Διατροφή για αρθρίτιδα: Ποιες 6 τροφές να αποφεύγετε

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια μακροχρόνια κατάσταση που προκαλεί πόνο, οίδημα και ακαμψία στις αρθρώσεις και επηρεάζει κυρίως τα χέρια πόδια και τους καρπούς.

Οι άνθρωποι που πάσχουν από ρευματοειδή αρθρίτιδα συχνά βιώνουν περιόδους όπου τα συμπτώματα επιδεινώνονται, αλλά αυτές οι περίοδοι είναι δύσκολο να προβλεφθούν.

Οι ειδικοί λένε ότι η διατροφή θα μπορούσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη θεραπεία της αρθρίτιδας. Ορισμένα άτομα με ρευματοειδή αρθρίτιδα αντιμετωπίζουν επίσης προβλήματα σε άλλα μέρη του σώματος, ή γενικότερα συμπτώματα όπως κόπωση και απώλεια βάρους.

Η διατροφολόγος Cassandra Barns περιγράφει τις πιο σημαντικές τροφές που οφείλουν να αποφεύγουν οι πάσχοντες από αρθρίτιδα:

Κόκκινο κρέας
Τα κόκκινα κρέατα περιέχουν σχετικά υψηλά επίπεδα λιπαρού οξέος ωμέγα-6 (αραχιδονικό οξύ), το οποίο μπορεί να μετατραπεί σε προ-φλεγμονώδεις ουσίες στο σώμα και μπορεί να επιδεινώσει τον πόνο και τη φλεγμονή. Μια μικρή ποσότητα καλής ποιότητας κόκκινου κρέατος μπορεί να είναι ευεργετική, παρέχοντας καλά επίπεδα θρεπτικών ουσιών, όπως ο σίδηρος. Ωστόσο, τα άτομα με αρθρίτιδα μπορεί να επωφεληθούν αν περιοριστούν σε 1-2 μερίδες την εβδομάδα.

Τηγανητές τροφές
Προσπαθήστε να αποφύγετε τα τηγανισμένα τρόφιμα, ειδικά αυτά που τηγανίζονται σε φυτικά έλαια Τα φυτικά έλαια έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε ωμέγα-6 λιπαρά οξέα, για τα οποία μιλήσαμε παραπάνω. Επίσης τα λιπαρά αυτά παθαίνουν τάγγιση, όταν θερμαίνονται σε υψηλές θερμοκρασίες, όπως συμβαίνει στο τηγάνισμα.

Καφές
Ο καφές μπορεί να συμβάλει στην αύξηση της οξύτητας του αίματος, η οποία μπορεί να επιδεινώσει οποιαδήποτε φλεγμονή. Ο καφές χωρίς καφεΐνη δεν αποτελεί καλή εναλλακτική λύση καθώς εξακολουθεί να περιέχει ουσίες που μπορεί να είναι επιβλαβείς για το σώμα. Επιλέξτε καλύτερα πράσινο τσάι και τσάι από βότανα.

Αναψυκτικά και γλυκά
Όπως ο καφές, έτσι και τα ανθρακούχα ποτά και τα ζαχαρούχα τρόφιμα μπορούν να αυξήσουν την οξύτητα του αίματος, επιδεινώνοντας τη φλεγμονή. Τα καλύτερα ποτά είναι το καθαρό νερό, το τσάι από βότανα και οι χυμοί φρούτων, όταν αραιώνονται μισό και μισό με νερό, αλλά πρέπει να αποφεύγετε τον χυμό πορτοκαλιού, καθώς μπορεί να είναι πολύ όξινος.

Σιτάρι και γαλακτοκομικά προϊόντα
Οι τροφικές αλλεργίες, ή δυσανεξίες μπορεί να είναι μια κοινή αιτία στην φλεγμονή, καθώς συμβαίνουν όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του ατόμου αντιδρά υπερβολικά σε κάποια ουσία που περιέχεται σε τρόφιμα. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν επιδείνωση του πόνου των αρθρώσεων και μπορεί να είναι ένας μεγάλος μπελάς για εκείνους με ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Οι δυσανεξίες στο σιτάρι, ειδικότερα, μπορεί να είναι ιδιαίτερα συχνές, και ορισμένα άτομα βρίσκουν ότι η εξεύρεση εναλλακτικών λύσεων για το σιτάρι και τα τρόφιμα με βάση το σιτάρι μπορεί να έχει ευεργετική επίδραση στη φλεγμονή και τον πόνο.

Και οι δυσανεξίες στις γαλακτοκομικές τροφές (ειδικά αυτές που προέρχονται από το αγελαδινό γάλα) μπορούν να είναι αίτια για επιδείνωση του πόνου από αρθρίτιδα. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα περιέχουν, επίσης αραχιδονικό οξύ, το οποίο, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, μπορεί να μετατραπεί σε προ-φλεγμονώδεις ουσίες.

Ορισμένα λαχανικά
Κάποια λαχανικά μπορεί να επιδεινώσουν τον πόνο και τη φλεγμονή για ορισμένα άτομα με αρθρίτιδα. Τέτοια είναι οι ντομάτες, οι λευκές πατάτες, οι μελιτζάνες και οι πιπεριές. Τα περισσότερα άλλα λαχανικά είναι ευεργετικά και πρέπει να αποτελούν το κύριο μέρος των περισσότερων γευμάτων.

Πηγή: www.iatropedia.gr

001 xtreme

Αρθρίτιδα: Πώς να μη στερηθείτε την απόλαυση του σεξ

Ακόμα και σε παραίτηση από τη σεξουαλική ζωή μπορεί να οδηγήσει η παρουσία σοβαρής αρθρίτιδας στις αρθρώσεις του σώματος που φέρουν το κύριο βάρος της στήριξής του κατά τη διάρκεια του σεξ και όχι μόνο.

Σε μερικούς ανθρώπους όμως η σεξουαλική πράξη μπορεί να ανακουφίσει από τον πόνο της αρθρίτιδας, δεδομένου ότι μέσω του οργασμού το σώμα απελευθερώνει ενδορφίνες, οι οποίες δρουν ως παυσίπονο, χαρίζοντας αρκετές ώρες αναλγησίας. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη δημιουργικότητα, καλή επικοινωνία με τον σύντροφο, υπομονή και προγραμματισμός, ώστε η πάθηση να μην αποτελεί εμπόδιο και οι ασθενείς να συνεχίσουν να απολαμβάνουν το σεξ

Οι επώδυνες αρθρώσεις λόγω φλεγμονής, που προκαλούν σε κάποιο βαθμό δυσλειτουργία, απαντώνται σε άτομα κάθε ηλικίας, αλλά συχνότερα στους μεγαλύτερους ανθρώπους. Αυτά τα συμπτώματα στις αρθρώσεις, που αναφέρονται γενικά ως αρθρίτιδα, «είναι αποτέλεσμα της εκφύλισης της άρθρωσης, ενός τραυματισμού ή παλαιού κατάγματος, μιας λοίμωξης ή ορισμένων αυτοάνοσων νοσημάτων. Παράλληλα με τον πόνο στην άρθρωση μπορεί να συνυπάρχει δυσκολία στην κίνηση, δυσκαμψία ή ακαμψία και οίδημα. Υπάρχουν πάνω από 100 διαφορετικοί τύποι αρθρίτιδας, μεταξύ αυτών η οστεοαρθρίτιδα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Η συνηθέστερη μορφή αρθρίτιδας μεταξύ των ηλικιωμένων είναι η οστεοαρθρίτιδα, με εκτιμώμενο επιπολασμό 10-20% σε άτομα άνω των 60 ετών, ενώ είναι πολύ συχνή και σε άτομα άνω των 40 ετών. Οι γυναίκες είναι περισσότερο επιρρεπείς στην ανάπτυξη της πάθησης συγκριτικά με τους άνδρες, δεδομένου ότι τα οιστρογόνα επιδρούν στον χόνδρο. Η παχυσαρκία είναι επιβαρυντική και πάλι περισσότερο στις γυναίκες απ’ ό,τι στους άνδρες, ωστόσο δεν είναι απόλυτος παράγοντας εμφάνισής της, αφού η οστεοαρθρίτιδα παρατηρείται τόσο στις μεγάλες αρθρώσεις όπως το ισχίο και το γόνατο, αλλά και σε αρθρώσεις που δεν καλούνται να ανταπεξέλθουν σε υπερβολικά φορτία» σύμφωνα με τον ορθοπαιδικό χειρουργό Δρ Αθανάσιο Τσουτσάνη.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια φλεγμονώδης διαταραχή του συνδετικού ιστού πολλών αρθρώσεων, με κατά προσέγγιση επιπολασμό 0,5% έως 1% στη Βόρεια Ευρώπη και τη Βόρειο Αμερική. Η πάθηση επηρεάζει όλες τις φυλές και τις κοινωνικές τάξεις και η συνηθέστερη ηλικία έναρξης είναι μεταξύ 30 και 50 ετών, χωρίς να αποκλείεται η εμφάνισή της σε άτομα οποιασδήποτε ηλικίας. Μελέτη της Ελληνικής Ρευματολογικής Εταιρείας για τη συχνότητα της ρευματοειδούς αρθρίτιδας αποκάλυψε ότι στη χώρα μας ανέρχεται στο 6,7‰ των ενηλίκων και ότι είναι τρεις φορές συχνότερη στις γυναίκες απ’ ό,τι στους άνδρες.

Γενικά οι αρθρίτιδες μπορεί να επηρεάσουν σχεδόν κάθε τομέα της ζωής, συμπεριλαμβανομένων των σχέσεων και της σεξουαλικής λειτουργίας. Τα σεξουαλικά προβλήματα στους ασθενείς είναι αρκετά συνηθισμένα, καθώς είναι χρόνιες παθήσεις που είναι αφενός επώδυνες και αφετέρου δύνανται να προκαλέσουν σωματική ανικανότητα στον ασθενή να ανταπεξέλθει σε ορισμένες λειτουργίες του. Όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο του πόνου, της σωματικής αναπηρίας και της κατάθλιψης, τόσο μεγαλύτερη είναι η επίδραση στη σεξουαλικότητα, ανεξάρτητα από το φύλο.

ponos sto gonato

Η σεξουαλική λειτουργία επηρεάζεται από την αρθρίτιδα με διάφορους τρόπους. Η απώλεια της φυσικής λειτουργίας, η κόπωση και ο πόνος έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζουν τη σεξουαλική ευχαρίστηση. Η κατάθλιψη και το άγχος που σχετίζονται με κάποιες μορφές της πάθησης μπορούν επίσης να επηρεάσουν τη σεξουαλική ορμή. Οι άνδρες και οι γυναίκες με αρθρίτιδα μπορεί να νιώθουν πολύ κουρασμένοι για να κάνουν σεξ ή το σεξ να είναι σωματικά πολύ επώδυνο. Έχουν πραγματοποιηθεί κάποιες έρευνες σχετικά με την επίδραση των συμπτωμάτων της αρθρίτιδας στη σεξουαλική ζωή των ασθενών και μία από αυτές, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Clinical Rheumatology, ανέφερε ότι περίπου το 54% των ανδρών και το 46% των γυναικών με ρευματοειδή αρθρίτιδα είχαν κάποιο είδος σεξουαλικής δυσλειτουργίας. Άλλη μελέτη ανέφερε ότι οι ασθενείς προτιμούσαν τα σύντομα προκαταρκτικά και τον περιορισμένο χρόνο για να φτάσουν σε οργασμό εξαιτίας του αυξημένου πόνου.

Η πρόληψη της αρθρίτιδας είναι πολύ σημαντική για την καθυστέρηση της εξέλιξης της νόσου. Όταν όμως έχει ήδη εγκατασταθεί στην άρθρωση «η θεραπεία εξαρτάται από το στάδιό της». Σύμφωνα με τον Δρ Τσουτσάνη, «η φαρμακευτική αγωγή, οι ενδαρθρικές εκχύσεις κορτιζόνης και η φυσικοθεραπεία ενδείκνυνται για τα αρχικά στάδια, ενώ όταν η πάθηση έχει προχωρήσει η μοναδική θεραπεία είναι η χειρουργική, που προτιμότερο είναι να πραγματοποιείται πριν η πάσχουσα άρθρωση παραμορφωθεί. Αναλόγως του εντοπισμού της, υπάρχουν ποικίλες χειρουργικές προσεγγίσεις που μπορούν να καθυστερήσουν την εξέλιξη και να διορθώσουν τις συνέπειες της επίδρασης της νόσου».

Σε ανθρώπους με σοβαρής μορφής οστεοαρθρίτιδα σε μία ή και στις δύο αρθρώσεις που σηκώνουν το κύριο βάρος του σώματος, το ισχίο και το γόνατο, η αρθροπλαστική είναι η ενδεδειγμένη επέμβαση. Όπως έχουν δείξει μελέτες σε ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα τελικού σταδίου, η ολική αρθροπλαστική έχει ευεργετικά αποτελέσματα στην αποκατάσταση της σεξουαλικής ικανοποίησης και απόδοσης. Οι συμμετέχοντες σε μία εξ αυτών ανέφεραν ότι μετά από την αρθροπλαστική είχαν αύξηση της λίμπιντο κατά 42%, το 36% ανέφερε αυξημένη διάρκεια συνουσίας, το 41% αυξημένη συχνότητα συνουσίας, το 84% παρουσίασε βελτίωση στη γενική ευημερία και το 55% βελτίωση της σεξουαλικής αυτοεικόνας.

«Όταν η αρθροπλαστική γίνεται με μεθόδους ελάχιστης επεμβατικότητας και πιο συγκεκριμένα με την AMIS (Anterior Minimal Invasive Surgery - Πρόσθια Ελάχιστης Επεμβατικότητος Χειρουργική) η ανάρρωση του ασθενή επιταχύνεται, αφού η επέμβαση γίνεται χωρίς να χρειάζεται να κοπούν ή να αποκολληθούν μυς. Έτσι, ο ασθενής επιστρέφει γρηγορότερα στις καθημερινές δραστηριότητές του, συμπεριλαμβανομένου του σεξ. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι με τη συγκεκριμένη μέθοδο ο κίνδυνος εξαρθρήματος από κάποια λάθος κίνηση μειώνεται σημαντικά και γι' αυτόν τον λόγο δεν υπάρχει περιορισμός στις κινήσεις» επισημαίνει ο εξειδικευμένος στις αρθροπλαστικές ισχίου και γόνατος Δρ Αθανάσιος Τσουτσάνης.

Ακόμα λοιπόν και τα άτομα με σοβαρές μορφές αρθρίτιδας έχουν επιλογές θεραπείας και ακόμα περισσότερους τρόπους να διατηρήσουν μια υγιή εικόνα για τον εαυτό τους και τη σεξουαλικότητά τους, προκειμένου να μην οδηγηθούν σε σεξουαλική απραξία, στερούμενοι αυτή την ανεξάντλητη πηγή απόλαυσης και χαράς.

Πηγή: www.onmed.gr

001 xtreme

  • Κατηγορία Υγεία

Αρθρίτιδα, ρευματοειδής αρθρίτιδα και ασκηση -

Επιπτώσεις της αρθίτιδας στην κίνηση.
Κατά την οξεία φάση οι αρθρώσεις ή η άρθρωση που έχει προσβληθεί έχει μειωμένει κινητικότητα, έτσι εμφανίζονται αντιδραστικά προστατευτικές συσπάσεις από τους πρωταγωνιστές και ανταγωνιστές μύες της εκάστοτε άρθρωσης. Αυτό οδηγεί σε λίγες μόνο μέρες σε μυική ατροφία και ελάττωση της μυικής ισχύος η οποία χειροτερεύει κι άλλο καθώς συνοδεύετε από μυοσίτιδα και μυοπάθεια που εμφανίζοντα σε χρόνια αρρώστους λόγο της εκτεταμένης λήψεις κορτιζόνης. Για κάθε βδομάδα που τα συμπτώματα δεν υποχωρούν υπολογίζεται ότι χάνεται ένα 3% μυικής μάζας. Σιγά σιγά, εμφανίζεται βιοκινητική αστάθεια με χαλάρωση των συνδέσμων και έτσι μέσω του φαύλου κύκλου που δημιουργείτε η αρθρίτιδα απλά επιδεινώνεται. Στην παιδική ηλικία επειδή μυοσκελετικά ακόμα δεν έχουμε φτάσει στην ωρίμανση αναπτύσσονται παραμορφώσεις (ραιβότητα, βλαισότητα, ανισομελία, σκολίωση κ.α.) ενώ παράλληλα τα παιδιά με Ρ.Α. παρουσιάζουν μειωμένη καρδιοαναπνευστική ικανότητα και αντοχή με αποτέλεσμα να διαταραχές βάδισης και κινητικών δραστηριοτήτων που φέρουν επιπτώσεις στην καθημερινή τους διαβίωση.

Επίδραση της άσκησης και των αθλημάτων
Πριν από 25 χρόνια θεωρούσαν την γυμναστική επικίνδυνη και συνιστούσαν μόνο ήπιες κινήσεις, διαθερμίες και παραφινόλουτρα. Η μεγάλης έντασης άσκηση και η υπερέκταση των αρθρώσεων όντως δεν βοηθά και είναι σκόπιμο να αποφεύγονται, καθώς οι σύνδεσμοι της άρθρωσης είναι ασταθείς και μπορεί να προκαλέσουμε κάποιο τραυματισμό. Όπως επίσης πρέπει να αποφεύγονται ασκήσεις που επιβαρύνουν τις αρθρώσεις με παραπάνω βάρος , όπως είναι το jogging.

Αν μετά από άσκηση εμφανιστεί οίδημα σε κάποια άρθρωση, αυτό σημαίνει πως την καταπονήσαμε παραπάνω απ'όσο πρέπει. Στις χρόνιες καταστάσεις, λόγο της οστεοπενίας ή της οστεοπόρωσης υπάρχει κίνδυνος κατάγματος. Η άσκηση αποβλέπει στην διατήρηση της καλής φυσικής κατάστασης , καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας, ευλυγισίας των αρθρώσεων, μυικής δύναμης και αντοχής, φυσιολογικής οστικής πυκνότητας και φυσικά μεγαλύτερης αυτοεκτίμησης. Κατά την οξεία φάση για την σωστή λειτουργία των αρθρώσεων συνίσταται κατάκλιση και ακινητοποίηση των αρθρώσεων με νάρθηκα την νύχτα, ενώ την ημέρα εφαρμόζεται παθητική κινησιοθεραπεία με σκοπό την αποφυγή της μυικής ατροφίας και των αγκυλώσεων. Όταν περάσει η υποτροπή αρχίζει η ενεργητική φάση. Η φυσική δραστηριότητα οφείλει να ξεκινά με εκτατικές ασκήσεις αύξησης του εύρους κίνησης των αρθρώσεων, συνεχίζοντας με ισομετρικές και ισοτονικές ασκήσεις με σκοπό την μυϊκή ενδυνάμωση, με τις ισομετρικές να προτιμώνται κατά την οξεία φάση. Συνιστώνται ήπιες αργές και ρυθμικές κινήσεις για περισσότερες από μια αρθρώσεις ταυτόχρονα. Καλό είναι να προστατεύουμε τις αρθρώσεις που είναι προσβεβλημένες με επιδέσμους. Για την διατήρηση ή την βελτίωση της φυσικής κατάστασης συνιστώνται αερόβιες ασκήσεις στο 60% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας του ασθενή. Προγράμματα που σχεδιάζονται με προοδευτική αύξηση της επιβάρυνσης των αρθρώσεων και της έντασης δείχνουν πολύ καλά αποτελέσματα στην καρδιοαναπνευστική ικανότητα, την ευλυγισία και την μυική δύναμη χωρίς να υπάρχει καμία επιδείνωση της κατάστασης κλινική ή εργαστηριακή.

Τα άτομα με Ρ.Α. πρέπει να αποφεύγουν αθλήματα που επιφέρουν επιπλέον επιβάρυνση , όπως και αθλήματα επαφής. Τα περισσότερα άτομα μπορούν κανονικά να συμμετέχουν σε δραστηριότητς αναψυχής και αθλήματα όπως , κολύμβηση, ψάρεμα, περπάτημα , ποδηλασία, επιτραπέζιο τένις και badminton κ.α.

Κολύμβηση: H καλύτερη άσκηση για τους καλοκαιρινούς μήνες για ανθρώπους με Ρ.Α. καθώς υπάρχει κίνηση σε όλες της αρθρώσεις, γυμνάζει πάρα πολλούς μύες και δεν υπάρχει σχεδόν κανέναν κίνδυνος τραυματισμού. Τον χειμώνα αντικαθιστούμε την κολύμβηση με αργές και ρυθμικές ασκήσεις για όλο το σώμα σε πισίνα καθώς επιφέρουν μυική χαλάρωση και ανακούφιση από τον πόνο, με την ιδανική θερμοκρασία νερού να είναι 31-33βαθμούς C, ενώ στα προγράμματα aqua aerobic αντοχής καλό θα είναι το νερό να είναι στους 27-31 βαθμούς C. Η κολύμβηση θεωρείτε η καλύτερη θεραπευτική φυσική δραστηριότητα. Σε παιδάκια που βρίσκονται σε μακροχρόνια ύφεση μπορούν να σχεδιαστούν αγωνιστικά προγράμματα όλων των υδρόβιων αθλημάτων.

Ποδηλασία: Είτε σε δίκυκλο, είτε σε τρίκυκλο, είτε σε στατικό ποδήλατο είναι μια από τις ιδανικές ασκήσεις για παιδιά με αρθρίτιδα, γιατί προωθεί την ευλυγισία και την μυική δύναμη σε όλες τις μυικές ομάδες των ποδιών χωρίς όμως να καταπονεί καθόλου τις αρθρώσεις με το βάρος του σώματος καθώς στηρίζεται όλο στο κάθισμα του ποδηλάτου. Το ποδήλατο καρδιοαναπνευστικά προκαλεί τόση αύξηση όσο και το jogging. Για το πάνω μέρος χρησιμοποιούμε το χειροεργόμετρο.

Χορός: Δεν είναι τόσο ασφαλής όσο τα παραπάνω μπορεί όμως αν σχεδιαστεί προσεκτικά και τροποποιηθούν οι ασκήσεις και οι κινήσεις με βάση τις ανάγκες του κάθε αρρώστου να προωθήσει την ευλυγισία και την μυική δύναμη. Η ρυθμικότητα και η αρμονία των κινήσεων της ρυθμικής γυμναστικής αν τροποποιηθούν σωστά μπορούν να είναι ιδιαίτερα ωφέλιμες για ανθρώπους με Ρ.Α.

Οι ασκήσεις, η φυσικοθεραπεία, η τροποποίηση και η εφαρμογή των προγραμμάτων πρέπει να γίνεται αποκλειστικά από εξειδικευμένους γυμναστές και φυσικοθεραπευτές.

 

http://ensomati.gr/

{fcomments}

 

  • Κατηγορία Υγεία