Πρόκειται για μια ανακάλυψη που μπορεί να επιφέρει δραματικές προόδους στην ιατρική...

Επιστήμονες στις ΗΠΑ -μεταξύ των οποίων ένας ελληνικής καταγωγής γαστρεντερολόγος- ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν ένα νέο όργανο, άγνωστο έως τώρα, που μάλιστα φαίνεται να παίζει ρόλο σε διάφορες κοινές παθήσεις όπως ο καρκίνος.

Το όργανο απαρτίζεται από ένα δίκτυο καναλιών μεταφοράς υγρών μέσα στο σώμα, το οποίο, μεταξύ άλλων, πιθανώς χρησιμοποιούν και τα καρκινικά κύτταρα για την εξάπλωσή τους. Για «μια λεωφόρο μετακινούμενου υγρού» έκαναν λόγο οι επιστήμονες, οι οποίοι έκαναν την ανακάλυψη τυχαία στη διάρκεια γαστρεντερολογικών ενδοσκοπήσεων ρουτίνας.

Η περαιτέρω μικροσκοπική ανάλυση έφερε στο φως ένα είδος ρευστού, το οποίο μετακινείται μέσω καναλιών που υπάρχουν παντού στο σώμα. Κάθε ιστός του σώματος περιβάλλεται από ένα δίκτυο τέτοιων καναλιών, τα οποία από κοινού φαίνεται να απαρτίζουν ένα όργανο.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή παθολογίας Νιλ Θάιζε της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και τον Πέτρο Μπενιά της Ιατρικής Σχολής Icahn του Όρους Σινά και του Ιατρικού Κέντρου Mount Sinai Beth Israel της Ν. Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Scientific Reports», σύμφωνα με το «New Scientist» και τη βρετανική «Ιντιπέντεντ», εκτιμούν ότι το νέο όργανο περιέχει περίπου το ένα πέμπτο του συνολικού όγκου των υγρών του ανθρωπίνου σώματος.

«Η ανακάλυψη μπορεί να επιφέρει δραματικές προόδους στην ιατρική», δήλωσε ο Θάιζε και τόνισε ότι το υγρό του οργάνου «είναι δυνατό να αποτελέσει ένα ισχυρό διαγνωστικό εργαλείο». Επίσης ίσως ανοίξουν νέοι δρόμοι στη θεραπεία διαφόρων ασθενειών.

Το δίκτυο των καναλιών, το οποίο εκχέεται στο λεμφικό σύστημα, βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του δέρματος και ανάμεσα στους μυς, διατρέχει την πεπτική οδό, τους πνεύμονες και το ουροποιητικό σύστημα, ενώ περιβάλλει τις αρτηρίες και τις φλέβες. Πιθανώς, κατά τους επιστήμονες, λειτουργεί ως «αμορτισέρ», εμποδίζοντας τη ρήξη των ιστών των οργάνων, των μυών και των αγγείων μετά από κάποιο σοκ, όπως γράφει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Οι επιστήμονες του έδωσαν την ονομασία «interstitium» (κάτι σαν «διαμέσιο»). Γιατί όμως έως τώρα ένα τόσο εκτεταμένο όργανο είχε περάσει απαρατήρητο; Επειδή κατά τις συνήθεις διαδικασίες απεικόνισης και επεξεργασίας των ιστών τα κανάλια του εν λόγω οργάνου «στραγγίζουν», ενώ και οι ίνες του κολλαγόνου που βοηθούν το δίκτυο να αποκτήσει στέρεη δομή, καταρρέουν και αυτές. Έτσι, τα κανάλια φαίνονται σαν το σκληρό τοίχωμα των πυκνών ιστών και όχι ως κανάλια γεμάτα υγρό.

Η ανακάλυψή του οργάνου έγινε με τη βοήθεια ενός συνεστιακού ενδομικροσκοπίου λέιζερ, το οποίο «βλέπει» τους ζωντανούς ιστούς. Εκτός όμως από το να περιβάλλουν και πιθανώς να προστατεύουν τους ιστούς, τα κανάλια του οργάνου φαίνεται να διευκολύνουν και τις μεταστάσεις του καρκίνου. Τα καρκινικά κύτταρα μπορούν να εισχωρήσουν σε αυτά τα κανάλια και έτσι άμεσα να βρεθούν μέσα στο λεμφικό σύστημα.

«Από τη στιγμή που θα βρεθούν εκεί, είναι σαν να κάνουν νεροτσουλήθρα. Έχουμε βρει ένα νέο παράθυρο στο μηχανισμό εξάπλωσης των όγκων», δήλωσε ο δρ Θάιζε.

Ήδη οι επιστήμονες μελετούν κατά πόσο η ανάλυση του υγρού μέσα στο νέο όργανο μπορεί να επιτρέψει την πιο έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου. Επίσης θεωρούν πιθανό ότι το όργανο εμπλέκεται σε άλλα προβλήματα υγείας, όπως τα οιδήματα, οι ηπατοπάθειες και οι φλεγμονώδεις διαταραχές.

Μια ανακάλυψη, η οποία μπορεί να αποδειχθεί σημαντική στη μάχη εναντίον των παραπανίσιων κιλών, πραγματοποίησαν ερευνητές στην Αυστραλία, με επικεφαλής έναν Ελληνο-Αυστραλό επιστήμονα.

Ο καθηγητής Αντώνης Τηγάνης (Τόνι Τιγκάνις) και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο Μονάς της Μελβούρνης, μελέτησαν τους μηχανισμούς μετατροπής του λευκού λίπους (που αποθηκεύει ενέργεια) σε καφέ λίπος (που χρησιμοποιείται ως «καύσιμη ύλη» για την απελευθέρωση ενέργειας).

Το λίπος αποθηκεύεται σε ειδικά κύτταρα του λιπώδους ιστού (τα αδιποκύτταρα) που μπορούν να μετατραπούν από τη μία μορφή λίπους στην άλλη, ανάλογα με τις εντολές του εγκεφάλου. Η συγκεκριμένη διαδικασία -με τη μεσολάβηση της ορμόνης ινσουλίνης– ελέγχεται από ένα μηχανισμό σαν διακόπτη στον εγκέφαλο, που «ανάβει» και «σβήνει», πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα είτε την αποθήκευση είτε το κάψιμο του λίπους.

Αυτός ο «διακόπτης λίπους» στον εγκέφαλο εντοπίστηκε από τους ερευνητές για πρώτη φορά και μπορεί να λειτουργήσει ως δείκτης, αναφορικά με το πόσο λίπος καίει ένας άνθρωπος μετά από το φαγητό. Οι ερευνητές επισημαίνουν πως ο εν λόγω διακόπτης παραμένει μονίμως «ανοιχτός» στους παχύσαρκους.

Το αποτέλεσμα είναι, πως όταν οι παχύσαρκοι άνθρωποι τρώνε, το λίπος συνεχώς συσσωρεύεται χωρίς να καίγεται. Στην περίπτωσή των συγκεκριμένων ατόμων, επισημαίνουν οι ειδικοί, το σώμα δεν παράγει αρκετό καφέ λίπος και δεν δαπανά αρκετή ενέργεια από το κάψιμό του.

Χάρη στη συγκεκριμένη ανακάλυψη, οι ερευνητές ελπίζουν να βρουν απαντήσεις σχετικά με το πώς το σώμα αποφασίζει αν θα κάψει ή θα αποθηκεύσει το λίπος του και πώς επιλέγει να χρησιμοποιήσει την ενέργεια που παίρνει από τις τροφές.
Η χειραγώγηση του εν λόγω «διακόπτη», στο μέλλον, θα μπορούσε, ίσως, να βοηθήσει στον έλεγχο της παχυσαρκίας, λένε οι ειδικοί.

ο κ. Τηγάνης ανέφερε σχετικά: «Ίσως καταφέρουμε να διορθώσουμε αυτό το μηχανισμό, προκειμένου να διευκολύνουμε την κατανάλωση ενέργειας και την απώλεια βάρους στα παχύσαρκα άτομα». «Όμως η όποια δυνητική θεραπεία απέχει ακόμη πολλά χρόνια», πρόσθεσε.

Ένα νέο όργανο ανακάλυψαν οι επιστήμονες στο ανθρώπινο σώμα, το οποίο «κρύβεται» στο πεπτικό σύστημα και η χρησιμότητα του οποίου ακόμη δεν έχει αποσαφηνιστεί.

Πρόκειται για το μεσεντέριο, το οποίο εκτιμάται ότι θα μπορούσε να θεωρηθεί ως «κλειδί» για τη θεραπεία ασθενειών του πεπτικού.

Μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν ως ένα αδιάφορο σύμπλεγμα, πλέον όμως ταξινομήθηκε ως ένα κανονικό όργανο που συνδέει την κοιλιακή χώρα με το έντερο.

Η αρχική ανακάλυψη έγινε το 2012 από τον Ιρλανδό ερευνητή J Calvin Coffey στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Limerick.

Όπως ανέφερε, η περιγραφή της ανατομίας για περισσότερα από 100 χρόνια θεωρείται πλέον λανθασμένη και πλέον, αυτό που μένει να εξηγηθεί είναι η σαφής λειτουργία του μεσεντερίου, η οποία θα ανοίξει ένα νέο επιστημονικό πεδίο.