Η επίδραση της διαλειμματικής προπόνησης υψηλής έντασης στην αερόβια ικανότητα

Η προπόνηση αντοχής προάγει έναν αριθμό φυσιολογικών προσαρμογών στον οργανισμό που βελτιώνουν την ικανότητα άσκησης με υπομέγιστο έργο για μεγαλύτερο διάστημα ή επιτυγχάνουν μία υψηλότερη, κατά μέσο όρο, παραγωγή ισχύος για μεγαλύτερη απόσταση ή χρόνο.

Η επίδραση της διαλειμματικής προπόνησης στην αερόβια ικανότητα είναι ένα αντικείμενο έρευνας με πολλαπλές εφαρμογές στην προπονητική, και όχι μόνο, καθοδήγηση. Σε διάφορες μελέτες εφαρμόστηκαν πρωτόκολλα υψηλής έντασης διαλειμματικής προσπάθειας (High Intensity Interval Training – HIT) τύπου Wingate, με όλα μέσα των 30΄΄δευτερολέπτων, 4 έως 7 επαναλήψεων με 4 λεπτά διάλειμμα σε κάθε ημέρα προπόνησης. Το πρωτόκολλο περιελάμβανε 6 προπονήσεις μέσα σε 2 εβδομάδες.

Οι έρευνες αυτές πραγματοποιήθηκαν σε σύγκριση με ομάδες ελέγχου είτε χωρίς προπονητική παρέμβαση (Burgomaster et al, 2005), είτε με πρωτόκολλα προπόνησης διαρκείας 40΄- 60΄ λεπτών (Burgomaster et al, 2008) ή 90΄- 120΄,(Gibala et al, 2006) με υπομέγιστη ένταση ~ 65% VO2max (Endurance training–ET) πάνω σε ποδήλατο. Τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών καταδεικνύουν ότι μια τέτοιας μορφής (ΗΙΤ) έντονη προπόνηση, με καθαρό χρόνο άσκησης ανά προπονητική συνεδρία ~15΄λεπτά, αύξησε τη μυϊκή οξειδωτικότητα και την ικανότητα για υψηλής ένταση ποδηλασία για μεγάλη χρονική διάρκεια σε ενεργά ασκούμενα άτομα (Burgomaster et al,2005).

Η ΗΙΤ οδήγησε αποτελεσματικά σε μείωση της γλυκογονόλυσης και της συγκέντρωσης του γαλακτικού. Αν και δεν παρατηρήθηκε βελτίωση της VO2max, αύξησε την ικανότητα οξείδωσης του πυροσταφυλικού οξέως και δραστηριοποίησε μέγιστα την κιτρική συνθετάση (Burgomaster et al,2005,2008). Παρόμοια συμπεράσματα σε μεταβολικές προσαρμογές κατέληξαν και οι Gibala et al, (2006).

Στη μελέτη αυτή διαπιστώθηκαν βιοχημικές αλλαγές στο μιτοχόνδριο με μεγαλύτερη ενεργοποίηση διαφόρων κινάσεων και φωσφατάσεων, αύξηση της δραστηριότητας της κυτοχρωμικής c οξειδάσης (COX) του τελευταίου διαμεμβρανικού ενζύμου στην αναπνευστική αλυσίδα μεταφοράς ηλεκτρονίων στο μιτοχόνδριο. Επιπλέον παρατηρήθηκε αύξηση του ρυθμού αποθήκευσης του μυϊκού γλυκογόνου κατά 28% στη ομάδα ΗΙΤ σε σχέση με το 17% στην ομάδα ΕΤ.

Τα παραπάνω ευρήματα ήταν αντίστοιχα με τα ευρήματα των ασκούμενων που ασκήθηκαν με προπόνηση αντοχής (ΕΤ).

2222banner

Το σημαντικότερο πλεονέκτημα όμως που προσδίδουν αυτές οι έρευνες προς την προπονητική κατεύθυνση είναι ότι οι προσαρμογές από την υψηλής έντασης διαλειμματική προπόνηση πραγματοποιήθηκαν με το 1/4 του συνολικού όγκου άσκησης σε σχέση με τη προπόνηση διαρκείας. Παρατηρούμε επίσης ότι το πρωτόκολλο προπόνησης περιελάμβανε όχι περισσότερες από 3 συνεδρίες την εβδομάδα, πιθανόν για να δοθεί η δυνατότητα στον οργανισμό για πλήρη αποκατάσταση από την μεγάλη ένταση της προσπάθειας. Οι ασκούμενοι με ΗΙΤ απέκτησαν υψηλές αερόβιες προσαρμογές με συνολικό χρόνο περίπου 2,5 ωρών προπόνησης μέσα σε 2 εβδομάδες σε σχέση με τις 10,5 ώρες προπόνησης των ασκούμενων με προπόνηση αντοχής στο ίδιο χρονικό διάστημα. Ένα στοιχείο σημαντικότατο στο καθορισμό και στη διαχείριση των προπονητικών προγραμμάτων των αθλητών.

Φαίνεται να είναι όμως, όσον αφορά τον πληθυσμό των ασκούμενων για την υγεία επίπονο και δύσκολο η εφαρμογή ενός μοντέλου προπόνησης με τόσο υψηλή ένταση ≥250% VO2 max, όπως γίνεται με το πρωτόκολλο τύπου Wingate (όλα μέσα) για την υψηλής έντασης διαλειμματική προπόνηση στις παραπάνω έρευνες.

Ωστόσο τελευταία υπήρξαν έρευνες με παρόμοιο μοντέλο τύπου ΗΙΤ με τη διαφορά ότι το πρωτόκολλο προέβλεπε, όσον αφορά την ένταση της κάθε άσκησης, να είναι σαφώς μικρότερη και με σταθερό φορτίο ( ~120% VO2max), ενώ η εκτέλεση ήταν για το διπλάσιο χρόνο 60΄΄ δευτερόλεπτα με 60΄΄ή 75΄΄ δευτερόλεπτα ξεκούραση με χαμηλής έντασης ποδηλασία, για 8 έως 12 σετ ανά προπόνηση για 6 συνεδρίες μέσα σε 2 με 3 εβδομάδες ( Mckay et al,2009,Little et al,2010).

Και στις έρευνες αυτές υπήρχαν αντίστοιχες ομάδες με πρωτόκολλο προπόνησης διαρκείας για 90΄- 120΄λεπτά (ένταση ~65%VO2 max). Αν και ο καθαρός χρόνος προπόνησης με τη ΗΙΤ πλησίασε τα ~18΄- 26΄λεπτά ανά συνεδρία ,παρέμεινε χρονικά πολύ μικρότερη από την προπόνηση διαρκείας, ενώ οι αερόβιες προσαρμογές μετρήθηκαν εξίσου υψηλές και με τα δύο πρωτόκολλα προπόνησης (ΗΙΤ και ΕΤ) όπως και στις έρευνες των Burgomaster et al,2005,2008 και Gibala et al,2006.

Συμπερασματικά, η υψηλής έντασης διαλειμματική προπόνηση προσφέρει τη δυνατότητα για αύξηση της αερόβιας ικανότητας μέσω των μεταβολικών προσαρμογών στο σώμα σου, με παρόμοιο τρόπο που επιτυγχάνεται με τη προπόνηση αντοχής, με πολύ μικρότερο όμως όγκο προπόνησης. Σημαντική πληροφορία, που προκύπτει από αυτές τις έρευνες, είναι ότι η εφαρμογή αυτής της προπόνησης πρέπει να σχεδιάζεται με επανάληψη σε χρονικά διαστήματα, με διαλείμματα 1-2 περίπου ημερών, για την έγκαιρη αποκατάσταση του οργανισμού. Η επίδραση και αποτελεσματικότητα της υψηλής έντασης διαλειμματικής προπόνησης στην αερόβια ικανότητα, αποτελεί μία γνώση, πραγματικά σπουδαίο εργαλείο στο σχεδιασμό των προπονητικών μοντέλων αλλά και στη καθημερινή φυσική δραστηριότητα των ενεργά ασκούμενων ατόμων.

Επιμέλεια: Γρατσωνίδης Αστέριος

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Burgomaster A. Kirsten, Scott C. Hughes, George J. F. Heigenhauser,
Suzanne N. Bradwell, and Martin J. Gibala
Six sessions of sprint interval training increases muscle oxidative potential
and cycle endurance capacity in humans (J Appl Physiology 98: 1985–1990, 2005.)
Gibala1 J. Martin, Jonathan P. Little, Martin van Essen, Geoffrey P.Wilkin, Kirsten A. Burgomaster, Adeel Safdar, Sandeep Raha and Mark A. Tarnopolsky.
Short-term sprint interval versus traditional endurance training: similar initial adaptations in human skeletal muscle and exercise performance (J Physiology 575.3 (2006) pp 901–911)
Burgomaster A. Kirsten, Krista R. Howarth, Stuart M. Phillips1, Mark Rakobowchuk,
Maureen J. MacDonald1, Sean L. McGee2 and Martin J. Gibala1
Similar metabolic adaptations during exercise after low volume sprint interval and traditional endurance training in humans.(J Physiology 586.1 (2008) pp 151–160).
McKay R. Bryon, Donald H. Paterson and John M. Kowalchuk
Effect of short-term high-intensity interval training vs. continuous training on O2 uptake kinetics, muscle deoxygenation, and exercise performance.( J. Appl Physiology 107: 128–138, 2009).
Little P. Jonathan, Adeel Safdar, Geoffrey P.Wilkin, Mark A. Tarnopolsky and Martin J. Gibala. A practical model of low-volume high-intensity interval training induces mitochondrial biogenesis in human skeletal muscle: potential mechanisms.(J. Appl Physiology 588.6 (2010) pp 1011–1022)

3333banner

Πώς να αξιοποιήσετε στο έπακρο μια προπόνηση HIIT (Διαλειμματική προπόνηση)

Ο κόσμος φαίνεται να ανακαλύπτει το μεγαλείο της προπόνησης HIIT (υψηλής έντασης διαλειμματική προπόνηση), και για καλό λόγο – η ασυναγώνιστη απόδοση της, είναι η τέλεια λύση για τον σημερινό πολυάσχολο κόσμο με φορτωμένο πρόγραμμα. Πως μπορείτε λοιπόν να αξιοποιήσετε στο έπακρο αυτές τις σύντομες προπονήσεις; Μπορείτε πραγματικά να κάνετε την προπόνηση HIIT με τον τρόπο που πρέπει να γίνεται; Ας μάθουμε.


Υψηλής Έντασης Διαλειμματική Προπόνηση

Απλά για να φρεσκάρουμε τη μνήμη σας, η HIIT είναι μια άσκηση που γίνεται σε σύντομες εκρήξεις έντονων χρονικών διαστημάτων, που χρησιμοποιούν μεγάλες μυϊκές ομάδες. Αυτές οι σύντομες εκρήξεις μπορούν να ποικίλουν σε διάρκεια, αλλά όσο μικρότερη είναι αυτή η περίοδος, τόσο πιο έντονη θα πρέπει να είναι. Οι HIIT προπονήσεις σας μπορεί να κυμαίνονται από μόνο μερικά λεπτά μέχρι περίπου 20 λεπτά ή και ακόμη περισσότερο, ανάλογα με το επίπεδο αντοχής και τους στόχους σας. Μόλις 12-15 λεπτά HIIT, στη σωστή ένταση, μπορεί να είναι το μόνο που χρειάζεστε για μία φανταστική καρδιαγγειακή προπόνηση και προπόνηση δύναμης.


Η Ένταση είναι το Κλειδί

Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάστε σχετικά με την HIIT είναι ότι κατά τη διάρκεια των έντονων χρονικών διαστημάτων, θα πρέπει να πιέζετε τον εαυτό σας όσο πιο σκληρά γίνεται. Αυτό δεν πρόκειται να έχει την αίσθηση μιας σταθερής καρδιαγγειακής άσκησης όπου μπορεί να είστε σε θέση να μιλήσετε ή να κοιτάξετε γύρω σας αφήνοντας το μυαλό σας να περιπλανηθεί. Θα πρέπει να σπρώξετε τον εαυτό σας σε ένα σημείο όπου λαχανιάζετε, ο καρδιακός σας ρυθμός βρίσκεται στα ύψη και δεν μπορείτε να σκεφτείτε τίποτα άλλο εκτός από την εκτέλεση της άσκησης σας. Ένας εύκολος τρόπος για να νιώσετε την ένταση της HIIT είναι να πάτε σε ένα κοντινό σας γήπεδο και να υποκριθείτε πως είστε σε αγώνα δρόμου – κάντε σπριντ όσο πιο γρήγορα μπορείτε μέχρι να νιώσετε το σώμα σας να εξαντλείται, μετά από περίπου 5-10 δευτερόλεπτα. Με αυτό το σπριντ που διήρκησε μόλις λίγα δευτερόλεπτα, έχετε ενεργοποιήσει τώρα τα συστήματα του σώματος σας που θα λειτουργήσουν την καύση λίπους και μυϊκή οικοδόμηση για τις επόμενες 24 ώρες. Μπορείτε τώρα να μετατρέψετε αυτό το συναίσθημα σε κάμψεις, ποδηλασία, κολύμπι, burpees, ημικαθίσματα, πλειομετρικές ασκήσεις – οποιαδήποτε άσκηση που μπορείτε να εκτελέσετε και να αυξήσετε την ένταση, είτε με την προσθήκη βάρους, την ταχύτητα ή το επίπεδο δυσκολίας.

Έτσι, παρόλο που χρησιμοποιώντας τον διάδρομο για μια ώρα τρέχοντας σε μια σταθερή ταχύτητα μπορεί να κάψετε 300 θερμίδες έναντι μιας προπόνησης HIIT 12 λεπτών κατά την οποία θα κάψετε μόνο περίπου 100 θερμίδες, από τη στιγμή που θα κατεβείτε από τον διάδρομο το σώμα σας σταματά την καύση θερμίδων, οπότε οι 300 θερμίδες θα είναι το ανώτατο επίπεδο καύσης που πρόκειται να φτάσετε. Με την προπόνηση HIIT, θα συνεχίσετε να καίτε πολλές θερμίδες για 24 ώρες επιπλέον από τις 100 θερμίδες που κάψατε κατά τη διάρκεια της προπόνησης 12 λεπτών.


Αλλάξτε τη Ρουτίνα

Ένα άλλο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάστε είναι ότι η μέγιστη καύση λίπους γίνεται όταν προκαλείτε συνεχώς το σώμα σας κάνοντας το να «μαντεύει» τι έρχεται στη συνέχεια. Όσο περισσότερο μπορείτε να «σοκάρετε» το σώμα σας, τόσο περισσότερο θα αγωνίζεται να ανακάμψει στη συνέχεια, ενεργοποιώντας το σημαντικό αποτέλεσμα EPOC – υπερβολική κατανάλωση οξυγόνου μετά την άσκηση. Αυτό σημαίνει ότι το σώμα σας δημιουργεί ένα έλλειμμα οξυγόνου κατά τη διάρκεια της άσκησης που θα πρέπει να αναπληρωθεί κατά τις επόμενες 24 ώρες, χρησιμοποιώντας τα αποθέματα λίπους σας για τροφοδότηση της διαδικασίας αυτής, η οποία είναι ο λόγος που εξακολουθείτε να καίτε θερμίδες. Έτσι, αυτό που δεν πρέπει να κάνετε είναι ακριβώς την ίδια ρουτίνα HIIT με την ίδια ένταση ξανά και ξανά. Κάντε εναλλαγές δοκιμάζοντας νέες προπονήσεις όσο πιο συχνά μπορείτε, σε ακανόνιστα διαστήματα. Οι επιλογές είναι ατέλειωτες εφ’ όσον ασκείστε σε ένα υψηλό επίπεδο έντασης.


Κάντε ένα Διάλειμμα

Το άλλο σημαντικό συστατικό της προπόνησης HIIT είναι η ανάπαυση. Κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων μεταξύ των υψηλής έντασης διαστημάτων, είναι σημαντικό να ξεκουράζεστε. Αυτό δίνει στο σώμα σας την ευκαιρία να ξεκινήσετε εκ νέου τα συστήματα παραγωγής ενέργειας σας ώστε να μπορείτε να συνεχίσετε και πάλι στο επόμενο διάστημα με ένταση, μεγιστοποιώντας την προσπάθεια σας και επομένως την καύση λίπους. Εάν δεν αισθάνεστε ότι χρειάζεται να ξεκουραστείτε, τότε δεν εκτελείτε τα διαστήματα υψηλής έντασης τόσο σκληρά όσο θα έπρεπε ή είστε έτοιμοι να περάσετε σε ένα υψηλότερο επίπεδο.

Είναι επίσης σημαντικό να έχετε ημέρες ανάπαυσης μεταξύ των προπονήσεων HIIT για να δώσετε στο σώμα σας την ευκαιρία να ανακάμψει πλήρως. Αν δεν ανακάμψει πλήρως, δεν θα λαμβάνετε όλα τα οφέλη που έχει να σας προσφέρει η HIIT, και δεν θα είστε σε θέση να εκτελείτε την κάθε προπόνηση με τη μέγιστη προσπάθεια. Η HIIT μπορεί επίσης να είναι πολύ σοκαριστική για το κεντρικό νευρικό σας σύστημα, και παρακάνοντας το μπορεί να προκαλέσει σημαντική εξάντληση και πάρα πολύ από ένα αρνητικό ισοζύγιο ενέργειας. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν πρωτοξεκινάτε την ποπόνηση HIIT. Όταν δουλέψετε πάνω σ’ αυτήν, θα είστε σε θέση να κάνετε αυτές τις ασκήσεις πιο συχνά. Μέχρι τότε, είναι καλύτερο να έχετε ενεργή ανάκαμψη, μια παραδοσιακή προπόνηση δύναμης, και αερόβια άσκηση αντοχής μεταξύ τις ημέρες των HIIT προπονήσεων σας.


Φάτε για την Προπόνηση σας

Αν εκτελείτε προπονήσεις HIIT συχνά, θα χρειαστεί να τρώτε τα σωστά τρόφιμα και τη σωστή ποσότητα θερμίδων για να τροφοδοτήσετε αυτό το υψηλό επίπεδο δραστηριότητας. Για την καλύτερη απόδοση, φάτε ένα μικρό γεύμα με υδατάνθρακες περίπου μια ώρα πριν την προπόνηση σας. Οι υδατάνθρακες θα σας δώσουν την έξτρα ενέργεια που χρειάζεστε για να λειτουργήσει το σώμα σας στην μέγιστη του ικανότητα. Μετά την προπόνηση σας, φάτε ένα γεύμα πρωτεΐνης/υδατανθράκων, όσο πιο σύντομα μπορείτε για να βοηθήσετε το σώμα να τροφοδοτήσει τους μύες σας.

Αν παρατηρήσετε ότι μεταξύ των προπονήσεων σας αισθάνεστε υποτονικοί και/ή υπερβολικά κουρασμένοι ή πιασμένοι, μπορεί να μην τρώτε αρκετές θερμίδες για να βοηθήσουν το νέο επίπεδο έντασης. Πάρα πολύ από ένα αρνητικό ισοζύγιο ενέργειας (το χάσμα μεταξύ της ποσότητας των θερμίδων παίρνετε και της ποσότητας που δαπανείτε) μπορεί να προκαλέσει όλων των ειδών τα προβλήματα, όπως για παράδειγμα το σώμα σας να αρνείται να σπαταλήσει το λίπος. Αν πρόκειται να προπονηθείτε όπως ένας αθλητής, τότε θα πρέπει να τρώτε και σαν έναν!

Έτσι είναι αρκετά απλό, δυναμώστε την ένταση των χρονικών διαστημάτων σας ώστε να δώσετε τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια σας, τρώτε ανάλογα με το επίπεδο δραστηριότητας σας, και ξεκουραστείτε αποτελεσματικά μεταξύ των χρονικών διαστημάτων και προπονήσεων, και σύντομα θα δείτε τα αποτελέσματα που επιθυμείτε. Απολαύστε, η HIIT είναι ένας από τους πιο διασκεδαστικούς τρόπους για να διατηρήσετε το ενδιαφέρον για την άσκηση!


Πηγή: Coachcalorie.com

http://fit-blaster.com

  • Κατηγορία Άσκηση

Διαλειμματική ή αερόβια σταθερού τέμπο για μεγαλύτερη καύση λίπους;

Ήρθε η ώρα να θίξουμε ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα του fitness. Πολλοί αναγνώστες κατά καιρούς μας έχουν θέσει το παραπάνω ερώτημα και αντιλαμβανόμενοι το ενδιαφέρον, αποφασίσαμε να κάνουμε μια ανάρτηση που να αναλύει πλήρως το θέμα αυτό.

Πριν αναφερθούμε σε λεπτομέρειες, καλό είναι να γνωρίζετε τι είναι αερόβιο και τι αναερόβιο σύστημα ενέργειας.

Το αναερόβιο σύστημα είναι η καλύτερη πηγή ενέργειας σε δραστηριότητες  υψηλής έντασης και μικρής διάρκειας, κατά τις οποίες το καρδιαγγειακό σύστημα δεν προλαβαίνει να εφοδιάσει με το απαιτούμενο οξυγόνο τους μύες, οπότε η ενέργεια πρέπει να παραχθεί χωρίς οξυγόνο.

Αντιθέτως το αερόβιο σύστημα, χρησιμοποιείται κυρίως σε δραστηριότητες χαμηλής και μεσαίας έντασης. Με αυτό το σύστημα η ενέργεια παράγεται με την παρουσία οξυγόνου. Η αερόβια άσκηση ονομάζεται και “καρδιαγγειακή άσκηση”, όρος που έχει αποδοθεί λόγω των πολλών οφελών για την καρδιαγγειακή υγεία. Κύρια καύσιμά του οργανισμού κατά τη διάρκεια της άσκησης αυτής είναι οι υδατάνθρακες και τα λίπη.

Οι επιλογές λοιπόν που έχει κάποιος είναι είτε να κάνει κάποια αερόβια σταθερού τέμπο ή κάποια διαλειμματική άσκηση (HIIT) που δεν είναι τίποτα άλλο από εναλλαγές του επιπέδου της  έντασης. Υψηλής έντασης άσκηση δηλαδή, συνοδεύεται από ενδιάμεσα διαλείμματα χαμηλής έντασης.

Σε προηγούμενα άρθρα έχουμε παρουσιάσει κάποια από τα πολλαπλά οφέλη της διαλειμματικής προπόνησης οπότε καλό θα ήταν να τα ρίξετε μια ματιά πριν προχωρήσουμε σε παραπάνω λεπτομέρειες.

Διαλειμματική άσκηση

Η θαυματουργή διαλειμματική άσκηση!!

Στο σημείο αυτό πρέπει να γίνει γνωστό σε τι βαθμό εξαρτάται η καύση των διαφόρων μακροθρεπτικών συστατικών, με την ένταση της άσκησης. Στο παρακάτω διάγραμμα φαίνεται σχηματικά αυτή η εξάρτηση.

Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι κατά την αερόβια άσκηση, όπου η ένταση κυμαίνεται συνήθως γύρω στο 65%, το 40% των καταναλισκόμενων θερμίδων προέρχεται από καύση λίπους. Αντίθετα σε υψηλότερες εντάσεις (85%), όπως αυτές που παρατηρούνται στις διαλειμματικές προπονήσεις, το 20% των καταναλισκόμενων θερμίδων προέρχεται από καύση λίπους, ενώ το υπόλοιπο από υδατάνθρακες. Βέβαια στα προγράμματα αυτά, η ένταση δεν διατηρείται συνέχεια σε τέτοια επίπεδα, αλλά κατά το ζέσταμα, τα διαλείμματα και την αποθεραπεία, κυμαίνεται σε μια ένταση της τάξης του 60-70%. Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι το ποσοστό του 20% (συμμετοχή λίπους), μπορεί να διορθωθεί και να θεωρηθεί κοντά στο 25%, για το σύνολο του προγράμματος. Το μεγάλο όμως όφελος από τις πολύ υψηλές εντάσεις που παρατηρούνται κατά τις διαλειμματικές προπονήσεις, είναι ότι ο αριθμός των καταναλισκόμενων θερμίδων είναι κατά πολύ υψηλότερος σε σχέση με τις θερμίδες καίγονται κατά την αερόβια.

Για να εξακριβώσουμε λοιπόν ποιο πρόγραμμα άσκησης είναι αποδοτικότερο για τη καύση λίπους, πραγματοποιήσαμε μετρήσεις με παλμογράφο που καταγράφει τους σφυγμούς και τις θερμίδες, κατά την άσκηση. Τα 2 προγράμματα που συγκρίναμε, ήταν κατ’αρχήν ένα πρόγραμμα διαλειμματικής, όπως περιγράφεται στο παρακάτω link και κατά δεύτερον ένα πρόγραμμα αερόβιας άσκησης, ίδιας χρονικής διάρκειας με το πρόγραμμα της διαλειμματικής άσκησης.

Διαλειμματική Άσκηση: Ένα πρόγραμμα που θα σας απογειώσει!

Το πρόγραμμα αυτό διήρκησε 37 λεπτά και καταναλώθηκαν 600 θερμίδες.

Άλλη μέρα,  στον ίδιο χρόνο, εκτελέστηκε πρόγραμμα αερόβιας άσκησης (65% ΜΚΣ), κατά το όποιο καταναλώθηκαν 400 θερμίδες.

Ας δούμε τώρα τι ποσοστά αυτών των θερμίδων ήταν από λίπος.

Διαλειμματική Άσκηση (HIIT): 600*0.25=150 θερμίδες

Αερόβια Άσκηση: 400*0.4=160 θερμίδες

Μην βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα!! Μπορεί εκ πρώτης όψεως, να φαίνεται ότι έστω και ελάχιστα οι θερμίδες λίπους που καίγονται από την αερόβια είναι λίγες παραπάνω. Δεν έχουμε όμως υπολογίσει το πιο σημαντικό και ισχυρό όπλο της διαλειμματικής προπόνησης, που δεν είναι άλλο από την ισχυρή μετάκαυση (afterburn).

Λόγω λοιπόν της μεγάλης έντασης της διαλειμματικής, ο οργανισμός προκειμένου  να συνέλθει από αυτό το σοκ, παρουσιάζει αυξημένες καύσεις για αρκετό διάστημα μετά την προπόνηση, με αποτέλεσμα εσείς να έχετε σταματήσει το τρέξιμο αλλά να καταναλώνεται ακόμα θερμίδες σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ότι αν κάνατε κάποιου άλλου είδους άσκηση!

Συμπερασματικά λοιπόν, στην προπόνηση (διαλειιματική άσκηση) κάηκαν 150 θερμίδες λίπους, αλλά κατά τη διάρκεια της αποκατάστασής, ο οργανισμός σας συνεχίζει να έχει αυξημένες καύσεις, λόγω της μετάκαυσης! Αποτέλσμα?? Συνολικά καίτε πολλές παραπάνω θερμίδες λίπους απ’ότι στην αερόβια άσκηση!!

Κλείνοντας το άρθρο αυτό ελπίζουμε να διαλύσαμε και την τελευταία υπόνοια που είχατε όσον αφορά τη διαλειμματική άσκηση και την καύση λίπους! Η απομυθοποίηση της ζώνης καύσης λίπους είναι γεγονός και καλά είναι να αρχίσετε να το καταλαβαίνετε!

Never give up!!!

πηγή: http://my-fitness.gr

Η διαλειμματική προπόνηση είναι αποτελεσματικη

Τα περισσότερα άτομα δεν μπορούν να γυμναστούν συνεχόμενα για μεγάλο χρονικό διάστημα, είτε εξαιτίας χαμηλών επιπέδων φυσικής κατάστασης, είτε επειδή δεν έχουν το χρόνο. Πρόσφατες έρευνες, έχουν δείξει ότι η πραγματοποίηση έντονης άσκησης, έστω και για λίγα λεπτά την εβδομάδα, μπορεί να έχει τα ίδια αποτελέσματα με την προπόνηση που πραγματοποιείται για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και με πιο αργό τρόπο, για δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα. Μια μικρή εργασία, που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές στη Βρετανία, έδειξε ότι πολλά άτομα ευχαριστιούνται περισσότερο τις έντονες προπονήσεις που διαρκούν μικρό χρονικό διάστημα, και είναι πιθανότερο να συμμετάσχουν σε αυτού του είδους τις δραστηριότητες πιο συχνά. Καλό θα είναι να δοκιμάσει κανείς τη διαλειμματική προπόνηση. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να κάνει 6 σετ των 30 δευτερολέπτων με μέγιστο ρυθμό, είτε στο ελλειπτικό μηχάνημα είτε στο ποδήλατο, χρησιμοποιώντας ένα διάλειμμα τεσσάρων λεπτών μεταξύ των σετ. Η προπόνηση μπορεί να είναι έντονη και δύσκολη, αλλά και πάρα πολύ αποτελεσματική.

  • Κατηγορία Άσκηση