Καλή η άσκηση για του μεγάλους σε ηλικία, ωστόσο εξίσου ενδιαφέρον είναι οι προσεκτικές κινήσεις των μικρών παιδιών που κάνουν τα πρώτα βήματα σε γυμναστική με βάρη.

Την σημαντικότητα της άσκησης για τα παιδιά στην ψυχοσωματική τους υγεία επισημαίνει το ακόλουθο απόσπασμα ενός καθηγητή. Άς δούμε…

"Η φυσική δραστηριότητα για ένα παιδί, είτε με τη μορφή του παιχνιδιού, είτε με προγράμματα συστηματικής εκγύμνασης, αποτελεί αναπόσπαστο και ίσως το σημαντικότερο κομμάτι της ζωής του. Η υποκινητικότητα για ένα παιδί πέρα από τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργεί στην ανάπτυξη του, οδηγεί σε δυσάρεστες ψυχολογικές επιπτώσεις, με απρόβλεπτες συνέπειες για τη μελλοντική συμπεριφορά του. Η άσκηση βοηθά σημαντικά στη σωστή σωματική διάπλαση του παιδιού, του παρέχει σε ορισμένες παθήσεις όπως του κυκλοφορικού συστήματος, εφόσον η φυσική δραστηριότητα συνεχίζεται και στη μεγαλύτερη ηλικία, το απομακρύνει από κακές έξεις, του ενισχύει την αυτοπεποίθηση και βελτιώνει την συμπεριφορά του. Όμως ο οργανισμός του παιδιού εμφανίζει ορισμένες ιδιαιτερότητες σε σύγκριση με τους ενήλικες, που θα πρέπει να είναι γνωστές ώστε να εφαρμόζονται τα κατάλληλα και ωφέλιμα προγράμματα άσκησης για αυτό." (Αστέριος Π. Δεληγιάννης, Ιατρική της Άθλησης, άσκηση και παιδί, σελ.52).

Είναι γνωστό, σχετικά με την προπόνηση δύναμης σε παιδιά, ότι οι σωστές επιβαρύνσεις στις ωφέλιμες περιόδους της βιολογικής ανάπτυξης ενός παιδιού, είναι ευεργετικές και ως προς την ανάπτυξή του και ως προς τα προπονητικά αποτελέσματα. Είναι απλή λογική ότι σε έναν παιδικό οργανισμό ο οποίος βρίσκεται σε ανάπτυξη, όπου τα διάφορα συστήματα του εξελίσσονται παράλληλα αλλά με διαφορετικό χρονισμό, πρέπει να γνωρίζεις κάθε στιγμή τι και πόσο διαθέτει ώστε να εφαρμόσεις τα ανάλογα ερεθίσματα.

Σύμφωνα με την σύγχρονη διεθνή βιβλιογραφία φαίνεται να συγκλίνουν οι απόψεις ότι από την ηλικία των 6-7 ετών, όπου το νευρικό σύστημα έχει εξελιχθεί, μπορούν να δοθούν τα πρώτα ερεθίσματα δύναμης. Λέγοντας όμως δύναμης δεν πρέπει να φανταζόμαστε σ’ αυτές τις ηλικίες παιδιά κάτω από μπάρες ή από πρέσες ποδιών. Σ’ αυτές τις ευαίσθητες φάσεις ανάπτυξης, τα ερεθίσματα είναι με την μορφή ισομετρικών ασκήσεων και ασκήσεων με το βάρος του σώματος, περισσότερο σε παιγνιώδη μορφή. Διαφοροποίηση σ’ ότι αφορά το φύλλο δεν υπάρχει αν εξαιρέσουμε ότι το τέλος της φάσης αυτής, σε σχέση με την δύναμη, έρχεται 1-2 έτη νωρίτερα στα κορίτσια λόγω της προτιμότερης εισαγωγής τους στην προεφηβεία (αγόρια 12-13 ετών, κορίτσια 11-12 έτη).

Με την εισαγωγή στην εφηβεία μια φάση που διαρκεί για τα αγόρια από τα 12-18 έτη ενώ για τα κορίτσια από τα 11-16 μπορούμε να μιλάμε για εφαρμογή προπονητικών ερεθισμάτων με μορφή που παραπέμπει πολλές φορές σε προπονητικά μοντέλα ενηλίκων. Σ’ αυτήν την ηλικία οι μεταβολές στην μέγιστη δύναμη των παιδιών αυξάνει εκρηκτικά, καθαρά και μόνο από αναπτυξιακούς παράγοντες, δίνοντάς μας την ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε αυτό το δεδομένο και να εφαρμόσουμε σημαντικότερα ερεθίσματα. Συνήθως χωρίζουμε την εφηβεία σε δύο "υποφάσεις" 2-3 ετών η κάθε μια. Στην πρώτη οι δομές της προπόνησης δύναμης αποτελούν ένα μείγμα εκείνων που έχουν προηγηθεί και εκείνων που θα ακολουθήσουν. Οι ισομετρικές ασκήσεις, οι ασκήσεις με το βάρος του σώματος και πρόσθετα όργανα (ιατρικές μπάλες, συνασκούμενο, ράβδους, αλτήρες, ελαφριές μπάρες, μηχανήματα, μέσα σε πισίνα κ.α.)συγκροτούν την "ύλη" αυτής της φάσης. Στην δεύτερη κύριο λόγω έχουν οι επιπρόσθετες επιβαρύνσεις χωρίς να διαγράφονται όλες οι άλλες, οι οποίες σαφώς όμως καταλαμβάνουν μικρότερο εύρος από ότι στις προηγούμενες φάσεις.

Προσοχή όμως, οι παράμετροι των επιβαρύνσεων σε όλες τις φάσεις διαφέρουν αρκετά από τις επιβαρύνσεις των ενηλίκων. Παράμετροι όπως η ένταση, η διάρκεια, η πυκνότητα, η συχνότητα και η ποσότητα του ερεθίσματος καθώς και η συχνότητα της προπόνησης πρέπει να αποτελούν τον βασικό άξονα εργασίας μας. Έτσι έστω και αν εφαρμοστούν κατά περίπτωση ασκήσεις που απαιτούν μεγαλύτερη ηλικία, εάν οι προηγούμενες παράμετροι της προπόνησης είναι εκπονημένες σωστά δεν διατρέχουμε κινδύνους να δημιουργήσουμε αρνητικές συνέπειες εύκολα.

Επιδιώξτε λοιπόν τα παιδιά σας να κάνουν "βάρη…"αλλά με ανθρώπους που έχουν "βαρύτητα…"

{fcomments}

Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της άσκησης νιώθουμε το σώμα μας να τρέμει και να κάνει ακούσιες κινήσεις, γιατί όμως συμβαίνει κάτι τέτοιο;

Συνήθως ο λόγος είναι πώς όταν η άσκηση είναι υψηλής έντασης και πέραν των κανονικών σας ορίων προκαλώντας έντονο καρδιακό παλμό και με το αναπνευστικό σας σύστημα να λειτουργεί στα ύψη , αντίστοιχα και το μυϊκό σύστημα επηρεάζεται από την έντονη δραστηριότητα.

Συγκεκριμένα όταν σηκώνετε βάρη με επίπονο ρυθμό και με μεγάλη αντίσταση οι μυϊκές ίνες καταπονούνται και κουράζονται με αποτέλεσμα να χάνεται ο έλεγχος της κίνησης και να τρέμει το σώμα σας. Ένας ακόμη λόγος είναι πως κατά τη διάρκεια της έντονης προσπάθειας το σώμα σας χρειάζεται ένα σωστό ισοζύγιο μετάλλων όπως κάλιο,ασβέστιο κ.α, τα οποία καταναλώνονται από το σώμα σας κατά την έντονη προσπάθεια σε πιο γρήγορο ρυθμό και ένα μέρος αυτών αποβάλλεται μέσω της εφίδρωσης , γεγονός που συμβάλλει εξίσου σημαντικά στην κόπωση και στον τρόμο.

Φροντίστε λοιπόν να ακολουθείτε διαφορετικές προπονητικές μεθόδους όταν αισθάνεστε κουρασμένοι για να δίνετε χρόνο ξεκούρασης και αποκατάστασης στους μυες σας και φυσικά να ενυδατώνεστε ώστε να διατηρείτε το σωστό ισοζύγιο ηλεκτρολυτών και μετάλλων που έχει ανάγκη το σώμα σας για να ανταπεξέλθει.

Πηγή: fitnesspulse.gr

{fcomments}

Γίνε ακόμα περισσότερο ευκίνητος κι αύξησε κατακόρυφα τη σταθερότητα και τη δύναμή σου, χωρίς να πλησιάσεις την αίθουσα με τα βάρη. Η ιατρική μπάλα είναι ό,τι χρειάζεσαι. 

ΔΟΚΙΜΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ FITNESS EXPERT: Βαγγέλη Πολυμερόπουλο. Προπόνηση σχεδιασμένη από τον Dan John, συγγραφέα του Mass Made Simple.

ΠΩΣ ΘΑ ΤΙΣ ΚΑΝΕΙΣ 

Εκτέλεσε 20 εκρηκτικές επαναλήψεις από κάθε άσκηση. Ξεκουράσου για 1-2 λεπτά ανάμεσα στις ασκήσεις. Θες ακόμα μεγαλύτερα αποτελέσματα; Επανάλαβε τον κύκλο ασκήσεων, για να μετατρέψεις το μεταβολισμό σου σε ενεργό ηφαίστειο. 

1 Πέταγμα από το στήθος 

Κράτα μία ιατρική μπάλα στο στήθος σου και στάσου 1-1,5 μ. μακριά κοιτώντας έναν τοίχο με το άνοιγμα των ποδιών σου να είναι ίσο με αυτό των ώμων σου. Κάνε ένα βήμα μπροστά, πετώντας την μπάλα στον τοίχο με τα χέρια, σαν να πασάρεις στο μπάσκετ. Πιάσε την μπάλα ενώ επιστρέφει. Επανάλαβε αλλάζοντας πόδι σε κάθε επανάληψη.

2 Κάθισμα με πέταγμα ψηλά

Στάσου όρθιος με το άνοιγμα των ποδιών σου να είναι ελαφρώς μεγαλύτερο από αυτό των ώμων σου και κράτα την μπάλα με τα χέρια μπροστά στη μέση σου. Μετά, σπρώξε τους γοφούς σου προς τα πίσω, λύγισε τα γόνατά σου, σήκωσε τα χέρια σου και πέτα την μπάλα όσο πιο ψηλά μπορείς. Ασε τη να σκάσει στο έδαφος, πιάσε την κι επανάλαβε. 

3 Πέταγμα ράγκμπι

Στάσου με την πλάτη στον τοίχο και με το άνοιγμα των ποδιών σου να είναι δύο φορές μεγαλύτερο από αυτό των ώμων σου. Κράτα την μπάλα με τα χέρια στο έδαφος, 30 εκατοστά μπροστά σου. Με μία κίνηση, φέρε την μπάλα μπροστά και μετά πέτα την πίσω μέχρι να χτυπήσει στον τοίχο. Στη συνέχεια, πιάσε την κι επανάλαβε.    

4 Αλμα εις μήκος

Κράτα την μπάλα με τα χέρια στο στήθος σου και με άνοιγμα ποδιών λίγο μεγαλύτερο από αυτό των ώμων σου. Σπρώξε τους γοφούς σου προς τα πίσω και λύγισε τα γόνατά σου. Τώρα, φέρε την μπάλα ανάμεσα στα πόδια σου και στο ύψος του στήθους σου, κάνοντας ένα άλμα προς τα εμπρός. Πατώντας στο έδαφος, μάζεψε αμέσως το σώμα σου κι επανάλαβε.     

5 Κάθισμα και άγγιγμα σε τοίχο

Στάσου με μέτωπο προς τον τοίχο, σε απόσταση 30-60 εκατοστών, και κράτα την μπάλα στο στήθος σου. Σπρώξε τους γοφούς σου προς τα πίσω, λύγισε τα γόνατά σου και στη συνέχεια πήδα όσο πιο ψηλά μπορείς. Οταν βρίσκεσαι στο ψηλότερο σημείο του άλματός σου, ακούμπα την μπάλα στον τοίχο. Στη συνέχεια, πέσε και πάλι σε βαθύ κάθισμα κι επανάλαβε.   

http://www.menshealth.gr