Και ξαφνικά εκεί που κάθεστε ήρεμοι, νιώθετε την καρδιά σας να χτυπάει σαν τρελή, δυσκολεύεστε στην αναπνοή, τα μέλη σας βαραίνουν, νιώθετε σαν να σας ρίχνουν παγωμένο νερό στην πλάτη, ιδρώνετε, το άγχος σας καταλαμβάνει και οι κακές σκέψεις πλημμυρίζουν το μυαλό σας. Νιώθετε απροστάτευτοι, τρέμετε και πιστεύετε ότι κάτι άσχημο θα σας συμβεί. Μπορεί και να περνάτε μια κρίση πανικού. Στο επιστημονικό κείμενο που ακολουθεί θα διαβάσετε τι ακριβώς είναι η κρίσεις πανικού και πως μπορούμε να τις μετριάσουμε και να τις αντιμετωπίσουμε.

Του Εμμανουήλ Πολυζόπουλου, Ψυχιάτρου, Ψυχοθεραπευτή

Μια κρίση πανικού συμβαίνει όταν το σώμα σας βιώνει μια απροσδόκητη, απρόσμενη εγρήγορση και έντονα ψυχολογικά και σωματικά συμπτώματα. Μπορεί να αισθανθείτε έντονο φόβο, ανησυχία και άγχος. Εκτός από αυτά τα συναισθήματα, ενδέχεται επίσης να αντιμετωπίσετε σωματικά συμπτώματα όπως:

• ναυτία

- ναυτία

- εφίδρωση

- τρόμος

- μια αίσθηση ότι η καρδιά σας χτυπά ακανόνιστα (αίσθημα παλμών)

- ισχυρός φόβος ότι σας συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό στην Υγεία σας, ότι πάθατε εγκεφαλικό ή καρδιακό επεισόδιο.

- έντονος φόβος ότι "χάνετε το μυαλό σας" και τρελαίνεστε.

Ο αριθμός των προσβολών πανικού που έχετε θα εξαρτηθεί από τη σοβαρότητα της κατάστασής σας. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να έχουν μία ή δύο προσβολές (κρίσεις) κάθε μήνα, ενώ άλλοι μπορεί να έχουν πολλές μέσα σε μια εβδομάδα.

Οι κρίσεις πανικού μπορεί να είναι πολύ τρομακτικές και έντονες, αλλά δεν είναι επικίνδυνες για την σωματική ή ψυχική υγεία. Μια επίθεση πανικού δεν θα σας προκαλέσει οποιαδήποτε σωματική βλάβη και είναι απίθανο να πρέπει να εισαχθείτε στο νοσοκομείο, αν είχατε μια κρίση πανικού. Επίσης φυσικά, οι κρίσεις πανικού δεν θα σας τρελάνουν!...

Πόσο συχνή είναι η διαταραχή πανικού;

Τουλάχιστον ένα άτομο στα 10 εμπειρίες περιστασιακές κρίσεις πανικού, που συνήθως προκαλείται από ένα αγχωτικό γεγονός.

Περίπου ένα άτομο στα 100 έχει διαταραχή πανικού. Οι περισσότεροι άνθρωποι αναπτύσσουν για πρώτη φορά τη διαταραχή όταν είναι περίπου στην ηλικία των 20-25. Η κατάσταση είναι περίπου δύο φορές πιο συχνή στις γυναίκες.

Μερικοί άνθρωποι έχουν κρίσεις πανικού για την αντιμετώπιση ειδικών καταστάσεων. Για παράδειγμα, μπορεί να έχουν μια φοβία των κλειστών χώρων (κλειστοφοβία) και να εκδηλώνονται κρίσεις πανικού όταν βρίσκονται σε ένα κλειστό χώρο.

Ενώ τα περισσότερα άτομα με φοβίες οι κρίσεις πανικού συμβαίνουν όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με ό, τι προκαλεί τον φόβο τους, οι κρίσεις πανικού των ατόμων με διαταραχή πανικού συνήθως προκαλούνται χωρίς προειδοποίηση. Για τα άτομα με διαταραχή πανικού, μια κρίση πανικού φαίνεται συχνά να συμβαίνει χωρίς κανέναν προφανή λόγο.

Ως εκ τούτου, η διάγνωση της διαταραχής πανικού θα γίνει μόνο αν αντιμετωπίζετε επαναλαμβανόμενες και απροσδόκητες κρίσεις πανικού και αν αυτές οι κρίσεις, ακολουθούνται από ένα τουλάχιστον μήνα συνεχούς ανησυχίας ή ανησυχία σχετικά με το ενδεχόμενο νέων κρίσεων.

Τι την προκαλεί;

Όπως συμβαίνει με πολλές διαταραχές ψυχικής υγείας, η ακριβής αιτία της διαταραχής πανικού δεν είναι πλήρως κατανοητή. Θεωρείται ότι διαταραχή πανικού προκαλείται πιθανώς από έναν συνδυασμό φυσικών (σωματικών) και ψυχολογικών παραγόντων.

Πώς αντιμετωπίζεται;

Ο κύριος στόχος της θεραπείας για τη διαταραχή πανικού είναι να μειωθεί ο αριθμός των κρίσεων πανικού που έχετε και να συμβάλει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων σας. Οι δύο κύριοι τύποι θεραπείας για τη διαταραχή πανικού είναι ψυχολογική θεραπεία (ψυχοθεραπεία) και φαρμακευτική αγωγή. Εάν έχετε συμπτώματα της διαταραχής άγχους ή πανικού, επισκεφτείτε τον γιατρό σας. Ο ειδικός ιατρός σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο ψυχίατρος. Η διάγνωση της διαταραχής πανικού θα γίνει αν αντιμετωπίζετε επαναλαμβανόμενες και απροσδόκητες κρίσεις πανικού που ακολουθούνται από τουλάχιστον ένα μήνα συνεχούς άγχους ή ανησυχίας σχετικά με το ενδεχόμενο νέων κρίσεων. Αυτό λέγεται «άγχος προσμονής» και είναι από τα πολύ ενοχλητικά και επίμονα συμπτώματα.

Πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε τον εαυτό σας

Υπάρχουν διάφορες τεχνικές αυτοβοήθειας που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να βοηθήσετε τον εαυτό σας στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της διαταραχής πανικού.

Μερικές από αυτές τις τεχνικές που αναφέρονται παρακάτω:

- Μείνε εκεί που είσαι

Εάν είναι δυνατόν, θα πρέπει να μείνετε εκεί που είστε κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού. Η κρίση πανικού μπορεί να διαρκέσει έως και μία ώρα, οπότε ίσως χρειαστεί να διακόψετε μια δραστηριότητα (όπως οδήγηση) που απαιτεί έντονη προσοχή και προσήλωση.

- Εστίαση

Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού, υπενθυμίζετε στον εαυτό σας ότι οι τρομακτικές σκέψεις και αισθήσεις είναι ένα σημάδι του πανικού και τελικά θα περάσουν. Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού είναι σημαντικό για σας να επικεντρωθείτε σε κάτι που δεν είναι απειλητικό, όπως το πέρασμα του χρόνου στο ρολόι σας, ή τα ψώνια σας σε ένα σούπερ μάρκετ.

- Αργή βαθιά αναπνοή

Αν έχετε μια κρίση πανικού, να προσπαθήσετε να επικεντρωθείτε στην αναπνοή σας. Τα συναισθήματά σας από τον πανικό και το άγχος μπορεί να επιδεινωθούν εάν αναπνέετε πολύ γρήγορα. Προσπαθήστε να επικεντρωθείτε στην αργή, βαθιά αναπνοή, μετρώντας αργά (για παράδειγμα έως το τρία) σε κάθε αναπνοή μέσα και έξω (εισπνοή-εκπνοή).

- "Πολεμήστε" τους φόβους σας

Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού, προσπαθήστε να παρατηρήσετε τι είναι αυτό που φοβάστε και αμφισβητήστε το. Μπορείτε να επιτύχετε αυτό υπενθυμίζοντας συνεχώς στον εαυτό σας ότι αυτό που φοβάστε δεν είναι πραγματικό και ότι θα περάσει σε λίγα λεπτά.

- "Δημιουργική οπτικοποίηση"

Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού, πολλά πράγματα μπορούν να περνάνε από το μυαλό σας. Μερικοί άνθρωποι σκέφτονται για την καταστροφή, ή ακόμα και θάνατο. Αντί να αφήσετε τη φαντασία σας να εστιάσει σε αυτές τις αρνητικές σκέψεις, προσπαθήστε να επικεντρωθείτε στις θετικές εικόνες. Σκεφτείτε ένα μέρος ή μια κατάσταση που σας κάνει να νιώθετε ήσυχος/η, χαλαρός/η ή άνετα. Μόλις πετύχετε αυτή την εικόνα στο μυαλό σας, προσπαθήστε να εστιάσετε την προσοχή σας σε αυτήν. Θα σας βοηθήσει με το να σας αποσπάσει την προσοχή από την κατάσταση που βιώνετε και μπορεί επίσης να συμβάλει καθοριστικά στη μείωση των συμπτωμάτων σας.

Σκεπτόμενος θετικά μπορεί να είναι δύσκολο, ειδικά αν έχετε συνηθίσει να σκέφτεστε αρνητικά για μεγάλο χρονικό διάστημα και λόγω καταστάσεων της καθημερινότητας. Η "Δημιουργική οπτικοποίηση" είναι μια τεχνική που θα μπορούσατε να εξασκήσετε και σε διαστήματα ηρεμίας στην καθημερινότητα σας και με αυτόν τον τρόπο θα διαπιστώσετε σταδιακά θετικές αλλαγές στον τρόπο που σκέφτεστε για τον εαυτό σας και τους άλλους.

- Μην "πολεμάτε" με την κρίση πανικού!

Προσπαθώντας να αντισταθείτε στην κρίση και διαπιστώνοντας ότι δεν είστε σε θέση να το κάνετε, μπορεί να αυξήσει την αίσθηση του άγχους και πανικού.

Αντ 'αυτού, κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης πανικού, διαβεβαιώστε τον εαυτό σας ότι παρόλη την σφοδρή ενόχληση και τα συμπτώματα σας η κρίση πανικού δεν είναι απειλητική για τη ζωή. Δώστε έμφαση στο γεγονός ότι η κρίση σας θα έχει σύντομα ένα τέλος και αφήστε την να περάσει από μόνη της.

- Χαλάρωση

Εάν έχετε διαταραχή πανικού, μπορεί να αισθάνεστε συνεχώς άγχος για το πότε θα έρθει η επόμενη κρίση (άγχος προσμονής). Μαθαίνοντας να χαλαρώνετε μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του στρες και την ένταση, και μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε πιο αποτελεσματικά τις κρίσεις πανικού σας, όταν αυτές συμβαίνουν. Εκτός από την αναγκαία ψυχιατρική και ψυχολογική παρέμβαση στην διαταραχή πανικού, μερικοί άνθρωποι βρίσκουν ότι συμπληρωματικές θεραπείες, όπως μασάζ και αρωματοθεραπεία, γιόγκα κλπ τους βοηθούν να χαλαρώσουν. Μπορείτε να δοκιμάσετε, επίσης, ασκήσεις αναπνοής και τεχνικές χαλάρωσης, τις οποίες μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού και να συμβάλουν και αυτές στη μείωση των συμπτωμάτων σας.

- Άσκηση

Η τακτική άσκηση, θα σας βοηθήσει να την καταπολέμηση του στρες και την ένταση. Αν δεν έχετε άλλα σοβαρά προβλήματα Υγείας που να το απαγορεύουν, θα πρέπει να έχετε ως στόχο να τουλάχιστον 30 λεπτά έντονης άσκησης και τουλάχιστον πέντε ημέρες την εβδομάδα. Πηγαίνοντας π.χ. ένα γρήγορο περπάτημα ή περπάτημα σε ελαφρά ανηφορικό έδαφος, είναι καλά παραδείγματα έντονης άσκησης. Ωστόσο, αν δεν έχετε ασκηθεί στο παρελθόν, ή για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα πρέπει να επισκεφθείτε τον γιατρό σας για μια εκτίμηση, πριν ξεκινήσετε ένα νέο πρόγραμμα άσκησης.

- Δίαιτα

Ασταθή επίπεδα του σακχάρου στο αίμα μπορεί να συμβάλουν στην εκδήλωση μιας κρίσης πανικού. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να διατηρηθεί μια υγιεινή, ισορροπημένη διατροφή, τρώτε τακτικά και να αποφεύγετε την κατανάλωση ζαχαρούχων τροφίμων και ποτών. Αποφύγετε την πολύ καφεΐνη, το αλκοόλ και το κάπνισμα, διότι μπορεί να συμβάλουν στην εκδήλωση κρίσεων πανικού.

Σημαντικό είναι να γνωρίζετε ότι οι κρίσεις πανικού, αλλά και η Διαταραχή Πανικού, είναι εύκολα και αποτελεσματικά αντιμετωπίσιμες καταστάσεις και γι' αυτό αναζητήστε ψυχιατρική βοήθεια έγκαιρα. Οι καταστάσεις αυτές, ακόμα και αν τελικά δεν είναι καθόλου επικίνδυνες για την ψυχική και σωματική ακεραιότητα του ατόμου, είναι πάρα πολύ ενοχλητικές και κάνουν το άτομο να δυσλειτουργεί και να υποφέρει. Η έγκαιρη ψυχιατρική βοήθεια, θα σας απαλλάξει σύντομα από τα συμπτώματα σας και θα σας επαναφέρει σύντομα σε μια καλά λειτουργική καθημερινότητα. 

Πού και πώς αντιδρά το σώμα μας σε κάθε συναίσθημα; 

Χαρά, λύπη, θυμός, ευτυχία. Ως ανθρώπινα όντα, βιώνουμε μια παλέττα συναισθημάτων που, πολύ συχνά, μπορεί να μας κάνουν να αισθανόμαστε "γαργαλητό στο στομάχι", "μούδιασμα", "πίεση στον αυχένα", "κοκκίνισμα" ή "ευεξία από την κορφή ως τα νύχια".  

Μια ομάδα Φινλανδών επιστημόνων, αποπειράθηκε να χαρτογραφήσει με περισσότερη ακρίβεια, τον βιολογικό αντίκτυπο κάθε συναισθήματος στο ανθρώπινο σώμα, στην μελέτη με τίτλο Bodily maps of emotions, που εκδόθηκε πρόσφατα.   Η έρευνα διεξήχθη με τη συμμετοχή 773 ανθρώπων από τη Φινλανδία και την Ταϊβαν, όπου κλήθηκαν να παρακολουθήσουν ειδικό οπτικοακουστικό υλικό, ιστορίες και λέξεις που προκαλούν διάφορα συναισθήματα. Στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να εντοπίσουν τα σημεία του σώματος που ένιώθαν περισσότερο ή λιγότερο δραστήρια σε κάθε ερέθισμα, σημειώνοντάς τα σε ένα ομοίωμα ανθρώπινου σώματος.    

Στη φωτογραφία, απεικονίζονται με μαύρο χρώμα, που αλλάζει σε κόκκινο και κίτρινο, τα σημεία του σώματος με έντονη δραστηριότητα, ενώ με γαλάζιο και μπλέ, τα σημεία που η δραστηριότητα απουσιάζει, για κάθε ένα από τα συναισθήματα της έρευνας.   Οι επιστήμονες αν και έλαβαν υπόψη τους παράγοντες όπως την καταγωγή ή τις πολιτισμικές επιρροές που ίσως να έπαιζαν ρόλο στον αντίκτυπο που έχουν τα συναισθήματα στον ανθρώπινο οργανισμό, τα ευρήματα της έρευνας, έδειξαν ότι η πλειοψηφία των σωματικών αντιδράσεων έχει μια παγκοσμιότητα, έναν κανόνα, που δεν επηρρεάζεται από την καταγωγή. 

Πηγή: www.lifo.gr

Αν έβγαζε όλα τα βρώμικα μυστικά της στη φόρα, θα εξακολουθούσες να τη θες; Διάβασε παρακάτω για να μάθεις τι σου κρύβει κι αν μπορείς να το αντέξεις.

Μας αρέσει να κρατάμε μερικά μυστικά κι αυτό δεν πρέπει να σε φοβίζει. Μερικές φορές, τα μυστικά λειτουργούν όπως τα σέξι εσώρουχα κατά τη διάρκεια του σεξ: αν σου τα δείχναμε κάθε φορά όλα, μπορεί μετά από λίγο καιρό να έχανες το ενδιαφέρον σου.  Γι’ αυτό η Debby Herbenick, σεξοθεραπεύτρια στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, κάλεσε τις φοιτήτριές της να υποβάλουν ανώνυμα τα σεξουαλικά μυστικά τους στο blog της, IUSecrets. «Η αρχή μιας σχέσης έχει να κάνει κυρίως με τη δημιουργία εντυπώσεων: προσπαθούμε να δείχνουμε ελκυστικοί, έξυπνοι και ενδιαφέροντες» λέει. «Αλλά για να συνδεθούμε συναισθηματικά με κάποιον πρέπει να γίνουμε ευάλωτοι. Οι άνθρωποι γίνονται ευάλωτοι όταν αποκαλύπτουν τα μυστικά τους».  

Οταν ζητήσαμε από τις γυναίκες να ξεσκεπάσουν τα μυστικά και τις σεξουαλικές επιθυμίες τους, τα όργια και το τρίο εμφανίστηκαν δεκάδες φορές. Το λεσβιακό σεξ εμφανίστηκε επίσης. Επειτα αναδύθηκαν κι άλλα μυστικά, όπως η απιστία, ο ψεύτικος οργασμός ή και ο καθόλου οργασμός.  Σε αυτό το άρθρο σου αφήνουμε εκτεθειμένα 41 από τα πιο σέξι, πιο απίστευτα και πιο αληθινά μυστικά των γυναικών (μόνο τα ονόματα είναι ψευδώνυμα, οι ηλικίες των γυναικών είναι πραγματικές), για να σε βοηθήσουμε να καταλάβεις ποια από αυτά έχουν επηρεάσει ή εξακολουθούν να επηρεάζουν τη σεξουαλική ζωή σου. 

1. «Μου αρέσει το spanking». 

- Ιωαννα, 23

2.«Ζήτησα από κάποιον να έρθει μαζί μου στην άλλη άκρη της χώρας, χωρίς να έχω πρόθεση να τον παντρευτώ».

- Καίτη, 23

3. «Μ’ αρέσει να παίζουμε αυτό το παιχνίδι με το σύντροφο μου: όποιος ξεκινήσει σεξ σε δημόσιο χώρο μαζεύει πόντους. Κάποια μέρη δίνουν περισσότερους πόντους από άλλα».

- Τόνια, 31

4. «Είχα τον πρώτο οργασμό μου αυτό το καλοκαίρι. Ημουν παντρεμένη σχεδόν 15 χρόνια». 

- Αλεξάνδρα, 35

5. «Έχω κάνει τρεις παρτού-ζες με την ίδια κοπέλα».

- Ελένη, 23

6. «Πριν αρχίσω να βγαίνω με έναν καινούργιο γκόμενο κάνω εξονυχιστική έρευνα γι’ αυτόν στο Facebook, στο Google και το LinkedIn. Οταν βγούμε, του λέω πράγματα που θα τον κάνουν να νομίζει ότι έχουμε κοινά ενδιαφέροντα». 

- Κατερίνα, 23

Πολλές φορές μετράμε τη συμβατότητά μας με άλλους ανθρώπους σύμφωνα με ασαφή, κοινά ενδιαφέροντα. («Ναι, και μένα μ’ αρέσει η κρέπα μερέντα».) Τα κοινά ενδιαφέροντα, όμως, είναι υπερεκτιμημένα. «Αν είστε διαφορετικοί, θα μάθετε νέα πράγματα ο ένας από τον άλλο» λέει η Herbenick. «Δείξε της όλες τις πτυχές σου και μπορεί να εντυπωσιαστεί από κάτι που δεν περίμενες ποτέ». Δεν πειράζει όμως να κάνεις μία μικρή έρευνα πριν βγεις μαζί της. Πάτα φρένο όμως πριν αρχίσεις να της λες ότι ονειρεύεσαι την επανένωση των Spice Girls. Δεν πρόκειται να το πιστέψει.

7.  «Η πρώτη μου φορά ήταν  ένα one-night stand...  και δεν με νοιάζει καθολου». 

- Σάρα, 22

8 «Πάντα μου αρέσει περισσότερο όταν το κάνω μόνη μου».

- Βαλέρια, 22

Αν σε προβληματίζει η εικόνα της να αυνανίζεται, το λάθος είναι δικό σου. Μη συγκρίνεις τα δάχτυλά της με το μόριό σου. Μόνη της έρχεται πιο γρήγορα σε οργασμό, κυρίως λόγω διεργασιών του εγκεφάλου της: «Οι γυναίκες συχνά νιώθουν ένταση κατά τη διείσδυση, η οποία καθυστερεί τον οργασμό τους» λέει ο Brandy Engler, σεξοθεραπευτής στο Λος Αντζελες. Προσπάθησε να μιμηθείς τις φυσικές πτυχές του αυνανισμού της (π.χ., ξάπλωσε δίπλα της, έτσι ώστε η γωνία να είναι ίδια), αλλά μην την αφήσεις να υποχωρήσει στις δικές της φαντασιώσεις. 

9. «Ποτέ δεν έχω βιώσει αληθινό οργασμό. Κάθε φορά προσποιούμαι».

- Κατερίνα, 23

10. «Θέλω να τον βλέπω να αυνανίζεται».

- Στεφανία, 23

11. «Με ανάβει να βλέπω τσόντες. Με ερεθίζει να βλέπω το γυμνό σώμα μιας γυναίκας».

- Αλίκη, 24

12. «Οταν αυνανίζομαι, σκέφτομαι γυναίκες».

- Μαριαλένα, 25

13. «Αν και ειμαι πολυ ερωτευμένη με το αγόρι μου, Φλερτάρω πολύ συχνά με άντρες, για να δω αν περνάει ακόμη η μπογιά μου».

- Έλλη, 23

Το «είσαι όμορφη» ακούγεται διαφορετικά όταν προέρχεται από το στόμα ενός άλλου άντρα. «Οι γυναίκες συνήθως δεν εμπιστεύονται τα κομπλιμέντα που τους κάνει ο σύντροφός τους» λέει η Marianne Brandon, συγγραφέας του Reclaiming Desire. «Ενα κομπλιμέντο που προέρχεται από το στόμα ενός ξένου την κάνει να νιώσει ότι την αναγνωρίζουν». Κάνε αυτήν την πληροφορία ερωτικό παιχνίδι: πρότεινέ της να φλερτάρει με κάποιον που δεν μπορεί να απειλήσει τη σχέση σας, όπως ο μπάρμαν (άλλωστε, θα το έχει συνηθίσει), και παρακολούθησέ τους από μακριά για να εντείνεις το πάθος σας.

14. «Νομίζω ότι έχουμε προχωρήσει πολύ γρήγορα στο σεξ, αλλά δεν ξέρω αν μπορούμε να μειώσουμε την ένταση και το πάθος τώρα». 

- Σοφία, 24

15. «Μια μέρα έκανα στριπτίζ σε ένα κλαμπ».

- Μαρία, 23

16. «Το αγόρι μου ξέρει ότι έχω δονητή, αλλά όχι πόσο συχνά τον χρησιμοποιώ. Η σεξουαλική μας σχέση είναι τέλεια και φοβάμαι ότι θα την καταστρέψω αν του το αποκαλύψω».

- Αγγελική, 26

Σε έρευνα του Journal of Sexual Medicine, πάνω από τα 2/3 των γυναικών δήλωσαν ότι ο σύντροφός τους μάλλον δεν έχει πρόβλημα με το δονητή τους, αλλά εξακολουθούν να το κρατούν κρυφό. Για να την κάνεις να αισθανθεί άνετα με την αποκάλυψη «πήγαινε την κουβέντα εκεί λέγοντας κάτι θετικό, όπως “οι δονητές είναι σέξι”. Στη συνέχεια, ρώτα την αν χρησιμοποιεί κι αν θέλει να τον χρησιμοποιήσει στο κρεβάτι μαζί σου» σου προτείνει η Herbenick. Αν δεχτεί, τότε θα ήταν καλύτερο να αγοράσετε έναν καινούργιο δονητή, που θα χρησιμοποιείτε μόνο μαζί. 

17. «Είμαι πολύ καλή στο τηλεφωνικό σεξ». 

- Λίνα, 35

18. «Κατά βάθος θέλω να κάνω σεξ με μια γυναίκα».

- Πηνελόπη, 35

Σχεδόν μία στις επτά straight γυναίκες παραδέχεται ότι έλκεται από άλλες γυναίκες, διαπίστωσε μελέτη του Cornell. Γιατί, λοιπόν, δεν μοιράζονται μαζί σου τη φαντασίωσή τους; «Μπορεί να φοβούνται ότι θα ερεθιστείς από τη σκέψη κάποιας άλλης γυναίκας» εξηγεί ο Engler. «Αυτό είναι που αναγκάζει τις γυναίκες να κρατάνε συχνά αυτήν τη φαντασίωση για τη στιγμή που αυνανίζονται». Τι να κάνεις: προσπάθησε να της εξηγήσεις ότι η ανταλλαγή φαντασιώσεων θα αναπτύξει την οικειότητά σας, έτσι ώστε να καταλάβει ότι είναι οι καυτές σκέψεις (κι όχι η προοπτική δεύτερης γυναίκας) που σε ερεθίζουν.

19.«Κρύβω τον αριθμό των συντρόφων μου».

- Γιάννα, 25

20. «Φαντασιώνομαι άλλους άντρες όλη την ώρα».

- Λίζα, 25

Δεν έχει σημασία αν ο άντρας των ονείρων της είναι ο Μπραντ Πιτ ή ο γυμναστής της. «Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν φαντασιωθεί κάποιον άλλον εκτός από το σύντροφό τους. Αυτό δεν πρέπει να σε ανησυχεί» εξηγεί η Herbenick. «Το ερώτημα είναι αν φαντασιώνεται και σένα». Σε μία μελέτη του Πανεπιστημίου του Βερμόντ, το 1/3 των φαντασιώσεων των γυναικών ήταν για έναν άλλον άντρα, αλλά ο σύντροφός τους πρωταγωνιστούσε όλες τις υπόλοιπες φορές. Ενας κακός οιωνός: «Αν κάθεστε απλώς ξαπλωμένοι αγγίζοντας ο ένας τα γεννητικά όργανα του άλλου, και οι δύο κατά πάσαν πιθανότητα φαντασιώνεστε» λέει ο Engler. «Αυτό δεν είναι πάθος».

http://www.menshealth.gr/

"Ότι ακούμε είναι μία γνώμη, όχι το γεγονός αντικειμενικά, ότι βλέπουμε είναι μία οπτική γωνία, όχι πάντα η αντικειμενική αλήθεια". (Όπως νομίζουμε, μια και το μυαλό φιλτράρει αυτό που βλέπουν τα μάτια). - Μάρκος Αυρήλιος (Ρωμαίος αυτοκράτορας - Φιλόσοφος).


Τι εννοούμε με την έννοια «αλλαγή» ενός ανθρώπου;

Προφανώς και εννοούμε την αλλαγή της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, δηλαδή των σχετικά σταθερά τρόπων με τους οποίους αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του. Αυτό που θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε είναι ότι όταν ο καθημερινός άνθρωπος γνωρίζει στη ζωή του ένα άτομο, έναν φίλο, ένα σύντροφο, ακόμα και για πολύ καιρό, συχνά συμβαίνει να μην βλέπει όλες τις διαστάσεις της προσωπικότητας του ατόμου αυτού, για τους εξής τουλάχιστον λόγους.

● Είμαστε επηρεασμένοι από την δική μας οπτική γωνία (προσωπικότητα) στην κρίση του έξω κόσμου. Το μυαλό μας δηλαδή «αναλύει» υποκειμενικά. Μπορεί πχ να έχουμε «μάθει» να θεωρούμε ότι ένας πλούσιος άνθρωπος σημαίνει αυτόματα, ότι αυτός έχει κάποιες ικανότητες, ότι είναι δυναμικός ως χαρακτήρας κλπ. Η αποθηκευμένη αυτή πεποίθησή, επηρεάζει ασυνείδητα το μυαλό μας, στο «φιλτράρισμα» της προσωπικότητας του άλλου και στα συμπεράσματα τα οποία βγάζουμε. Έτσι μπορεί να παραβλέψουμε μία άλλη εκδοχή της προσωπικότητας στο παράδειγμα του πλούσιου ατόμου που γνωρίζουμε, πχ ότι κάποιες φορές οι άνθρωποι επιδιώκουν τον πλούτο ως δύναμη και ως αντιστάθμιση στην προσωπική ανασφάλεια που μπορεί να νιώθουν.

● Οι άνθρωποι κρύβουν συχνά αυτό που είναι και αυτό που νιώθουν, επιδιώκοντας να δείχνουν ένα συγκεκριμένο εαυτό προς τους άλλους. Πολλοί άνθρωποι ως άμυνα, κρύβουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους, ακόμη και από δικούς τους ανθρώπους, καθώς έχουν μάθει να νομίζουν ότι στους άλλους αρέσει αυτή η «σκληρή» εικόνα που δείχνουν. Αυτή η συμπεριφορά συνήθως μαθαίνεται από επιδράσεις στην παιδική ηλικία. Συνήθως οι άνθρωποι έχουν την πεποίθηση ότι υπάρχει ο παντοδύναμος, «σκληρός» άνθρωπος, κάτι το οποίο δεν ισχύει. Μπορεί να βλέπουν κάποιους ανθρώπους από το περιβάλλον τους ως περισσότερο σκληρούς, γιατί βλέπουν με την σειρά τους την εξωτερική συμπεριφορά των γύρω τους, χωρίς να εμβαθύνουν σε αυτήν. Έτσι τελικά πολλοί άνθρωποι «υποδύονται» έναν ρόλο «σκληρού-δυνατού» προς τους άλλους, ακόμη και προς τον εαυτό τους, ρόλος όμως ο οποίος βαθμιαία τους «κουράζει».


Αυτό που θέλαμε να δείξουμε μέσα από τα παραπάνω παραδείγματα είναι ότι αυτό που βλέπουμε συχνά ως προσωπικότητα των ανθρώπων γύρω μας, δεν είναι συχνά η πραγματική τους προσωπικότητα, αλλά μία της πλευρά, αυτή που δείχνουν προς τα έξω.

Στην δουλειά με έναν ψυχολόγο όμως, οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές. Πεποιθήσεις, αξίες, νοητικά σχήματα φιλτράρονται ξανά, σαν ο άνθρωπος να μην τις έχει αποθηκεύσει. Οι άνθρωποι πραγματικά λοιπόν αλλάζουν, καθώς μαθαίνουν καταρχήν να εμβαθύνουν σε επιδράσεις που τους έκαναν να δείχνουν μία άλλη προσωπικότητα από αυτό που είναι, προς τα έξω ή και προς τον εαυτό τους. Να μην φοβούνται δηλαδή να «γκρεμίσουν» τις άμυνές τους και να χτίσουν πχ την αυτοεικόνα τους πάνω σε πραγματικές ικανότητες που έχουν, που μπορεί να τις υποτιμούν (πχ την ευαισθησία τους).


Αλλάζει ο άνθρωπος μέσα από τις εμπειρίες της ενήλικης ζωής;

Συχνά οι άνθρωποι ως «καθημερινοί ψυχολόγοι» δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στην επίδραση της εμπειρίας στην ενήλικη ζωή ενώ οι θεμελιώδεις επιδράσεις της στην διαμόρφωση της προσωπικότητας συμβαίνουν στην παιδική και εφηβική ηλικία κυρίως. Προσπαθώντας να δώσουμε μία απλή και λιγότερο επιστημονική εξήγηση, θα επιστρέψουμε στο παράδειγμα του ατόμου που επιδιώκει την οικονομική δύναμη προκειμένου να νιώσει «δυνατός» ως προσωπικότητα. Το μυαλό μας διαθέτει «άμυνες» που εμποδίζουν το να αναλύσουμε αντικειμενικά τον εαυτό μας, να εμβαθύνουμε σε θεμελιώδεις επιδράσεις της παιδικής ηλικίας που μας έμαθαν τους σημερινούς τρόπους συμπεριφοράς μας. Έτσι ο άνθρωπος που επιδιώκει την οικονομική δύναμη ως προσωπική δύναμη, συνήθως όσες εμπειρίες και να του τύχουν, δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τα βαθύτερα κίνητρα της συμπεριφοράς του, πόσο μάλλον να τα αλλάξει. Ο άνθρωπος αυτός θα «φιλτράρει» τις διάφορες εμπειρίες σύμφωνα με ότι «εξυπηρετεί» την αυτοεικόνα που έχει φτιάξει και με σκοπό αυτή να μην «πειραχτεί». Δεν μπορεί δηλαδή το μυαλό μας να είναι αντικειμενικό στο φιλτράρισμα της εμπειρίας. Αντιθέτως, συχνά «απορρίπτει» ασυνείδητα τα ερεθίσματα που έρχονται σε αντίθεση με τις πεποιθήσεις του, ιδιαίτερα όταν αυτές οι πεποιθήσεις του είναι θεμελιώδεις για το πώς βλέπει τον εαυτό του και τον κόσμο.


Η αντίσταση μας στην «αλλαγή»

Ο Όσκαρ Ουάιλντ είχε πει ότι δώσε μία μάσκα σε έναν άνθρωπο και θα σου μιλήσει πιο ειλικρινά για τον εαυτό του. Ισχύει ότι συχνά οι άνθρωποι προσπαθούν να κρύψουν συχνά πλευρές της προσωπικότητάς τους γιατί νομίζουν λανθασμένα ότι αυτές αποτελούν μειονέκτημα. Μάλιστα, πολύ συχνά προσπαθούν να τις ξεπεράσουν, κρύβοντάς τες με διάφορα «υποκατάστατα» προς τον έξω κόσμο. Δεν είναι σπάνιο ένας ευαίσθητος άνθρωπος που νιώθει ευάλωτος για παράδειγμα, να γυμνάζει το σώμα του εντατικά για να αντισταθμίσει την αυτοεικόνα του και να νιώσει «δυνατός» ψυχικά. Όμως δεν μπορεί κάτι «εξωτερικό» να επιδράσει σε αυτό που πιστεύει το μυαλό μας για τον εαυτό μας, όσο και να γυμνάσουμε το σώμα μας.
Κάποια δυσφορία με τον εαυτό, κάποιες ανασφάλειες συνεχίζουν να υπάρχουν και να φθείρουν το άτομο, παρότι το περιβάλλον του ατόμου συνήθως δεν τις αντιλαμβάνεται. Η ανασφάλεια που μπορεί να νιώθει ένας άνθρωπος προέρχεται από παλαιότερες επιδράσεις οι οποίες παύουν όταν «εντοπιστούν» από έναν ειδικό και το μυαλό του τις επανεπεξεργαστεί μέσα από μία εξωτερική, αντικειμενική οπτική γωνία.

Το μυαλό μας μπορεί να έχει συνηθίσει να αντιμετωπίζει φόβους. ανασφάλειές μας κλπ με διάφορους τρόπους, πχ την αναζήτηση «εξωτερικών» τρόπων, ακόμα και υλικών αγαθών που στην κοινωνία μας δείχνουν επιτυχία και δύναμη. Για να αλλάξει ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι κατ αυτόν τον τρόπο είναι δυνατός, πρέπει κατ αρχήν να το επιθυμεί ο ίδιος να αλλάξει. Πρέπει να παραδεχτεί δηλαδή πρώτα στον εαυτό του ότι κάποιες φορές μπορεί να νιώθει μία έλλειψη ικανοποίησης από τον τρόπο ζωής του, ακόμη και δυσφορία ή άγχος, και ότι αυτό δεν είναι ντροπή, δεν τον μειώνει ως άνθρωπο, και να μην την «κρύβει» από τον εαυτό του, να μη την «αρνείται». Συχνά οι άνθρωποι δεν παραδέχονται αυτά τα συναισθήματα, διότι νομίζουν λανθασμένα ότι δεν μπορούν να αλλάξουν τον εαυτό τους. Έτσι, μπορεί να ζουν με άγχος πχ για πάρα πολλά χρόνια, μέχρι να απευθυνθούν σε ειδικό. Και όμως, πάντοτε μπορεί να αλλάξει ο εαυτός μας, όμως μέσα από την βαθύτερη γνώση και κατανόηση του καταρχήν.

Συχνά, οι άνθρωποι θεωρούν ότι δυνατός είναι ο άνθρωπος που τα ξέρει όλα, ακόμη και για τον εαυτό του, κάτι το οποίο με χιούμορ θα λέγαμε ότι «κατασκευαστικά» είναι αδύνατον, αφού γνωρίζουμε μόνο το συνειδητό κομμάτι του μυαλού μας. Συχνά όμως οι άνθρωποι θαυμάζουν τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, ξεχνώντας ότι ο δεύτερος έμαθε από τον πρώτο και κατόπιν, εξέλιξε τον τρόπο σκέψης του παραπέρα, και με τη σειρά του δίδαξε τον Αριστοτέλη. Σκοπός της μάθησης όμως, και της ψυχολογίας, δεν είναι να πάρει ο άνθρωπος έτοιμη γνώση και οδηγίες, αλλά να μάθει να σκέφτεται με κριτική σκέψη. Παρότι θα παρομοιάζαμε την ψυχολογία με μαθητεία λοιπόν, συχνά ξεχνάμε ότι όλοι οι σπουδαίοι άνθρωποι υπήρξαν και «μαθητές». Όπως λοιπόν η εκπαίδευση στο σχολείο δεν μειώνει την προσωπική μας «δύναμη» ως άνθρωποι, το ίδιο θα έπρεπε να θεωρούμε και για την ψυχολογία. Η μάθηση ούτως ή άλλως δεν σταματάει στο σχολείο αλλά συνεχίζεται σε όλη την ζωή, αρκεί να θέλουμε να μαθαίνουμε, διατηρώντας «ανοικτό» το μυαλό μας.

Η γνώση αποτελεί το πρώτο βήμα για την αλλαγή, ακόμη και όσον αφορά τον εαυτό μας. «Σιγουριά», δείχνει ο άνθρωπος που ρωτάει και θέλει να μάθει, όχι αυτός που δεν ρωτά από φόβο μήπως φανεί «αδύναμος». Το τέλειο εξάλλου δεν υπάρχει, μπορούμε όμως συνεχώς να γινόμαστε καλύτεροι και να το πλησιάζουμε όλο και περισσότερο.


Νικόλαος Γ. Βακόνδιος, Ψυχολόγος
Πτυχιούχος Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
www.nvakondios.gr


Πηγή: Ygeiaonline.gr

Η εξάρτηση ξεκινάει όταν το άτομο αναζητά ενεργά την ουσία και τη χρησιμοποιεί συστηματικά. Η συστηματική χρήση χασίς μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη ανοχής, δηλαδή την ανάγκη για λήψη όλο και μεγαλύτερης ποσότητας από την ουσία για να αισθανθεί την επίδραση που ένιωθε προηγουμένως με μικρότερες ποσότητες.

Έτσι είναι περισσότερο πιθανό να οδηγηθεί ο χρήστης κάνναβης και στη χρήση άλλων εξαρτησιογόνων ουσιών.

Ορισμένοι αμφισβητούν σήμερα το κατά πόσο είναι βλαβερή η χρήση της μαριχουάνας και του χασίς.

Ποιά είναι η αλήθεια;

Eίναι γεγονός ότι υπάρχει μια κίνηση αμφισβήτησης της επικινδυνότητας της κάνναβης (μαριχουάνα, χασίς). Μάλιστα αρκετοί υποστηρίζουν την υιοθέτηση αντιαπαγορευτικής πολιτικής απέναντι στην ουσία αυτή. Ένα από τα βασικά επιχειρήματα αυτής της τοποθέτησης είναι ότι το αλκοόλ, που είναι νόμιμη και κοινωνικά αποδεκτή ουσία, είναι πιο επικίνδυνο και δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στους χρήστες από ό,τι η κάνναβη.

Η αντίληψη αυτή για την κάνναβη έχει διαδοθεί ευρέως στη νεολαία μέσω της άμεσης και έμμεσης διαφήμισης που γίνεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, με αποτέλεσμα τη σημαντική εξάπλωση της χρήσης της, όπως τεκμηριώνεται από τις πανελλήνιες έρευνες στη χώρα μας.

Η πραγματικότητα είναι ότι η μαριχουάνα και το χασίς είναι ψυχοτρόπες ουσίες που παράγονται από το φυτό της ινδικής κάνναβης και επιδρούν στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Από την πλευρά της φαρμακολογικής τοξικότητας η κάνναβη είναι πράγματι λιγότερο τοξική ουσία από το αλκοόλ.

Το κριτήριο της τοξικότητας δεν είναι όμως το μόνο κριτήριο βάση του οποίου η χρήση μιας ουσίας κρίνεται ως επικίνδυνη.

Πρόσφατα υπάρχει αυξανόμενος αριθμός επιστημονικών μελετών που δείχνουν ότι η χρήση της κάνναβης δεν είναι ακίνδυνη, ιδιαίτερα σε άτομα εφηβικής ηλικίας. Αντίθετα μπορεί να δημιουργήσει, κάτω από ορισμένες συνθήκες και σε ορισμένα άτομα, σοβαρά προβλήματα.

Για το λόγο αυτό άλλωστε όλες οι χώρες που ακολουθούσαν μια πιο ανεκτική πολιτική στο θέμα της χρήσης της κάνναβης, συμπεριλαμβανομένης και της Ολλανδίας, αναθεωρούν την πολιτική τους.

Ειδικές μελέτες δείχνουν ότι για ένα χρονικό διάστημα μιάμισης περίπου ώρας από τη λήψη της ουσίας παρατηρούνται σημαντικές επιπτώσεις στις λειτουργίες του ατόμου, όπως μείωση των αντανακλαστικών, διαταραχή στην αντίληψη του χρόνου, διαταραχή στην προσοχή και στη μνημονική λειτουργία.

Aν και δεν υπάρχει σαφώς τεκμηριωμένη φυσική εξάρτηση από την ουσία, εντούτοις η χρήση της μαριχουάνας και του χασίς δημιουργεί ψυχολογική εξάρτηση, που σε πολλές περιπτώσεις οδηγεί σε μια σχεδόν καταναγκαστικά επαναλαμβανόμενη συχνή χρήση.

Αυτή με τη σειρά της οδηγεί το άτομο σε κατάσταση μειωμένης δραστηριότητας και κινήτρων για την επιδίωξη στόχων. Από την κλινική πείρα έχει φανεί ότι σε νεαρά άτομα με ιδιοσυστασιακή προδιάθεση στην ψυχική διαταραχή, η χρήση της κάνναβης μπορεί να αποτελέσει εκλυτικό παράγοντα στην εκδήλωση ψυχωσικών επεισοδίων, καθώς και αυξημένο κίνδυνο υποτροπής της ψυχικής διαταραχής μετά την αποδρομή του επεισοδίου.

Τέλος, η χρήση της κάνναβης φέρνει το νέο άτομο σε ευκολότερη επαφή και με άλλες παράνομες ουσίες, αυξάνοντας την πιθανότητα εμπλοκής με αυτές.

Σε καμία αναπτυγμένη χώρα δεν προβλέπεται από τη νομοθεσία η ελεύθερη χρήση της κάνναβης. Σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες προβλέπεται νομικά η διαφοροποίηση της ποινής, αναλόγως της ποσότητας, καθώς και της χρήσης από το ίδιο το άτομο ή όχι.

Σε ελάχιστες χώρες δεν διώκεται ποινικά η υπό σαφείς και καθορισμένους όρους χρήση της κάνναβης, όπως σε συγκεκριμένους χώρους, έως συγκεκριμένη ποσότητα κ.λπ.

Πηγή: iatronet.gr

Η φυσική δραστηριότητα είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική για την ανακούφιση του άγχους, μειώνοντας την πιθανότητα διαταραχών που οφείλονται στο άγχος.Επιταχύνει επίσης το χρόνο ανάρρωσης από ένα συναισθηματικό τραυματισμό.

Ιδιαίτερη αξία έχει η αερόβια άσκηση και το παιχνίδι, αλλά και προγράμματα διατάσεων και αυτοσυγκέντρωσης όπως η γιόγκα ή οι στρατηγικές αναπνοής. Πάντως όλα τα άτομα δεν διαχειρίζονται με τον ίδιο τρόπο το άγχος, άρα οι στρατηγικές ενεργητικής και παθητικής χαλάρωσης έχουν και εξατομικευμένο χαρακτήρα.

Συνοπτικά μπορούμε να αναφέρουμε τις εξής επιδράσεις της άσκησης πάνω στο άγχος:

- Η φυσική δραστηριότητα προσφέρει ένα διάλειμμα από τις απαιτήσεις της καθημερινότητας
- Η άσκηση προκαλεί απελευθέρωση των φυσικών αναλγητικών που είναι γνωστά ως ενδορφίνες που σχετίζονται με θετικές μεταβολές της διάθεσης
- Η τακτική φυσική δραστηριότητα μειώνει τα επίπεδα των κατεχολαμινών και της κορτιζόλης, ορμόνες που εμπλέκονται στην αντίδραση του άγχους, αλλά και άλλων νευροδιαβιβαστών (ντοπαμίνη), που σχετίζονται με την χαλάρωση
- Η άσκηση ενισχύει την αυτοπεποίθηση και την αίσθηση αυτοκυριαρχίας. Το άτομο ενισχύει την αυτοεκτίμησή του, βιώνοντας καλύτερα τον εαυτό του και τις καταστάσεις που ζει
- Με την άσκηση, η θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται λόγο της αυξημένης μυϊκής δραστηριότητας. Αυτή η αύξηση έχει θεραπεύτηκα αποτελέσματα.

Ενδεικτικό πρόγραμμα:

- 2-4 φορές την εβδομάδα αερόβια προγράμματα για 45-60 λεπτά
- 3 φορές την εβδομάδα διατατικά προγράμματα για 30-45 λεπτά
- 2-3 φορές την εβδομάδα γιόγκα ή ανάλογου περιεχομένου προγράμματα αυτοσυγκέντρωσης και ενδυνάμωσης

Πηγή: www.youdiet.gr

Τα ψυχογενή αίτια της πρόσληψης βάρους

Σχετίζεται η ψυχική μας διάθεση με την πρόσληψη σωματικού βάρους; Η απάντηση είναι βεβαίως ναι, αλλά με ποιον τρόπο συμβαίνει αυτό;
Κατ αρχήν γνωρίζουμε ότι το άγχος, η μελαγχολία επηρεάζουν αρνητικά τον μεταβολισμό μας, μέσα από μια πολύπλοκη διαδικασία. 
Επιπλέον, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι μπορούν να θυμηθούν, αν τους ζητηθεί, διότι συνήθως δεν το προσέχουν, κάποια στιγμή που ένιωθαν στενοχώρια ή άγχος, και τη στιγμή εκείνη ένιωθαν ότι είχαν ανάγκη από κάποιο φαγητό ή γλυκό. Η στιγμή αυτή σε πολλούς ανθρώπους μπορεί να μην ήταν στιγμή, αλλά ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ακόμα και μήνες ή έτη, που ένιωθαν κατ' αυτόν τον τρόπο.

Πώς επηρεάζει και τι είδους σχέση μπορεί να έχει η τροφή που τρώμε με τη συναισθηματική μας διάθεση, άγχος, λύπη, χαρά;

Παρ' ότι ο άνθρωπος και διάφορα ζώα έχουν μια έμφυτη προτίμηση στις γλυκές γεύσεις, η γεύση και οι άλλες σωματικές αισθήσεις δεν επαρκούν από μόνες τους ως μόνη εξήγηση της ποσότητας τροφής που καταναλώνουμε σε διάφορες περιστάσεις.

Υπάρχει η κοινή αντίληψη ότι νιώθουμε το αίσθημα του κορεσμού στην πείνα, όταν 'χορτάσει' το στομάχι μας, πιο σωστά όμως θα ήταν το να πούμε, όταν ο εγκέφαλός μας 'κρίνει' ότι έχουμε χορτάσει.

Πιο συγκεκριμένα, το στομάχι μεταδίδει πληροφορίες στον εγκέφαλο μέσω

* του πνευμονογαστρικού νεύρου, σχετικές με τη διάταση των στομαχικών τοιχωμάτων. Ζώα με βλάβη στο πνευμονογαστρικό νεύρο, τρώνε έως ότου παραγεμίσει το στομάχι τους
* μέσω των σπαγχνικών νεύρων σχετικά με την περιεκτικότητα του στομάχου σε θρεπτικές ουσίες.

Όταν ο εγκέφαλος κρίνει ότι τα παραπάνω είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο, δημιουργεί αυτό το αίσθημα κορεσμού που νιώθουμε.

Είναι πολύ σημαντικό να σταθούμε σε αυτή την πρόταση, καθώς θα αναφερθούμε στο πώς η συναισθηματική μας διάθεση μπορεί να 'ξεγελάσει' αυτό το αίσθημα κορεσμού, να φάμε δηλαδή κάτι ενώ 'πραγματικά', οργανικά δηλαδή, δεν πεινάμε.

Προχωρώντας όμως λίγο ακόμα στην οργανική εξήγηση του αισθήματος της πείνας και του κορεσμού της, βλέπουμε ότι μετά την πέψη της τροφής, το μεγαλύτερο μέρος της τροφής εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος με τη μορφή γλυκόζης. Η γλυκόζη είναι μία σημαντική πηγή ενέργειας για όλο τον οργανισμό και η πιο σημαντική οπωσδήποτε για τον εγκέφαλο, μια 'χημική ευχαρίστηση και ανταμοιβή' του, θα μπορούσαμε να πούμε. Το σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί διότι εξηγεί, ανεξαρτήτως του αν πεινάμε, γιατί ικανοποιεί τον εγκέφαλό μας η κατανάλωση π.χ ενός γλυκού. Το συναίσθημα ευφορίας το οποίο νιώθει ο εγκέφαλος με την κατανάλωση του γλυκού, 'αντισταθμίζει', σε ένα μέτριο βαθμό όμως, το συναίσθημα λύπης ή στενοχώριας που μπορεί να νιώθει το άτομο.

Παράλληλα, οι κινήσεις του στόματος κατά τη μάσηση της τροφής, λειτουργούν θα μπορούσαμε να πούμε κατά κάποιο τρόπο αγχολυτικά, 'εκτονώνοντας' τη συναισθηματική ένταση του ατόμου. Για να γίνει κατανοητό αυτό, αρκεί να φέρουμε στο μυαλό μας την εικόνα ενός αγχώδους ανθρώπου που μασάει με ένταση μια τσίχλα. Η συναισθηματική αντίδρασή μας και η εκδήλωσή της με τη μορφή κινήσεων, μας είναι γνωστή από τη συνήθη έκφραση-κίνηση 'χτύπα ξύλο'.

Εκεί βλέπουμε ολοφάνερα, τη μάθηση του εγκεφάλου μας, να αντιδρά όταν ακούσουμε κάτι δυσάρεστο και νιώσουμε ένα δυσάρεστο συναίσθημα, με την κίνηση να βρούμε να χτυπήσουμε κάπου ξύλο, 'ξορκίζοντας', έστω και αν αυτό στη λογική μας δεν στέκει, το κακό αυτό μακριά από εμάς.

Μπορούμε να βρούμε πολλές ομοιότητες στο πώς λειτουργούν ως 'αγχολυτικά' το κάπνισμα και το φαγητό στον καθημερινό άνθρωπο και κατ’αυτόν τον τρόπο την εξήγηση γιατί το άτομο δυσκολεύεται να τα περιορίσει. Το κάπνισμα, παρ’ ότι έχει βεβαίως μεγαλύτερη πολυπλοκότητα ως εθισμός, προσφέρει καταρχήν και αυτό μία 'χημική ανταμοιβή' στον εγκέφαλό μας. Πολλές φορές όμως έχουμε προσέξει καπνιστές, οι οποίοι καπνίζουν συνεχόμενα πολλά τσιγάρα, το ένα μετά το άλλο, χωρίς να 'χρειάζονται' περισσότερη νικοτίνη.

Εκεί παρατηρούμε πόσο αγχολυτική νιώθουν οι καπνιστές την κινησιολογία του καπνίσματος. Συχνά μάλιστα, αν προσπαθήσουν να διακόψουν το κάπνισμα, νιώθουν μια αμηχανία και χρειάζονται κάποιο αντικείμενο για να απασχολούν τα χέρια τους, μια τσίχλα ή καραμέλα για να απασχολούν το στόμα τους. 
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι τα παραπάνω υποκατάστατα, σπάνια αρκούν από μόνα τους και πετυχαίνουν τον στόχο τους. Ο λόγος είναι ο εξής, οι άνθρωποι αυτοί ασχολούνται μόνο με το μέσον που χρησιμοποιούν για να εκφράσουν τη συναισθηματική τους διάθεση (κάπνισμα, φαγητό) και όχι με την ίδια αυτή τη διάθεση.

Αρκεί να φανταστούμε μία γυναίκα η οποία χωρίζει από μία μακροχρόνια σχέση και φυσικά νιώθει θλίψη. Στο συναίσθημα της θλίψης, ο εγκέφαλός μας αντιδρά με δύο τρόπους, όσον αφορά την τροφή: ή το λεγόμενο 'κλείσιμο' του στομάχου ή την ανταμοιβή του εαυτού μας με τροφές με ευχάριστη γεύση. Δεν είναι σπάνιο μάλιστα, αυτόν τον τρόπο αντίδρασης σε αυτά τα συναισθήματα, να τον έχει 'μάθει', συνηθίσει δηλαδή, το μυαλό μας, από πολύ μικρή ηλικία.

Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που θυμούνται τους γονείς τους να τους κατηγορούν από όταν ήταν παιδιά, όταν έτρωγαν κάποιο γλυκό, και η στενοχώρια τους που 'απογοητεύουν' τους γονείς τους να τους οδηγεί σε μεγαλύτερη κατανάλωση τροφής ως 'παρηγοριά', με συνέπεια την εδραίωση αυτής της συνήθειας.

Επιπρόσθετα, η παραμέληση αυτή του εαυτού μας, εκτός από συνήθεια, συμβολίζει ασυνείδητα και μια 'αυτοτιμωρία' για το άτομο.

Όπως και στο παράδειγμα της γυναίκας που χωρίζει από τη σχέση της, η κατανάλωση τροφής και η παραμέληση του εαυτού είναι μια συμβολική αντίδραση του ατόμου προς τον ίδιο του τον εαυτό, 'αφού οι άλλοι δεν με νοιάζονται ή δεν με θέλουν, δεν νοιάζομαι κι εγώ για τον εαυτό μου'. Βεβαίως, οι περισσότεροι άνθρωποι που θα χώριζαν από μία σχέση, θα αντιδρούσαν με αυτόν τον τρόπο.

Πρόβλημα γίνεται όταν η αντιμετώπιση αυτή ξεπεράσει κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα. 
Συχνά έτσι πολλοί άνθρωποι ταλαιπωρούνται και απογοητεύονται προσπαθώντας να ακολουθήσουν δίαιτες από ειδικούς της διατροφής, τις οποίες όμως για λόγους καθαρά κακής ψυχικής διάθεσης, δεν έχουν το σθένος να ακολουθήσουν. Αποτέλεσμα των αλλεπάλληλων διακοπών και νέων προσπαθειών για δίαιτα, είναι η λανθασμένη εντύπωση που σχηματίζει το άτομο για τον εαυτό του, ότι δεν είναι

* 'ψυχικά' δυνατό ή
* φταίει ο κακός μεταβολισμός του (μία 'οργανική' εξήγηση την οποία πολλοί άνθρωποι με αυξημένο σωματικό βάρος δίνουν στον εαυτό τους, εκφράζοντας ουσιαστικά έτσι μια παραίτηση του εαυτού τους, 'αφού είναι οργανικό, δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω και δέχομαι την υπάρχουσα κατάσταση').

Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια πολύ πιο συχνά, θα σκεφτεί τον ρόλο του ψυχολόγου, κάτι όχι παράξενο, μια και ο ειδικός της διατροφής, δυσκολεύεται ή αγνοεί το να προτείνει μια τέτοια παράλληλη συνεργασία, ίσως κυρίως λόγω των ταμπού της ελληνικής κοινωνίας και την πλαστή σύνδεση στο μυαλό μας του ειδικού ψυχικής υγείας με αποκλειστικά βαριά ψυχικά νοσήματα.

Αξίζει να αναφέρουμε επίσης ότι και η μεθοδολογία των ειδικών της διατροφής να υπάρχουν πολλά μικρά γεύματα στη διάρκεια της ημέρας, ούτως ώστε να 'εκπαιδεύεται' και να συνηθίζει ο μεταβολικός ρυθμός να κάνει πολλές καύσεις, βασίζεται σε μια εφαρμογή της Γνωστικο-συμπεριφορικής προσέγγισης της ψυχολογίας, η οποία έχει αποδείξει εργαστηριακά ότι ο εγκέφαλός μας μπορεί να μάθει και να συνηθίσει το πώς ρυθμίζει και συντονίζει διάφορες λειτουργίες του οργανισμού.

Κατά παρόμοιο τρόπο με τον οποίο μπορεί ο οργανισμός μας να συνηθίσει το υπερβολικό κρύο του χειμώνα, αφήνοντας τα παράθυρα ανοιχτά στο σπίτι, από το φθινόπωρο, συνηθίζοντας στη σταδιακή πτώση της θερμοκρασίας. 

Η συναισθηματική μας διάθεση δεν είναι κάτι άυλο, αλλά η λειτουργία της είναι κάτι το μοναδικό!

Γνωρίζουμε ότι χημικές ουσίες που χρησιμοποιεί ο εγκέφαλός μας στην επικοινωνία μεταξύ των κυττάρων του, οι λεγόμενοι νευροδιαβιβαστές, παίζουν ένα τεράστιο ρόλο στην καθημερινή μας διάθεση, ειδικά ο νευροδιαβιβαστής με το όνομα Σεροτονίνη.

Γνωρίζουμε επίσης ότι στους περισσότερους ανθρώπους αρέσει η σοκολάτα, γιατί η κατανάλωσή της προκαλεί στον εγκέφαλό μας την αντίδραση να παράγει περισσότερη σεροτονίνη, κάτι που μας κάνει να νιώθουμε ένα συναίσθημα ευφορίας.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που σε διάφορες στιγμές, ιδιαίτερα όταν νιώθουμε στενοχώρια, θα αναζητήσουμε αυθόρμητα σοκολάτα. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να τη στερηθούν, ή το σημαντικότερο, δεν βρίσκουν κάποιο λόγο, κάποιο επαρκές νόημα στο γιατί να στερηθούν το φαγητό, και φυσικά είναι απόλυτα λάθος να τους κατακρίνει το οικογενειακό και φιλικό τους περιβάλλον, κάτι το οποίο συχνά συμβαίνει.

Το φαγητό είναι ένα μία από τις καθημερινές μας απολαύσεις και ένα από τα καθημερινά μας 'αγχολυτικά' και 'φυσικά αντικαταθλιπτικά' τα οποία όλοι οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε και κάνουμε καλύτερη την ψυχική μας διάθεση. Όταν όμως γίνεται υπερβολική η χρήση του είναι καλό να αναζητήσουμε γιατί συμβαίνει αυτό, αφού καταλαβαίνουμε ότι ταυτόχρονα η συγκεκριμένη απόλαυση, μας κάνει να νιώθουμε άσχημα που κάνουμε κακό όχι μόνο στην εξωτερική μας εικόνα αλλά και στην αυτοεικόνα μας, την εικόνα δηλαδή που έχουμε για τον εαυτό μας όσον αφορά τις ικανότητές του και την αυτοεκτίμησή του.

Γράφει: Βακόνδιος Νικόλαος, Ψυχολόγος

Πηγή: www.iatronet.gr

Όταν ερωτεύεστε οι ορμόνες στο σώμα σας παρουσιάζουν αξιοσημείωτες αλλαγές. Στουςάνδρες, η ορμόνη τεστοστερόνη που μεταξύ άλλων αυξάνει την επιθετικότητα και τη σεξουαλική ορμή, μειώνεται. Αντίθετα στις γυναίκες, η τεστοστερόνη που συνήθως βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα και είναι υπεύθυνη για τη σεξουαλική ορμή των γυναικών, αυξάνεται.Και στα δύο φύλα αυξάνεταισημαντικά η κορτιζόνη που είναι η κατ΄ εξοχήν ορμόνη του στρες. Το γεγονός ότι η τεστοστερόνη μειώνεται στους άνδρες ενώ αυξάνεται στις γυναίκες, ερμηνεύεται από τους ερευνητές ως μια προσπάθεια της φύσης να μειώσει τις διαφορές μεταξύ των δύο. Η μείωση των διαφορών συμβάλλει στη σύναψη στενών και ισχυρών σχέσεων μεταξύ των ερωτευμένων. 
Σε έρευνες με ερωτευμένους που εξέταζαν τη δραστηριοποίηση νευρικών κυκλωμάτων στον εγκέφαλο, φάνηκε ότι υπάρχει αδρανοποίηση των κυκλωμάτων εκείνων που σχετίζονται με την άσκηση κριτικής προς τους άλλους ανθρώπους και την κοινωνία γενικότερα. 

Οι ορμονικές αλλαγές και η απενεργοποίηση της κριτικής διάθεσης του εγκεφάλου, βοηθούν στη διαμόρφωση καλύτερων και πιο στενών σχέσεων στο ερωτευμένο ζευγάρι.
Εξ άλλου είναι γνωστό ότι οι ερωτευμένοι τυφλώνονται από την αγάπη τους και δεν βλέπουν τα λάθη ή τις ατέλειες του αγαπημένου ή της αγαπημένης τους.
Τα συμπεράσματα αυτά προκύπτουν από την ανακάλυψη Ιταλών ερευνητών σχετικά με τις μεταβολές της τεστοστερόνης στα δύο φύλα κατά τον έρωτα. Στη σχετική έρευνα εξετάσθηκαν τα επίπεδα ορμονών σε 12 άνδρες και 12 γυναίκες που δήλωσαν ότι ήσαν ερωτευμένοι για 6 μήνες.

Τα αποτελέσματα από τους 24 ερωτευμένους συγκρίθηκαν με τα αντίστοιχα αποτελέσματα από 24 άλλους άνδρες και γυναίκες που είτε ήσαν μόνοι ή είχαν σταθερές μακροχρόνιες σχέσεις.
Ορισμένοι επιστήμονες, εκφράζοντας κριτική για τα ευρήματα και τα συμπεράσματα των Ιταλών ερευνητών, δηλώνουν ότι οι αλλαγές της τεστοστερόνης που παρατηρούνται πιθανόν να οφείλονται σε έντονη σεξουαλική δραστηριότητα. Σχετικά αναφέρουν ότι η περίοδος του έρωτα συνοδεύεται και από έντονο, συχνό σεξ.

Οι Ιταλοί ερευνητές όμως απέκλεισαν το ενδεχόμενο αυτό διότι τα άτομα που ήσαν στην ομάδα των 24 που δεν βρισκόντουσαν σε ερωτική φάση, είχαν ανάλογη σεξουαλική δραστηριότητα. Εξ άλλου προηγούμενες έρευνες έδειξαν στους άνδρες ότι το έντονο και συχνό σεξ, αυξάνει την τεστοστερόνη στο αίμα.
Δυστυχώς όμως όπως γνωρίζουμε, η ευτυχία του αρχικού έρωτα δεν διαρκεί για πάντα. Με τον ίδιο τρόπο που εμφανίζονται οι ορμονικές αλλαγές κατά την έναρξη του έρωτα, εξαφανίζονται όταν περάσουν από ένα έως δύο χρόνια.

Οι Ιταλοί ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα τεστοστερόνης στα ερωτευμένα ζευγάρια από ένα μέχρι δύο χρόνια μετά την έναρξη του έρωτά τους και βρήκαν ότι η τεστοστερόνη επέστρεψε στα φυσιολογικά της επίπεδα.
Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτό που για αιώνες οι άνθρωποι ήξεραν, ότι η αγάπη μας κάνει περίεργα και τρελά πράγματα, τώρα εξηγείται με ορμονικές αλλαγές και με τροποιοιήσεις της δραστηριότητας του εγκεφάλου.
Οι ανακαλύψεις αυτές έχουν πολλές προεκτάσεις. Αρχικά μας επιτρέπουν να καταλάβουμε καλύτερα τι συμβαίνει μέσα μας όταν μας κτυπά ο έρωτας.
Παράλληλα όμως ορισμένοι γιατροί βλέπουν εδώ την ευκαιρία για θεραπευτικές παρεμβάσεις σε άτομα που έχουν δυσκολίες στο να συνάψουν ερωτικές σχέσεις ή ακόμη στο να έχουν μια ικανοποιητική σεξουαλική ζωή.
Αυτό φυσικά είναι ακόμη πρόωρο με βάση τα επιστημονικά δεδομένα που διαθέτουμε σήμερα. Αναμφίβολα όμως, ο τομέας αυτός των ερευνών έχει ακόμη πολλά να μας αποκαλύψει που θα είναι χρήσιμα τόσο για την κατανόηση της ψυχολογίας και συμπεριφοράς μας αλλά και για θεραπευτικούς σκοπούς.

( Πληροφορίες – Πηγή ) Το άρθρο έχει συνταχθεί :

Γράφει ο Dr. Γρηγόρης Βασιλειάδης, M.Sc. Ph.D. Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής
web site: www.aftognosia.gr, e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. 
Παπαδαμαντοπούλου 2, ΑΘΗΝΑ 11528.
Τηλ. 6977.86.64.61

Εν έτει 2013 αρκετές από εμάς αν ρωτηθούμε για τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου θα ισχυριστούμε πως δεν πιστεύουμε σε αυτή τη μέρα και πως άλλα πράγματα έχουν σημασία σε μια σχέση, ισχυριζόμενες ότι αυτή η φρενίτιδα είναι μια άλλη εφεύρεση των εταιριών για άκρατο καταναλωτισμό.

Είναι όμως έτσι;

Ας είμαστε ειλικρινείς: Όταν λέμε, ας μην ασχοληθούμε με τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου», δεν το εννοούμε στ’ αλήθεια... Προφανώς και δεν θα κρίνουμε την εξέλιξη μιας σχέσης από μία χειρονομία ή την απουσία της, στη γιορτή των ερωτευμένων, αλλά η αλήθεια είναι πως αν μας θυμηθεί, αν κάνει και την πιο μικρή χειρονομία θα μας πλημμυρίσει χαρά.

Αν από την άλλη ο αγαπημένος σου αγνοήσει αυτή τη γιορτή εντελώς, πώς θα νιώσεις;

Στην καλύτερη εκδοχή ένα απλό τσίμπημα, όταν η συνάδελφος σου στο διπλανό γραφείο θα σου διαβάζει με βουρκωμένα μάτια την ερωτική κάρτα που της έστειλε ο καλός της, μαζί με ένα υπέροχο μπουκέτο λουλούδια...Ακόμα και αν έχετε συζητήσει για αυτή τη γιορτή με τον αγαπημένο σας και έχετε συμφωνήσει μεταξύ σας να αγνοήσετε τη μέρα των ερωτευμένων, μποϊκοτάροντας τον άκρατο καταναλωτισμό, θα ήταν πιο ειλικρινές αν ομολογούσαμε πως οι περισσότερες νιώθουμε κάπως περίεργα του Αγίου Βαλεντίνου. Παρότι γνωρίζουμε το ισχυρό μάρκετινγκ που κρύβεται από πίσω, είναι πιθανό να απογοητευτούμε:

• Αν δεν έχει γίνει η ελάχιστη προσπάθεια.
• Αν και είναι απίθανο να τον αντιμετωπίσουμε κατά πρόσωπο, θα φανεί και πάλι στη συμπεριφορά μας – όπως το ότι θα είμαστε κακόκεφες και σιωπηλές
• Μπορεί αυτό να σε κάνει να νιώσεις ότι σε θεωρεί δεδομένη. Ακόμα χειρότερο, ίσως, είναι το κακό δώρο που δεν είναι καν κολακευτικό.

πηγή: www.shape.gr