Η καταπόνηση των μυών από την ενδεχόμενη αυξημένη σωματική άσκηση, η αφυδάτωση ιδίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες που είναι και πιο συχνή, ή απλά μια “άβολη” στάση σώματος για μια παρατεταμένη χρονική περίοδο, μπορεί να οδηγήσουν σε μυϊκές κράμπες.

Σε πολλές περιπτώσεις, ωστόσο, η ακριβής αιτία στις μυϊκές κράμπες δεν είναι γνωστή. Αν και οι περισσότερες κράμπες είναι αβλαβείς, σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να σχετίζονται με μία υποκείμενη παθολογική κατάσταση, όπως:

- Ανεπαρκής παροχή αίματος: Η στένωση των αρτηριών που παρέχουν αίμα στα πόδια σας (αρτηριοσκλήρωση των άκρων) μπορεί να προκαλέσει κράμπες, ιδίως ενώ γυμνάζεστε. Αυτές οι κράμπες συνήθως περνούν μετά τη διακοπή της άσκησης.

- Συμπίεση των νεύρων: Η συμπίεση των νεύρων στη σπονδυλική στήλη (οσφυϊκή στένωση) μπορεί να προκαλέσει στα πόδια σας. Ο πόνος επιδεινώνεται συνήθως, όταν περπατάτε.

- Έλλειψη μετάλλων στον οργανισμό: Το μειωμένο επίπεδο καλίου, ασβεστίου ή μαγνησίου στον οργανισμό μπορεί να συμβάλει στις κράμπες στα πόδια. Επίσης, τα διουρητικά φάρμακα που συνταγογραφούνται συχνά για την υψηλή πίεση του αίματος μπορεί επίσης να μειώσουν τα μέταλλα στον οργανισμό.

Τι να φάτε για να ξεπεράσετε τις κράμπες

Σε γενικές γραμμές, οι καλύτερες τροφές για να αντιμετωπιστούν οι κράμπες είναι εκείνες που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε νάτριο, μαγνήσιο, ασβέστιο και κάλιο.

Τροφές πλούσιες σε νάτριο (αλάτι)

Το σώμα σας χρειάζεται νάτριο για να διατηρήσει τη φυσιολογική ισορροπία των υγρών και για να ρυθμίσει την αρτηριακή πίεση. Το νάτριο συνεργάζεται επίσης με άλλους ηλεκτρολύτες για τη σύσπαση των μυών και τη λειτουργία του νευρικού συστήματος.

Τροφές πλούσιες σε κάλιο

Σύμφωνα με το πανεπιστήμιο του Maryland Medical Center, οι ενήλικες χρειάζονται 4.700 χιλιοστόγραμμα καλίου κάθε μέρα. Το κάλιο είναι ζωτικής σημασίας για τη σωστή λειτουργία του νευρικού και μυϊκού συστήματος. Γι' αυτό και οι μύες σας μπορεί να πάθουν κράμπες εάν είστε ανεπαρκείς σε κάλιο. Τα φρούτα, τα λαχανικά, το γάλα και τα ψάρια είναι πλούσιες πηγές καλίου. Οι μπανάνες, τα πεπόνια, τα εσπεριδοειδή και τα αβοκάντο είναι τα πιο πλούσια σε κάλιο φρούτα, ενώ τα αντίστοιχα λαχανικά είναι οι γλυκοπατάτες.

Τροφές πλούσιες σε ασβέστιο

Το ασβέστιο παίζει ένα κρίσιμο ρόλο σε κάθε μυϊκή σύσπαση στο σώμα, συμπεριλαμβανομένων των σπασμών της καρδιάς. Παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στην καλή υγεία του νευρικού συστήματος. Εάν έχετε έλλειψη ασβεστίου, μπορεί να αντιμετωπίσετε μυϊκές κράμπες ή μειωμένη μυϊκή συστολή. Ο μέσος ενήλικας χρειάζεται περίπου 1000 mg ασβεστίου ημερησίως. Μπορείτε να πάρετε 244 mg ασβεστίου σε ένα ποτήρι 200 ml παστεριωμένου γάλακτος. Τα λαχανικά που είναι πιο πλούσια σε ασβέστιο είναι τα σκούρα, φυλλώδη πράσινα. Τα αμύγδαλα, τα σύκα, το γιαούρτι και το τυρί είναι επίσης καλές πηγές.

Τροφές πλούσιες σε μαγνήσιο

Το μαγνήσιο είναι ένα μέταλλο που σταθεροποιεί την τριφωσφορική αδενοσίνη, η οποία είναι η πηγή ενέργειας που τροφοδοτεί κάθε μυϊκή συστολή. Το αίσθημα αδυναμίας, οι κράμπες και οι συσπάσεις των μυών είναι σημάδια έλλειψης μαγνησίου. Αυξήστε την πρόσληψη μαγνησίου επιλέγοντας φασόλια και όσπρια, ξηρούς καρπούς και σπόρους, δημητριακά ολικής αλέσεως, μπανάνες και σκούρα πράσινα φυλλώδη λαχανικά.

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’30 μέχρι και τα τέλη των '80s όλα τα αντρικά σακάκια είχαν ευμεγέθεις βάτες. Γιατί; Για τον ίδιο λόγο που και όλοι οι ήρωες της Marvel σχεδιάστηκαν με υπερβολικά πρησμένους ώμους - και δεκαετία με τη δεκαετία όλο και φουσκώνουν. Γιατί, λοιπόν; Μα, επειδή ένα πλατύ, ογκώδες και ορατά μπαλαρισμένο ζευγάρι ώμων αποτελεί το ιδανικό όπλο επίδειξης αρρενωπότηταςκαι αρσενικής ισχύος.

Και ειδικά τώρα που θα αρχίσεις να κυκλοφορείς στις παραλίες, πρέπει να συνειδητοποιήσεις το εξής: six-pack μπορούν να αποκτήσουν και οι γυναίκες. Στήθος, ούτε καν το συζητάμε. Σφριγηλούς και στητούς γλουτούς, επίσης. Μόνο ένα σημείο στο ανθρώπινο σώμα κάνει εκείνη τη διαφορά που βάζει τα δυο φύλα στη θέση που τους αρμόζει: οι ώμοι. Ένα αντρικό σώμα με στενούς ώμους μοιάζει παιδικό. Αλλά οι πλατιοί, φουσκωμένοι στην όψη και σιδερένιοι στο περιεχόμενο ώμοι, είναι το Νο1 πρότυπο αντρικής εικόνας -είτε με μαγιό, είτε με σακάκι, είτε με στολή σούπερ ήρωα.

Όσο τους φουσκώνεις, τόσο τους σώζεις

Υπάρχει κι ένας σοβαρότερος λόγος για να έχεις δυνατούς ώμους: οι συχνοί τραυματισμοί τους από τα σπορ, την προπόνηση ή το είδος της εργασίας σου - συν όλες τις άλλες αγγαρείες του σπιτιού που απαιτούν κουβάλημα. Οι ρίξεις και οι τενοντίτιδες των μυών του στροφικού πετάλου ή τα εξαρθρήματα είναι συχνές παθήσεις που αντιμετωπίζουν συχνά οι περισσότερο δραστήριοι άντρες. Και όσο πιο καλά θωρακισμένοι είναι οι ώμοι σου, τόσο δεν θα χρειαστεί ποτέ να φτάσεις στο χειρουργείο για αποκατάσταση μιας τέτοιας βαριάς ζημιάς.

Ο γκουρού του fitness Dr. Patrick Owens, παρουσιάζει στο επόμενο video 8 απλούστατες ασκήσεις που συνθέτουν ένα αυτόνομο πρόγραμμα προπόνησης για τους ώμους σου, με σκοπό να τους καταστήσεις πραγματικά αλεξίσφαιρους.

1. Κύκλοι: Εκτέλεσε τουλάχιστον 20 στροφές των χεριών με άξονα τους ώμους - 10 με φορά προς τα εμπρός, 10 με ανάποδη τροχιά.

2. Οριζόντιες σταυρωτές εκτάσεις: Ανοίγματα στήθους με τα χέρια να διασταυρώνονται εμπρός από το στήθος. 10 φορές.

3. Χιαστί εκτάσεις υπό γωνία: Τίποτε το διαφορετικό με την προηγούμενη άσκηση εκτός από τη γωνία κατεύθυνσης της κίνησης. Χωρίς να γέρνεις τη μέση εκτέλεσε 10 φορές σε κάθε πλευρά.

4. Το σχήμα του άπειρου: Με κεντρικό μοχλό την άρθρωση του ώμου, το ένα χέρι σου σχηματίζει στον αέρα το σχήμα του άπειρου -ή του αριθμού 8- με κυματοειδείς περιστροφές οι οποίες ξεκινούν από πίσω και καταλήγουν εμπρός. 10 φορές. Άλλες τόσες με φορά από εμπρός προς τα πίσω. Και όλες οι επαναλήψεις για το άλλο χέρι.

5. Περιελίξεις: Με τα χέρια διαρκώς σε πλήρη έκταση, τα γυρνάς γρήγορα δεξιά-αριστερά με σημείο πυροδότησης της κίνησης τούς στροφικούς μυς των ώμων. Προσπάθησε να φτάσεις τις 100 επαναλήψεις.

6. Ανασηκώσεις ώμων με κυκλικές κινήσεις: Κράτησε την πλάτη ίσια και τα χέρια κάτω δίνοντας ώθηση από το θώρακα. 10 φορές από εμπρός προς τα πίσω, 10 φορές το ανάποδο.

7. Πλάγιες έλξεις σε τροχαλία: Στάσου με τα πλευρά στον πύργο της τροχαλίας και ρύθμισε το καλώδιο στο ύψος του αγκώνα. Πιάσε τη λαβή και πίεσέ την ώστε να έρθει εμπρός από το στομάχι σου, έχοντας τον αγκώνα διαρκώς κολλημένο στα πλευρά (για να κάνεις την εκτέλεση λιγότερο επίπονη, τοποθέτησε μια διπλωμένη πετσέτα κάτω από τη μασχάλη και μέχρι τον αγκώνα). 10 επαναλήψεις για το ένα χέρι (πιέσεις) και άλλες 10 για το άλλο (ανοίγματα) χωρίς να αλλάξεις στάση. Μετά, άλλαξε πλευρά και επανάλαβε το ίδιο σετ για τα δυο χέρια.

8. Έλξεις σε τροχαλία με τον αγκώνα στο ύψος του ώμου: Με το σώμα σου να κοιτά τον πύργο της τροχαλίας πιάσε τη λαβή και φέρε το μπράτσο σου κάθετα προς το έδαφος και τον αγκώνα λυγισμένο σε γωνία 90ο, φροντίζοντας, ωστόσο, να μην ξεπεράσει την ωμοπλάτη. Από εκεί ανεβάζεις τον πήχη του χεριού με υπομόχλιο τους μυς του ώμου.
2 σετ των 10 επαναλήψεων για το ένα χέρι και το ίδιο για το άλλο.

Πηγή: gr.askmen.com

{fcomments}

Γράφει η Βασιλική Μούχλη

Πολλοί από τους αθλητές, αλλά και άτομα που αθλούνται κατά διαστήματα, έχουν σαν κοινό τραυματισμό τις μυϊκές κακώσεις. Η λάθος αντιμετώπιση που έχουν οι περισσότεροι για την γυμναστική και γενικά τα αθλήματα, οδηγού σε συχνούς τραυματισμούς και κυρίως μυϊκούς τραυματισμούς.

Η κακή φυσική κατάσταση του οργανισμού και η έλλειψη μυϊκής δύναμης είναι δύο σημαντικοί παράγοντες που συμβάλλουν στον τραυματισμό των μυών που συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις είναι σοβαροί. Οι αθλούμενοι καταπονούν το μυϊκό τους σύστημα περισσότερο από αυτό που μπορεί να αποδώσει, με αποτέλεσμα να προκαλούνται θλάσεις σε μεγάλες μυϊκές ομάδες, ακόμα και ρήξεις μυών.

Επιπλέον η ανεπαρκής προθέρμανση και η έλλειψη διατάσεων, η υπερβολική κόπωση μετά από παρατεταμένη άσκηση, αλλά και η κακή τεχνική εκτέλεση των ασκήσεων και η μυϊκή ανισορροπία, προκαλούν μυϊκούς τραυματισμούς.

Οι μύες εκπαιδεύονται και διαμορφώνονται, να έχουν αντοχή και ελαστικότητα. Όταν οι μύες κουραστούν, είναι επιρρεπείς σε κακώσεις. Το ίδιο συμβαίνει και σε μύες που δεν έχουν ελαστικότητα. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικές οι διατάσεις.

Οι μυϊκές κακώσεις (θλάσεις), παρά το γεγονός ότι καλύπτουν περίπου 30% όλων των αθλητικών κακώσεων, συχνά δεν διαγιγνώσκονται ή υποτιμώνται, επειδή ο αθλητής παρά τις ενοχλήσεις συνεχίζει τη δραστηριότητα του. Αναλόγως με τον αριθμό των τραυματισμένων μυϊκών ινών οι θλάσεις διακρίνονται σε πρώτου, δευτέρου και τρίτου βαθμού.

Αμέσως μετά τον τραυματισμό, επιβάλλεται ακινητοποίηση του σκέλους σε ανάρροπη θέση και εφαρμογή ψυχρού επιθέματος. Η παγοθεραπεία γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα ούτως ώστε να μειωθεί ο πόνος, το αιμάτωμα και η έκταση του οιδήματος.

Η φυσικοθεραπεία αποσκοπεί με τα μέσα που διαθέτει, στη μείωση του οιδήματος και του πόνου, με την εφαρμογή ηλεκτροθεραπείας, υπερήχου, κρυοθεραπεία και φωνοφόρεση. Δίδονται ισομετρικές ασκήσεις, με προοδευτικά αυξανόμενη ένταση, για να μαλακώσει ο ουλώδης ιστός, ο οποίος σχηματίζεται στο σημείο της θλάσης και προκαλεί πόνο σχεδόν σε κάθε σύσπαση του μυός. Με την επούλωση του τραύματος, ακολουθούν ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας και ενδυνάμωση, ούτως ώστε να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα αποκατάστασης.

Σε περίπτωση θλάσης τρίτου βαθμού (πλήρης ρήξη του μυός), γίνεται χειρουργική συρραφή των ινών και ακινητοποίηση του μέλους, προκειμένου να επιτευχθεί η επούλωση του.

Το πρόγραμμα αποκατάστασης, πρέπει να ακολουθηθεί και να ολοκληρωθεί σωστά, για να γίνει σωστή και ολοκληρωμένη αποκατάσταση, ούτως ώστε ο αθλητής-αθλούμενος να επανέλθει στην αθλητική του δραστηριότητα χωρίς προβλήματα και το φόβο της υποτροπής.

Για να μειώσουμε σε μεγάλο βαθμό, τις πιθανότητες κάποιου μυϊκού τραυματισμού, πρέπει να γίνει σωστή προετοιμασία πριν από κάθε αθλητική δραστηριότητα. Αυτό αποσκοπεί στην αύξηση της αντοχής και της δύναμης του οργανισμού, για να μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του οποιουδήποτε αθλήματος.

http://inshape.com.cy/

{fcomments}

Γράφει ο Κυριάκος Πελεκάνος

Ο Μάρτιος έφτασε στα μέσα του και όλοι περιμένουν την στιγμή που θα βρεθούν ξανά στην παραλία και να βρίσκονται στην καλύτερη κατάσταση από ποτέ, δείχνοντας ότι τόσος ιδρώτας και κόπος στο γυμναστήριο δεν έχει πάει χαμένος. Μια πολύ σημαντική παράμετρος για το επιθυμητό αυτό αποτέλεσμα είναι η αποφυγή τραυματισμών.Σας προτείνουμε λοιπόν 10 sos πράγματα που πρέπει να κάνετε για να μην πάνε οι προπονήσεις σας πίσω.

1. Αξιολόγηση

Πάντοτε είναι καλό να ξεκινούμε με μια αξιολόγηση της φυσικής μας κατάστασης και να βρίσκουμε σε τι επίπεδο βρισκόμαστε. Αυτό θα γίνει με την βοήθεια ενός γυμναστή σε συνεργασία με τον προσωπικό σας γιατρό. Αυτοί οι δύο θα σας καθοδηγήσουν σωστά και θα κάνουν τις απαραίτητες προσαρμογές σε ότι αφορά τα προπονητικά σας προγράμματα βάζοντας σας περιορισμούς που ίσως να μην βάζατε ποτέ στον εαυτό σας.

2. Αυξήστε την ένταση στα προγράμματα σας σταδιακά

Κάθε καινούργιο πρόγραμμα προπόνησης μας ενθουσιάζει και πέφτουμε με τα μούτρα χωρίς να κάνουμε την απαραίτητη υπομονή μέχρι να γίνουν οι προσαρμογές στο σώμα μας και ίσως αυτός να ναι λόγος τραυματισμού.

3. Σκεφτείτε το ενδεχόμενο να προσλάβετε προσωπικό γυμναστή

Αν έχετε συγκεκριμένο στόχο ή θέμα υγείας ένας ειδικός ίσως να ναι αυτό που χρειάζεστε. Ζητήστε εξειδικευμένη βοήθεια από προσοντούχο γυμναστή (κυκλοφορούν διάφοροι τσαρλατάνοι) και θα σας δώσει το κίνητρο και την βοήθεια για να φτάσετε εκεί που θέλετε. Αν δεν υπάρχει η οικονομική ευχέρεια για ολόχρονη προπόνηση με προσωπικό γυμναστή σκεφτείτε το ενδεχόμενο κάποιων προπαρασκευαστικών μαθημάτων.

4. Κάντε προθέρμανση

Πολλοί αθλούμενοι ξεκινούν την προπόνηση χωρίς να κάνουν καν τα απαραίτητα, ελαφρύ τρέξιμο, ποδήλατο, δυναμικές διατάσεις και αυτό οδηγεί σε τραυματισμούς που σίγουρα θα μπορούσαν να τους είχαμε αποφύγει. Σκεφτείτε το αυτοκίνητο σας, δεν το ξεκινάτε και αμέσως πατάτε γκάζι για 120 χιλιόμετρα, περιμένετε πάντα να ζεσταθεί. Το ίδιο και ακόμα παραπάνω θα πρέπει να γίνει και με το σώμα σας.

5. Φάε σωστά

Κάνε το τελευταίο σου γεύμα 2 ώρες πριν την προπόνηση σου. Έτσι θα γυμναστείς με περισσότερη ενέργεια. Επίσης, σημαντικό είναι το γεύμα μετά την προπόνηση σου.

6. Ενυδατώσου σωστά

Μια αφυδάτωση θα έχει επίδραση στην απόδοση σας. Θα πρέπει να πίνετε υγρά ανάλογα με το μέγεθος και την ένταση της προπόνησης σας.

7. Ο πόνος είναι οδηγός προπόνησης

Η εξάσκηση δεν πρέπει να προκαλεί πόνο, γι' αυτό ακούστε το σώμα σας όταν αυτό σας προειδοποιεί με τα σημάδια που σας δίνει. Μην συνεχίσετε αν πονάτε γιατί τότε σίγουρα θα κάνετε καιρό να ξαναδείτε το γυμναστήριο όπως έχετε συνηθίσει!

8. Ξεκούραση και αποκατάσταση

Από τα πιο σημαντικά κομμάτια ενός προπονητικού σχεδιασμού. Οι μέρες ξεκούρασης θα πρέπει να είναι μέρος της ρουτίνας σας αφού μ' αυτό τον τρόπο θα είστε έτοιμοι για την επόμενη προπόνηση και μακρυά από τραυματισμούς. Η υπερπροπόνηση δεν βοήθησε ποτέ κανένα.

9. Γυμνάσου με διάφορους τρόπους

Η επαναλαμβανόμενη ρουτίνα μπορεί να βολεύει αλλά κάποτε ίσως οδηγήσει σε βαρεμάρα και να χάσει το ενδιαφέρον της και αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη προσήλωσης. Βάλε στις προπονήσεις σου cross training και άλλες μορφές όπως yoga, pilates, weightlifting και θα γυμνάσεις το σώμα σου αλλιώτικα.

10. Φορέστε το σωστό εξοπλισμό για προστασία

Ό,τι άθλημα και αν κάνεις έχει τον αντίστοιχο εξοπλισμό που θα σε προστατεύσει κατά την διάρκεια της προπόνησης σου. Ειδικά αν είσαι των extreme sports καλά θα κάνεις να προμηθευτείς ανάλογα!

Καλές προπονήσεις  μακρυά από τραυματισμούς!

http://inshape.com.cy/

{fcomments}

Γράφει η Βασιλική Μούχλη

Το σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών, είναι η πάθηση η οποία προσβάλλει όλο και μεγαλύτερο αριθμό αθλητών. Ποδοσφαιριστές ή αθλητές, οι οποίοι ασχολούνται με αθλήματα τα οποία απαιτούν απότομες και γρήγορες εναλλαγές θέσεων, είναι αυτοί οι οποίοι προσβάλλονται σε μεγαλύτερο βαθμό.

Τα συμπτώματα της πάθησης είναι έντονος πόνος στην περιοχή της βουβωνικής χώρας και στην ηβική σύμφυση. Ο πόνος τις περισσότερες φορές είναι τόσο έντονος, που ο αθλητής αναγκάζεται να εγκαταλείψει την καριέρα του.

Οι κύριες παθήσεις που περιλαμβάνονται στο σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών είναι, τενοντίτιδα προσαγωγών, τενοντίτιδα λαγονοψοϊτη μυός, τενοντίτιδα ορθού κοιλιακού και παγίδευση του θυρεοειδούς νεύρου.

Ο μηχανισμός κάκωσης είναι μετά από μια απότομη κίνηση που συνδυάζεται με γλίστρημα ή σύγκρουση, απότομες τρίπλες και αλλαγές κατεύθυνσης, απότομα κοψίματα και πάσες στο ποδόσφαιρο. Όταν ο χώρος είναι περιορισμένος κατά την πραγματοποίηση των προαναφερθέντων, τα φορτία αυξάνονται και μαζί με αυτό η πιθανότητα τραυματισμού. Οι αθλητές πρέπει να ακολουθούν και προσαρμοσμένο πρόγραμμα κατά τη διάρκεια της προπόνησης.
Τα προγράμματα αποκατάστασης που εφαρμόζονται, είναι ανάλογα με την έκταση του προβλήματος και του τραυματισμού. Συνήθως η επάνοδος του αθλητή γίνεται μετά από 4-6 εβδομάδες.

Τα συμπτώματα του συνδρόμου κοιλιακών προσαγωγών, μπορεί να εξαφανιστούν μετά από ξεκούραση, αλλά επανεμφανίζονται σχεδόν αμέσως μετά την επάνοδο.

Πρώτιστος μας στόχος με τη φυσικοθεραπεία, είναι η άμεση αντιμετώπιση του πόνου, με αναλγητικό πρόγραμμα ηλεκτροθεραπείας, υπέρηχο και μαλάξεις για να μπορέσουμε να μαλακώσομε την περιοχή και να μειώσουμε τον πόνο όσο το δυνατό πιο γρήγορα γίνεται, αυξάνοντας την αιμάτωση στην περιοχή. Η μάλαξη πρέπει να εφαρμόζεται και στην περιοχή της ηβικής σύμφυσης που παρατηρείτε σφίξιμο των μυών και των τενόντων. Επιπλέον γίνεται διάταση όλων των μυών τις περιοχής.

Καθώς ο πόνος βελτιώνεται, αρχίζουμε ήπιο πρόγραμμα ενδυνάμωσης και αερόβια άσκηση. Κατά την ενδυνάμωση χρησιμοποιήσουμε ισομετρικές ασκήσεις, PNF και με το πέρας 4-5 εβδομάδων προχωρούμε σε πλήρη ενδυνάμωση και σταδιακή άνοδο του αθλητή στο άθλημα. Επιπλέον χρησιμοποιήσουμε και ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας για πλήρη σταθεροποίηση της περιοχής.

Πολλοί από του αθλητές δεν έχουν την υπομονή να ακολουθήσουν πιστά το πρόγραμμα και να το ολοκληρώσουν, με αποτέλεσμα να έχουμε υποτροπές και επανατραυματισμούς. Γι’ αυτό προτρέπουμε και στηρίζουμε τους αθλητές, φυσιοθεραπευτικά και ψυχολογικά, ώστε να ακολουθήσουν το πρόγραμμα και να επιστρέψουν δυνατοί στην ενεργό δράση.

http://inshape.com.cy/

{fcomments}

Οι τραυματισμοί των τενόντων, αποτελούν τον χαρακτηριστικότερο τραυματισμό αθλουμένων και αθλητών. Η κυριότερη αιτία είναι η προπόνηση, η οποία είτε αυξάνεται απότομα, είτε είναι μεγαλύτερης έντασης απ'όσο πρέπει, ή και τα δύο μαζί. Χαρακτηρίζονται από σταδιακή εμφάνιση των ενοχλημάτων, παρά από συγκεκριμένο τραυματικό γεγονός και αποτελούν την χαρακτηριστικότερη αλλά και συχνότερη αθλητική κάκωση (Παπαλαδά, Μαλλιαροπουλος 1998). Ως τραυματισμοί χαρακτηρίζουν συγκεκριμένα αγωνίσματα. Έτσι έχουμε τον Αγκώνα των Τενιστών (Tennis elbow), τον Ώμο των Κολυμβητών (Swimmers Shoulder), το Γόνατο των Αλτών (Jumpers Knee), κλπ.(Μαλλιαρόπουλος 1994, 2004)

Σε όλους μας είναι γνωστή η διάγνωση που τίθεται σαν Τενοντίτιδα, όταν κάποιος αθλητής εμφανίζει ενοχλήματα σε κάποιον τένοντα. Τενοντίτιδα λοιπόν ως Ιατρική ορολογία σημαίνει φλεγμονή, και παραπέμπει στην ανάλογη θεραπεία-αντιμετώπιση της φλεγμονής. ΄Όμως, η εμφάνιση ενός τραυματισμού υπέρχρησης σε τένοντα οφείλεται σε τραυματικές εκφυλιστικές αλλοιώσεις του τένοντα, και όχι σε φλεγμονή.

Η εμφάνιση του πόνου κατά την διάρκεια της προπόνησης, μπορεί να είναι οδηγός για την αξιολόγηση του βαθμού σοβαρότητο (Πίνακας 1). H σωστή αξιολόγηση της εμφάνισης του πόνου από τον προπονητή-αθλητή, οδηγεί σε έγκαιρη ελάττωση ή διακοπή των προπονητικών επιβαρύνσεων στα πρώιμα στάδια του τραυματισμού, και ο αθλητής επισκέπτεται τον ειδικό Ιατρό ο οποίος θέτει την διάγνωση κλινικά (Πίνακας 1).

Πάντοτε απαιτείται παρακλινικός έλεγχος με ακτινογραφίες ή υπερηχογράφημα και αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Ο παρακλινικός απεικονιστικός έλεγχος βοηθά στην διάγνωση, όμως δεν είναι αποδεικτικός. Η διάγνωση είναι πάντα κλινική. (Shalaby AISM 1999)

Άρα λοιπόν, οι τραυματισμοί υπέρχρησης των τενόντων πιστεύεται ότι :

1. οφείλονται σε φλεγμονή, ενώ οφείλονται σε τραυματική εκφύλιση του κολλαγόνου.
2. διαγιγνώσκονται σαν Τενοντίτιδες,ενώ είναι Τενοντοπάθειες(Maffuli 1998)
3. ότι διαρκούν λίγο, ενώ πολλές φορές απαιτούνται μήνες για την αποκατάστασή τους
4. οι απεικονιστικές μέθοδοι βάζουν τη διάγνωση, ενώ βοηθούν στη διάγνωση (Cook, Clinical J.Sports Med.1998)
5. ότι η χειρουργική επέμβαση αποκαθιστά γρήγορα και πλήρωςενώ το ποσοστό επιτυχίας της ανέρχεται στο 70-80% και μετεγχειρητικά απαιτείται αποκατάσταση για 4-6 μήνες (Coleman, Am.J.Sports Med. 2000)

Εκτός της θεραπευτικής αγωγής, απαραίτητο είναι να καθοριστούν τα αίτια των τραυματισμών υπέρχρησης.

Οι προδιαθεσικοί παράγοντες για την εμφάνιση τενοντοπάθειας σε αθλητές είναι:

1. προπονητικά λάθη (Yeung, 2001)
2. προηγούμενοι τραυματισμοί, οι οποίοι δεν αποκατεστάθησαν πλήρως.

Και ακολουθούν παράγοντες όπως:

1. Ηλικία (Μαλλιαρόπουλος 1993)
2. Κατασκευαστικές ιδιομορφίες

ΘΕΡΑΠΕΙΑ Ι

Μη στεροειδή Αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ)

Με βάση τα ανωτέρω φαίνεται ότι η φαρμακευτική αγωγή με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα δεν βοηθά ως θεραπεία στις τενοντοπάθειες (Steven 2003). Παίζουν κάποιο ρόλο μόνο στην οξεία φάση για χρονικό διάστημα 1-5 ημέρες, αν και είναι δυνατόν η οξεία φάση να αντιμετωπιστεί το ίδιο αποτελεσματικά με άλλα μέσα όπως η κρυοθεραπεία και τα μηχανικά μέσα της φυσικοθεραπείας.(Almekinders 1999)

Η Φυσικοθεραπεία

Τα μηχανικά μέσα της Φυσικοθεραπείας έχουν σημαντική θεραπευτική θέση τόσο στην οξεία φάση όπως ήδη αναφέρθηκε, αλλά και στην χρόνια, με κατεύθυνση όμως όχι την αντιφλεγμονώδη αγωγή αλλά την διέγερση της παραγωγής και διαμόρφωσης των ινών του Κολλαγόνου.

Τέλος πρέπει να σημειωθεί ότι, οι εκχύσεις τοπικά με κορτικοστεροειδή θα πρέπει να αποφεύγονται μια και αποτελούν το σημαντικότερο προδιαθεσικό παράγοντα για ολική ρήξη του τένοντα εκεί όπου έγινε η έκχυση(Shier 1996)

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΙI

Ενδυνάμωση

Η ενδυνάμωση με έκκεντρες ασκήσεις, φαίνεται ότι αποτελεί σήμερα έναν από τους αποτελεσματικότερους τρόπους αντιμετώπισης των τενοντοπαθειών. Η έκκεντρη φόρτιση του τένοντα, έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή κολλαγόνου διεγείροντας τους μηχανουποδοχείς των τενοντοκυττάρων, προκαλώντας ευθυγράμμιση των ινων κολλαγόνου, αλλά και την μεταξύ τους σύνδεση .

Εξωσωματικά κρουστικά κύμματα

Τη θεραπεία με εξωσωματικά κρουστικά κύμματα-Extra corps shock wave therapy (E.S.W.T.)-αποτελεί την πλέον σύγχρονη-συντηρητική- ασφαλή αντιμετώπιση των τενοντοπαθειών. Η εφαρμογή της στηρίζεται στην Ιατρική μέθοδο της εξωσωματικής λιθοτριψίας, δηλαδή την παραγωγή μηχανικών κυμμάτων, μέσω επιταχυνόμενης-ελεγχόμενης κρούσης.

Η μέθοδος αυτή έχει τα εξής αποτελέσματα:

1. Αυξάνει τον μεταβολισμό της περιοχής
2. Διαλύει επασβεστώσεις του τένοντα
3. Αυξάνει την αντοχή του ιστού στον οποίο εφαρμόζεται, σε μηχανικό φορτίο
4. Ελαττώνει τον πόνο
5. Διεγείρει την αναγέννηση των κυττάρων του ιστού στον οποίο εφαρμόζεται.

Εφαρμόζεται σε όλες τις τενοντοπάθειες , αλλά και στην ασβεστοποιό τενοντοπάθεια . Τα ποσοστά επιτυχίας της μεθόδου εκεί που όλες οι άλλες συντηρητικές μέθοδοι έχουν αποτύχει, ανέρχεται σε 80-85% (Lohrer 2002).

Χειρουργική αντιμετώπιση

Η χειρουργική αντιμετώπιση θα πρέπει να εφαρμόζεται ως τελευταία λύση, όταν η σωστή σηντηρητική αντιμετώπιση για χρονικό διάστημα 3-6 μήνες, δεν έχει θεραπευτικό αποτέλεσμα.(Coleman 2002)

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΙII

Γονιδιακή θεραπεία

Η γονιδιακή θεραπεία αποτελεί σημαντική μελλοντική εξέλιξη στην θεραπευτική αγωγή των τενοντοπαθειών. Δεν είναι εφικτό όμως ακόμη να αποτελεί θεραπεία εκλογής, λόγω:

1. της κυτταροτοξικότητος που μπορεί να παρουσιάζει
2. των γενικότερων επιδράσεων που μπορεί να έχει πέραν του τοπικού προσδοκόμενου αποτελέσματος
3. των δυσμενών επιπτώσεων στο ανοσοποιητικό σύστημα

Κυτταρική θεραπεία

Η κυτταρική θεραπεία με ανθρώπινα μεσεγχυματικά κύτταρα είναι μια πολλά υποσχόμενη θεραπεία. Τα μεσεγχυματικά ανθρώπινα κύτταρα έχουν την δυνατότητα να πολλαπλασιάζονται και να εξελίσσονται στο περιβάλλον στο οποίο θα βρεθούν. Έτσι όταν γίνει έκχυσή τους σε εκφυλισμένο τένοτα, είναι δυνατόν να εξελιχθούν σε υγιή τενοντοκύτταρα, θεραπεύοντας τον πάσχοντα τένοντα. Η κυτταρική θεραπεία βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο, αλλά είναι πιθανόν σε μια πενταετία να αποτελεί μια από τις θεραπείες εκλογής.

Δρ. Μαλλιαρόπουλος

Ιατρός - Αθλητίατρος MD, Msc & Dipl in SEM QMUL, Phd, F.FSEM (UK)

http://www.sportsmed.gr/

{fcomments}

Γράφει: Παπαχρήστου Κ. Γιώργος
Αναπληρωτής Καθηγητής Ορθοπεδικής

Το αθλητικό ατύχημα συμβαίνει συνήθως κατά τη διάρκεια τής μεγίστης απόδοσης του ανθρώπινου οργανισμού. Συνήθως τραυματίζεται εμφανώς το μυο-σκελετικό σύστημα, αλλά επηρεάζεται ταυτόχρονα σε άλλοτε άλλο βαθμό και ο ψυχισμός του τραυματιζόμενου.

Τα όσα ακολουθούν αποτελούν ενημέρωση σε ότι αφορά τις αθλητικές κακώσεις, και δεν πρέπει με κανένα τρόπο να εκληφθούν ως ιατρικές οδηγίες για την αντιμετώπιση αυτών. Σε περίπτωση τραυματισμού, συμβουλευτείτε τον ιατρό σας και μόνο.

Η Αθλητική Ιατρική είναι ο κλάδος πού περιλαμβάνει τα τμήματα εκείνα των βασικών επιστημών και της ιατρικής, τα οποία ερευνούν και μελετούν την επίδραση τής ασκήσεως και της αθλήσεως ή την έλλειψη αυτών, τόσο στα υγιή άτομα, όσο και στα άτομα με σωματική, ψυχική ασθένεια ή ειδικές ανάγκες.

Η άθληση τόσο με την ερασιτεχνική της μορφή, που είναι πολύ διαδεδομένη σε όλες τις ηλικίες, όσο και με την επαγγελματική της, αποτελεί δραστηριότητα μεγάλου μέρους του πληθυσμού της χώρας μας. Ατυχώς, κατά τη διάρκεια αυτής τής δραστηριότητας συμβαίνουν και ατυχήματα άλλοτε άλλης βαρύτητας.

Τα ατυχήματα αυτά καλούνται να αντιμετωπίσουν οι ορθοπαιδικοί χειρουργοί αλλά και ιατροί κάθε ειδικότητας πού ασχολούνται με τον αθλητισμό.

Το αθλητικό ατύχημα συμβαίνει συνήθως κατά τη διάρκεια τής μεγίστης απόδοσης του ανθρώπινου οργανισμού. Συνήθως τραυματίζεται εμφανώς το μυο-σκελετικό σύστημα, αλλά επηρεάζεται ταυτόχρονα σε άλλοτε άλλο βαθμό και ο ψυχισμός του τραυματιζόμενου.

Στις αθλητικές κακώσεις περιλαμβάνονται: το αιμάτωμα, η θλάση, η εκδορά, το διάστρεμμα και η ρήξη συνδέσμου, το αίμαρθρο ,το ύδραρθρο και το εξάρθρημα προκειμένου για αρθρώσεις, το κάταγμα, καθώς και οι επανειλημμένοι τραυματισμοί που οδηγούν σε άσηπτες φλεγμονές, γνωστές ως σύνδρομα καταπονήσεως ή υπερχρήσεως.

Η κλινική εικόνα

Η κλινική εικόνα εξαρτάται από την ένταση του τραυματισμού και το τμήμα του μυοσκελετικού συστήματος που τραυματίζεται. Οι συνήθεις εκδηλώσεις είναι: πόνος, οίδημα (διόγκωση-πρήξιμο) της περιοχής, αιμάτωμα, δυσκολία στη βάδιση (χωλότητα) ή δυσχέρεια στη χρήση των χεριών, ή τέλος αδυναμία μετακινήσεως σε περίπτωση κατάγματος.

Η κλινική εικόνα εξαρτάται από την περιοχή στην οποία εντοπίζεται η κάκωση. Εάν αφορά σε τένοντα ή μύες τότε δυσχεραίνεται η αντίστοιχη κίνηση, παρατηρείται διόγκωση στην περιοχή ή εντύπωμα εάν πρόκειται περί ρήξεως, και βεβαίως η κίνηση είναι δυσχερής ή αδύνατη, ενώ ο τραυματίας πονά.

Στην περίπτωση τραυματισμού της αρθρώσεως, η τελευταία διογκούται λόγω συλλογής υγρού ή αίματος και η κίνηση δυσχεραίνεται ενώ ο τραυματίας πονά. Στην περίπτωση κατάγματος, παρατηρείται διόγκωση και παραμόρφωση στην περιοχή, Η κίνηση είναι συνήθως δυσχερής ή αδύνατη και επώδυνη.

Τα συμπτώματα

Τα συμπτώματα εξαρτώνται από το είδος και την έκταση της κακώσεως. Ο πόνος απαντάται σε όλες τις κακώσεις όπως και το οίδημα-διόγκωση. Η εκδορά και το αιμάτωμα είναι από τα πλέον συχνά συμπτώματα της αθλητικής κακώσεως. Η παραμόρφωση του άκρου ή η απόκλιση από τον φυσιολογικό άξονα ακολουθούν.

Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα την αδυναμία αθλήσεως ή και την έκπτωση της καθημερινής δραστηριότητος.

Εργαστηριακά ευρήματα

Εργαστηριακά ευρήματα αφορούν τις διάφορες αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις, που επιτρέπουν την επιβεβαίωση ή τον αποκλεισμό της κακώσεως, καθώς και τις απεικονιστικές μεθόδους. Οι τελευταίες είναι αυτές που συμπληρώνουν το ιστορικό και την κλινική εξέταση και βοηθούν στο να τεθεί η διάγνωση.

Στην περίπτωση της αθλητικής κακώσεως, ουσιαστική βοήθεια παρέχει η απλή ακτινογραφία για την επιβεβαίωση ή αποκλεισμό οστικής κακώσεως. Η αξονική τομογραφία δίδει σημαντικές λεπτομέρειες της οστικής υφής, ενώ ο μαγνητικός συντονισμός (MRI) συμβάλλει στην εντόπιση κακώσεων των μαλακών μορίων (συνδέσμων, μηνίσκων, τενόντων κλπ.).

Επίσης θετική βοήθεια δίδει και το υπερηχογράφημα προκειμένου για κακώσεις μαλακών μορίων.

Η διάγνωση

Η διάγνωση θα τεθεί με τη βοήθεια του ιστορικού και κυρίως της περιγραφής του τρόπου με τον οποίο έγινε το ατύχημα. Βοήθεια ουσιαστική θα δώσει η κλινική εικόνα του πάσχοντα καθώς και οι αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις, εφ' όσον τούτο κριθεί αναγκαίο.

Επιβεβαίωση της διαγνώσεως θα δώσουν και οι απεικονιστικές μέθοδοι, καθώς και η αρθροσκόπηση.

Αρθροσκόπηση

Προκειμένου περί αρθρώσεων και στην περίπτωση που δεν καταστεί δυνατή η διάγνωση, σύμφωνα με τα παραπάνω αναφερθέντα, τότε η αρθροσκόπηση καλείται να δώσει τη λύση. Η αρθροσκόπηση, ανήκει στις ενδοσκοπήσεις και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Ιαπωνία το 1912.

Σήμερα αποτελεί καθιερωμένη διαγνωστική και χειρουργική μέθοδο αντιμετωπίσεως των αρθρικών βλαβών. Επιτρέπει τον πλήρη έλεγχο του εσωτερικού της αρθρώσεως, διάγνωση και επιτέλεση σειράς χειρουργικών πράξεων δια ειδικών εργαλείων, δια μέσου μικρών τομών, που επιτρέπουν την άμεση κινητοποίηση, τις περισσότερες φορές, του τραυματία.

Η θεραπεία

Η θεραπεία, ανάλογα με την βαρύτητα της κακώσεως και την ηλικία του τραυματία, διακρίνεται σε συντηρητική και χειρουργική. Η συντηρητική θεραπεία, περιλαμβάνει μια σειρά από μέτρα που σκοπό έχουν να ελαχιστοποιήσουν την έκταση της κακώσεως και να βοηθήσουν τον οργανισμό στην αποκατάσταση της βλάβης.

Τα μέτρα αυτά είναι:

• η άμεση τοποθέτηση πάγου για την πρόληψη ή περιορισμό του αιματώματος

• η ακινητοποίηση του τραυματισμένου μέλους

• η τοποθέτηση του μέλους σε ανάρροπη θέση για τον περιορισμό του αιματώματος

• η ανάπαυση

• η ανάταξη του κατάγματος και η ακινητοποίηση με γύψινο επίδεσμο, νάρθηκα ή κηδεμόνα

• η λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και η καθοδηγούμενη φυσικοθεραπεία

•  

Η χειρουργική θεραπεία, περιλαμβάνει μία σειρά από χειρουργικές πράξεις που σκοπό έχουν να επαναφέρουν τον τραυματία στην προ τού τραυματισμού κατάσταση.

Οι πράξεις αυτές είναι:

• η παροχέτευση αιματώματος ή του αιμάρθρου

• η συρραφή των τραυματισθέντων μαλακών μορίων

• η πλαστική των τραυματισθέντων μαλακών μορίων που δεν είναι δυνατόν να αποκατασταθούν με άλλο τρόπο

• η οστεοσύνθεση του κατάγματος

Επιπλοκές

Τόσο κατά την συντηρητική αγωγή όσο και κατά τη χειρουργική είναι δυνατόν να παρατηρηθούν διάφορες επιπλοκές που δυνατόν να οφείλονται σε άγνοια, αλλά και σε λόγους άγνωστους, ή ακόμη και σε μη συμμόρφωση του πάσχοντα προς τις οδηγίες του θεράποντα ιατρού.

Πολλές από αυτές τις επιπλοκές εφ' όσον διαγνωστούν εγκαίρως, είναι δυνατόν να θεραπευτούν, ενώ άλλες δυνατόν να μην οδηγηθούν σε πλήρη θεραπεία.

Πρόληψη

Η όσο το δυνατόν ταχύτερη επιστροφή στις αθλητικές δραστηριότητες του ερασιτέχνη ή επαγγελματία τραυματισθέντος αθλητή, αποτελεί τον επιθυμητό στόχο, όχι μόνο του ιδίου, αλλά και των πάσης φύσεως παραγόντων και των οπαδών της ομάδος του.

Η επιθυμία αυτή δυνατόν να οδηγήσει σε λανθασμένες αποφάσεις, όταν αυτοί που θα τις πάρουν, αγνοούν τη φύση, την έκταση, το είδος θεραπείας, αλλά και τη χρονική διάρκεια της αποθεραπείας που απαιτείται για να επανέλθει ο τραυματίας αθλητής, στο ίδιο με το προ του τραυματισμού του, επίπεδο αθλητικής δραστηριότητος.

Προστατευτικά μέσα

Σημαντική βοήθεια προς την κατεύθυνση της προλήψεως αποτελούν:

• η καλή φυσική κατάσταση

• η καλή προετοιμασία

• η σωστή διατροφή

• η χρήση καταλλήλων υποδημάτων

• η χρήση κηδεμόνων

• η αποφυγή φαρμακευτικών ουσιών για τη βελτίωση της αποδόσεως του αθλητή

Γενικώς οι αθλητικές κακώσεις επηρεάζουν τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική υγεία αρνητικά. Ανακόπτουν το πρόγραμμα ασκήσεων ενός αθλητή και επηρεάζουν την ομάδα στην οποία ανήκει, ενώ απαιτείται μεγάλο πολλές φορές χρονικό διάστημα για να επανέλθει ο αθλητής στο προηγούμενο επίπεδο αθλητικής δραστηριότητος.

Ο καλύτερος τρόπος αντιμετωπίσεως της αθλητικής κακώσεως είναι πρόληψη, όπως αναφέρθηκε παραπάνω.

http://www.iatronet.gr

{fcomments}

Κατά τη διάρκεια της άσκησης παράγεται στους μυς γαλακτικό οξύ που διαχέεται στο αίμα και η συγκέντρωσή του κορυφώνεται λίγα λεπτά μετά τη λήξη της άσκησης. Η στάθμη του γαλακτικού στο αίμα εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η ένταση της άσκησης, η διάρκεια, η συχνότητα και το είδος της άσκησης.

Το γαλακτικό οξύ είναι μια κυρίαρχη καύσιμη ύλη που καταναλώνεται τόσο από τους σκελετικούς μύες και από την καρδιά, και αποτελεί μια προδρομική ουσία της γλυκονεογένεσης. Το γαλακτικό μπορεί να μεταφέρεται με ευκολία παντού εξαιτίας του χαμηλού μοριακού του βάρους και η συνεχής ροή του μεταξύ μυών, αίματος και οργάνων (γαλακτικός δίαυλος) εξασφαλίζει ενέργεια στα κύτταρα.

Η ένταση της άσκησης παίζει ουσιαστικό ρόλο στην συγκέντρωση του γαλακτικού στο αίμα. Όταν έχουμε μέτρια ένταση σε μια μυϊκή προσπάθεια η συγκέντρωση του γαλακτικού είναι χαμηλή, ενώ όταν η ένταση αυξάνεται, παρατηρούμε αντίστοιχη αύξηση του γαλακτικού. Ακόμη έχει παρατηρηθεί ότι στα γυμνασμένα άτομα η αύξηση του γαλακτικού είναι μικρότερη σε σχέση με κάποιον που δεν ασκείται .

Η διάρκεια της άσκησης επηρεάζει και αυτή με τη σειρά της την συγκέντρωση του γαλακτικού στο αίμα, και σύμφωνα με μετρήσεις που έχουν γίνει σε αθλητές έχει παρατηρηθεί υψηλότερη συγκέντρωση γαλακτικού σε αθλήματα μικρής διάρκειας και χαμηλότερη σε μακράς διάρκειας.

Η συχνότητα της άσκησης δείχνει να συμβάλλει στο ποσοστό συσσώρευσης του γαλακτικού στο αίμα. Σε μελέτη που ζητήθηκε σε αθλητές να συμμετάσχουν σε δραστηριότητα με διαφορετική συχνότητα, παρατηρήθηκε πως σε διαλειμματική μυϊκή προσπάθεια μέγιστης έντασης και σε μυϊκή προσπάθεια συνεχούς άσκησης με εξίσου μέγιστη ένταση η συσσώρευση γαλακτικού ήταν μεγαλύτερη στη διαλειμματική. Επίσης στη κυκλική προπόνηση με δυναμικές ασκήσεις αντίστασης σημειώθηκαν εξίσου υψηλές τιμές συγκέντρωσης γαλακτικού.

Το είδος της άσκησης αναφέρεται ως παράγοντας στην συγκέντρωση του γαλακτικού μιας και η μυϊκή μάζα που επιστρατεύεται κάθε φορά για κάποιο είδος άσκησης έχει ενεργό ρόλο. Συγκεκριμένα σε δοκιμασία σε δαπεδοεργόμετρο και σε κυκλοεργόμετρο η συγκέντρωση γαλακτικού ήταν υψηλότερη στο δαπεδοεργόμετρο επειδή υπήρχε επιστράτευση περισσότερων μυϊκών ομάδων

Τέλος η σημασίας της προθέρμανσης στην παραγωγή γαλακτικού οξέος είναι αρκετά σημαντική εφόσον μειώνει την παραγωγή δημιουργίας του και αναστέλλει τη καματογόνα επίδραση των ιόντων H+ κατά την έντονη μυϊκή προσπάθεια και η αποκατάσταση– αποθεραπεία αντίστοιχα συμβάλλει στην απομάκρυνση του γαλακτικού από το αίμα.

Νίκη Μπιτσώρη

Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγή

 http://gimnastirio.gr

{fcomments}

Πολλές είναι οι φορές που όλοι μας έχουμε αισθανθεί τις αρθρώσεις μας να πονούν, να μην έχουν την ευλυγισία που θέλουμε ή ακόμα και ότι είναι αυτές που μας κρατούν μακριά από την άσκηση καθώς ο συνδετικός ιστός των αρθρώσεων μπορεί να έχει υποστεί βλάβη.

Μια από τις σημαντικότερες αιτίας που μπορεί να προκαλέσει αυτά τα προβλήματα είναι η φθορά που μπορεί να έχει υποστεί η γλυκοζαμίνη, που είναι ένα σημαντικό δομικό συστατικό του ιστού των αρθρώσεων και σημαντικός παράγοντας στο σχηματισμό μερικών σημαντικών μακρομορίων συμπεριλαμβανομένων των γλυκοπρωτεϊνών, των γλυκολιπιδίων και των γλυκοζαμινογλυκανών. Αυτά τα μακρομόρια μπορούν να βρεθούν στο αρθρικό υγρό, τους χόνδρους, τους τένοντες, τους συνδέσμους και τους μυς.


Που όμως μπορεί να συνεισφέρει η χρήση της γλυκοζαμίνης;

Οι αρθρικοί τραυματισμοί είναι οι τραυματισμοί που συμβαίνουν κυρίως σε ανθρώπους που ασκούνται έντονα ή σε αυτούς που καταπονούν ιδιαίτερα τις αρθρώσεις τους. Πολλές φορές είναι τόσο επώδυνοι που μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και στην παύση της οποιαδήποτε δραστηριότητας τους έχει οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση, όπως είναι το τρέξιμο καθώς οι πλειοψηφία των ανθρώπων που υπόκεινται τέτοιου είδους τραυματισμών είναι άνθρωποι που έχουν βάλει στο καθημερινό τους πρόγραμμα το τρέξιμο και άλλες παρεμφερείς δραστηριότητες. Πέρα όμως από τη παύση αυτών των δραστηριοτήτων οι αρθρικοί τραυματισμοί μπορεί να οδηγήσουν και σε μια γενικότερη δυσκολία στο σύνολο των κινήσεων καθώς εμπλέκονται οι αρθρώσεις.

Μέσα από έρευνες έχει αναφερθεί η θετική επίδραση που μπορεί να προσφέρει σε αυτές τις επώδυνες καταστάσεις μια ουσία που παράγεται και από τον οργανισμό και έχει την μορφή ένος αμινοξέος, και βρίσκεται σε αφθονία κυρίως σε χόνδρους και στο αρθρικό υγρό, η γλυκοζαμίνη. Πολλές φορές, παρόλο που είναι ουσία που βρίσκεται και στον οργανισμό μας, είναι απαραίτητη η λήψη κάποιου συμπληρώματος το οποίο να περιέχει γλυκοζαμίνη, καθώς οι καταπονήσεις μειώνουν τα αποθέματα της γλυκοζαμίνης στις αρθρώσεις με αποτέλεσμα ένα συμπλήρωμα γλυκοζαμίνης να είναι αυτό που μπορεί να οδηγήσει τον οργανισμό στην αναδόμηση του κολλαγόνου και στην παραγωγή πρωτεϊνογλυκόζης, δυο ουσίες που είναι απαραίτητες για την ανάπλαση των κατεστραμμένων χόνδρων που βρίσκονται στις αρθρώσεις, ενώ μπορεί να βοηθήσει και στην ανάπλαση των συνδέσμων.

Πέρα από αυτή τη βοήθεια που μπορεί να προσφέρει η γλυκοζαμίνη στην προσπάθεια αποκατάστασης των προβλημάτων των αρθρώσεων, η γλυκοζαμίνη έχει επιφορτιστεί και με τον ρόλο του ενισχυτή σε περίπτωση παθήσεων που αφορούν τα οστά όπως είναι οι μορφές αρθρίτιδας, καθώς μπορεί να προσφέρει σε ανθρώπους που πάσχουν από αρθρίτιδα μείωση του πόνου και βελτίωση της λειτουργίας των αρθρώσεων, ενώ μπορεί να γίνει και συνδυαστική χρήση με βιταμίνη C και με ιχθυέλαια για τον ίδιο σκοπό.

Εκτός από αυτές τις χρήσεις η γλυκοζαμίνη τα τελευταία χρόνια έχει χρησιμοποιηθεί και ως μια ουσία η οποία βοηθά στην αντιμετώπιση των σημαδιών του δέρματος που οφείλονται στην γήρανση, όπως είναι ο περιορισμός των δυσχρωμιών του δέρματος, καθώς βάση ερευνών έχει αποδειχτεί ότι η γλυκοζαμίνη μπορεί να συνεισφέρει στην ομοιομορφία της εμφάνισης του δέρματος ως προς τις δυσχρωμίες και τις κηλίδες. Ενώ είναι μια ουσία που μπορεί να βοηθήσει στην μείωση των ρυτίδων καθώς ενισχύει την παραγωγή κολλαγόνου.

Τέλος, είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι υπάρχει δυνατότητα παραγωγής γλυκοζαμίνης από οστρακόδερμα, η οποία είναι ακατάλληλη για άτομα που αντιμετωπίζουν πρόβλημα αλλεργιών στα οστρακόδερμα, ενώ η πιο εξελιγμένη μορφή γλυκοζαμίνης είναι αυτή που έχει φυτική μορφή η οποία δεν παρουσιάζει τις ίδιες αλλεργίες με τις άλλες μορφές γλυκοζαμίνης, γνωστή και ως φυτική γλυκοζαμίνη.

Καλό είναι πριν τη χρησιμοποίηση οποιουδήποτε συμπληρώματος διατροφής,ακόμα και φυτικού,να συμβουλεύεστε το γιατρό ή το φαρμακοποιό σας.

http://www.tlife.gr

{fcomments}

του Νικόλα Γεωργιακώδη

Η ενασχόληση με τον αθλητισμό σε οποιαδήποτε μορφή του (μπάσκετ, ποδόσφαιρο, στίβος, τένις, βάρη κτλ.) πέρα από τα οφέλη που έχει στο σώμα και την φυσική κατάσταση του ασκούμενου, δυστυχώς εγκυμονεί αρκετούς κινδύνους τραυματισμών. Διαστρέμματα, μυϊκές θλάσεις και κακώσεις σε αστραγάλους, ώμους, πλάτη και αγκώνες είναι οι πιο συνηθισμένοι αθλητικοί τραυματισμοί, που αν δεν αντιμετωπιστούν σωστά μπορούν να γίνουν χρόνιοι. Πώς μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε;

Το «γόνατο του δρομέα» (runner’s knee)

Τι είναι; Οι τραυματισμοί στα γόνατα αποτελούν το 55% των συνολικών τραυματισμών στους αθλητές και περίπου το ένα τέταρτο των περιπτώσεων που αντιμετωπίζουν οι ορθοπεδικοί χειρουργοί. Το «γόνατο του δρομέα» αποκαλείται επιστημονικά "σύνδρομο της λαγονοκνημιαίας ταινίας" και, εκτός από τους δρομείς, ταλαιπωρεί επίσης αθλητές του βάδην και του σκι, ποδηλάτες, καθώς και αθλούμενους που κάνουν αερόμπικ ή ασκήσεις με βάρη. Η λαγονοκνημιαία ταινία καλύπτει την εξωτερική επιφάνεια του μηρού και σταθεροποιεί το γόνατο. Όταν αυτό λυγίζει, η ταινία μετακινείται και τρίβεται πάνω στον κόνδυλο του μηριαίου, με αποτέλεσμα να προκαλείται φλεγμονή και πόνος στην περιοχή.

Πρόληψη και θεραπεία: Αντικαθιστάτε ανά τακτά χρονικά διαστήματα τα αθλητικά σας παπούτσια. Όσο πιο μαλακά στο πάτημα τόσο το καλύτερο. Επίσης, αποφύγετε να τρέχετε σε σκληρές επιφάνειες (τσιμέντο, χώμα κτλ.) και προτιμήστε έναν καλό διάδρομο που να απορροφά τους κραδασμούς. Ενδυναμώστε τους τετρακέφαλούς σας με βάρη και φροντίστε να ξεκουράζεστε επαρκώς ανάμεσα στις ημέρες προπονήσεων. Αν νιώσετε οποιαδήποτε ενόχληση στο γόνατο, απέχετε τουλάχιστον δύο ημέρες από οποιαδήποτε μορφή άσκησης και επικοινωνήστε με τον ορθοπεδικό σας.

Τραυματισμοί στους ώμους

Τι είναι; Περίπου το 20% των αθλητικών τραυματισμών αφορούν την ωμική ζώνη συμπεριλαμβανομένων εξαρθρώσεων, κακώσεων και θλάσεων. Οι τραυματισμοί στους ώμους είναι αρκετά συνηθισμένοι σε αθλήματα όπως το τέννις, η κολύμβηση, το βόλεϊ και γενικά οποιοδήποτε άθλημα περιλαμβάνει κινήσεις των χεριών πάνω από το κεφάλι. Οι περισσότεροι τέτοιοι τραυματισμοί οφείλονται στην υπερβολική χρήση του συγκεκριμένου μυ, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα την χαλάρωση των τενόντων που τον περιβάλλουν και είναι υπεύθυνοι για την κίνηση της άρθρωσης. Μερικά από τα συμπτώματα είναι ο έντονος πόνος, η βράχυνση του μυ, η αδυναμία εκτέλεσης κινήσεων και οι εξαρθρώσεις.

Πρόληψη και θεραπεία: Για να αποφύγετε οποιονδήποτε τραυματισμό στον ώμο, θα πρέπει να δυναμώσετε τους μυς που τον καλύπτουν (δελτοειδείς) με ασκήσεις όπως πιέσεις και εκτάσεις αλτήρων, ανασηκώσεις ώμων και προσαγωγές χεριού με τροχαλία. Επίσης, φροντίστε να κάνετε καλό ζέσταμα προτού ξεκινήσετε οποιαδήποτε προπόνηση με βάρη και διατάσεις στο τέλος. Αν παρ’ όλα αυτά τραυματιστείτε, τότε τα αντιφλεγμονώδη και η ξεκούραση είναι δύο αποτελεσματικές λύσεις για να επανέλθετε στην αρχική κατάσταση. Σε περίπτωση που δείτε ότι ο πόνος επιμένει, συμβουλευτείτε τον ορθοπεδικό σας.

Διάστρεμμα στον αστράγαλο

Τι είναι; Πολύ συνηθισμένη κάκωση για άτομα που ασχολούνται με αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, ο στίβος και το βόλεϊ. Εν ολίγοις, οποιοδήποτε άθλημα περιλαμβάνει άλματα, τρέξιμο και απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, ενέχει κινδύνους για διάστρεμμα ή ακόμα και ρήξη στους τένοντες του αστραγάλου. Κάνοντας ακτινογραφία θα μπορέσετε να εντοπίσετε ακριβώς το μέγεθος του προβλήματος.

Πρόληψη και θεραπεία: Η ενδυνάμωση των αστραγάλων με ασκήσεις όπως οι ακροστασίες σε σκαλοπάτι ενδείκνυνται για όσους ασχολούνται με τα προαναφερθέντα αθλήματα, ενώ καλό θα ήταν να δένετε τους αστραγάλους σας με ειδικό επίδεσμο πριν από οποιαδήποτε έντονη προπόνηση ή παιχνίδι. Μπορεί να μην σας προστατέψει πλήρως από ένα απότομο τράνταγμα ή μια λάθος κίνηση του ποδιού, αλλά μειώνει τις πιθανότητες να τραυματιστείτε. Σε περίπτωση που γίνει κάτι τέτοιο πάντως, τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα είναι μια καλή επιλογή για να θεραπευτεί ο πόνος και το πρήξιμο. Για να αποκατασταθεί το διάστρεμμα γρηγορότερα, φροντίστε να κινείτε τον αστράγαλό σας ανά τακτά χρονικά διαστήματα κάνοντας κυκλικές κινήσεις.

Παράπλευρη επικονδυλίτιδα (tennis elbow)

Τι είναι; Αποτελεί την πιο συνηθισμένη κάκωση σε όσους ασχολούνται ερασιτεχνικά ή επαγγελματικά με το τένις και σε άτομα που κάνουν χειρωνακτικές εργασίες. Το tennis elbow μάλιστα, αποτελεί το 70-80% των τραυματισμών του αγκώνα. Η κρούση της μπάλας με την ρακέτα στο χέρι σε συνδυασμό με την αστάθεια του καρπού είναι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, η αιτία για την υπερκόπωση των δύο βασικών μυών του πήχη και τον εκφυλισμό του τένοντα. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο, που ενδέχεται να συνοδεύεται από οίδημα και μυϊκή αδυναμία στις κινήσεις καρπού και δαχτύλων.

Πρόληψη και θεραπεία: Ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγετε τέτοιου είδους κακώσεις είναι ασκήσεις ενδυνάμωσης των καρπών και του πήχη, όπως οι κάμψεις καρπών και το «ζούληγμα» μιας ειδικής ιατρικής μπάλας. Επίσης, όσοι ασχολούνται συστηματικά με το τένις θα πρέπει να βελτιώσουν την τεχνική τους στο ανάποδο χτύπημα και να φορούν προστατευτικό επίδεσμο στον αγκώνα. Η θεραπεία περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη φάρμακα, φυσικοθεραπεία, ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης και τεχνικές μάλαξης για την απελευθέρωση από τον μυϊκό σπασμό. Αν όλα τα παραπάνω αποτύχουν, τότε εφαρμόζεται χειρουργική θεραπεία και αποκατάσταση που επιλέγεται από τον χειρούργο ιατρό.

Πόνοι στην μέση

Τι είναι; Αν και δεν είναι τόσο συνηθισμένοι στους αθλητές, όσο σε υπέρβαρα και αγύμναστα άτομα, οι έντονοι πόνοι στην μέση μπορούν να ταλαιπωρήσουν ποδηλάτες, τενίστες, ακόμα και δρομείς. Υπάρχουν αρκετοί τραυματισμοί στην μέση, από τους οποίους οι πιο συνηθισμένοι είναι η μετατόπιση σπονδύλων, οι μυϊκοί σπασμοί και οι πόνοι που ξεκινάνε χαμηλά στην πλάτη και φτάνουν μέχρι το πόδι. Ο λόγος για τους τραυματισμούς αυτούς είναι κυρίως η παραμέληση των διατάσεων και ενίοτε η ανισοσκελία, δηλαδή το ένα πόδι να είναι λίγο κοντύτερο από το άλλο.

Πρόληψη και θεραπεία: Μπορεί οι περισσότεροι τραυματισμοί που αφορούν την μέση να μην προλαμβάνονται εύκολα, αλλά το καλό ζέσταμα πριν από οποιαδήποτε μορφή άσκησης και οι σωστές διατάσεις πριν και μετά το πέρας αυτής βοηθάνε αρκετά. Η θεραπεία για τέτοιου είδους τραυματισμούς είναι συνήθως χειρουργική, αλλά στις απλούστερες των περιπτώσεων η λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και οι προσεχτικές διατάσεις πιθανώς να βοηθήσουν. Στις περιπτώσεις ανισοσκελίας, ενδείκνυται η χρήση ειδικών πάτων για τα παπούτσια.

http://www.in2life.gr

του Νικόλα Γεωργιακώδη Η ενασχόληση με τον αθλητισμό σε οποιαδήποτε μορφή του (μπάσκετ, ποδόσφαιρο, στίβος, τένις, βάρη κτλ.) πέρα από τα οφέλη που έχει στο σώμα και την φυσική κατάσταση του ασκούμενου, δυστυχώς εγκυμονεί αρκετούς κινδύνους τραυματισμών. Διαστρέμματα, μυϊκές θλάσεις και κακώσεις σε αστραγάλους, ώμους, πλάτη και αγκώνες είναι οι πιο συνηθισμένοι αθλητικοί τραυματισμοί, που αν δεν αντιμετωπιστούν σωστά μπορούν να γίνουν χρόνιοι. Πώς μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε; Το «γόνατο του δρομέα» (runner’s knee) Τι είναι; Οι τραυματισμοί στα γόνατα αποτελούν το 55% των συνολικών τραυματισμών στους αθλητές και περίπου το ένα τέταρτο των περιπτώσεων που αντιμετωπίζουν οι ορθοπεδικοί χειρουργοί. Το «γόνατο του δρομέα» αποκαλείται επιστημονικά "σύνδρομο της λαγονοκνημιαίας ταινίας" και, εκτός από τους δρομείς, ταλαιπωρεί επίσης αθλητές του βάδην και του σκι, ποδηλάτες, καθώς και αθλούμενους που κάνουν αερόμπικ ή ασκήσεις με βάρη. Η λαγονοκνημιαία ταινία καλύπτει την εξωτερική επιφάνεια του μηρού και σταθεροποιεί το γόνατο. Όταν αυτό λυγίζει, η ταινία μετακινείται και τρίβεται πάνω στον κόνδυλο του μηριαίου, με αποτέλεσμα να προκαλείται φλεγμονή και πόνος στην περιοχή. Πρόληψη και θεραπεία: Αντικαθιστάτε ανά τακτά χρονικά διαστήματα τα αθλητικά σας παπούτσια. Όσο πιο μαλακά στο πάτημα τόσο το καλύτερο. Επίσης, αποφύγετε να τρέχετε σε σκληρές επιφάνειες (τσιμέντο, χώμα κτλ.) και προτιμήστε έναν καλό διάδρομο που να απορροφά τους κραδασμούς. Ενδυναμώστε τους τετρακέφαλούς σας με βάρη και φροντίστε να ξεκουράζεστε επαρκώς ανάμεσα στις ημέρες προπονήσεων. Αν νιώσετε οποιαδήποτε ενόχληση στο γόνατο, απέχετε τουλάχιστον δύο ημέρες από οποιαδήποτε μορφή άσκησης και επικοινωνήστε με τον ορθοπεδικό σας. Τραυματισμοί στους ώμους Τι είναι; Περίπου το 20% των αθλητικών τραυματισμών αφορούν την ωμική ζώνη συμπεριλαμβανομένων εξαρθρώσεων, κακώσεων και θλάσεων. Οι τραυματισμοί στους ώμους είναι αρκετά συνηθισμένοι σε αθλήματα όπως το τέννις, η κολύμβηση, το βόλεϊ και γενικά οποιοδήποτε άθλημα περιλαμβάνει κινήσεις των χεριών πάνω από το κεφάλι. Οι περισσότεροι τέτοιοι τραυματισμοί οφείλονται στην υπερβολική χρήση του συγκεκριμένου μυ, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα την χαλάρωση των τενόντων που τον περιβάλλουν και είναι υπεύθυνοι για την κίνηση της άρθρωσης. Μερικά από τα συμπτώματα είναι ο έντονος πόνος, η βράχυνση του μυ, η αδυναμία εκτέλεσης κινήσεων και οι εξαρθρώσεις. Πρόληψη και θεραπεία: Για να αποφύγετε οποιονδήποτε τραυματισμό στον ώμο, θα πρέπει να δυναμώσετε τους μυς που τον καλύπτουν (δελτοειδείς) με ασκήσεις όπως πιέσεις και εκτάσεις αλτήρων, ανασηκώσεις ώμων και προσαγωγές χεριού με τροχαλία. Επίσης, φροντίστε να κάνετε καλό ζέσταμα προτού ξεκινήσετε οποιαδήποτε προπόνηση με βάρη και διατάσεις στο τέλος. Αν παρ’ όλα αυτά τραυματιστείτε, τότε τα αντιφλεγμονώδη και η ξεκούραση είναι δύο αποτελεσματικές λύσεις για να επανέλθετε στην αρχική κατάσταση. Σε περίπτωση που δείτε ότι ο πόνος επιμένει, συμβουλευτείτε τον ορθοπεδικό σας. Διάστρεμμα στον αστράγαλο Τι είναι; Πολύ συνηθισμένη κάκωση για άτομα που ασχολούνται με αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, ο στίβος και το βόλεϊ. Εν ολίγοις, οποιοδήποτε άθλημα περιλαμβάνει άλματα, τρέξιμο και απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, ενέχει κινδύνους για διάστρεμμα ή ακόμα και ρήξη στους τένοντες του αστραγάλου. Κάνοντας ακτινογραφία θα μπορέσετε να εντοπίσετε ακριβώς το μέγεθος του προβλήματος. Πρόληψη και θεραπεία: Η ενδυνάμωση των αστραγάλων με ασκήσεις όπως οι ακροστασίες σε σκαλοπάτι ενδείκνυνται για όσους ασχολούνται με τα προαναφερθέντα αθλήματα, ενώ καλό θα ήταν να δένετε τους αστραγάλους σας με ειδικό επίδεσμο πριν από οποιαδήποτε έντονη προπόνηση ή παιχνίδι. Μπορεί να μην σας προστατέψει πλήρως από ένα απότομο τράνταγμα ή μια λάθος κίνηση του ποδιού, αλλά μειώνει τις πιθανότητες να τραυματιστείτε. Σε περίπτωση που γίνει κάτι τέτοιο πάντως, τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα είναι μια καλή επιλογή για να θεραπευτεί ο πόνος και το πρήξιμο. Για να αποκατασταθεί το διάστρεμμα γρηγορότερα, φροντίστε να κινείτε τον αστράγαλό σας ανά τακτά χρονικά διαστήματα κάνοντας κυκλικές κινήσεις. Παράπλευρη επικονδυλίτιδα (tennis elbow) Τι είναι; Αποτελεί την πιο συνηθισμένη κάκωση σε όσους ασχολούνται ερασιτεχνικά ή επαγγελματικά με το τένις και σε άτομα που κάνουν χειρωνακτικές εργασίες. Το tennis elbow μάλιστα, αποτελεί το 70-80% των τραυματισμών του αγκώνα. Η κρούση της μπάλας με την ρακέτα στο χέρι σε συνδυασμό με την αστάθεια του καρπού είναι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, η αιτία για την υπερκόπωση των δύο βασικών μυών του πήχη και τον εκφυλισμό του τένοντα. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο, που ενδέχεται να συνοδεύεται από οίδημα και μυϊκή αδυναμία στις κινήσεις καρπού και δαχτύλων. Πρόληψη και θεραπεία: Ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγετε τέτοιου είδους κακώσεις είναι ασκήσεις ενδυνάμωσης των καρπών και του πήχη, όπως οι κάμψεις καρπών και το «ζούληγμα» μιας ειδικής ιατρικής μπάλας. Επίσης, όσοι ασχολούνται συστηματικά με το τένις θα πρέπει να βελτιώσουν την τεχνική τους στο ανάποδο χτύπημα και να φορούν προστατευτικό επίδεσμο στον αγκώνα. Η θεραπεία περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη φάρμακα, φυσικοθεραπεία, ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης και τεχνικές μάλαξης για την απελευθέρωση από τον μυϊκό σπασμό. Αν όλα τα παραπάνω αποτύχουν, τότε εφαρμόζεται χειρουργική θεραπεία και αποκατάσταση που επιλέγεται από τον χειρούργο ιατρό. Πόνοι στην μέση Τι είναι; Αν και δεν είναι τόσο συνηθισμένοι στους αθλητές, όσο σε υπέρβαρα και αγύμναστα άτομα, οι έντονοι πόνοι στην μέση μπορούν να ταλαιπωρήσουν ποδηλάτες, τενίστες, ακόμα και δρομείς. Υπάρχουν αρκετοί τραυματισμοί στην μέση, από τους οποίους οι πιο συνηθισμένοι είναι η μετατόπιση σπονδύλων, οι μυϊκοί σπασμοί και οι πόνοι που ξεκινάνε χαμηλά στην πλάτη και φτάνουν μέχρι το πόδι. Ο λόγος για τους τραυματισμούς αυτούς είναι κυρίως η παραμέληση των διατάσεων και ενίοτε η ανισοσκελία, δηλαδή το ένα πόδι να είναι λίγο κοντύτερο από το άλλο. Πρόληψη και θεραπεία: Μπορεί οι περισσότεροι τραυματισμοί που αφορούν την μέση να μην προλαμβάνονται εύκολα, αλλά το καλό ζέσταμα πριν από οποιαδήποτε μορφή άσκησης και οι σωστές διατάσεις πριν και μετά το πέρας αυτής βοηθάνε αρκετά. Η θεραπεία για τέτοιου είδους τραυματισμούς είναι συνήθως χειρουργική, αλλά στις απλούστερες των περιπτώσεων η λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και οι προσεχτικές διατάσεις πιθανώς να βοηθήσουν. Στις περιπτώσεις ανισοσκελίας, ενδείκνυται η χρήση ειδικών πάτων για τα παπούτσια.

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.in2life.gr/wellbeing/exercise/article/186370/travmatismoi-athlhtika-pathhmata-kai-mathhmata.html
Πηγή: www.in2life.gr

του Νικόλα Γεωργιακώδη Η ενασχόληση με τον αθλητισμό σε οποιαδήποτε μορφή του (μπάσκετ, ποδόσφαιρο, στίβος, τένις, βάρη κτλ.) πέρα από τα οφέλη που έχει στο σώμα και την φυσική κατάσταση του ασκούμενου, δυστυχώς εγκυμονεί αρκετούς κινδύνους τραυματισμών. Διαστρέμματα, μυϊκές θλάσεις και κακώσεις σε αστραγάλους, ώμους, πλάτη και αγκώνες είναι οι πιο συνηθισμένοι αθλητικοί τραυματισμοί, που αν δεν αντιμετωπιστούν σωστά μπορούν να γίνουν χρόνιοι. Πώς μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε; Το «γόνατο του δρομέα» (runner’s knee) Τι είναι; Οι τραυματισμοί στα γόνατα αποτελούν το 55% των συνολικών τραυματισμών στους αθλητές και περίπου το ένα τέταρτο των περιπτώσεων που αντιμετωπίζουν οι ορθοπεδικοί χειρουργοί. Το «γόνατο του δρομέα» αποκαλείται επιστημονικά "σύνδρομο της λαγονοκνημιαίας ταινίας" και, εκτός από τους δρομείς, ταλαιπωρεί επίσης αθλητές του βάδην και του σκι, ποδηλάτες, καθώς και αθλούμενους που κάνουν αερόμπικ ή ασκήσεις με βάρη. Η λαγονοκνημιαία ταινία καλύπτει την εξωτερική επιφάνεια του μηρού και σταθεροποιεί το γόνατο. Όταν αυτό λυγίζει, η ταινία μετακινείται και τρίβεται πάνω στον κόνδυλο του μηριαίου, με αποτέλεσμα να προκαλείται φλεγμονή και πόνος στην περιοχή. Πρόληψη και θεραπεία: Αντικαθιστάτε ανά τακτά χρονικά διαστήματα τα αθλητικά σας παπούτσια. Όσο πιο μαλακά στο πάτημα τόσο το καλύτερο. Επίσης, αποφύγετε να τρέχετε σε σκληρές επιφάνειες (τσιμέντο, χώμα κτλ.) και προτιμήστε έναν καλό διάδρομο που να απορροφά τους κραδασμούς. Ενδυναμώστε τους τετρακέφαλούς σας με βάρη και φροντίστε να ξεκουράζεστε επαρκώς ανάμεσα στις ημέρες προπονήσεων. Αν νιώσετε οποιαδήποτε ενόχληση στο γόνατο, απέχετε τουλάχιστον δύο ημέρες από οποιαδήποτε μορφή άσκησης και επικοινωνήστε με τον ορθοπεδικό σας. Τραυματισμοί στους ώμους Τι είναι; Περίπου το 20% των αθλητικών τραυματισμών αφορούν την ωμική ζώνη συμπεριλαμβανομένων εξαρθρώσεων, κακώσεων και θλάσεων. Οι τραυματισμοί στους ώμους είναι αρκετά συνηθισμένοι σε αθλήματα όπως το τέννις, η κολύμβηση, το βόλεϊ και γενικά οποιοδήποτε άθλημα περιλαμβάνει κινήσεις των χεριών πάνω από το κεφάλι. Οι περισσότεροι τέτοιοι τραυματισμοί οφείλονται στην υπερβολική χρήση του συγκεκριμένου μυ, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα την χαλάρωση των τενόντων που τον περιβάλλουν και είναι υπεύθυνοι για την κίνηση της άρθρωσης. Μερικά από τα συμπτώματα είναι ο έντονος πόνος, η βράχυνση του μυ, η αδυναμία εκτέλεσης κινήσεων και οι εξαρθρώσεις. Πρόληψη και θεραπεία: Για να αποφύγετε οποιονδήποτε τραυματισμό στον ώμο, θα πρέπει να δυναμώσετε τους μυς που τον καλύπτουν (δελτοειδείς) με ασκήσεις όπως πιέσεις και εκτάσεις αλτήρων, ανασηκώσεις ώμων και προσαγωγές χεριού με τροχαλία. Επίσης, φροντίστε να κάνετε καλό ζέσταμα προτού ξεκινήσετε οποιαδήποτε προπόνηση με βάρη και διατάσεις στο τέλος. Αν παρ’ όλα αυτά τραυματιστείτε, τότε τα αντιφλεγμονώδη και η ξεκούραση είναι δύο αποτελεσματικές λύσεις για να επανέλθετε στην αρχική κατάσταση. Σε περίπτωση που δείτε ότι ο πόνος επιμένει, συμβουλευτείτε τον ορθοπεδικό σας. Διάστρεμμα στον αστράγαλο Τι είναι; Πολύ συνηθισμένη κάκωση για άτομα που ασχολούνται με αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, ο στίβος και το βόλεϊ. Εν ολίγοις, οποιοδήποτε άθλημα περιλαμβάνει άλματα, τρέξιμο και απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, ενέχει κινδύνους για διάστρεμμα ή ακόμα και ρήξη στους τένοντες του αστραγάλου. Κάνοντας ακτινογραφία θα μπορέσετε να εντοπίσετε ακριβώς το μέγεθος του προβλήματος. Πρόληψη και θεραπεία: Η ενδυνάμωση των αστραγάλων με ασκήσεις όπως οι ακροστασίες σε σκαλοπάτι ενδείκνυνται για όσους ασχολούνται με τα προαναφερθέντα αθλήματα, ενώ καλό θα ήταν να δένετε τους αστραγάλους σας με ειδικό επίδεσμο πριν από οποιαδήποτε έντονη προπόνηση ή παιχνίδι. Μπορεί να μην σας προστατέψει πλήρως από ένα απότομο τράνταγμα ή μια λάθος κίνηση του ποδιού, αλλά μειώνει τις πιθανότητες να τραυματιστείτε. Σε περίπτωση που γίνει κάτι τέτοιο πάντως, τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα είναι μια καλή επιλογή για να θεραπευτεί ο πόνος και το πρήξιμο. Για να αποκατασταθεί το διάστρεμμα γρηγορότερα, φροντίστε να κινείτε τον αστράγαλό σας ανά τακτά χρονικά διαστήματα κάνοντας κυκλικές κινήσεις. Παράπλευρη επικονδυλίτιδα (tennis elbow) Τι είναι; Αποτελεί την πιο συνηθισμένη κάκωση σε όσους ασχολούνται ερασιτεχνικά ή επαγγελματικά με το τένις και σε άτομα που κάνουν χειρωνακτικές εργασίες. Το tennis elbow μάλιστα, αποτελεί το 70-80% των τραυματισμών του αγκώνα. Η κρούση της μπάλας με την ρακέτα στο χέρι σε συνδυασμό με την αστάθεια του καρπού είναι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, η αιτία για την υπερκόπωση των δύο βασικών μυών του πήχη και τον εκφυλισμό του τένοντα. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο, που ενδέχεται να συνοδεύεται από οίδημα και μυϊκή αδυναμία στις κινήσεις καρπού και δαχτύλων. Πρόληψη και θεραπεία: Ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγετε τέτοιου είδους κακώσεις είναι ασκήσεις ενδυνάμωσης των καρπών και του πήχη, όπως οι κάμψεις καρπών και το «ζούληγμα» μιας ειδικής ιατρικής μπάλας. Επίσης, όσοι ασχολούνται συστηματικά με το τένις θα πρέπει να βελτιώσουν την τεχνική τους στο ανάποδο χτύπημα και να φορούν προστατευτικό επίδεσμο στον αγκώνα. Η θεραπεία περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη φάρμακα, φυσικοθεραπεία, ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης και τεχνικές μάλαξης για την απελευθέρωση από τον μυϊκό σπασμό. Αν όλα τα παραπάνω αποτύχουν, τότε εφαρμόζεται χειρουργική θεραπεία και αποκατάσταση που επιλέγεται από τον χειρούργο ιατρό. Πόνοι στην μέση Τι είναι; Αν και δεν είναι τόσο συνηθισμένοι στους αθλητές, όσο σε υπέρβαρα και αγύμναστα άτομα, οι έντονοι πόνοι στην μέση μπορούν να ταλαιπωρήσουν ποδηλάτες, τενίστες, ακόμα και δρομείς. Υπάρχουν αρκετοί τραυματισμοί στην μέση, από τους οποίους οι πιο συνηθισμένοι είναι η μετατόπιση σπονδύλων, οι μυϊκοί σπασμοί και οι πόνοι που ξεκινάνε χαμηλά στην πλάτη και φτάνουν μέχρι το πόδι. Ο λόγος για τους τραυματισμούς αυτούς είναι κυρίως η παραμέληση των διατάσεων και ενίοτε η ανισοσκελία, δηλαδή το ένα πόδι να είναι λίγο κοντύτερο από το άλλο. Πρόληψη και θεραπεία: Μπορεί οι περισσότεροι τραυματισμοί που αφορούν την μέση να μην προλαμβάνονται εύκολα, αλλά το καλό ζέσταμα πριν από οποιαδήποτε μορφή άσκησης και οι σωστές διατάσεις πριν και μετά το πέρας αυτής βοηθάνε αρκετά. Η θεραπεία για τέτοιου είδους τραυματισμούς είναι συνήθως χειρουργική, αλλά στις απλούστερες των περιπτώσεων η λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και οι προσεχτικές διατάσεις πιθανώς να βοηθήσουν. Στις περιπτώσεις ανισοσκελίας, ενδείκνυται η χρήση ειδικών πάτων για τα παπούτσια.

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.in2life.gr/wellbeing/exercise/article/186370/travmatismoi-athlhtika-pathhmata-kai-mathhmata.html
Πηγή: www.in2life.gr

=

{fcomments}