Γράφει η Φωτεινή Μπίτρου

Το καλοκαίρι έρχεται, η διάθεση αλλάζει και θέλουμε να γυμνάσουμε το στήθος μας, την πλάτη μας και γενικώς το πάνω μέρος του σώματος μας. Για αυτό σας ετοίμασα ένα πρόγραμμα που εστιάζει στη σωστή θέση του σώματος και στην σύσφιξη του στήθους μας. Βάλτε μουσική που σας χαλαρώνει και ξεκινήστε το πρόγραμμα με διάθεση και αυτοπεποίθηση. Εκτελείται την κάθε άσκηση από 60″ συνεχόμενα επί 2 φορές. Η αναπνοή εντελώς φυσική. Καθ όλη τη διάρκεια των ασκήσεων σφίγγουμε ταυτόχρονα όλες τις μυικές ομάδες μας. Καλή επιτυχία!

1. Άσκηση Yoga Mudra
2. Άσκηση Donward Dog
3. Άσκηση Proud Warrior
4. Άσκηση Boat pose
5. Άσκηση Cobra pose

Δείτε τις ασκήσεις σε video πατώντας την αντίστοιχη κάρτα.

www.purefitness.gr

Η γυναίκα και ο άντρας είναι δύο φύλα αντίθετα αλλά με απόλυτα αμφίδρομη σχέση μιας και ο ένας χωρίς τον άλλο δεν μπορούν καν να επιβιώσουν! Όπως είναι φυσικό λοιπόν, μπορεί οι γυναίκες να ασχολούνται με τα μαλλιά, τα ρούχα ή τα κιλά τους, αλλά το κύριο και σημαντικότερο θέμα συζήτησης είναι φυσικά οι άντρες! Είτε για να τους βρίσουν, είτε για να καταστρώσουν σχέδια κατάκτησης, δεν υπάρχει γυναικεία συζήτηση που να μην κάνει ιδιαίτερη μνεία στο αντίθετο φύλο. Αν νομίζετε όμως,  επειδή γενικότερα οι γυναίκες μιλάνε περισσότερο, ότι μόνο εμείς συζητάμε και αναλύουμε πράγματα και καταστάσεις είστε πολύ γελασμένες. Οι άντρες, μπορεί να μην έχουν το όνομα αλλά έχουν σίγουρα τη χάρη μιας και μπαίνουν στο τριπάκι να αναλύσουν και να κουβεντιάσουν με τους κολλητούς τους τα πάντα! Το σημαντικότερο ίσως από αυτά, που πραγματικά κι εμείς θα θέλαμε να ξέρουμε, είναι τι κατά τη γνώμη τους κάνει μία γυναίκα καλή στο sex. Ρωτήσαμε, τα βάλαμε κάτω και ιδού τα χαρακτηριστικά που συγκέντρωσαν τις περισσότερες προτιμήσεις...

1.  Να αγαπάει το sex: Μα πώς ήταν δυνατόν να μην είναι αυτό πρώτο πρώτο στις προτιμήσεις; Δεν υπάρχει τίποτα πιο σέξι και ερωτικό από μία γυναίκα η οποία αγαπάει το sex και ξέρει να το απολαμβάνει. Με όποιο τρόπο κι αν το κάνει και με  όποια μέσα τελοσπάντων, το ζητούμενο είναι να φαίνεται ότι δεν το κάνει για να ευχαριστήσει τον καλό της, αλλά πάνω απ' όλα ότι το κάνει για να ικανοποιήσει τον ίδιο της τον εαυτό. Θα μας πείτε τώρα, είναι δυνατόν να υπάρχουν γυναίκες που να μην απολαμβάνουν το sex; Κι όμως υπάρχουν και μάλιστα το συγκεκριμένο είναι κάτι το οποίο αντιμετωπίζει μεγάλη μερίδα γυναικών κάτω από άσχημη ψυχολογική κατάσταση ή υπό την πίεση προβλημάτων. Γι' αυτό λοιπόν, απολαύστε το sex για μια... καλύτερη ζωή!

2. Να έχει αυτοπεποίθηση: Ο παρτενέρ σας, ξέρει πολύ καλά ότι δεν είστε η Miranda Kerr οπότε καλά θα κάνετε να ηρεμήσετε και να αφήσετε τον εαυτό σας ελεύθερο. Οι άντρες, βρίσκουν ακαταμάχητη την εικόνα μιας γυναίκας η οποία τα έχει βρει με το σώμα και κατ' επέκταση με τον εαυτό της. Πάρτε παράδειγμα και από τον εαυτό σας: Δεν απολαμβάνετε περισσότερο έναν άντρα που δεν έχει πρόβλημα να καθίσει γυμνός μετά το sex σε σχέση με εκείνο που τρέχει αμέσως να ντυθεί; Όλα είναι θέμα αυτοπεποίθησης. Οπλιστείτε με θάρρος και μη διστάσετε ακόμα και να κυκλοφορήσετε γυμνή μπροστά του. Πάμε στοίχημα ότι δεν θα παρατηρήσει καμία ατέλεια!

3. Δεν προσποιείται: Πραγματικά αν υπάρχουν ακόμα γυναίκες που το κάνουν αυτό, είναι πολυ απογοητευτικό. Το να προσποείται κανείς οργασμό, αφενός κάνει κακό στον ίδιο του τον εαυτό και αφετέρου με τον τρόπο αυτό καταδικάζει όλες τις σεξουαλικές του συνευρέσεις με τον άνθρωπο αυτό, διότι πολύ απλά δεν θα μάθει ποτέ τι του αρέσει και τι όχι. Όταν λοιπόν μία γυναίκα υποκρίνεται την ευχαρίστηση, γίνεται αμέσως αντιληπτή και κατ'επέκταση γίνεται ρεζίλι χάνοντας την οποιαδήποτε εκτίμηση της είχε ο παρτενέρ της. Το μάθημα; Καλύτερα να λέμε ανοιχτά τι μας αρέσει και τι όχι, παρά να βασανιζόμαστε με το ψέμα. Τουλάχιστον οι άντρες από την πλευρά τους, θα το εκτιμήσουν πολύ.

4. Να μιλάει: Καλά δεν είπαμε να πιάσετε την πάρλα και να μη βάλετε γλώσσα μέσα σας, αλλά οι άντρες εκτιμούν πολύ μία γυναίκα η οποία δεν διστάζει να μιλήσει στο κρεβάτι. Από να πει τις της αρέσει και τι όχι μέχρι να επιβραβεύσει τον παρτενέρ της γι' αυτά που κάνει, είναι όλα δεκτά και μάλιστα και με το παραπάνω. Το ρητό λοιπόν, η σιωπή είναι χρυσός στην προκειμένη ακυρώνεται, διότι το σιωπηλό sex καταντάει βαρετό και αμήχανο! Αφήστε δε που αν βγάζετε μόνο βογγητά και μουγκρητά, στο τέλος θα πάθει πολιτσιμικό σοκ και θα νομίζει ότι συνευρίσκεται με αγελαδίτσα!

Πηγή: www.queen.gr

Ο οργασμός είναι ίσως το μεγαλύτερο, το δυσκολότερο και το πιο άγνωστο κεφάλαιο της γυναικείας σεξουαλικότητας. Σύμφωνα με τις έρευνες της Εταιρείας Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας (Ε.Μ.Α.Σ.), το 10% των γυναικών δεν έχουν έρθει ποτέ σε οργασμό, το 15% αναφέρουν δυσκολία στην επίτευξη οργασμού, ενώ ένα ποσοστό της τάξεως του 50% των γυναικών που έχουν έρθει σε οργασμό δεν δηλώνει ικανοποιημένο ούτε από την ποιότητα του οργασμού ούτε και από τη συχνότητά του.

Τα πράγματα δυσκολεύει ακόμα περισσότερο όλη αυτή η συζήτηση περί του σημείου G (οι επιστήμονες πλέον καταλήγουν ότι μπορεί και να μην υπάρχει), του επιθυμητού κολπικού οργασμού (που τον ακολουθεί ο μύθος ότι είναι ο «ώριμος» οργασμός) και βέβαια του κλειτοριδικού, που αν και τον ακολουθεί η ταμπέλα του πιο «εύκολου», πολλές γυναίκες δυσκολεύονται να τον βιώσουν. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν γυναίκες που δεν έχουν φτάσει ποτέ σε οργασμό και άλλες που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα περιστασιακά ή από κάποια στιγμή στη ζωή τους κι έπειτα. 

Ο ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ
Αν και ο οργασμός συχνά θεωρείται στη συνείδηση τόσο των γυναικών όσο και των ανδρών αποκλειστικά ψυχολογική υπόθεση, σε κάποιες περιπτώσεις το ότι είναι σπάνιος ή ακατόρθωτος μπορεί να οφείλεται (και) σε οργανικά αίτια. Έτσι, η ανοργασμία ή οργασμική διαταραχή μπορεί σπανιότερα να αποδοθεί σε παθολογικές αιτίες. Κάποιες από αυτές μπορεί να εμποδίζουν μόνιμα, από καιρού εις καιρόν ή παροδικά τον οργασμό. Τέτοιες αιτίες μπορεί να είναι, για παράδειγμα, νευρολογικές ασθένειες, η λήψη συγκεκριμένων φαρμάκων (π.χ. ψυχιατρικών), ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπέρταση, τραυματισμοί της ευρύτερης περιοχής της πυέλου, γυναικολογικές λοιμώξεις (π.χ. κολπίτιδες, τραχηλίτιδες), η κατάχρηση αλκοόλ ή άλλων ουσιών, ορμονικές αιτίες (π.χ. εμμηνόπαυση) κ.ά. Για να λυθεί το όποιο οργανικό αίτιο που  πιθανώς εμποδίζει τον οργασμό, θα πρέπει να εντοπιστεί και να αντιμετωπιστεί κατά περίπτωση (όταν αυτό είναι εφικτό). Σε κάθε περίπτωση, μπορούν να βοηθήσουν ορμονικά σκευάσματα, λιπαντικά τζελ, αντικαταθλιπτικά και σπασμολυτικά.

Η ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ
Ο οργασμός είναι ένα πολυσύνθετο και πολυπαραγοντικό φαινόμενο με ιδιαίτερη σημασία για την ικανοποίηση της γυναίκας από τη σεξουαλική πράξη, χωρίς όμως να αποτελεί υποχρεωτική συνθήκη για κάθε ή για όλες τις επαφές. Η οργασμική διαταραχή είναι η μόνιμη, επαναλαμβανόμενη ή παροδική αναστολή του οργασμού για διάστημα τουλάχιστον 6 μηνών (όταν, δηλαδή, η γυναίκα δυσκολεύεται πολύ να φτάσει σε οργασμό παρά το ότι έχει προηγηθεί η φάση της διέγερσης σε ικανοποιητικό βαθμό). Η οργασμική διαταραχή μπορεί να είναι πρωτοπαθής (απουσία οργασμού από την αρχή της ερωτικής ζωής) ή δευτεροπαθής (το πρόβλημα εμφανίζεται μετά από περίοδο φυσιολογικής οργασμικής λειτουργίας). Επίσης, μπορεί να είναι γενικευμένη (σε όλες τις ερωτικές επαφές και με όλους τους συντρόφους) ή εκλεκτική (εμφανίζεται κατά περίπτωση). Τα αίτια μπορεί να είναι ψυχογενή, οργανικά ή μεικτά. Ψυχογενή αιτιολογία μπορεί να αποτελεί το άγχος ως μια ενδοψυχική σύγκρουση προερχόμενη από τη διαμάχη μεταξύ των επιθυμιών του ατόμου και των κοινωνικών επιταγών και σχετίζεται με τη διαχείριση της ενοχής, της απόλαυσης και της επιθετικότητας. Ρόλο επίσης μπορεί να παίζουν οι αναστολές, η ντροπή, η υποτίμηση, η αίσθηση ανεπάρκειας, η χαμηλή αυτοεκτίμηση και η δυσαρέσκεια, καθώς και η απογοήτευση ή η δυσφορία λόγω κακής εικόνας εαυτού, μια παλαιότερη τραυματική σεξουαλική εμπειρία, η κατάθλιψη κ.ά. Ρόλο διαδραματίζουν και παράμετροι όπως η «κακή σχέση» με τον σύντροφο, η έλλειψη σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης και η άγνοια.

Η ΒΙΟΛΟΓΟΣ
«Ο γυναικείος οργασμός δεν είναι μία εξελικτική προσαρμογή. Αυτό σημαίνει ότι δεν εξελίχθηκε ή διατηρήθηκε στο πέρασμα των γενεών επειδή οι γυναίκες που βίωναν τον οργασμό κάνανε περισσότερα παιδιά ή είχαν περισσότερες πιθανότητες να κληροδοτήσουν τα γονίδιά τους στις επόμενες γενιές. Με άλλα λόγια, ο γυναικείος οργασμός δεν έχει καμία εξελικτική ή αναπαραγωγική αξία. Μάλιστα, θεωρείται ότι οι γυναίκες “οφείλουν” τον οργασμό τους στους άνδρες. Ο ανδρικός οργασμός (η εκσπερμάτιση) είναι σημαντικός ώστε να μείνει έγκυος η γυναίκα και έτσι να συνεχιστούν τα ανδρικά-πατρικά γονίδια και στις επόμενες γενιές. Τα αρσενικά και τα θηλυκά έμβρυα έχουν το ίδιο σώμα και τις ίδιες νευρικές απολήξεις τους πρώτους δύο μήνες της ζωής τους μέσα στη μήτρα μέχρι να γίνουν τελικά κορίτσια ή αγόρια. Έτσι, ο οργασμός για τις γυναίκες προκύπτει στους δύο πρώτους μήνες της ζωής του εμβρύου, επειδή τον χρειάζονται οι άνδρες.»

vita.gr

Χαρακτηρίζεται από πόνο στην ηβική σύμφυση και από διάρρηξη της άρθρωσης.Συμβαίνει συνήθως σε αθλητές αποστάσεων και σε αθλητές ποδοσφαίρου, και έχει βρεθεί στην κλινική αθλητιατρική σαν την πιο συνηθισμένη αιτία χρόνιου βουβωνικού πόνου.Η ηβική οστείτιδα είναι δύσκολο να διαχωριστεί από την υπερδιάταση των προσαγωγών , γιατί και οι δύο αυτές καταστάσεις μπορεί να συμβαίνουν ταυτόχρονα στον ίδιο ασθενή.

Αιτίες

Ο πιο συνηθισμένος μηχανισμός που προκαλεί τον συγκεκριμένο τραυματισμό είναι οι επαναλαμβανόμενες και αυξημένες διατμητικές τάσεις πάνω στην ηβική σύμφυση ή οι αυξανόμενες τάσεις που εφαρμόζονται στην άρθρωση από την κακή γωνία έλξης του μυικού συστήματος της λεκάνης.
Άλλοι παράγοντες , όπως η οριακή έσω στροφή του ισχίου ή η καθήλωση της ιερολαγόνιας άρθρωσης , προκαλούν επίσης υπερβολικές τάσεις στην άρθρωση. Βιομηχανικές ανωμαλίες όπως η ανισοσκελία, ο υπερβολικός πρηνισμός, η ραιβότητα ή η βλαισότητα ίσως παίζουν κάποιο ρόλο στην γένεση της ηβικής οστείτιδας , αν και δεν υπάρχουν αποδεδειγμένες κλινικές μελέτες που να το αποδεικνύουν .
Ωστόσο , είναι εύλογο ότι οι εν λόγω ανωμαλίες θα μπορούσαν να προκαλέσουν υπερβολικές τάσεις στην λεκάνη.

Κλινικά συμπτώματα

Τα κλινικά συμπτώματα της ηβικής οστεΐτιδας περιλαμβάνουν τον πόνο που προκαλείται κατά την άσκηση στην κατώτερη κοιλιακή χώρα και στην εσωτερική πλευρά του μηρού.Τα συμπτώματα είναι η βαθμιαία έναρξη, η οποία σιγά-σιγά αυξάνεται σε σοβαρότητα, αν οι δραστηριότητες δεν περιοριστούν . Μια ανασκόπηση σημείωσε την ακόλουθη συχνότητα εμφάνισης των συμπτωμάτων σε ασθενείς με τεκμηριωμένη ηβικής οστεΐτιδα:πόνος στους προσαγωγούς στο 80 %, πόνος γύρω από το ηβική σύμφυση στο 40 % , στην κάτω κοιλιακή χώρα στο 30 % και στο ισχίο στο 12 %.
Αναφέρεται πόνος στο όσχεο μόνος στο 8%, Στη φυσική εξέταση,εμφανίζεται ευαισθησία πάνω στην ηβική σύμφυση και η απουσία της συγκεκριμένης ευαισθησίας συνήθως αποκλείει την διάγνωση. Ο πόνος μπορεί συχνά να προκαλείται από ενεργητική προσαγωγή σε περίπτωση που εμπλέκεται το περιφερικό άκρο της ηβικής σύμφυσης ή με κοιλιακούς –sit up- αν εμπλέκεται το κοντινό τμήμα αυτής.

Απεικόνιση

Οι απλές ακτινογραφίες μπορούν να δείχνουν διεύρυνση της ηβική σύμφυσης, ακανόνιστο περίγραμμα των αρθρικών επιφανειών ή περιαρθρική σκλήρυνση . Ωστόσο, στις αρχικές μορφές της νόσου,τα ακτινολογικά
ευρήματα μπορούν να είναι φυσιολογικά. Οι ίδιες ακτινογραφίες μπορούν να προκαλέσουν σύγχυση, όταν αναφέρονται σε νεαρούς ασθενείς , επειδή κανείς μπορεί να δεί τις ίδιες ακτινολογικές ανωμαλίες και κατά την περίοδο της φυσιολογικής οστεοποίησης.
Σε μια μελέτη από επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, ακτινολογικές αλλαγές γύρω από την ηβική σύμφυση βρέθηκε στο 76% των ασυμπτωματικών παιχτών.
Ένα σπινθηρογράφημα οστών μπορεί να καταδεικνύει την αυξημένη πρόσληψη στην περιοχή της ηβικής σύμφυσης,αποτυγχάνουν να δείξουν οποιαδήποτε ανωμαλία .
Έτσι, οι κλινικοί γιατροί μπορούν να βοηθηθούν μόνο με θετικό σπινθηρογράφημα .
Η μαγνητική τομογραφία δείχνει οίδημα στα ηβικά οστά στην έναρξη της πάθησης .

Θεραπεία

Η θεραπεία ξεκινάει από τον καθησυχασμό του αθλητή ότι η συγκεκριμένη κατάσταση διορθώνεται από τον ίδιο τον αθλητή αλλά ο μέσος χρόνος επούλωσης είναι περίπου 9,6 μήνες. Γενικά , η θεραπεία θα πρέπει να βασίζεται στην φυσική αποκατάσταση με την προυπόθεση να αποφεύγονται οι δραστηριότες που προκαλούν πόνο και σ΄αυτό που πρέπει να δίνεται μεγαλύτερη προσοχή είναι στην διατήρηση και στην αύξηση της τροχιάς του ισχίου , όπως επίσης και στην διάταση και στην ενδυνάμωση των προσαγωγών μυών έχοντας πάντα σαν οδηγό τον πόνο . Επιπρόσθετα , οι οποιεσδήποτε βιομηχανικές ανωμαλίες θα πρέπει να διορθωθούν.
Ωστόσο, υπάρχει διαμάχη σχετικά με τη χρήση κορτικοστεροειδών , παρόλα αυτά μπορεί να είναι χρήσιμη σε επιλεγμένους ασθενείς (π.χ., σε αθλητές με οξεία ηβική οστεΐτιδα διάρκειας μικρότερης των δύο βδομάδων ).

Εμφανίζεται αρκετά συχνά στις γυναίκες που βρίσκονται στην αναπαραγωγική τους ηλικία. Είναι η κλινική κατάσταση κατά την οποία οι ωοθήκες περιέχουν περισσότερα ωοθυλάκια από το φυσιολογικό, με αποτέλεσμα την ανισορροπία των ορμονών. Μια φυσιολογική ωοθήκη έχει περίπου ανά μήνα πέντε ωοθυλάκια που αναπτύσσονται, με αποτέλεσμα συνήθως την ανάπτυξη του ενός από αυτά ώστε να γίνει η ωορρηξία απελευθερώνοντας ένα ωάριο στις σάλπιγγες. 

Οι πολυκυστικές ωοθήκες σηματοδοτούν την ύπαρξη τουλά- χιστον διπλάσιου αριθμού αναπτυσσόμενων ωοθυλακίων από ό,τι οι φυσιολογικές. Για τον λόγο αυτό το μέγεθός τους είναι μεγαλύτερο από τις φυσιολογικές. Η μη επαρκής ανάπτυξή τους εμποδίζει την ωορρηξία.

Η διάγνωση των πολυκυστικών ωοθηκών τις περισσότερες φορές γίνεται δύσκολα λόγω του ότι οι πάσχουσες δεν αναφέρουν κανένα σύμπτωμα. Η έννοια του «συνδρόμου» μας προϊδεάζει για την ύπαρξη ποικίλων συμπτωμάτων, τα οποία σχετίζονται με την ίδια παθολογική κατάσταση. Οι γυναίκες σπάνια εμφανίζουν όλα τα συμ- πτώματα, γι’ αύτο είναι και δύσκολη η διάγνωσή τους. Πρέπει να γίνει εκτίμηση των ήδη υπαρχόντων από τον γιατρό και στη συνέχεια έλεγχος των ορμονών μέσω εξετάσεων αίματος και έλεγχος των ωοθηκών με υπέρηχο.

Τα συμπτώματα είναι συνήθως εμφανή εξωτερικά, αυτά είναι:

• Αύξηση τριχοφυΐας
• Ακμή
• Αύξηση βάρους
• Δυσκολία στη σύλληψη
• Απώλεια μαλλιών κεφαλής
• Εμφάνιση στο μέλλον διαβήτη ή καρδιακών προβλημάτων

Στο σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών η κληρονομικότητα είναι βασικός παράγοντας. Τα παραπάνω συμπτώματα είναι επίφοβα για την ανάπτυξη διάφορων προβλημάτων υγείας συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών προβλημάτων, του σακχαρώδους διαβήτη, της υπέρτασης και του καρκίνου του ενδομητρίου. Ο ιατρός πρέπει να βοηθήσει την ασθενή δίνοντάς της κάποιες συστάσεις για την αποφυγή των προβλημάτων υγείας που προκαλούν οι πολυκυστικές ωοθήκες. Η ισορροπημένη διατροφή σε συνδυασμό με τη συστηματική άσκηση είναι οι βασικότεροι παράγοντες για την ελαχιστοποίηση των μελλοντικών προβλημάτων. Η διατήρηση του φυσιολογικού βάρους είναι επίσης πολύ σημαντική, έχει βρεθεί ότι είναι σημαντικός παράγοντας για τη σωστή ρύθμιση της περιόδου. Επιπλέον, θα πρέπει να γίνονται ανά έτος

εξετάσεις αίματος για τον έλεγχο των επιπέδων της χοληστερίνης και των λιπιδίων, ειδικά αν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό καρδιακών προβλημάτων και η ασθενής είναι υπέρβαρη.

Ο γιατρός μετά τον ιατρικό έλεγχο θα είναι σε θέση να προτείνει θεραπεία σε τυχόν προβλήματα χοληστερίνης και λιπιδίων. Ο διαβήτης τύπου 2 εμφανίζεται πολύ συχνά στις γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες (δύο στις δέκα γυναίκες τον εμφανίζουν). Η κύρια αντιμετώπισή του γίνεται μέσω της σωστής δίαιτας και της άσκησης. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις χορηγούνται χάπια ή ενέσεις ινσουλίνης. Στα ήδη υπέρβαρα άτομα και με οικογενειακό ιστορικό διαβήτη, πρέπει να γίνονται εξετάσεις ούρων ή αίματος για να ελέγχεται το σάκχαρο και η πιθανότητα διαβήτη. Σε περιπτώσεις αμηνόρροιας ή ελάχιστων έμμηνων κύκλων, υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης καρκινώ- ματος, λόγω του ότι η αναταραχή της περιόδου επιφέρει πάχυνση του ενδομητρίου. Για τη μείωση του κινδύνου πρέπει να χορηγηθούν αντισυλληπτικά χάπια ή προγεστερόνη ώστε να επέλθει περίοδος τουλάχιστον ανά τρεις ή τέσσερεις μήνες.

Ως "κυτταρίτιδα" αναφέρεται η εναπόθεση νερού και λίπους στον υποδόριο ιστό (κάτω από το δέρμα), που συνοδεύεται από μειωμένη ελαστικότητα και εμφάνιση της χαρακτηριστικής μορφής "ρυτίδων" πάνω στο δέρμα.

Η κυτταρίτιδα έχει 3 βασικές μορφές:
- Σκληρή –- Κατακράτηση λίπους
- Μαλακή –- Κατακράτηση ύδατος
- Συσχετισμένη -- Κατακράτηση λίπους και ύδατος

Στα παχύσαρκα άτομα η κυτταρίτιδα εκδηλώνεται με μια διαρκή τάση κατακράτησης υγρών στο δέρμα (περισσότερο αισθητή τις παραμονές της εμμήνου ρήσεως). Η κυτταρίτιδα παρουσιάζεται συχνότερα στα κάτω άκρα, στα άνω άκρα (κυρίως στην εμμηνόπαυση) και στην κοιλιά.

Τα αίτια εμφάνισης κυτταρίτιδας μπορεί να είναι πολλά όπως η καθιστική ζωή, η μειωμένη φυσική δραστηριότητα, η κληρονομικότητα, η διαταραγμένη κυκλοφορία του αίματος, κάποιες ορμονικές διαταραχές, η παρουσία παχυσαρκίας και κακής διατροφής, το κάπνισμα, η συχνή και υψηλή κατανάλωση αλκοόλ, η δυσκοιλιότητα.

Η κυτταρίτιδα αναπτύσσεται από κακή τοπική αιμάτωση, η οποία έχει ως αποτέλεσμα τα λιποκύτταρα εκείνης της περιοχής να μην τρέφονται καλά. Έτσι ο οργανισμός, αντί να καίει το λίπος, το αποθηκεύει στα λιποκύτταρα που το έχουν πιο πολύ ανάγκη για να τραφούν. Η αφύσικη αυτή συσσώρευση λίπους οδηγεί τα συγκεκριμένα λιποκύτταρα να αυξάνουν σε όγκο και κατά συνέπεια να συμπιέζουν τα αγγεία, να εμποδίζουν τις ανταλλαγές ουσιών και να επιδεινώνουν το πρόβλημα της μικροκυκλοφορίας.

Διατροφική παρέμβαση
Οι βασικές αρχές για την αντιμετώπιση της κυτταρίτιδας:
- Η μειωμένη πρόσληψη κορεσμένου (ζωικού) λίπους και αντικατάσταση του με μονοακόρεστο (ελαιόλαδο) και πολυακόρεστο λίπος (φυτικά έλαια, λιπαρά ψάρια). Το κορεσμένο λίπος βρίσκεται κυρίως σε λιπαρά κρέατα, τηγανητά, μαγιονέζα και κρέμα γάλακτος, αλλαντικά, ζωικά βούτυρα, αυγά, ολόπαχα γαλακτοκομικά και τυροκομικά προϊόντα.

- Αυξημένη πρέπει να είναι και η κατανάλωση του νερού. 10-12 ποτήρια νερού είναι μια συνιστώμενη ποσότητα, η οποία πρέπει να αυξάνεται κατά τους θερινούς μήνες ή έπειτα από αυξημένη φυσική δραστηριότητα.

- Συνιστάται μειωμένη πρόσληψη απλών σακχάρων (ζάχαρη, γλυκά, γλυκαντικές ύλες κλπ), ενώ παράλληλα να είναι αυξημένη η πρόσληψη σύνθετων σακχάρων (φρούτα, λαχανικά, όσπρια, δημητριακά ολικής αλέσεως κλπ).

- Περιορίστε τις τροφές που προκαλούν κατακράτηση ή έχουν διουρητική δράση, όπως ο καφεΐνη [καφές, τσάι, αναψυκτικά κ.α.] το αλκοόλ και το νάτριο. Τρόφιμα πλούσια σε νάτριο είναι το επιτραπέζιο αλάτι, τα παστά, κονσέρβες, πατατάκια, αλμυρά τυριά, τρόφιμα τύπου junk food.

- Προτιμείστε τροφές πλούσιες σε κάλιο όπως φρούτα (πεπόνι, σύκα, φρέσκα/ αποξηραμένα βερίκοκα, μπανάνες, χουρμάδες, σταφίδες, μήλα, πορτοκάλι), πράσινα λαχανικά, όσπρια (φασόλια, φακές, σόγια), ανάλατοι ξηροί καρποί, ολόκληρα σπόρια, άπαχα κρέατα, άσπρα ψάρια και άπαχο γάλα/ γιαούρτι, πατάτες βρασμένες/ ψητές (με τη φλούδα).

- Αυξήστε τη φυσική δραστηριότητα σας καθημερινά. Η άσκηση συμβάλλει στην καύση θερμίδων, στην καλύτερη αιμάτωση των ιστών και κυκλοφορία του αίματος καθώς και στη διατήρηση ή απώλεια του σωματικού βάρους.