Προγράμματα γυμναστικής

Οι τροφές που πρέπει να τρως από τα 20 έως τα 70 για να διατηρείσαι νέος!

Κάθε ηλικία έχει τις δικές της διατροφικές ανάγκες, ανάλογα με το πως επηρεάζεται ο οργανισμός από το πέρασμα των ετών.

Η κάθε δεκαετία στη ζωή μας δημιουργεί διαφορετικές ανάγκες. Μεγαλώνοντας αλλάζουν οι προτεραιότητές μας, τα χόμπι και φυσικά οι διατροφικές μας συνήθειες.

Αυτό αποτελεί τη φυσιολογική εξέλιξη όπως φυσιολογικό είναι να αλλάζουν και οι ανάγκες του οργανισμού μας.

Κάθε ηλικία έχει τις δικές της ανάγκες, που βοηθούν τον οργανισμό να ανταπεξέλθει στην απαιτητική καθημερινότητα.

Στην ηλικία των 20

Είναι η ηλικία που συνήθως είμαστε πιο ενεργοί και έχουμε υψηλό μεταβολισμό. Οπότε μπορούμε να τρώμε και περισσότερο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι μια λύση είναι το junk food...

Η έξτρα ενέργεια έρχεται με την Βιταμίνη Β. Ακόμη και η ακμή στα εφηβικά χρόνια έχει να κάνει με τη διατροφή.

proti1

Στην ηλικία των 30

Είναι η κυρίως η εποχή της γονιμοποίησης αφού κατά μέσο όρο οι περισσότεροι άνθρωποι κοντά στα 30 θα φέρουν στον κόσμο ένα παιδί.

Αυτό σημαίνει τέλος το κάπνισμα και το πολύ αλκοόλ, το οποίο επηρεάζει ακόμη και τη γονιμότητα της γυναίκας.

Επίσης είναι η αρχή του στρες στην καθημερινότητα. Η επαγγελματική ζωή σε συνδυασμό με τις υποχρεώσεις στο σπίτι αυξάνουν τις ανάγκες κάτι που σημαίνει πως πρέπει να διαχειριστούμε το άγχος. Ισορροπήστε το σάκχαρο και προτιμήστε γεύματα πλούσια σε πρωτεΐνες.

Στην ηλικία των 40

Εδώ ίσως το άγχος αυξάνεται ακόμη περισσότερο. Ειδικά στις γυναίκες είναι η ηλικία κατά την οποία οι ορμόνες μπορεί να επηρεάσουν.

Δώστε σημασία στην ποσότητα μαγνησίου, στοιχείο που παίζει σημαντικό ρόλο στη χαλάρωση των μυών, στον ύπνο αλλά και στη ρύθμιση των ορμονών.

Είναι επίσης η ηλικία κατά την οποία θα αρχίσουμε να παρατηρούμε τα πρώτα σημάδια γήρανσης. Προτιμήστε πολύχρωμα λαχανικά και βάλτε στα καθημερινά γεύματά σας αφού θα σας βοηθήσουν ιδιαίτερα με τις αρθρώσεις.

Στην ηλικία των 50

Εδώ αρχίζει η προσοχή της καρδιάς. Τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες είναι μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδος.

Η τακτική άσκηση, η σωστή δοσολογία αλατιού στη διατροφή μας και πολλά λαχανικά και φρούτα βοηθούν αφού προσφέρουν αντιοξειδωτικά στον οργανισμό, απαραίτητα για τη σωστή λειτουργία του.

Επίσης είναι η ηλικία όπου επηρεάζεται και η όραση. Σπανάκι, καλαμπόκι, μπρόκολο όπως και οι κίτρινες πιπεριές βοηθούν αποτελεσματικά.

Στην ηλικία των 60

Η περίοδος όπου τα οστά χρειάζονται φροντίδα, τόσο στις γυναίκες όσο και στους άντρες. Το ασβέστιο και η Βιταμίνη D βοηθούν αποτελεσματικά.

Εκτός από τα γαλακτοκομικά προϊόντα, βοηθούν επίσης τα πράσινα λαχανικά και τα καρύδια. Μην φοβηθείτε την άσκηση με βάρη αφού έχει αποδειχθεί πως η προπόνηση τέτοιου τύπου προσφέρει σημαντική ενίσχυση.

Στην ηλικία των 70

Μεγαλώνοντας ακόμη περισσότερο αρχίζει να χάνεται η μυική δύναμη. Το περπάτημα, ο χορός και οποιαδήποτε δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει στην μυική ενδυνάμωση και την κινητικότητα των αρθρώσεων.

Τροφές πλούσιες σε ωμέγα-3s βοηθούν στην μνήμη. Τα ψάρια αλλά και τα αυγά είναι οι καλύτερες εγκεφαλικές τροφές.

Αυγούστου 4, 2017
Κατηγορία Διατροφή & Υγεία

Γυναικομαστία: Mια συγκλονιστική ιστορία ενός νέου από την Κρήτη!

Eντεκα ετών κοιτούσε τον εαυτό του στον καθρέφτη και φοβόταν ότι μεγαλωνοντας θα μοιάζει με τα κορίτσια του playboy. Στα 15 ξεκίνησε να τυλίγεται με μονωτική ταινία, προσπαθώντας να κρύψει τα αφύσικα μεγάλα -για αγόρι- στήθη του. Στα 22 του «ήμουν 75 κιλά, με ύψος 1.83 και στήθος έφηβης κοπέλας» λέει ο Κώστας καθηγητής στην Β'βάθμια εκπαίδευση. «Μόλις δω ίχνη γυναικομαστίας, πιάνω τους γονείς και λέω, βοηθήστε το, μην το ταλαιπωρείτε, είναι μόνο ένας άχρηστος αδένας».

Καλοκαίρι της δεκαετίας του 70, σε ένα χωριό της Κρήτης, μια παρέα αγοριών παίζει στην γειτονιά. Κανείς δεν φοράει μπλούζα, ούτε κι ο Κώστας.

«Το θυμάμαι ακόμα. Ξέρετε είναι από εκείνα που ακούς και σε σημαδεύουν. Κάποιο αγόρι από την παρέα, με φώναξε "Βυζοκωστή", όλοι άρχισαν να γελάνε. Το ήξερα και πριν αλλά εκείνη ήταν η πρώτη φορά που έμαθα ότι το έχουν παρατηρήσει κι άλλοι.

Το μεσημέρι, έτρεξα στη μάνα μου την συγχωρεμένη "δε μου λες, εγώ γιατί έχω πεταχτά βυζιά σαν τα κορίτσια και τα άλλα αγόρια δεν έχουν;". Πειράχτηκε. Με τραβάει έξω στην αυλή, που καθόταν ο πατέρας με τον θείο μου, "για κοίτα εκεί" μου λέει "Αυτοί εκεί τί είναι; Δεν είναι άντρες;". Στα κιλά του πατέρα μου βέβαια, που ήταν καλοφαγάς, το μεγάλο στήθος φαινόταν κανονικό. Ο θείος δεν ήταν χοντρός αλλά ήταν σφιχτός γιατί ήταν όλη μέρα στα χωράφια και είχε τα μούσκουλα που λένε. Εγώ που ήμουν 11 χρονών και ήμουν δεν ήμουν 45 κιλά, γιατί να έχω στήθος 13χρονου κοριτσιού;».

«Όσο μεγάλωνα, μεγάλωνε και το στήθος» συνεχίζει ο Κώστας. «Μεγάλωνε σε σχήμα κωνικό και άνοιγε η θηλή, ήταν θολή και φαρδιά. Κυκλοφορούσαν μεταξύ μας κάτι περιοδικά και εγώ φοβόμουν πως όταν μεγαλώσω θα γίνω σαν τα κορίτσια του playboy. Υπέφερα, βασανιζόμουν από σκέψεις. Σταμάτησα να παίζω, να τρέχω, ντυνόμουν με πολλά ρούχα, για να μην φαίνεται».

«Την ημέρα που έκλεισα τα 15» περιγράφει ο ίδιος, «είχα κλειστεί στο μπάνιο με μια ταινία μαύρη για τις μονώσεις και την γυρνούσα γύρω από τον θώρακα. Δεν ξέρω πόσα χιλιόμετρα ταινίας χάλασα, πόσο πόνο έχω υποστεί και πόση ταλαιπωρία, φανταστείτε επτά χρόνια δεμένος σφιχτά με πλαστικό. Ο εφιάλτης επεστρεφε το καλοκαίρι. Απέφευγα την παραλία όπως ο διάολος το λιβάνι, κι αν πήγαινα έμπαινα στη θάλασσα πάντα με την μπλούζα και φυσικά με την ταινία. Το δέρμα μου στην περιοχή του θώρακα είχε ατροφήσει, κι από τις πληγές οι πόνοι ήταν αφόρητοι.

Στο τρίτο έτος του Πανεπιστημίου σταμάτησα να τυλίγομαι. Τα είχα με μια συμφοιτήτριά μου τότε, η οποία δεν φαινόταν να ενοχλείται, δεν σχολίαζε κάτι αρνητικό, το είχε μάλλον αποδεχτεί, σε αντίθεση με εμένα. Το μεγάλο στήθος είχε αντίκτυπο στη σεξουαλικότητά μου. Προσπαθούσα συνεχώς να αποδείξω στον εαυτό μου ότι είμαι άντρας. Έφτασα σε σημείο να πηγαίνω με 4 διαφορετικές γυναίκες την ημέρα, μόνο και μόνο για να αποδείξω ότι είμαι ικανός» λέει. Όταν οι κοπέλες ή κάποιος φίλος που τύχαινε να δει τον περιτυλιγμένο με ταινία θώρακά του, ζητούσε εξηγήσεις, εκείνος απαντούσε «ότι έχω πρόβλημα με έναν σπόνδυλο και ότι αυτή η ταινία με βοηθάει να μην καμπουριάζω και παίρνει τους πόνους»

«Μέχρι που έκλεισα τα 30, η γυναικομαστία, ήταν άγνωστη λέξη για μένα. Τη δεκαετία του 70, δεν υπήρχε ενημέρωση ούτε στην Κρήτη που μεγάλωσα ούτε αργότερα που στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδασα. Όταν γνώριζα άντρες τους κοιτούσα στον θώρακα, ήθελα να δω αν υπάρχουν κι άλλοι με μεγάλο στήθος. Οι μόνοι που είχαν, ήταν οι ευτραφείς. Εγώ στα 75 κιλά, με ύψος 1.83 και στήθος έφηβης κοπέλας, αισθανόμουν σαν να ήρθα από τον Άρη. Τυχαία, από μια κουβέντα με έναν φίλο μου γιατρό, συνειδητοποίησα ότι είχα την ατυχία να φορτωθώ έναν άχρηστο υπερτροφικό αδένα. Αυτή η επέμβαση στην Ελλάδα, δεν ήταν διαδεδομένη, ήταν ταμπού να αναζητήσει άντρας γιατρό και μάλιστα πλαστικό, ακόμα και για να του μικρύνει τη μύτη ή τα πεταχτά αφτιά, πόσο μάλλον για να του κάνει επέμβαση στο στήθος που μοιάζει γυναικείο.»

Χριστούγεννα του 1991, φεύγει για σκι στις Άλπεις. Έτσι είχε πει στους φίλους και στους γνωστούς. Το εισιτήριο ήταν για το Βερολίνο, το ραντεβού με έναν πλαστικό χειρουργό, διάσημο για την αποκατάσταση στήθους στις γυναίκες που έχουν υποστεί μαστεκτομή. «Ένας συμφοιτητής μου, Γερμανός που τον είχα γνωρίσει σε ένα σεμινάριο στο Πανεπιστήμιο, μου είχε συστήσει την συγκεκριμένη κλινική. Οι Γερμανοί, το αντιμετώπιζαν από τότε σαν πρόβλημα, δεν ήταν για εκείνους ντροπή». Θυμάται ο Κώστας, ότι όταν κοιτάχτηκε στον καθρέφτη, μετά την επέμβαση «πριν ακόμα μου βγάλουν τις γάζες, ένιωθα σαν να βγήκα από τη φυλακή»

«Τα παιδιά είναι δύσκολο να δεχτούν τη διαφορετικότητα. Και είναι οι χειρότεροι ρατσιστές. Θέλω ο γιος μου, να είναι ελεύθερος από ταμπού» λέει ο Κώστας που είναι σήμερα πατέρας ενός 9χρονου αγοριού. Ενημερώνεται όπως λέει, συνεχώς για το ζήτημα, «μόλις δω ίχνη γυναικομαστίας, σε μαθητές μου, πιάνω τους γονείς και λέω, βοηθήστε το, μην το ταλαιπωρείτε, είναι μόνο ένας άχρηστος αδένας. Κάποιοι παρεξηγούνται. Οι επεμβάσεις πια είναι γρήγορες, ανώδυνες, χωρίς σημάδι και γίνονται σε μικρή ηλικία».

«Δεν έχω καμία αγωνία για τον γιο μου. Προς το παρόν δεν υπάρχει σύμπτωμα, αν όμως διαπιστώσω στην πορεία ότι έχει την ατυχία να φορτωθεί αυτή την άχρηστη κληρονομιά, δεν θα τον αφήσω να ταλαιπωρηθεί όπως εγώ. Δε θα υπάρξει μαύρη ταινία στη δική του ζωή».