Τύποι και προδιαθεσικοί παράγοντες αθλητικών κακώσεων

Υπάρχουν δύο τύποι αθλητικών τραυματισμών. Οι οξείες κακώσεις και οι χρόνιες κακώσεις ή σύνδρομα υπέρχρησης...

 

Οξείες κακώσεις (Traumatic Injuries)

Η αύξηση της μυϊκής δύναμης και αντοχής μέσω της άσκησης έχρχεται με την βαθμιαία και προοδευτική επιβάρυνση του σώματος πέρα από τα όρια αντοχής. Στην περίπτωση που η επιβάρυνση είναι πολύ μεγάλη και απότομη, το σώμα μπορεί να μην αντέξει και τίθεται σε κίνδυνο εμφάνισης κατάγματος, διαστρέμματος ή θλάσης. Σε πολλά αθλήματα παρατηρούνται οξείς τραυματισμοί κατά την έναρξη της αθλητικής σεζόν, επειδή οι αθλητές προσπαθούν γρήγορα να επανέλθουν σε καλή φυσική κατάσταση. Έτσι επιβαρύνονται απότομα τα οστά, οι αρθρώσεις, οι τένοντες, οι σύνδεσμοι και οι μύες που ήταν ανενεργοί για κάποιο χρονικό διάστημα στις διακοπές, και επέρχεται ο τραυματισμός.

 

Σύνδρομα υπέρχρησης ή καταπόνησης (Overuse Syndromes)

Η άσκηση προκαλεί επαναλαμβανόμενες επιβαρύνσεις σε διάφορες ανατομικές δομές του σώματος όπως στους μύες, στους τένοντες, στους θυλάκους, στν αρθρικό χόνδρο, στα αστά και στα νεύρα. Αυτά τα επαναλαμβανόμενα φορτία οδηγούν σε μικροτραυματισμούς των δομών αυτών που θεωρητικά επουλώνονται με την ξεκούραση. Στην περίπτωση όμως που η άσκηση γίνεται πολύ συχνά, δεν επαρκεί ο χρόνος της ξεκούρασης για να ολοκληρωθεί η επούλωση. Έτσι, οι μικροτραυματισμοί αθροίζονται με την πάροδο του χρόνου και ο αθλητής μπορεί να εμφανίσει κάποιο σύνδρμο υπέρχρησης.

injuries_img1

Εικόνα 1. Κάταγμα κοπώσεως 5ου μεταταρσίου

Τα πιο συχνά σύνδρομα είναι:

– Αστάθεια και τενοντοπάθεια του ώμου στους κολυμβητές.

–  Αστάθεια αγκώνα στους ρίπτες.

–  Πελματιαία αποευρωσίτιδα και κατάγματα κοπώσεως στους δρομείς (εικόνα 1).

–  Παγίδευση νεύρων στους κωπηλάτες.

– Τενοντοπάθεια επιγονατιδικού και αχιλλείου καθώς και χονδροπάθεια επιγονατίδας στους άλτες.

 

Προδιαθεσικοί παράγοντες

Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που κάνουν πιο πιθανή την εμφάνιση ενός τραυματισμού κατά την διάρκεια της άσκησης.

injuries_img23

Εικόνα 2. Κλινική εικόνα ραιβού γόνατος  – Εικόνα 3. Ακτινολογικός έλεγχος ραιβού γόνατος.

Οι πιο βασικοί από αυτούς είναι:

–   Η διάρκεια, ένταση και συχνότητα της προπόνησης είναι πολύ μεγάλη ή ταχέως αυξανόμενη.

–   Το έδαφος του γηπέδου ή οι καιρικές συνθήκες είναι ακραίες και μη φυσιολογικές (για αθλήματα σε εξωτερικό περιβάλλον).

–   Χρήση ακατάλληλου αθλητικού εξοπλισμού, όπως για παράδειγμα αθλητικά παππούτσια μη ειδικά για τη συγκεκριμένη αθλητική δραστηριότητα.

–   Προηγηθεία αθλητική κάκωση με ανεπαρκή αποθεραπεία.

–   Κάπνισμα και καθιστική ζωή.

–   Χαμηλή αερόβια και μυϊκή αντοχή, μυϊκή αδυναμία και ανισορροπία, δύσκαμπτες αρθρώεις με κακή ευλυγισία.

–   Υποκείμενες παθολογικές μυοσκελετικές ιδιαιτερότητες που προδιαθέτουν σε τραυματισμούς, όπως διαταραχές του άξονα (σκολίωση, ραιβά γόνατα, εικόνες 2 και 3), ψηλή ποδική καμάρα ή βλαισοποδία και άλλα.

 

{fcomments}

Μυϊκές κακώσεις – Ο συχνότερος τραυματισμός κατά την άθληση

Γράφει η Βασιλική Μούχλη

 

Πολλοί από τους αθλητές, αλλά και άτομα που αθλούνται κατά διαστήματα, έχουν σαν κοινό τραυματισμό τις μυϊκές κακώσεις. Η λάθος αντιμετώπιση που έχουν οι περισσότεροι για την γυμναστική και γενικά τα αθλήματα, οδηγού σε συχνούς τραυματισμούς και κυρίως μυϊκούς τραυματισμούς.

 

Η κακή φυσική κατάσταση του οργανισμού και η έλλειψη μυϊκής δύναμης είναι δύο σημαντικοί παράγοντες που συμβάλλουν στον τραυματισμό των μυών που συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις είναι σοβαροί. Οι αθλούμενοι καταπονούν το μυϊκό τους σύστημα περισσότερο από αυτό που μπορεί να αποδώσει, με αποτέλεσμα να προκαλούνται θλάσεις σε μεγάλες μυϊκές ομάδες, ακόμα και ρήξεις μυών.

 

Επιπλέον η ανεπαρκής προθέρμανση και η έλλειψη διατάσεων, η υπερβολική κόπωση μετά από παρατεταμένη άσκηση, αλλά και η κακή τεχνική εκτέλεση των ασκήσεων και η μυϊκή ανισορροπία, προκαλούν μυϊκούς τραυματισμούς.

 

Οι μύες εκπαιδεύονται και διαμορφώνονται, να έχουν αντοχή και ελαστικότητα. Όταν οι μύες κουραστούν, είναι επιρρεπείς σε κακώσεις. Το ίδιο συμβαίνει και σε μύες που δεν έχουν ελαστικότητα. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικές οι διατάσεις.

 

Οι μυϊκές κακώσεις (θλάσεις), παρά το γεγονός ότι καλύπτουν περίπου 30% όλων των αθλητικών κακώσεων, συχνά δεν διαγιγνώσκονται ή υποτιμώνται, επειδή ο αθλητής παρά τις ενοχλήσεις συνεχίζει τη δραστηριότητα του. Αναλόγως με τον αριθμό των τραυματισμένων μυϊκών ινών οι θλάσεις διακρίνονται σε πρώτου, δευτέρου και τρίτου βαθμού.

 

Αμέσως μετά τον τραυματισμό, επιβάλλεται ακινητοποίηση του σκέλους σε ανάρροπη θέση και εφαρμογή ψυχρού επιθέματος. Η παγοθεραπεία γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα ούτως ώστε να μειωθεί ο πόνος, το αιμάτωμα και η έκταση του οιδήματος.

 

Η φυσικοθεραπεία αποσκοπεί με τα μέσα που διαθέτει, στη μείωση του οιδήματος και του πόνου, με την εφαρμογή ηλεκτροθεραπείας, υπερήχου, κρυοθεραπεία και φωνοφόρεση. Δίδονται ισομετρικές ασκήσεις, με προοδευτικά αυξανόμενη ένταση, για να μαλακώσει ο ουλώδης ιστός, ο οποίος σχηματίζεται στο σημείο της θλάσης και προκαλεί πόνο σχεδόν σε κάθε σύσπαση του μυός. Με την επούλωση του τραύματος, ακολουθούν ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας και ενδυνάμωση, ούτως ώστε να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα αποκατάστασης.

 

Σε περίπτωση θλάσης τρίτου βαθμού (πλήρης ρήξη του μυός), γίνεται χειρουργική συρραφή των ινών και ακινητοποίηση του μέλους, προκειμένου να επιτευχθεί η επούλωση του.

 

Το πρόγραμμα αποκατάστασης, πρέπει να ακολουθηθεί και να ολοκληρωθεί σωστά, για να γίνει σωστή και ολοκληρωμένη αποκατάσταση, ούτως ώστε ο αθλητής-αθλούμενος να επανέλθει στην αθλητική του δραστηριότητα χωρίς προβλήματα και το φόβο της υποτροπής.

 

Για να μειώσουμε σε μεγάλο βαθμό, τις πιθανότητες κάποιου μυϊκού τραυματισμού, πρέπει να γίνει σωστή προετοιμασία πριν από κάθε αθλητική δραστηριότητα. Αυτό αποσκοπεί στην αύξηση της αντοχής και της δύναμης του οργανισμού, για να μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του οποιουδήποτε αθλήματος.

 

http://inshape.com.cy/

 

 

 

{fcomments}

ΜΑΣΑΖ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. Toυ Στ. Παπαδόπουλου

 

 

Οι σύγχρονες μέθοδοι της προετοιμασίας των αθλητών είναι βασισμένες στην χρησιμοποίηση μεγάλων σε όγκο και έκταση προπονήσεων οι οποίες συχνά προκαλούν υπερένταση και τραυματισμούς. Τα επαναλαμβανόμενα μικροτραύματα προκαλούν εκφυλισμό στις ίνες των τενόντων με αποτέλεσμα να εμφανίζεται οίδημα σε σημεία καλώς αιματούμενα:
H υπερένταση στον νευρομυικό μηχανισμό εκδηλώνεται στους αθλητές με την μορφή σπασμών στους μύες των κάτω άκρων, τραβήγματος και τρεμουλιάσματος.
Σκοπός του μασάζ είναι η αναλγητική, αντισπασμωδική επίδραση στην διαδικασία της θρέψης, η βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος, η τονωτική επίδραση στον οργανισμό και η ταχύτερη αποκατάσταση της ικανότητας του αθλητή.


Τα μικροτραύματα προκαλούνται εξαιτίας επαναλαμβανόμενου τραυματισμού στο ίδιο σημείο του σώματος. Αρχικά δεν εμφανίζουν φανερά κλινικά σημεία. Όμως με την επαναπροσβολή του εκδηλώνονται αρκετά συμπτώματα όπως : πόνος στην πλάτη, μικρό πρήξιμο, και μερικές φορές λειτουργικές διαταραχές. Με την συνέχιση των προπονήσεων ο πόνος δυναμώνει ώστε ο αθλητής να διαπιστώσει ότι είναι απαραίτητη η διακοπή τους.
Σκοπός του μασάζ είναι η βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος, η μερική εξάλειψη του οιδήματος και του πόνου, η συμβολή στην ταχύτερη αποκατάσταση της λειτουργίας της τραυματισμένης περιοχής.
Οξύς μυϊκός σπασμός εμφανίζεται την στιγμή της εκτέλεσης μιας γρήγορης και απότομης κίνησης. Η ξαφνική σύσπαση ορισμένων μυϊκών δεσμίδων συνοδεύεται από οξύ πόνο. Η σύσπαση σιγά σιγά εξασθενεί και ο πόνος υποχωρεί, όμως δυναμώνει και πάλι σε μια νέα προσπάθεια για εκτέλεση μιας παρόμοιας κίνησης. Η χαλάρωση του μυός δυσκολεύει ή γίνεται αδύνατη. Αν ο σπασμός δεν υποχωρήσει, δεν ενδείκνυται επανάληψη της προπόνησης.


Σκοπός του μασάζ είναι να έχει αναλγητική επίδραση και να συμβάλει στην ταχύτερη αποκατάσταση της ικανότητας του αθλητή.
Η μυαλγία χαρακτηρίζεται από πρήξιμο των μυών, συνεχείς και έντονους πόνους που δημιουργούν την αίσθηση του <σουβλίσματος>. Στους αθλητές η μυαλγία εμφανίζεται κυρίως στην περιοχή του τραχήλου, των ώμων, των οσφυϊκών και των κοιλιακών μυών. Κατά την ψηλάφηση των μυών, εκτός από την εμφάνιση του πόνου γίνονται ευδιάκριτα μικρά εξογκώματα που είναι συμπαγείς μυϊκές δεσμίδες ανάμεσα σε χαλαρές δεσμίδες.
Η μυοαγκίλωση είναι η εμφάνιση μικρών συμπυκνωμάτων στους μύες και η απώλεια της ελαστικότητας και της ευκινησίας τους. Επιπλέον οι μύες χάνουν την ικανότητα να χαλαρώνουν πλήρως
Σκοπός του μασάζ είναι αντιοιδηματική, αναλγητική δράση, η βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και της λέμφου στην πάσχουσα περιοχή.
Η νευρομυοσίτιδα είναι πάθηση συνδυασμού των μυών και των περιφερικών νεύρων. Στους αθλητές η νευρομυοσίτιδα εκδηλώνεται όταν συνδυάζονται η χρόνια υπερένταση με την έκθεση στο κρύο.
Σκοπός του μασάζ είναι η αποιδηματική δράση, η βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και της λέμφου καθώς και η ενεργοποίηση των αναπλαστικών διαδικασιών στο πληγωμένο νεύρο.
Οι μώλωπες των μαλακών ιστών συναντώνται σε περιπτώσεις πτώσεων ή χτυπημάτων και χαρακτηρίζονται από απότομο πόνο και μυϊκή ατονία.
Σκοπός του μασάζ είναι η βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και της λέμφου στην πάσχουσα περιοχή, η γρηγορότερη παύση της αιμορραγίας και η αποκατάσταση της λειτουργίας του οργανισμού.
Οι ρήξεις των μυών προκαλούνται σε περιπτώσεις απότομης και έντονης αντίστασης κατά την σύσπαση τους. Ο αθλητής αισθάνεται ξαφνικό και δυνατό πόνο. Συχνότερα πλήττονται ο δικέφαλος, ο τετρακέφαλος και οι γαστροκνήμιοι μύες.


Σκοπός του μασάζ είναι η βελτίωση της διαδικασίας της θρέψης του μυϊκού ιστού, η αναλγητική δράση και η συμβολή στην ταχύτερη αποκατάσταση των λειτουργιών.
H παρατενοντίτιδα είναι ασθένεια των ιστών που βρίσκονται πέριξ των τενόντων και χαρακτηρίζεται από οίδημα. Είναι αποτέλεσμα μικροτραυμάτων των τενόντων και των ιστών που τους περιβάλλουν. Οι οξείες παρατενοντίτιδες εμφανίζονται σε περιπτώσεις παρατεταμένης προπόνησης. Στην αρχή προκαλείται κάποιο αίσθημα δυσαρέσκειας στην εκτέλεση της κίνησης, ενώ αργότερα εμφανίζεται πόνος. Η πάθηση εμφανίζεται κατά την προπόνηση σε άσχημες καιρικές συνθήκες(αυξημένη υγρασία, βροχή, χιονόνερο, δυνατός άνεμος) και συχνότερα εμφανίζεται την άνοιξη όταν ο αθλητής δεν είναι αρκετά προπονημένος. Το ίδιο πρόβλημα παρουσιάζεται επίσης σε σκληρό γήπεδο. Κατά την ψηλάφηση εντοπίζεται μαλακό οίδημα των ιστών κατά μήκος του τένοντα που πάσχει. Επίσης στον ιστό που περιβάλλει τον τένοντα εντοπίζονται πολυάριθμα οζίδια. Οι χρόνιες παρατενοντίτιδες εντοπίζονται στην περιοχή του αχίλλειου τένοντα. Ο αθλητής αισθάνεται πόνο σε ένα ή περισσότερα σημεία του τένοντα όταν εκτελεί κινήσεις αλλά και ακόμα όταν ηρεμεί. Κατά την ψηλάφηση εντοπίζονται επώδυνοι σκληροί σχηματισμοί που πονούν.


Σκοπός του μασάζ είναι η αποιδηματική και αναλγητική επίδραση.
Τενοντοθυλακίτιδα είναι η πάθηση των θυλάκων των τενόντων και εμφανίζεται σε περιπτώσεις υπερβολικής υπερκόπωσης ή τραυματισμού του εσωτερικού υμένα των θυλάκων. Οι τένοντες αιμορραγούν και παρουσιάζουν οίδημα. 
Σκοπός του μασάζ είναι η αναλγητικά και αποιδηματική δράση, η βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και της λέμφου.

 

Τενοντίτιδα είναι η πάθηση του ίδιου του τένοντα, που είναι επακόλουθο της παρατεταμένης υπερέντασης. Πιο συχνή είναι η τενοντίτιδα του αχίλλειου τένοντα.
Σκοπός του μασάζ είναι αναλγητική επίδραση και βελτίωση της κυκλοφορίας.
Χονδρίτιδα της επιγονατίδας εμφανίζεται ως επακόλουθο υποτροπιαζόντων τραυματισμών και της υπερβολικής επιβάρυνσης κατά την προπόνηση. Τα συμπτώματα είναι ξαφνικός πόνος στο γόνατο ο οποίος επιδεινώνεται στην όρθια στάση. Κατά την διάρκεια της κίνησης γίνεται αισθητός ο τριγμός της άρθρωσης.
Σκοπός του μασάζ είναι η αναλγητική επίδραση και η παρεμπόδιση της εξέλιξης της πάθησης.

 

  • Κατηγορία Υγεία