Η «αρρώστια» του bodybuilding στο Πακιστάν

Όταν η οικογένεια του Rozi Khan Zurmati έφυγε για να γλιτώσει από τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, τη δεκαετία του '80, κατέλυσε στο Καράτσι, την οικονομική πρωτεύουσα του Πακιστάν, μια πόλη 30 εκατομμυρίων κατοίκων και κολαστήριο ατμοσφαιρικής ρύπανσης, εγκληματικότητας και τρομοκρατίας. Αλλά ο Rozi δεν ενδιαφέρεται για όλα αυτά...

 

Εκείνο που τον ενδιαφέρει είναι οι μύες τους, οι 10ωρες συνεδρίες του στο γυμναστήριο και τα στεροειδή, που του χάρισαν όλους τους τίτλους του, συμπεριλαμβανομένου του πολυπόθητου βραβείου Mr Karachi. Όνειρό του είναι να φουσκώσει κι άλλο, κάτι που στον κόσμο του μπόντι-μπίλντινγκ σημαίνει να κερδίζει διαγωνισμούς όπως το Arnold Classic. Ο Atif Anwar, ένας άλλος Πακιστανός μπόντι-μπίλντερ κέρδισε προσφάτως τον τίτλο στην Αυστραλία και έκλαψε μπροστά στον Arnold, ενώ οι αφύσικoι μπρονζέ και με λάδι αλειμμένοι μύες γυάλιζαν ενώπιον του κοινού.

 

O Rozi Khan Zurmati

 

Συνάντησα τον Zurmati μια νύχτα με υγρασία στο γυμναστήριο Body Complex, στο κέντρο του Καράτσι, όπου μεγαλόσωμοι άνδρες σηκώνουν βάρη μέχρι την αυγή. Μπήκα στην αίθουσα και περίεργες φάτσες κοιτούσαν το κραυγαλέα ψιλόλιγνο χλωμό σώμα μου, ενώ αναρωτιούνταν τι έκανε ένας Δυτικός στο γυμναστήριό τους. Βλέποντας τη φωτογραφική μηχανή που είχα κρεμασμένη στον ώμο, έβαλαν επιπλέον βάρη στην μπάρα διπλασιάζοντας τις προσπάθειές τους, ώστε να βγάλουν φωτογραφία. Η θερμοκρασία των 37,7 βαθμών Κελσίου, η αποκρουστική βρώμα από τα ιδρωμένα σώματα και τα φώτα αλογόνου έκαναν την κατάσταση εξαιρετικά άβολη, γεγονός που δεν φαινόταν να ενοχλεί κανέναν παρά μόνο εμένα. Το Πακιστάν έχει υπομείνει περισσότερο πόνο από όσο θέλει να θυμάται κανείς και αυτή η κοινότητα των μεγαλόσωμων ανδρών βρήκαν επιτέλους ένα μέρος παρηγοριάς και ανακούφισης από την καθημερινότητα του τρόμου και των δυσκολιών που είναι το Καράτσι.

 

Ο Zurmati με ξενάγησε τριγύρω και με σύστησε σε μερικούς από τους μπόντι-μπίλντερ φίλους του. Τράβηξα μερικές φωτογραφίες τους την ώρα που έκαναν τα δικά τους. Καθίσαμε και μιλήσαμε για την έλλειψη χρηματοδότησης των μπόντι-μπίλντερ στο Πακιστάν, τα στεροειδή και πώς άρχισε να σηκώνει βάρη.

 

 

Από πού είσαι και πόσων χρονών είσαι;
Rozi Khan Zurmati: Είμαι 28 ετών, η οικογένειά μου ήρθε εδώ στη διάρκεια του αφγανοσοβιετικού πολέμου και γεννήθηκα εδώ στο Καράτσι, οπότε θεωρώ ότι είμαι περισσότερο από εδώ παρά από οπουδήποτε αλλού.

 

Γιατί έφυγε η οικογένειά σου από το Αφγανιστάν;
Η χώρα ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση τότε, ήταν η δεκαετία του '80, στη διάρκεια του αφγανοσοβιετικού πολέμου, οπότε κανένας δεν ήθελε να ζήσει εκεί. Έτσι, μετανάστευσαν από την Καμπούλ εδώ.

 

Πώς άρχισες να ασχολείσαι με το μπόντι-μπίλντινγκ;
Δούλευα ως εργάτης σ' ένα εργοστάσιο και έπρεπε να σηκώνω πολλά βαριά αντικείμενα, όπως βαριές τσάντες και πράγματα. Άρχισα να έχω προβλήματα με τα πόδια μου που πονούσαν και ένιωθα αδύναμος, οπότε ήρθα στο Body Complex Gym και άρχισα να γυμνάζομαι. Μου άρεσε πραγματικά, οπότε άρχισα να χτίζω το σώμα μου.

 

Πόσους τίτλους έχεις;

Το 2010, το 2011 και το 2012 ήμουν Mr Karachi και μια φορά ήμουν και Mr Sindh.

 

Πόσο καιρό σου πήρε μέχρι να κερδίσεις τον πρώτο τίτλο σου;
Τα πρώτα 3-4 χρόνια στο γυμναστήριο ήμουν πραγματικά επικεντρωμένος στο μπόντι-μπίλντινγκ. Απλά έκανα προπόνηση. Έπειτα γνώρισα έναν προπονητή ο οποίος με ενθάρρυνε. Εκείνος ο προπονητής με ώθησε περισσότερο και είπε ότι θα έπρεπε πάω σε διαγωνισμούς. Έτσι άρχισε να με προπονεί, μέχρι που κέρδισα το Mr Karachi. Οπότε, μου πήρε περίπου πέντε χρόνια.

 

Σου αρέσει να κάνεις πραγματικά μεγάλους τους μύες σου;
Φυσικά. Είναι το πάθος μου τώρα.

 

Σου αρέσει να τους νιώθεις;
Όταν κοιτάζω τον εαυτό μου, μου αρέσει το σώμα μου, οι μύες μου είναι μεγάλοι και αυτό είναι που μου αρέσει.

 

 

Γιατί το κάνεις;
Το κάνω γιατί θέλω να συνεχίσω, να κερδίσω το Mr World. Ο προπονητής μου, προπονεί πραγματικά καλά. Έχουμε όλοι διαγωνιστεί για το Mr Sindh, αλλά προφανώς η πρόθεση είναι να προχωρήσουμε και να κυριαρχήσουμε στην παγκόσμια σκηνή.

 

Είναι ένας τρόπος για να φύγεις από το Πακιστάν;
Θέλω να ταξιδέψω για να μπορέσω να κατανοήσω τις προόδους που έχουν κάνει στον τομέα του μπόντι-μπίλντινγκ και να επιστρέψω εδώ πίσω για να εκπαιδεύσω τον κόσμο με αυτές τις νεότερες τεχνικές.

 

 

Πόσες ώρες προπονείσαι;
Αφιερώνουμε δύο-τρεις ώρες στον έναν μυ και δουλεύουμε δύο-τρεις μύες την ημέρα, άρα μιλάμε για 6-10 ώρες ημερησίως. Αλλά όταν πλησιάζει ο αγώνας, ασκούμε τέσσερις-πέντε μύες την ημέρα, δηλαδή γυμναζόμαστε ώρες 12 ημερησίως.

 

Είναι επίπονο;
Και τι έγινε εάν πονάει; Είμαι άνδρας, για όνομα του Θεού.

 

Ναι, αλλά πονάει πολύ;
Όταν πονάει έχει ωραία αίσθηση.

 

Πώς είναι ο χώρος του μπόντι-μπίλντιγνκ στο Πακιστάν;
Υπάρχουν πολλοί μπόντι-μπίλντερ εδώ. Το πρόβλημα είναι ότι η κυβέρνηση δεν μας υποστηρίζει, ούτε οι σπόνσορες, αλλά υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που το κάνουν. Όποιος κάνει μπόντι-μπίλντινγκ, το κάνει με δικά του έξοδα. Αλλά, εάν η κυβέρνηση θέλει να μας υποστηρίξει τότε θα υπάρχει ένας μπόντι-μπίλντερ σε κάθε δρόμο.

 

Haseeb Usmani και Danish


Μπορείς να κάνεις εκτίμηση για το πόσοι μπόντι-μπίλντερ υπάρχουν στο Πακιστάν;
Υπάρχουν χιλιάδες. Αλήθεια, δεν μπορώ να δώσω αριθμό. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν χρήματα. Οπότε, πολλοί πραγματικά καλοί μπόντι-μπίλντερ είτε φεύγουν από το Πακιστάν ή εγκαταλείπουν το επάγγελμα. Κοίτα τον Atif Anwar, πήγε στην Αυστραλία και παντρεύτηκε μια γυναίκα εκεί και κέρδισε το κύπελλο Arnold. Έκανε προπόνηση μαζί μας. Ήμασταν πραγματικά χαρούμενοι που βλέπαμε έναν Πακιστανό μουσουλμάνο να πηγαίνει στον αγώνα και να κερδίζει το κύπελλο. Ήταν πραγματικά εκπληκτικό.

 

Όταν κέρδισε, έκλαψε πάνω στη σκηνή. Σωστά;
Ναι, έκλαιγε από ευτυχία. Δεν έχεις ιδέα, είχε πολύ δύσκολη ζωή εδώ.

 

Η δική σου ζωή είναι δύσκολή εδώ;
Είναι ακόμα δύσκολη αλλά προχωράμε, δεν έχουμε άλλη επιλογή.

 

Πώς είναι ο ανταγωνισμός εδώ; Είναι αδίστακτος;
Μεταξύ των μπόντι-μπίλντερ όχι, βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Αλλά μεταξύ των διαφορετικών συλλόγων ναι, είναι πραγματικά σκληρός.

 

 

Υπάρχουν συμμορίες μπόντι-μπίλντερ που συναντιούνται και τσακώνονται σε χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων;
Όχι. Είμαστε αθλητές και όχι κακοποιοί.

 

Χρησιμοποιείς οποιαδήποτε συμπληρώματα ή φάρμακα όπως τα στεροειδή;
Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση. Αλλά εδώ, εάν θέλεις να κατέβεις στους αγώνες, χρειάζεται να παίρνεις στεροειδή. Σε τοπικό επίπεδο δεν κάνουν πραγματικό έλεγχο, αλλά σε διεθνές επίπεδο κάνουν τεστ, οπότε προφανώς δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις στεροειδή για εκείνους τους διαγωνισμούς. Από διαγωνισμό σε διαγωνισμό ποικίλλει.

 

Aπό αριστερά: Rozi Khan Zurmati, Haseeb Usmani και Danish

 

Οπότε στους τοπικούς διαγωνισμούς τα χρησιμοποιούν όλοι;
Όπως και οι κολυμβητές και οι παίκτες του κρίκετ. Στεροειδή παίρνουν όλοι είτε σε διεθνείς αγώνες, είτε σε τοπικούς. Αλλά το κάνουν με πρόγραμμα που καταρτίζεται με βάση το πότε διεξάγεται ο διαγωνισμός. Οπότε, εάν θέλεις να τα χρησιμοποιήσεις σε οποιοδήποτε σπορ, θα σε βοηθήσουν να προχωρήσεις, αλλά θα πρέπει να συνεχίσεις να προπονείσαι σκληρά.

 

Σε κάνουν πιο επιθετικό;
Δεν είναι μόνο τα στεροειδή. Είναι η ίδια η προπόνηση. Όσο πλησιάζουμε πιο κοντά στον διαγωνισμό, προπονούμαστε δυο φορές την ημέρα. Και τρώμε συγκεκριμένα γεύματα, όπως βραστά αυγά χωρίς τον κρόκο, βραστό κοτόπουλο, δεν τρώμε ούτε αλάτι και τις τελευταίες δύο μέρες μειώνουμε ακόμα και την ποσότητα νερού που πίνουμε, ώστε να μειώσουμε και το βάρος του νερού στο σώμα μας. Συνεπώς, αυτό που σε κάνει επιθετικό δεν είναι τα στεροειδή αλλά όλα τα υπόλοιπα.

 

 

Αλλάζει την εξωτερική σου εμφάνιση;
Τώρα δεν είναι αγωνιστική περίοδος κι έτσι δεν παίρνουμε στεροειδή, οπότε μπορείς να δεις τη διαφορά μεταξύ αυτού και εκείνου (δείχνει μια αφίσα του στη διάρκεια του διαγωνισμού). Το λίπος επιστρέφει στο πρόσωπό σου και οι μύες συρρικνώνονται όταν σταματάς τη χρήση στεροειδων.

 

Μπορείς να ζήσεις μόνο από το μπόντι-μπίλντινγκ;
Λοιπόν, κοστίζει δύο έως τρεις χιλιάδες ρουπιες (20-30 ευρώ) μόνο η διατροφή, ποσό μεγάλο για το Πακιστάν, ενώ δεν βγάζουμε τίποτα από αυτό.

 

Όταν παίρνεις βραβείο όμως, παίρνεις χρήματα;
Όχι φίλε, δεν παίρνουμε λεφτά, είναι Πακιστάν εδω. Απλά σου δίνουν το βραβείο και σου λένε να είσαι ευτυχισμένος μ' αυτό.

 

Τότε τι δουλειά κάνεις;
Την ημέρα προπονούμαι, μετά ξεκουράζομαι και το βράδυ εκπαιδεύω τα μέλη του συλλόγου.

 

Ασχολείσαι καθόλου με επαγγέλματα ασφάλειας;
Έχω εργαστεί ως σωματοφύλακας, αλλά πάντα καταλήγω να τσακώνομαι και έτσι δεν την κάνω πια αυτή τη δουλειά.

 

Λέγοντας «ασφάλεια», εννοώ, δέρνεις ανθρώπους επί πληρωμή;
Ο κόσμος νομίζει ότι επειδή είσαι μπόντι-μπίλντερ θα τριγυρνάς και θα πλακώνεις τον κόσμο στο «ξύλο» αλλά και ότι θυμώνεις εύκολα.

 

 

Έχεις ακούσει να προσλαμβάνεται κάποιος για να κάνει αυτή τη δουλειά;
Ναι, ο Atif Anwar που κέρδισε το κύπελλο Arnold ήταν σωματοφύλακας για κάποιον υπουργό εδώ.

 

Πόσο πολύ νομίζεις θα μεγαλώσουν οι μύες σου;
Εξαρτάται από τους σπόνσορες. Περισσότεροι σπόνσορες, περισσότεροι μύες.

 

Επίκειται κάποιος ενδιαφέρoν διαγωνισμός;
Σχεδιάζουμε έναν διαγωνισμό σύγκρισης μυών. Σχεδιάζουμε να πάμε με κάποιον φίλο μας που σίγουρα μπορεί να αγωνιστεί, οπότε θα προσπαθήσουμε κι εμείς.

 

Έχεις ποτέ σκίσει πουκάμισο λόγω των αναπτυγμένων μυών;
Ναι συμβαίνει όλη την ώρα. Τώρα φοράω XL.

 

 

Έρευνα: VICE

 

 

{fcomments}

  • Κατηγορία Νέα