Όλοι οι φανατικοί του γυμναστηρίου αγαπούμε να προπονούμαστε. Όταν πηγαίνουμε διακοπές, ανησυχούμε για την απώλεια των μυϊκών κερδών και αν χάσουμε ένα γεύμα ή μια προπόνηση, αυτό έχει αντίκτυπο στην ψυχολογία μας.

Όταν οι άλλοι άνθρωποι βρίσκουν δικαιολογίες για να μην πάνε στο γυμναστήριο εμείς βρίσκουμε δικαιολογίες για τις οικογένειες και τους φίλους μας γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε μέχρι να ολοκληρώσουμε την προπόνηση μας! Επομένως δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένης της νοοτροπίας του μέσου αθλούμενου, ότι το αίσθημα ενός πόνου δεν θα τον σταματήσει από το να συνεχίσει να γυμνάζεται. Προσπαθώντας να αγνοήσετε τον πόνο και τους τραυματισμούς πολλές φορές αυτή η προσέγγιση έχει μικτά αποτελέσματα.

Σίγουρα, αν υποφέρετε απλά από πιάσιμο ή δύσκαμπτους μύες, τότε η προπόνηση θα μπορούσε πραγματικά να συμβάλει στην ανάκαμψη και πολύ σπάνια ο πόνος θα είναι τόσο εξασθενητικός αναγκάζοντας σας να χάσετε την προπόνηση σας. Από την άλλη πλευρά, εάν αρχίσετε να νιώθετε πόνο στις αρθρώσεις όπως αγκώνες, αχίλλειο τένοντα, γόνατα και ώμους τότε αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι ότι έχετε αναπτύξει συμπτώματα υπερβολικής χρήσης που σχετίζονται με τενοντίτιδα.

Η τενοντίτιδα χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των τενόντων του σώματος που συνδέουν το μυ με τα οστά. Οι τένοντες έχουν καθαρή αιματηρή παροχή και υπόκεινται σε σημαντικές πιέσεις όταν ασκείτε σωματική άσκηση και αθλητικές δραστηριότητες που συνεπάγονται γρήγορη επιτάχυνση και επιβράδυνση. Για τους περισσότερους αθλούμενους τα προβλήματα συμβαίνουν συνήθως σε κάποιο σημείο κατά τη διάρκεια ασκήσεων που περιλαμβάνουν βαρύ φορτίο και κινήσεις απομόνωσης. Κάθε άσκηση που περιορίζει την ελευθερία κίνησης είναι πιο πιθανό να οδηγήσει σε προβλήματα τενοντίτιδας. Ένα κλασικό παράδειγμα είναι οι ασκούμενοι που πάσχουν από επώδυνους, φλεγμονώδεις τένοντες στους αγκώνες λόγω της εκτέλεσης των εκτάσεων τρικέφαλων.

Μόλις η τενοντοπάθεια ξεκινήσει το χειρότερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να προπονούμαστε μέσω αυτής, αν και για ένα χρονικό διάστημα αυτή η στρατηγική θα λειτουργήσει για να σας επιτρέψει να συνεχίσετε την άρση του ιδίου βάρους. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου καθώς το πρόβλημα χειροτερεύει, μπορείτε να διαπιστώσετε ότι τόσο το βάρος όσο και το εύρος της κίνησης που χρησιμοποιείτε αρχίζουν να υποβαθμίζονται.

Σε αυτό το σημείο μερικοί θα στραφούν σε NSAID όπως η Ασπιρίνη ή το Ibuprofen για να θεραπεύσουν τον πόνο και να μειώσουν τη φλεγμονή. Αυτό όμως τείνει να λειτουργεί μόνο για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Συχνά, ο πόνος εξελίσσεται σε ένα σημείο όπου το άτομο φοράει επιδέσμους αγκώνων, παίρνει παυσίπονα και ακολουθεί το προπονητικό του πρόγραμμα με τακτική τοποθέτηση πάγου στις τραυματισμένες αρθρώσεις για μείωση της φλεγμονής.

Παρόλο που υπάρχουν περιθώρια για όλες τις παραπάνω στρατηγικές, τείνουν να είναι βραχυπρόθεσμες και να μην αντιμετωπίζουν την τενοντίτιδα στη ρίζα του προβλήματος, δηλαδή το γεγονός ότι οι τένοντες περιορίζονται λόγω της κακής παροχής αίματος από τη σωστή θεραπεία και δεν τους δίνεται μια ευκαιρία να ξεκουραστούν λόγω της αδιάκοπης επίθεσης εναντίον τους στο γυμναστήριο. Αντί να δοκιμάσετε εκατό διαφορετικές θεραπείες που επικεντρώνονται κυρίως στη θεραπεία των συμπτωμάτων, υπάρχει μια πρόσφατη εστίαση στη φυσιοθεραπεία η οποία δουλεύει για τη θεραπεία στη ρίζα του προβλήματος προσπαθώντας να ενισχύσει την επούλωση του τένοντα. Ως μία σχετικά πρόσφατη τάση, οι έκκεντρες παράμετροι φόρτωσης έχουν χρησιμοποιηθεί κλινικά αρκετές φορές για να επιταχύνουν την επούλωση σε ασθενείς με ποικίλους διαφορετικούς τραυματισμούς τενοντίτιδας.

Η αντιμετώπιση τραυματισμού με έκκεντρο μέσο φόρτωσης σημαίνει απομακρύνοντας εντελώς το ομόκεντρο τμήμα της κίνησης και λειτουργώντας το τραυματισμένο τμήμα του σώματος με τη χρήση μόνο ενός έκκεντρου φορτίου.
Με βάση τα κλινικά δεδομένα και την εμπειρική αναπληροφόρηση από αθλητές, θα πρέπει να ακολουθήσετε ένα εκκεντρικό πρόγραμμα φόρτωσης για 6-12 εβδομάδες με ασκήσεις που εκτελούνται τουλάχιστον μία φορά την ημέρα μέχρι και αρκετές φορές την ημέρα.

Πιο κάτω είναι κάποια παραδείγματα που μπορούν να βοηθήσουν σε περιπτώσεις τενοντίτιδας:

Τενοντίτιδα Αχίλλειου

Λύση: Εκτελέστε έκκεντρες στάσιμες ακροστασίες

Μέθοδος:

• Σταθείτε στην άκρη ενός σκαλιού ή step σηκώνοντας το μη τραυματισμένο πόδι από το έδαφος και χαμηλώνοντας αργά το τραυματισμένο πόδι μέχρι να νιώσετε καλά το τέντωμα.
• Αντί να επιχειρήσετε να σταθείτε ξανά πάνω, όπως στις κανονικές επαναλήψεις γαμπών, βάλτε το υγιές σας πόδι στο step και μετακινείστε το βάρος από το τραυματισμένο πόδι. Χρησιμοποιώντας το υγιές σας πόδι φτάνετε σε μια θέση όπου το τραυματισμένο πόδι θα βρίσκεται στην κορυφή του ομόκεντρου τμήματος στο ανέβασμα των γαμπών. Σε αυτό το σημείο μετακινείστε το υγειές σας πόδι και κατεβείτε και πάλι προς τα κάτω.
• Επαναλάβετε για 6 σετ των 15-20 επαναλήψεων. 

Τενοντίτιδα του αγκώνα (tennis elbow)

Λύση: Εκτάσεις Τρικέφαλων

Μέθοδος:

• Με την βοήθεια ενός φίλου πάρτε το βάρος με τους αγκώνες σας κλειδωμένους στη θέση σύσπασης και τα χέρια σας πάνω από το πρόσωπό σας.
• Κατεβάστε αργά το βάρος μέχρι οι μύες του τρικέφαλου να έχουν πλήρως τεντωθεί και η μπάρα να βρίσκεται πίσω από το κεφάλι σας και τον πάγκο.
• Από αυτή τη θέση ο φίλος σας θα πάρει το βάρος από πάνω σας, δίνοντας σας το ξανά στην αρχική θέση.
• Επαναλάβετε για 6 σετ των 15 επαναλήψεων.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Είναι κρίσιμο όταν χρησιμοποιείτε έκκεντρο φορτίο να εκτελείτε μόνο το έκκεντρο μέρος της κίνησης. Παρόλο που οι αρθρώσεις ανταποκρίνονται γενικά καλά στην άσκηση υψηλών επαναλήψεων, από τη στιγμή που ο τραυματισμός βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο, πρέπει να αφαιρέσουμε εντελώς όλες τις ομόκεντρες κινήσεις καθ ‘όλη τη διάρκεια του προγράμματος αποκατάστασης. Έχει αποδειχτεί σε κάποιες περιπτώσεις ότι ακόμη και σοβαρά προβλήματα τενοντίτιδας ανταποκρίνονται καλά και επιτρέπουν την άρση βαρών να γίνει και πάλι πραγματικότητα για τους φανατικούς αθλούμενους του γυμναστηρίου.

Πηγή: fit-blaster.com via Predatornutrition.com

Γράφει ο Βερώνης Νικόλαος | Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ο υπερακάνθιος είναι ο μυς εκείνος του στροφικού πετάλου του ώμου που κατέχει τα ηνία στους τραυματισμούς τόσο σε ερασιτέχνες όσο και σε επαγγελματίες αθλητές.

Ο υπερακάνθιος είναι ένα από τους πέντε συνολικά μύες που μας σχηματίζουν το λεγόμενο στροφικό πέταλο του ώμου (υπερακάνθιος-υπακάνθιος-υποπλάτιος-μείζων στρογγύλος-έλασσον στρογγύλος). Η κύρια ενέργειά του είναι η απαγωγή του ώμου και οι σημαντικότερες παθογένειες που μας παρουσιάζει είναι η απλή τενοντίτιδα, η τενοντοπάθεια ( αφορά επαναλαμβανόμενες τενοντίτιδες σε χρόνιο πλέον υπόβαθρο), το σύνδρομο πρόσκρουσης (πάχυνση υπακρωμιακού ορογόνου θύλακα και πνιγμός του υπερακανθίου στην περιοχή κάτω από το ακρώμιο και τον ακρωμιοκορακοειδή σύνδεσμο) και τέλος την ασβεστοποιό τενοντίτιδα του υπερακανθίου (χρόνια τενοντίτιδα που οδηγεί στην εναπόθεση ασβεστίου στον τένοντα). Φυσικά η ρήξη είναι άλλη μία κάκωση αλλά είναι κάτι που αντιμετωπίζεται μόνο χειρουργικά. Η αναφορά μας όμως γίνεται διότι συχνά μία απλή τενοντίτιδα που αντιμετωπίζεται ελλιπώς οδηγεί σε κάποια από τις επόμενες πιο βαριές παθήσεις.

Η τενοντίτιδα είναι μία κάκωση υπέρχρησης, μία κάκωση δηλαδή που οφείλεται σε επαναλαμβανόμενα φορτία που ασκούνται στον τένοντα και όχι σε κάποια άμεση πλήξη ή κάποιον άλλο μηχανισμό κάκωσης.

Διάγνωση

Η διάγνωση της συγκεκριμένης πάθησης είναι απλή αλλά επίπονη. Μία απλή μαγνητική ώμου επιβεβαιώνει αυτά που κλινικά ένας γιατρός βρίσκει. Συνήθως ο ασθενής έχει έντονο πρωινό πόνο (που εστιάζεται εν τω βάθη στον ώμου και μπορεί να φτάσει σε εύρος μέχρι λίγο πάνω από τον αγκώνα) με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κάνει απλές καθημερινές δουλειές όπως να πλύνει το πρόσωπό του, να χτενίσει τα μαλλιά του, να πιάσει κάτι από ένα ψηλό ράφι ακόμη και να μην μπορεί να βάλει σωστά τις ταχύτητες του αυτοκινήτου του. Σε πιο προχωρημένα στάδια οι ενοχλήσεις έχουν πιο μόνιμο χαρακτήρα και υπάρχει μέχρι και αδυναμία σωστού ύπνου με αποτέλεσμα ο ασθενής να χρειάζεται να υποβαστάζει το πάσχον μέλλος σε μαξιλάρι.

Βασικό τεστ είναι να ζητήσουμε από τον ασθενή να πάει το χέρι πίσω από την πλάτη (κίνηση των γυναικών για να κουμπώσουν τον στηθόδεσμο) η οποία γίνεται με μειωμένο εύρος τροχιά και με πόνο.

Άλλο τεστ είναι να ζητήσουμε από τον ασθενή να κρατήσει το πάσχον μέλλος σε απαγωγή 90μοιρών και να ασκήσουμε κάθετη δύναμη. Πάλι υπάρχει αδυναμία συγκράτησης του μέλλους και έντονος πόνος.

Τέλος άλλο ένα απλό τεστ είναι να ζητήσουμε από τον ασθενή να κάνει ενεργητική απαγωγή η οποία συνήθως παρουσιάζει παθολογικό τόξο (πόνος) ανάμεσα στις 60-120 μοίρες.

Αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση της τενοντίτιδας του υπερακανθίου δεν διαφέρει πολύ από τις υπόλοιπες κακώσεις. Συνίσταται αποχή από τις δραστηριότητες, παγοθεραπεία για 48-72 ώρες, περίδεση (εάν υπάρχει η δυνατότητα) και χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.

Η φυσικοθεραπεία σε τέτοιες παθήσεις παίζει ρόλο ζωτικής σημασίας μιας και θωρακίζει την περιοχή από μελλοντικό τραυματισμό της περιοχής και δίνει τις σωστές οδηγίες στον ασθενή για μία ασφαλή επάνοδο στην άθληση. Περνώντας από το οξύ στο υποξύ στάδιο (συνεχίζεται η λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων) ξεκινά η εφαρμογή θερμοθεραπείας, ο υπέρηχος, το laser, το tens και οι υπόλοιπες μορφές ηλεκτροθεραπείας αλλά το σημαντικότερο είναι η κινησιοθεραπεία και αν χρειαστεί και το manual therapy.

Αρχίζουμε τις ήπιες ενεργητικές ασκήσεις στο όριο του πόνου, τις αναρτώμενες ενεργητικές με βάρος (εικόνα 1) και αν ο πόνος έχει μειωθεί αρκετά αρχίζουμε τις ασκήσεις με χρήση λάστιχων thera band αρχικά έσω-έξω στροφή και απαγωγή αρχικά ισομετρικά και πλειομετρικά.(εικόνες 2,3,4,5)

 (εικόνα 1)

(εικόνες 2,3,4,5)

Αφού ο πόνος έχει σχεδόν φύγει συνεχίζουμε πιο έντονα το ασκησιολόγιο ενδυνάμωσης αλλά πλέον εστιάζουμε στην δυναμική σταθεροποίηση και πέραν των ασκήσεων με το λάστιχο (σε όλες τις κινήσεις πλέον) βάζουμε και τις ισομετρικές σε τοίχο (ασκώντας πίεση σε διαφορετικές γωνίες) καθώς επίσης και ασκήσεις με μπάλες που σκοπό έχουν την αύξηση της ιδιοδεκτικότητας και νευρομυικής συναρμογής στην ωμική ζώνη (ωμοβραχιόνιος ρυθμός).

Οι διατάσεις πάντα μετά τις ασκήσεις είναι επιβεβλημένες και μπορούν να γίνουν στον τοίχο, με μία πετσέτα ή ένα σκουπόξυλο.

  tape

H εφαρμογή σταθερού ή kinesio tape  είναι συνηθισμένη και βελτιώνει στην σταθεροποίηση της περιοχής.

Σε τέτοιου είδους κακώσεις η επιλογή ενός συμπληρώματος για την προστασία των αρθρώσεων αλλά και την σωστή ελαστικότητα των τενόντων όπως το Collagen Liquid της NLS ή το Flexit Gelacoll της NUTREND θα βοηθούσαν τα μέγιστα τόσο στην πρόληψη όσο και στην αποκατάσταση του υπερακανθίου. Επίσης το Cissus της PRIMA FORCE  θεωρείται ιδανικό για την σωστή ελαστικότητα των αρθρώσεων και των τενόντων.

Βερώνης Νικόλαος | Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Τραυματισμός είναι μια καταραμένη λέξη στο λεξικό των φανατικών του fitness. Οι τραυματισμοί είναι αντιξοότητες και εμπόδια στους στόχους σας, περιορίζουν ή απενεργοποιούν την ικανότητά σας να λειτουργήσετε και μερικές φορές ακόμη και να εκτελέσετε τις συνήθεις καθημερινές σας δραστηριότητες όπως το περπάτημα. Πολύ συχνά, οι τραυματισμοί προκαλούνται στο γυμναστήριο. Αλλά επίσης, πάρα πολύ συχνά, μπορείτε να αποτρέψετε μερικούς από αυτούς τους τραυματισμούς, ακόμη και την εμφάνιση τους, ή – σε περίπτωση που έχετε κακή τύχη – από την επανεμφάνιση τους. Πιο κάτω είναι τα βήματα που μπορείτε να πάρετε για να προετοιμάσετε τον εαυτό σας καλύτερα και να βοηθήσετε στην πρόληψη τραυματισμών από την άσκηση.

=

{fcomments}

O τένοντας είναι ινώδης ιστός που ενώνει τους μύες με τα οστά και σε αρκετές περιπτώσεις περιβάλλεται από ένα “σακούλι”, το έλυτρο. Λέγοντας τενοντίτιδα (tendonitis) εννοούμε την πάθηση του  τένοντα είτε στο σημείο που ενώνεται με τον μυ είτε στο σημείο που ενώνεται με το οστό. Η πάθηση μπορεί να είναι ερεθισμός, τραυματιστμός, κάκωση, φθορά ή φλεγμονή. Αν επηρεάζεται και το έλυτρο (το περίβλημα του τένοντα) μιλάμε για τενοντοελυτρίτιδα. Η τενοντιτιδα αποκαλείται επίσης τεντίνοση ή τενοντοπάθεια.

Η τενοντίτιδα είναι μια ενοχλητική κατάσταση και μερικές φορές η αντιμετώπιση και η θεραπεία δεν είναι εύκολη. Παρουσιάζεται τόσο στα άνω άκρα όσο και στα κάτω άκρα. Οι κυριότερες τενοντίτιδες για τα άνω άκρα είναι των στροφέων του ώμου, της μακράς κεφαλής του δικέφαλου, η έσω και έξω επικονδυλίτιδα. Οι κυριότερες και συχνότερες των κάτω άκρων είναι του επιγονατιδικού τένοντα, του οπισθίου κνημιαίου, των περονιαίων και του Αχίλλειου τένοντα.

Αιτία

Η μυϊκή υπερλειτουργία είναι η κύρια αιτία της τενοντίτιδας. Όταν ο μυς “δουλεύει” παραπάνω από τις δυνατότητές του, ο τένοντας κουράζεται και δημιουργείται φλεγμονή. Συνήθως, τα άτομα που ξεκινούν για πρώτη φορά ένα πρόγραμμα γυμναστικής ή αυξάνουν το επίπεδο των ασκήσεων τους απότομα αρχίζουν να εμφανίζουν συμπτώματα τενοντίτιδας. Ο τένοντας αδυνατεί να προσαρμοστεί στο νέο επίπεδο δραστηριότητας και αυτή η κατάχρηση οδηγεί με τη σειρά της σε φλεγμονή και τενοντίτιδα.

Η τενοντιτιδα εμφανίζεται συχνά στις μέρες μας κυρίως λόγω της εισβολής των ηλεκτρονικών υπολογιστών στη ζωή μας, αλλά και εξαιτίας της καθιστικής ζωής. Επιπλέον, με τα χρόνια, οι τένοντες χάνουν την ελαστικότητά τους κι αυτός είναι ένας επιβαρυντικός παράγοντας. Πρέπει επίσης να αναφέρουμε ως  μια άλλη αιτια τενοντίτιδας την κακή κυκλοφορία του αίματος. Υπάρχουν εκατοντάδες τένοντες στο σώμα μας αλλά λίγοι από αυτούς τελικά μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα. Σε αυτούς τους τένοντες υπάρχουν κάποια σημεία όπου η αιμάτωση είναι φτωχότερη. Στο σημείο αυτό ο τένοντας είναι μπορεί να πάθει βλάβη ενώ η επούλωση είναι πιο δυσχερής. Λόγω της κακής κυκλοφορίας του αίματος ορισμένα άτομα μπορεί να έχουν μια προδιάθεση για τενοντίτιδα σε συγκεκριμένα σημεία. Πρέπει τέλος να αναφέρουμε ότι αιτία τενοντίτιδας μπορεί να είναι στην ύπαρξη κάποιας σοβαρής ασθένειας όπως είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Ο φυσιολογικός τένοντας συγκροτείται από δεσμίδες κολλαγόνου οι οποίες περιέχουν ινοβλάστες και εξωκυττάριο υγρό. Οι τένοντες έχουν υφή ιξώδη και ελαστική.  Ο φυσιολογικός τένοντας στη θέση χαλάρωσης παρουσιάζεται ¨κατσαρωμένος¨ ή ¨κυματιστός¨. ΄Όταν αρχίζει να εφαρμόζεται μια δύναμη φόρτισης γίνεται πιο σκληρός και άκαμπτος. Η ελαστικότητα και δύναμη του τένοντα είναι μεγάλη, περίπου 4 φορές μεγαλύτερη από την μέγιστη δύναμη που παράγεται από τον μυ.

Σχεδόν όλες οι αιτίες πρόκλησης τενοντίτιδας έχουν σαν συνέπεια την υπέρμετρη εφαρμογή δύναμης στον τένοντα. Η υπέρμετρη τάση είναι αυτή που προκαλεί τον τραυματισμό είτε με τον όρο του άμεσου τραυματισμού (ρήξη) είτε με την χρόνια μορφή της κατάχρησης. Παθαίνουμε δηλαδή τενοντίτιδα σε σημεία στα οποία οι μυς κινούνται περισσότερες φορές. Για παράδειγμα, οι χρηστές ηλεκτρονικών υπολογιστών στα δάκτυλα, ενώ οι κολυμβητές, οι τενίστες και οι παίκτες του γκολφ είναι ευαίσθητοι στην τενοντίτιδα στους ώμους και στους αγκώνες. Οι περισσότερες τενοντίτιδες ανήκουν στην κατηγορία του συνδρόμου κατάχρησης, ειδικά στους αθλητές.

Ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα στην αποθεραπεία των τενοντίτιδων στους αθλητές είναι η γνώση και διαπίστωση σε ποια κατάσταση βρίσκεται ο τένοντας κατά την πρόοδο της θεραπείας. Αυτό δεν αφορά την τενοντίτιδα που είναι αποτέλεσμα  πρόσφατου τραυματισμού ή ατυχήματος οπότε προσδιορίζεται εύκολα η πρόοδος της αποκατάστασης. Αφορά τη χρόνια τενοντίτιδα λόγω υπέρχρησης του τένοντα όπου τα συμπτώματα αλλά και η απόκριση στην θεραπεία είναι αυτά τα στοιχεία που θα προσδιορίσουν το στάδιο στο οποίο βρίσκεται.

Ειδικά για τους αθλητές συνιστάται ως πρόληψη της τενοντίτιδας μια σταδιακή επιβάρυνση της φόρτισης κατά την προπόνηση. Επίσης μια λάθος τεχνική και εκτέλεση των ασκήσεων μπορεί να επιφέρει περισσότερη τάση στον τένοντα. Για παράδειγμα εάν σε ένα αθλητή του τένις η λαβή της ρακέτας είναι αρκετά μεγάλη ο αθλητής αναγκάζεται να πιάσει πιο δυνατά την ρακέτα για να μπορέσεις να την σταθεροποιήσει. Αυτό όμως το γεγονός έχει σαν αποτέλεσμα να αυξήσει την τάση στους εκτείνοντες του χεριού. Εάν πάλι ένας αθλητής σφίγγει περισσότερο τα κορδόνια του παπουτσιού του οι εκτείνοντες του άκρου πόδα δέχονται μεγαλύτερη πίεση με αποτέλεσμα ακόμα και της τενοντίτιδας των συγκεκριμένων μυών. Ένας αθλητής μπάσκετ είναι περισσότερο επιρρεπής για την δημιουργία τενοντίτιδας του επιγονατιδικού όταν αγωνίζεται σε γήπεδο με πλαστικό πάτωμα από όταν αγωνίζεται σε ξύλινο. Όσο λιγότερη απορροφητικότητα κραδασμών έχει μια επιφάνεια τόσο μεγαλύτερη τάση αναπτύσσεται στους τένοντες.

O όρος τενοντίτιδα δηλώνει την ύπαρξη φλεγμονής (όλοι οι ιατρικοί όροι που καταλήγουν σε –ίτιδα δηλώνουν φλεγμονή, δηλαδή αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος στην πάθηση). Ο όρος αυτός εμφανίστηκε διότι πριν αρκετές δεκαετίες θεωρήθηκε ότι η τενοντίτιδα ξεκινούσε από μερική ρήξη των ινών του τένοντα, κάτι που οδηγούσε σε φλεγμονώδη αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματα. Νεώτερες όμως μελέτες της κυτταρικής διαδικασίας στην χρόνια παθολογία του τένοντα, έδειξαν ότι μπορεί να υπάρχει τενοντίτιδα με απουσία φλεγμονωδών κυττάρων και απουσία ρήξης ιστών. Φάνηκε λοιπόν ότι η αιτία της τενοντίτιδας μπορεί να ξεκινά από εκφυλισμό του κολλαγόνου μέσα στον τένοντα. Για τον λόγο αυτό πολλοί γιατροί σήμερα ονομάζουν την παθολογία του τένοντα τεντίνοση ή τενοντοπάθεια (στην αγγλόφωνη βιβλιογραφία χρησιμοποιείται ο όρος “tendinosis” ή ο όρος “tendinopathy”.

Τα συμπτώματα

Προφανώς, τα συμπτώματα της τενοντίτιδας ποικίλλουν ανάλογα με την περιοχή στην οποία εκδηλώνονται. Σε κάθε περίπτωση, οι τραυματισμένοι τένοντες προκαλούν πόνο κατά την κίνηση ή τη συμπίεση, ενώ ακόμα και μικρές κινήσεις μπορούν να προκαλέσουν έντονο πόνο.

Όσον αφορά την περιοχή στην οποία εντοπίζονται τα συμπτωματα, μερικά παραδείγματα σχετικά με τις πιο κοινές τενοντίτιδες είναι τα εξής:

Στην επικονδυλίτιδα ο πόνος εντοπίζεται στον αγκώνα. Στην περίπτωση που αφορά τον Αχίλλειο τένοντα ο πόνος εντοπίζεται στην περιοχή ακριβώς πάνω από τη φτέρνα. Στην περίπτωση φλεγμονής των προσαγωγών μυών ο πόνος εμφανίζεται στην εσωτερική πλευρά του μηρού. Αν η τενοντίτιδα αφορά τον επιγονατιδικό τένοντα ο πόνος εντοπίζεται ακριβώς κάτω από την επιγονατίδα. Σε περίπτωση φλεγμονής του πετάλου των στροφέων μυών, ο πόνος εντοπίζεται στον ώμο. Στην περίπτωση της τενοντοελυτρίτιδας του μακρού απαγωγού και του βραχέως εκτείνοντα τον αντίχειρα (σύνδρομο του De Quervain), ο πόνος εντοπίζεται στον καρπό από τη πλευρά του αντίχειρα και στη βάση του δακτύλου. Σε περίπτωση φλεγμονής των καμπτήρων τενόντων των δακτύλων είναι δυνατόν να παρουσιαστεί το φαινόμενο του εκτινασσόμενου δακτύλου.

Τα βασικά συμπτώματα της τενοντίτιδας είναι:

• Πόνος στην άρθρωση κατά τη διάρκεια της κίνησης, αλλά μερικές φορές ακόμα και με την απλή επαφή.
• Επιδείνωση του πόνου κατά τη διάρκεια της νύχτας.
• Περιορισμός της κίνησης.
• Oίδημα (πρήξιμο).
• Πάχυνση και σκλήρυνση του ελύτρου με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η ολίσθηση του τένοντα και κατά συνέπεια να εμποδίζεται η κίνηση αλλά και να προκαλείται ένας χαρακτηριστικός ήχος.
• Μυϊκή αδυναμία που μπορεί να συνοδεύεται από μυϊκό σπασμό.

Οι τενοντίτιδες δε χρειάζονται ιδιαίτερες διαγνωστικές εξετάσεις για να διαγνωστούν. Ο γιατρός, με την κλινική εξέταση, μπορεί να δει τα σημάδια και τα συμπτώματα της τενοντίτιδας. Απλή ακτινογραφία μπορεί να χρειαστεί, παρόλα αυτά, σε περιπτώσεις τενοντίτιδας αφού ο γιατρός μπορεί να χρειαστεί να αποκλείσει άλλες παθήσεις των οστών που μπορεί να συμβαίνουν στην περιοχή παρότι οι τένοντες δεν φαίνονται στης άπλες ακτινογραφίες. Σπάνια, μαγνητική τομογραφία μπορεί να χρειαστεί, η οποία μπορεί να  δείξει τις τενοντίτιδες. Σπάνια, επίσης, εργαστηριακές εξετάσεις αίματος μπορεί να χρειαστούν για να αποκλειστούν άλλες παθήσεις.

Θεραπεία

Το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση της τενοντίτιδας είναι να αποφεύγουμε τις κινήσεις που δημιουργούν τα συμπτώματα, δηλαδή τον πόνο. Αυτό σημαίνει θα πρέπει να απέχουμε από εκείνη τη δραστηριότητα που σχετίζεται με τα συμπτώματά μας ώστε να δώσουμε στο τένοντα χρόνο για να επουλωθεί. Χρήσιμος μπορεί να είναι ένας κηδεμόνας ή ένας νάρθηκας που να προστατεύει την πάσχουσα περιοχή για ένα χρονικό διάστημα.

Να επισημάνουμε πάντως ότι συνήθως οι περισσότεροι πάσχοντες (π.χ. αθλητές) καθυστερούν στην αντιμετώπιση της τενοντίτιδας και αυτό δυσκολεύει τη θεραπεία της κατά πολύ. Αυτό συμβαίνει διότι ο πόνος είναι μεν συχνός αλλά μικρός και χρόνιος και σχεδόν όλοι πιστεύουν ότι θα περάσει μόνος του. Έτσι συνεχίζουν να γυμνάζονται με τον τρόπο που προκάλεσε την τενοντίτιδα κάτι αυτό επιβαρύνει την κατάσταση και αποτρέπει τη θεραπεια.

Ο στόχος της αντιμετώπισης της τενοντίτιδας είναι να αντιμετωπιστεί ο πόνος και να μειωθεί η φλεγμονή. Άρα λοιπόν οι τρόποι αντιμετώπισης είναι η ξεκούραση, ο πάγος, οι τοπικές αντιφλεγμονώδεις αλοιφές ή τα αντιφλεγμονώδη από το στόμα. Η θεραπεία περιλαμβάνει:

• Διακοπή όλων των δραστηριοτήτων που συμμετέχει η συγκεκριμένη άρθρωση και ανάπαυση.
• Αν είναι δυνατόν το μέλος σε ανάρροπη θέση.
• Εφαρμογή πάγου και σε καμία περίπτωση ζεστού.
• Παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
• Laser χαμηλής ισχύος στην οξεία φάση.
• Ιοντοφόρεση με κορτιζονούχο φάρμακο.
• Χρήση ανάλογου της πάσχουσας περιοχής κηδεμόνα περιορισμού της κίνησης, που προοδευτικά θα αφαιρείται ανάλογα με την μείωση των συμπτωμάτων.
• Προοδευτική κινητοποίηση της άρθρωσης (mobilization).

Στις περισσότερες περιπτώσεις σε μικρό ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα οι τενοντίτιδες υποχωρούν. Προσοχή χρειάζεται επίσης στις αντενδείξεις στην λήψη των φαρμάκων όπως έλκος στομάχου, υπέρταση, αλλεργίες, αντιπηκτική θεραπεία κ.ά. Στις περιπτώσεις που οι τενοντίτιδες παραμένουν, ενέσεις κορτικοστεροειδών ή τοπικών αναισθητικών στο σημείο του τένοντα, τις περισσότερες φορές, ηρεμούν απολύτως τον πόνο. Όμως δεν συνιστάται σε όλους τους τύπους της τενοντίτιδας η χρήση της κορτιζόνης. Όπως για παράδειγμα δεν συνιστάται στη τενοντίτιδα του Αχίλλειου λόγω φόβου πιθανής ρήξης του.  Η φυσικοθεραπεία επίσης μπορεί να φανεί χρήσιμη.

Υπάρχουν και ορισμένες περιπτώσεις, όπου απαιτείται χειρουργική αντιμετώπιση. Αφορούν παραμελημένες καταστάσεις, όπου λόγω χρόνιας φλεγμονής έχει προκληθεί πάχυνση του ελύτρου με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η ολίσθηση του τένοντα, ή έχει ασβεστοποιηθεί μέρος του τένοντα που πρέπει να αφαιρεθεί χειρουργικά. Σε περιπτώσεις που έχει αλλοιωθεί ο ινώδης ιστός του τένοντα υπάρχει πιθανότητα διατομής αυτού (κόβεται ο τένοντας). Η επιπλοκή αυτή θέλει άμεση χειρουργική επέμβαση (τενοντοραφή).

http://www.healthyliving.gr

=

{fcomments}