησης είναι η αξιοπιστία, η ακρίβεια, η ασφάλεια και ο εντοπισμός της πάθησης. Αυτά στηρίζονται στην επανάληψη και στην σύγκριση των μετρήσεων.

Αφού έχει αποκατασταθεί η δυσλειτουργία, το επόμενο βήμα είναι η διατήρηση της καλής λειτουργίας», εξηγεί ο φυσικοθεραπευτής. Και συνεχίζει: «Η συγκεκριμένη θεραπευτική άσκηση στατιστικά θα αποκαταστήσει την φυσιολογική λειτουργία περίπου στο 80% όλων των περιστατικών χρόνιου πόνου, θα αυξήσει τη δύναμη και θα εξαφανίσει ή θα μειώσει σε μεγάλο ποσοστό τον πόνο».

Ο Vert Mooney, καθηγητής ορθοπαιδικής στο School of Medicine του Πανεπιστημίου της California, στο San Diego, αναγνωρίζει την ανάγκη για τη συγκεκριμένη άσκηση, προκειμένου να επιτευχθεί η αποκατάσταση.

Σύμφωνα με την ομάδα του Dr. Mooney και τον Dr. Bryan Nelson από το Πανεπιστήμιο της Minneapolis, έρευνα με την χρήση των μηχανημάτων αυτών πρόσφερε εκπληκτικά αποτελέσματα στην εκτίμηση και στην αποκατάσταση τουλάχιστον του 80% των χρονίων ασθενών.

Επιπλέον έρευνες σε εκατοντάδες ασθενείς με χρόνιο σπονδυλικό άλγος διενεργήθηκαν σε διάφορες πόλεις στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Ιαπωνία, στην Αυστραλία, στην Ευρώπη και στην Ελλάδα (Πανεπιστήμιο Κρήτης) με παρόμοια αποτελέσματα.

Οι παθήσεις και οι καταστάσεις, που αντιμετωπίζονται με τα εργομετρικά μηχανήματα, αφορούν:

• Χρόνια οσφυαλγία – ραχιαλγία
• Ευθειασμό αυχενικής μοίρας
• Δισκοπάθεια (χωρίς πρόπτωση / κήλη δίσκου χωρίς ισχιαλγία)
• Αδυναμία – αστάθεια στήριξης της μέσης λόγω ατονίας των βαθέων μυών
• Τραύματα της σπονδυλικής στήλης – δυσκαμψία
• Μετεγχειρητικές καταστάσεις, όπως δισκεκτομή, πεταλεκτομή, σπονδυλοδεσία
• Ενδυνάμωση των μυών για συμμετοχή σε αθλήματα, που απαιτούν μεγάλη φόρτιση στη μέση
• Σε άτομα που η μέση τους επιβαρύνεται λόγω συνθηκών εργασίας
• Σε κυφωτικούς νεαρούς λόγω μη επαρκούς άσκησης ή προδιάθεσης για αυχενική, θωρακική και οσφυϊκή επιβάρυνση
• Δομικές ανωμαλίες όπως σπονδυλόλυση, σπονδυλολίσθηση 1ου-2ου βαθμού
• Κατάγματα σπονδύλων, μετά την πώρωσή τους για στήριξη
• Εκφυλιστικές σπονδυλοαρθροπάθειες
• Μυοσυνδεσμικές κακώσεις, με οσφυαλγία, ραχιαλγία
• Παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης με σύνοδο σκολίωση, κύφωση ή οστεοπόρωση, καθώς και ο συνδυασμός αυτών

Γράφει: Λαυρέντης Νεκτάριος, www.healthreport.gr

Η σπονδυλική στήλη είναι μια από τις πιο πολύπλοκες δομές του ανθρωπίνου σώματος. Διαθέτει πολυάριθμα οστά, αρθρώσεις, συνδέσμους και μυς, τα οποία συνολικά συμμετέχουν στην κινητικότητά της. Η εγγύτητα του νωτιαίου μυελού, των νευρικών ριζών και των περιφερικών νεύρων αυξάνει ακόμη περισσότερο την πολυπλοκότητά της.

Ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού βιώνει συστηματικά πόνο στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης η χαμηλό οσφυϊκό πόνο (low back pain), που συχνά έχει συμπτώματα και προς τα κάτω άκρα. Πολλές φορές ο πόνος αυτός εξαφανίζεται λόγω της αυτοίασης του οργανισμού αλλά συνήθως εμφανίζεται στο ίδιο ή σε διαφορετικό σημείο ανά τακτά ή αραιά διαστήματα με την ίδια ή διαφορετική ένταση ή εντόπιση.Έως και ένα 80% των ενηλίκων έχουν βιώσει έστω και για μια φορά πόνο στη μέση και σε αυτό το ποσοστό δεν εξαιρούνται και οι αθλητές.

Η σωστή αποκατάσταση έστω και από τον πρώτο βιώσιμο πόνο μέσης είναι το κλειδί ώστε να μην επανέρχονται τα επεισόδια πόνου. Κάθε άνθρωπος που βιώνει οξύ πόνο στη μέση, έστω και αν αυτός περάσει άμεσα οφείλει να υπερασπίσει τον εαυτό του από μελλοντικά επεισόδια.

Έπειτα από κάθε επεισόδιο στην οσφυϊκή μοίρα δημιουργούνται:

• Μυικοί σπασμοί δηλαδή η αντίδραση του μυός που βρίσκεται γύρω από την πάσχουσα περιοχή.
• Περιορισμοί – μπλοκαρίσματα στις αρθρώσεις, τόσο στην περιοχή που πάσχει όσο και στις γύρω αρθρώσεις, τις βιώνει ο ασθενής όταν αναφέρει (ότι αισθάνεται η μέση του να μην ακολουθεί την κίνηση).
• Καθυστερημένη σύσπαση ή αδρανοποίηση κάποιων μυικών ομάδων, συνήθως είναι οι υπεύθυνοι σταθεροποίησης της περιοχής με αποτέλεσμα την δυσκολία αντιμετώπισης μελλοντικών φορτίων που πιθανόν θα επηρεάσουν ξανά τη σωστή λειτουργία της.

Αυτές οι δομές που επηρεάζονται σε οσφυϊκό πόνο (αρθρώσεις, μυς – σύνδεσμοι), δεν επανέρχονται πάντοτε στην προ του επεισοδίου κατάσταση αν δεν ληφθούν κάποια μέτρα. Έτσι, σε ένα δεύτερο ή τρίτο επεισόδιο τα συμπτώματα επανεμφανίζονται και με τα χρόνια θα εδραιωθούν λανθασμένες στάσεις – κινήσεις και η σπονδυλική στήλη δεν θα λειτουργεί με τον ορθό εμβιομηχανικό τρόπο ώστε να ανταπεξέρχεται στην καθημερινότητα.

Μέσω της σωστής καθοδήγησης της ιατρικής και της φυσικοθεραπευτικής επιστήμης, ο ασθενής δεν πρέπει να αφήσει αυτούς τους μικρούς πόνους να εξελίσσονται σε χρόνια επεισόδια. Η σωστή συνταγή για την αποκατάστασή τους είναι στην ειδικότητα του φυσικοθεραπευτή και απαιτεί:

• Την εξομάλυνση – λύση των μυικών σπασμών της σπονδυλικής στήλης με μαλάξεις, εν τω βάθει πιέσεις, φυσικά μέσα όπως διαθερμίες, υπέρηχα.
• Την διάταση δομών – ιστών που έχουν βραχυνθεί από παρατεταμένες λάθος στάσεις – θέσεις – κινήσεις.
• Την σωστή εκγύμναση μυών κλειδιά, κυρίως των σταθεροποιητών μυών της λεκάνης και της σπονδυλικής στήλης.

Στην αντιμετώπιση της οσφυαλγίας, η εκγύμναση, όπως θεωρούταν παλιά, μόνο των κοιλιακών ραχιαίων, πλέον κρίνεται ανεπαρκής καθώς με τις κλασικές ασκήσεις δεν εμποδίζονται μελλοντικά επεισόδια. Οι μυς κλειδιά οι οποίοι επηρεάζονται και πρέπει να ενεργοποιηθούν και να δυναμώσουν είναι οι εν τω βάθει μυς της σπονδυλικής στήλης, οι μυς που βρίσκονται κοντά και ενώνουν τα σώματα των σπονδύλων, οι μυς της λεκάνης και όλοι οι μυς του κοιλιακού χώρου, όπως το διάφραγμα και οι μυς της πυέλου.

Οι ασκήσεις πρέπει να εντάσσονται στα πλαίσια της καθημερινότητας του ασθενή και να είναι λειτουργικές, σχετικές δηλαδή με τις δραστηριότητες του.

Οι προϋποθέσεις για πρόληψη από μελλοντικά επεισόδια απαιτούν την σωστή εναρμονισμένη κίνηση της οσφύος με την υπόλοιπη σπονδυλική στήλη και τα άκρα, γνώση και έλεγχο των κινήσεων της λεκάνης σε όλα τα ανατομικά επίπεδα, το σωστό μήκος μυών κλειδιά και την απαραίτητη δύναμη και αντοχή μυών που στηρίζουν το σώμα σε καθημερινές δραστηριότητες.

Προτείνονται ενδεικτικά ασκήσεις για έλεγχο και ενδυνάμωση της οσφυϊκής μοίρας της Σπονδυλικής Στήλης:

Γράφει: Χατζησαράντος Ι. Ξενοφών
Φυσικοθεραπευτής - Καθηγητής Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού

http://www.iatronet.gr/

{fcomments}

Η σωστή θέση στον υπολογιστή είναι μια από τις βασικότερες θέσεις που πρέπει να διατηρήσετε κατά τη διάρκεια της παραμονή σας στο γραφείο. Το μυοσκελετικό σύστημαπρέπει να παραμένει ακέραιο κατά την ώρα που μένει στατικό στο γραφείο. Η λανθασμένη στάση στον υπολογιστή είναι υπεύθυνη για πολλές δυσλειτουργίες της σπονδυλικής στήλης και όχι μόνο. Για τη πρόληψη παθήσεων του μυοσκελετικού συστήματος πρέπει να ακολουθούνται κάποιες βασικές οδηγίες.
 

Η καθιστή στάση:

• Το βασικότερο είναι να χρησιμοποιούμε μια καλή εργονομική καρέκλα, που να προσφέρει τη σωστή στήριξη της σπονδυλικής στήλης.
• Τα γόνατα θα πρέπει να βρίσκονται στις 90 μοίρες και να μη ξεπερνάνε το ύψος των ισχίων. Eπίσης, τα πέλματα θα πρέπει να εφάπτονται με το έδαφος.
• Η λεκάνη πρέπει να ακουμπά την «πλάτη» της καρέκλας και επίσης είναι απαραίτητο η οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης να δημιουργεί τη φυσιολογική ανατομική της θέση.
• Οι ώμοι πρέπει να είναι προς τα πίσω για να μη δημιουργηθεί κυφωτικό πρότυπο
• Ο αυχένας δεν πρέπει να προβάλλει προς τα εμπρός.
•  

Πώς πρέπει να είναι ένα εργονομικό γραφείο:

• Το ύψος του γραφείου πρέπει να αφήνει τους αγκώνες να σχηματίζουν 90ο κάμψη
• Το πληκτρολόγιο να είναι κοντά στο σώμα και η χρήση να γίνεται χωρίς κάμψη της κεφαλής, αλλά μόνο των ματιών
• Η οθόνη να είναι ακριβώς στο κέντρο και μια έχει μια μικρή κλίση προς τα χαμηλά
• Η καρέκλα να είναι πολύ κοντά στο γραφείο.
•  

Τι μπορεί να προκαλέσει στο σώμα μας η κακή παρατεταμένη στάση:

• Αυχεναλγία-αυχενικό σύνδρομο
• Προβολή αυχενικής μοίρας προς τα μπροστά
• Πονοκέφαλος
• Κυφωτικό πρότυπο
• Προβολή ώμων προς τα μπροστά
• Οσφυαλγία-ισχιαλγία
• Βράχυνση θωρακικών μυών.
•  

Για εσάς:

• Μικρά και συχνά διαλείμματα
• Ελαφριές διατάσεις και σύντομες ασκήσεις για τον αυχένα και την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης
• Εάν η καρέκλα δεν είναι αρκετά εργονομική, η τοποθέτηση ενός μαξιλαριού στη μέση σε σχήμα ρολού βοηθά στη σωστή στάση του κορμού και κυριότερα στη φυσιολογική λόρδωση της οσφυϊκής μοίρας στης σπονδυλικής στήλης.

Έρευνες:

Εκατόν εξήντα εκατομμύρια ανθρώπων στις ΗΠΑ χρησιμοποιούν καθημερινά υπολογιστή. Σε μια μονοετή έρευνα που διεξάχθηκε αναφέρθηκε ότι οι περισσότεροι από αυτούς κάθονται λανθασμένα και αυτό έχει ως συνέπεια πέρα από τιςμυοσκελετικές δυσλειτουργίες, τη μείωση της διάθεσης αλλά και της επίδοσης στην εργασία. Μετά τη διόρθωση της στάσης και την εκμάθηση της σωστής εργονομίας, τα ποσοστά μυοσκελετικών πόνων μειώθηκαν αισθητά, και η επίδοση της δουλειάς και της διάθεσης ανέβηκε σε ποσοστό 65%.

Σε πρόσφατες έρευνες έχει αναφερθεί ότι η παρατεταμένη λανθασμένη στάση του σώματος μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα των τραυματισμών. Με άλλα λόγια, όσοι άνθρωποι διατηρούν λανθασμένη στάση στο γραφείο για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι ποιο ευάλωτοι στους μυοσκελετικούς τραυματισμούς.

Γράφει η Χρυσάνθη Σταματίου, Φυσικοθεραπεύτρια

healthierworld.gr

http://www.fitnesspulse.gr/

{fcomments}

ΑΝΑΤΟΜΙΑ

Τα σώματα των σπονδύλων χωρίζονται μεταξύ τους με τους μεσοσπονδύλιους δίσκους. Οι δίσκοι αποτελούνται από ένα εσωτερικό τμήμα, τον πυρήνα και ένα εξωτερικό περίβλημα που συγκρατεί τον πυρήνα, τον ινώδη δακτύλιο. Οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι λειτουργούν σαν μαξιλαράκια ανάμεσα στους σπονδύλους και μειώνουν τις δυνάμεις που ασκούνται σε αυτούς, από τους κραδασμούς της σπονδυλικής στήλης.
Σε πολλούς ανθρώπους οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι εκφυλίζονται και προκαλείται προβολή ή κήλη του δίσκου. Αυτό συμβαίνει συχνότερα στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, που δέχεται τα μεγαλύτερα φορτία. Οι διαταραχές των δίσκων χωρίζονται σε αυτές με ρήξη του ινώδους δακτυλίου και σε αυτές χωρίς ρήξη του ινώδους δακτυλίου.
Στην πρόπτωση του μεσοσπονδυλίου δίσκου , ο δίσκος προβάλλει προς το σπονδυλικό σωλήνα ή το μεσοσπονδύλιο τρήμα, με τον πυρήνα να περιέχεται εντός του ινώδους δακτυλίου, ο οποίος διατηρείται άρρηκτος.
Στην κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου, ο ινώδης δακτύλιος έχει υποστεί ρήξη και ο πυρήνας εξέρχεται προς το σπονδυλικό σωλήνα ή το μεσοσπονδύλιο τρήμα. Σε μερικές σπάνιες περιπτώσεις κομμάτια από τον ραγέντα ινώδη δακτύλιο διασκορπίζονται ελεύθερα μέσα στον σπονδυλικό σωλήνα.

Ο πυρήνας περιέχει χημικές ερεθιστικές ουσίες οι οποίες προκαλούν φλεγμονή στη νευρική ρίζα που εξέρχεται από το σύστοιχο μεσοσπονδύλιο τρήμα, με αποτέλεσμα το οίδημα της νευρικής ρίζας και την παρεμπόδιση της φλεβικής κυκλοφορίας τοπικά. Το νεύρο έχει πλέον πολύ μικρότερο χώρο να κινηθεί, πιέζεται και από την κήλη και προκαλεί νευροπαθητικό ριζιτικό πόνο. Σε αρκετές περιπτώσεις η οξεία ή υποξεία ριζίτιδα (φλεγμονή της νευρικής ρίζας) μπορεί να μεταπέσει σε χρόνια ριζίτιδα, λόγω της δημιουργίας συμφύσεων που περιπλέκουν τη νευρική ρίζα και δημιουργούν μια χρόνια φλεγμονή και δυσλειτουργία του νεύρου που εκδηλώνεται με πόνο κατά το κάθισμα και τη βάδιση και υποχωρεί με την κατάκλιση. Οι συμφύσεις προκαλούνται από τις φλεγμονώδεις χημικές ουσίες που εκλύονται από την κήλη του μεσοσπονδύλιου δίσκου.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Ο όρος ισχιαλγία περιγράφει το σύμπτωμα του πόνου που ξεκινάει από τη μέση, κατεβαίνει στο γλουτό και συνεχίζει κατά μήκος της πορείας του ισχιακού νεύρου, μέχρι τα δάκτυλα του ποδιού.
Ο πόνος έχει απότομη έναρξη, περιγράφεται σαν ηλεκτρικό ρεύμα και κάψιμο και μπορεί να συνοδεύεται από μούδιασμα, τσίμπημα και ελαφρά ελάττωση της μυϊκής ισχύος του πάσχοντος άκρου. Η ένταση του πόνου κυμαίνεται από μέτρια έως ισχυρή.
Η ισχιαλγία δεν είναι ιατρική διάγνωση αλλά σύμπτωμα που προκαλείται από κάποια αιτία, που στην προκειμένη περίπτωση της οξείας ισχιαλγίας οφείλεται σε κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου. Οι κήλες στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης συμβαίνουν συνήθως στα κατώτερα επίπεδα μεταξύ του 4ου και 5ου και μεταξύ του 5ου οσφυϊκού και 1ου ιερού σπονδύλου, με αποτέλεσμα την πρόκληση ριζιτικού πόνου (από φλεγμονή της νευρικής ρίζας) που ακολουθεί τη δερμοτομιακή κατανομή της 5ης οσφυϊκής ή /και της 1ης ιερής ρίζας σύστοιχα με την κήλη του δίσκου.
Ο πόνος στη φλεγμονή της 5ης οσφυϊκής ρίζας εντοπίζεται στο γλουτό και συνεχίζει στη έξω επιφάνεια του μηρού μέχρι το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού. Ο πόνος της φλεγμονής της 1ης ιερής ρίζας εντοπίζεται στο γλουτό και την οπίσθια επιφάνεια του μηρού , πίσω από το γόνατο , μέχρι την πτέρνα και το μικρό δάκτυλο.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Η διάγνωση τίθεται από τον κλινικό και τον ακτινολογικό έλεγχο ,με αξονική τομογραφία και ειδικότερα με μαγνητική τομογραφία (MRI) και το ηλεκτρομυογράφημα (ΗΜΓ).

Η μαγνητική τομογραφία δίνει λεπτομερείς πληροφορίες για τις ανατομικές ανωμαλίες της σπονδυλικής στήλης και πλεονεκτεί από την αξονική τομογραφία γιατί αναδεικνύει τις μορφολογικές λεπτομέρειες των μεσοσπονδύλιων δίσκων και των νευρικών ριζών.
Το ηλεκτρομυογράφημα είναι μια εξέταση ελαφρώς επώδυνη και επιβεβαιώνει τη νευρική δυσλειτουργία, το βαθμό αυτής και το ύψος από όπου ξεκινάει η βλάβη. Είναι χρήσιμη και σαν εξέταση αναφοράς πριν από χειρουργικές επεμβάσεις για την μετεγχειρητική εκτίμηση της πορείας του ασθενούς.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Ο πόνος συνήθως υποχωρεί με συντηρητική αντιμετώπιση με αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα ανάπαυση μικρής διάρκειας και φυσικοθεραπεία ή χειροπρακτική.
Εάν το σύμπτωμα επιμένει πάνω από 4-6 εβδομάδες τότε πρόκειται για υποξεία κατάσταση και ο ασθενής πρέπει να υποβληθεί σε κάποια, ανάλογα με την περίπτωση, από τις ελάχιστα επεμβατικές θεραπείες πόνου (διατρηματική επισκληρίδιο έγχυση, νευροπλαστική RACZ, ενδοδισκική θεραπεία με DISCOGEL). στην υποξεία και χρόνια ριζίτιδα, οι επεμβατικές θεραπείες μπορούν να συνδυαστούν με φάρμακα της κατηγορίας των αντικαταθλιπτικών και αντιεπιληπτικών.
Σε περίπτωση που ο ασθενής παρατηρήσει σταδιακή και συνεχώς επιδεινούμενη απώλεια μυϊκής ισχύος ή/και απώλεια ούρων και κοπράνων ή νεοεμφανιζόμενη δυσλειτουργία ούρησης ή αφόδευσης, τότε και μόνο τότε πρέπει επειγόντως να καταφύγει σε χειρουργική θεραπεία.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων ισχιαλγίας από κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου αντιμετωπίζονται επιτυχώς με συντηρητική ή ελάχιστα επεμβατική θεραπεία και ένα μόνο πολύ μικρό ποσοστό ασθενών πρέπει να οδηγείται σε χειρουργική αντιμετώπιση, όταν αυτό επιβάλλεται από την επιδεινούμενη νευρολογική εικόνα.