Μύες που συμμετέχουν

Οι μύες που συμμετέχουν σαν αγωνιστές και συναγωνιστές στις πιέσεις σε επίπεδο πάγκο είναι ο μείζων θωρακικός, ο τρικέφαλος και η εμπρόσθια μοίρα του δελτοειδή ενώ ανταγωνιστικά ή και σταθεροποιητικά λειτουργούν οι τραπεζοειδείς, οι ρομβοειδείς, ο πλατύς ραχιαίος, ο εμπρόσθιος οδοντωτός, οι μύες του στροφικού πετάλου, η μέση και πίσω μοίρα του δελτοειδή, η λειτουργία και το ποσοστό συμμετοχής των μυών διαφοροποιείται στις διάφορες φάσεις της κίνησης.

Περιγραφή

Ξαπλώνουμε σ' ένα επίπεδο πάγκο με ορθοστάτες και τοποθετούμε τα χέρια μας κάτω από την μπάρα που βρίσκεται στους ορθοστάτες. Με μια ελαφριά πίεση παίρνουμε την μπάρα από τους ορθοστάτες και τη φέρνουμε πάνω στο θώρακα. Από τη θέση αυτή, λυγίζοντας τα χέρια κατεβάζουμε την μπάρα μέχρι ν' αγγίξει το θώρακα στο κάτω μέρος των θωρακικών και στη συνέχεια πιέζουμε δυνατά την μπάρα μέχρι να τεντώσουν τα χέρια στην αρχική θέση.

Σχόλια και Παρατηρήσεις

Τα σημεία που χρειάζονται ιδιαίτερη συζήτηση είναι το άνοιγμα μεταξύ των χεριών, το πόσο χαμηλά και σε ποιο σημείο θα κατέβει η μπάρα κατά την εκτέλεση της άσκησης, τα φορτία στην ωμική ζώνη και την άρθρωση του αγκώνα και η τοποθέτηση των ποδιών.

Το άνοιγμα μεταξύ των χεριών πρέπει να είναι τόσο που όταν η μπάρα βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο οι πήχεις να είναι κάθετοι προς το έδαφος ή παράλληλοι μεταξύ τους.

Εάν όλα τα παραπάνω είναι σωστά η μπάρα κατευθύνεται προς το χαμηλότερο μέρος τον θωρακικών χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.

Το άνοιγμα μεταξύ των χεριών προσδιορίζει και την κατανομή δυνάμεων στις αρθρώσεις. Μικρότερο άνοιγμα μεταξύ των χεριών θα δημιουργήσει αυξημένες δυνάμεις στην άρθρωση του αγκώνα και μεγαλύτερο στην άρθρωση του ώμου.

Ένας ακόμη σημαντικός παράγοντας είναι η τοποθέτηση του βραχίονα σε σχέση με την μπάρα, όταν η μπάρα βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο οι αγκώνες πρέπει να βρίσκονται ακριβώς κάτω από την μπάρα, οποιαδήποτε παρέκκλιση απ' αυτή τη θέση θα δημιουργήσει αυξημένες δυνάμεις στην άρθρωση του ώμου. Η τοποθέτηση του αγκώνα κάτω από την μπάρα τοποθετεί αυτόματα το βραχίονα στη σωστή θέση. Εάν οι αγκώνες δεν είναι κάτω από την μπάρα στο χαμηλότερο σημείο τότε η μπάρα θα οδηγηθεί ψηλότερα ή χαμηλότερα στους θωρακικούς.

Συνειδητή οδήγηση της μπάρας ψηλότερα στους θωρακικούς (κλείδα), δεν θα δώσει κανένα ιδιαίτερο ερέθισμα στο μυϊκό ιστό, αλλά θα δημιουργήσει αυξημένες δυνάμεις στην άρθρωση του ώμου με αποτέλεσμα ένα τραυματισμό που θα κρατήσει το άτομο μακριά από την προπόνηση για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.

Φυσιολογικά η μπάρα πρέπει να κατέβει μέχρι ν' αγγίξει στο στήθος, αυτό μπορεί να συμβεί όταν δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στο εύρος της κίνησης, εάν όμως το εύρος της κίνησης περιορίζεται από κάποιους μυοσκελετικούς παράγοντες τότε η μπάρα πρέπει να κατέβει μέχρι το σημείο που επιτρέπει το "ενεργό εύρος κίνησης".

Ο τρόπος λαβής είναι ακόμη ένα θέμα που δημιουργεί προβλήματα σχετικά με την εκτέλεση της άσκησης, υπάρχουν αρκετές διαφωνίες εάν η λαβή στην μπάρα πρέπει να γίνεται με τον αντίχειρα να κλείνει γύρω από την μπάρα ή όχι. Η τοποθέτηση της μπάρας ακριβώς πάνω στον άξονα της ωλένης μειώνει σημαντικά τα φορτία στην άρθρωση του καρπού, αυτό προϋποθέτει λαβή που ο αντίχειρας δεν κλείνει γύρω από την μπάρα, αλλά θεωρητικά εγκυμονεί τον κίνδυνο να χάσουμε τον έλεγχο της μπάρας κατά την εκτέλεση της άσκησης. Όταν ο αντίχειρας κλείνει γύρω από την μπάρα ο κίνδυνος να χάσουμε τον έλεγχο της μπάρας μειώνεται, αλλά αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος τραυματισμού της άρθρωσης του καρπού, ειδικά σε άτομα που παρουσιάζουν μειωμένη ευλυγισία σ' αυτή την άρθρωση.

Η τοποθέτηση των ποδιών είναι ένα ζήτημα που απασχολεί πολλούς, συνήθως υπάρχει η άποψη ότι τα πόδια πρέπει να τοποθετηθούν πάνω στον πάγκο για να εξαλειφθεί η πιθανότητα υπερέκτασης στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, η θεώρηση αυτή είναι λανθασμένη καθώς μειώνει σημαντικά τη βάση στήριξης του γυμναζόμενου και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τραυματισμούς, όχι μόνο στην οσφυϊκή μοίρα αλλά και στην ωμική ζώνη ειδικά όταν χρησιμοποιούνται μεγάλα φορτία.

Το πρόβλημα της υπερέκτασης της οσφυϊκής μοίρας προκύπτει από την κακή κατασκευή των περισσοτέρων πάγκων που χρησιμοποιούμε στα γυμναστήρια. Οι περισσότεροι πάγκοι είναι πολύ ψηλοί για το μέσο γυμναζόμενο και όταν αυτός παίρνει την ύπτια θέση πάνω στον πάγκο τα πόδια του δεν τοποθετούνται σωστά σε σχέση με το σώμα του και το έδαφος.

Όταν ο γυμναζόμενος είναι τοποθετημένος στον πάγκο για να εκτελέσει την άσκηση, πρέπει να πόδια του να στηρίζονται στο έδαφος και στο ισχίο να υπάρχει μια μικρή κάμψη (το γόνατο να βρίσκεται λίγο πιο ψηλά από το ισχίο), εάν υπάρχει μια τέτοια τοποθέτηση κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει στην οσφυϊκή μοίρα, καθώς δεν υπάρχει καμιά περίπτωση υπερέκτασης. Εάν όμως ο πάγκος είναι πολύ ψηλός και ο γυμναζόμενος τοποθετήσει τα πόδια του στο έδαφος τότε θα βρεθεί από την αρχή της άσκησης σε θέση υπερέκτασης της οσφυϊκής μοίρας. Το πρόβλημα λύνεται καλύτερα εάν τοποθετήσουμε "τακάκια" κάτω από τα πέλματα του γυμναζόμενου για να διατηρήσουμε τη βάση στήριξης, αντί να τοποθετήσουμε τα πόδια πάνω στον πάγκο.

Ακόμη πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι πιέσεις σε επίπεδο πάγκο δημιουργούν ιδιαίτερα προβλήματα στην άρθρωση του ώμου λόγω της πίεσης που δέχονται οι ωμοπλάτες από το βάρος του σώματος και το φορτίο που χρησιμοποιούμε στην άσκηση.

Η πίεση που δέχονται οι ωμοπλάτες από το φορτίο περιορίζει σημαντικά την κινητικότητά τους κατά τη διάρκεια της κίνησης του βραχίονα (ωμοβραχιόνιος ρυθμός), από την οριζόντια απαγωγή στην οριζόντια προσαγωγή και το αντίθετο κατά την εκτέλεση της άσκησης.

Ο περιορισμός της κινητικότητας της ωμοπλάτης αναγκάζει τη γληνοβραχιόνια άρθρωση να λειτουργήσει πέρα από τα όρια της, για να ολοκληρωθεί η κίνηση και η μπάρα ν' αγγίξει στο στήθος. Η βίαια αύξηση του εύρους της κίνησης στην άρθρωση του ώμου από το φορτίο της μπάρας αυξάνει την εμβιομηχανική φόρτιση σε όλες τις αρθρικές δομές με αποτέλεσμα ένα χρόνιο τραυματισμό.

Τέλος οι πιέσεις σε επίπεδο πάγκο δεν μπορούν να θεωρηθούν σαν μια από τις καλύτερες ασκήσεις για την καρδιά, καθώς ζητάμε την παραγωγή έργου σε ύπτια θέση και γνωρίζουμε ότι ο καρδιακός ρυθμός μειώνεται σημαντικά σ' αυτή τη θέση.

Για τη σωστή εκτέλεση της άσκησης πρέπει να προσέχουμε:

1) Η μπάρα πρέπει να κατέβει μέχρι ν' αγγίξει το στήθος, εάν εκτελείτε την άσκηση σε περιορισμένο εύρος κίνησης πρέπει να χρησιμοποιείτε ένα συμπαγή υλικό ανάμεσα στην μπάρα και το θώρακα.

2) Η μπάρα αγγίζει στο στήθος, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν χτυπά με δύναμη σε αυτό.

3) Το κεφάλι παραμένει σε ουδέτερη θέση σ' όλη τη διάρκεια της άσκησης και στηρίζεται χαλαρά στον πάγκο.

4) Τα πόδια πρέπει να μένουν σταθερά στο έδαφος και ακίνητα.

Αξιολόγηση

- Άσκηση πολυαρθρική, μέσου εύρους κίνησης, ανοιχτής αλυσίδας κίνησης.

- Η επικινδυνότητα είναι υψηλή, για τραυματισμούς στην ωμική ζώνη, υπό προϋποθέσεις ο κίνδυνος τραυματισμού μειώνεται σημαντικά.

- Η αποτελεσματικότητα είναι υψηλή, λόγω της μεγάλης συμμετοχής του μείζονα θωρακικού.

{fcomments}

Ξαπλώστε σε έναν πάγκο, βγάλτε την μπάρα από τους ορθοστάτες και ανεβοκατεβάστε. Φαίνεται αρκετά απλό, σωστά; Σχεδόν σωστά, καθώς για να εκτελεστούν μερικές σωστές πιέσεις πάγκου παίζονται πολλά περισσότερα από τα 3 παραπάνω βήματα. Μια σημαντικότατη πτυχή των πιέσεων είναι ο έλεγχος, η ομαλότητα και η εστίαση στις μυϊκές ομάδες που πρόκειται να εργαστούν. Η λαβή επίσης παίζει μεγάλο ρόλο στις μυϊκές ομάδες που λαμβάνουν το φόρτο κατά τη διάρκεια των πιέσεων.

Αν δεν δώσετε βάση στη σωστή τεχνική μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να μη γυμνάσετε όσο πρέπει το σημείο που θέλετε, ενώ στη χειρότερη να τραυματίσετε σοβαρά τους ώμους σας. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να σας εξηγήσουμε τη σωστή τεχνική των πιέσεων πάγκου, τις διάφορες παραλλαγές και να σας δώσουμε ορισμένες συμβουλές προς αποφυγή.

Γιατί θα πρέπει να κάνετε πιέσεις πάγκου

Αν και είναι αυτονόητο, παρ’ όλα αυτά θα επισημάνουμε αυτά που ήδη γνωρίζετε:

Χτίζει μυς. Δεν είναι μόνο οι μυς του θώρακα που θα ωφεληθούν από τις πιέσεις πάγκου, αλλά και μεγάλο μέρος των δελτοειδών (ιδιαίτερα οι εμπρόσθιοι), αλλά και οι τρικέφαλοι, καθώς σταθεροποιούν την κίνηση.

Χτίζει δύναμη. Με τις πιέσεις πάγκου επιτυγχάνετε μεγάλη αύξηση δύναμης όλου του πάνω μέρους του κορμού.

Παραλλαγές πιέσεων πάγκου

Ανάλογα με τον τρόπο που θα πιάσετε την μπάρα και τη γωνία που θα θέσετε στον πάγκο, οι πιέσεις μπορούν να εστιάσουν σε διαφορετικά σημεία του άνω μέρους του κορμού.

Πιέσεις πάγκου με κλειστή λαβή: Μεγαλύτερη έμφαση στους τρικέφαλους

Πιέσεις πάγκου με αντίστροφη λαβή: Μεγαλύτερη έμφαση στους τρικέφαλους

Πιέσεις επικλινή πάγκου: Μεγαλύτερη έμφαση στους ώμους και άνω θωρακικούς

Πιέσεις κατακλινή πάγκου: Θεωρητικά* γυμνάζει το κάτω μέρος των θωρακικών

Ορθή τεχνική πιέσεων πάγκου

1.   Πρώτα απ’ όλα πιάστε πολύ σφιχτά την μπάρα.

2.   Βεβαιωθείτε πως η μπάρα δεν βρίσκεται ούτε πολύ ψηλά στους ορθοστάτες ώστε να σας αναγκάσει να ανασηκώσετε τους ώμους με μια μη φυσιολογική κίνηση, αλλά ούτε και πολύ χαμηλά ώστε να λιγίζουν υπερβολικά οι αγκώνες. Επιπλέον, βεβαιωθείτε ότι η μπάρα δεν βρίσκεται πολύ πίσω ή πολύ μπροστά από το κεφάλι σας. Ένας γενικός κανόνας είναι η μπάρα να βρίσκεται στο ύψος της μύτης όταν κάθεται στους ορθοστάτες.

3.   Προσοχή στη λαβή! Αν είναι πολύ στενή, πρόκειται να χάσετε γρήγορα τη δύναμή σας. Πολύ ανοιχτή και η κίνηση δεν θα είναι άνετη. Διαλέξτε μια λαβή λίγο πιο φαρδιά από το εύρος των ώμων σας.

4.   Η αρχή είναι πάντα το πιο κρίσιμο για κάθε άσκηση και οι πιέσεις δεν αποτελούν εξαίρεση. Αφαιρέστε την μπάρα από τους ορθοστάτες με… αυτοπεποίθηση και σιγουριά.

5.   Σφίξτε την ωμοπλάτη και έχετε πάντα τους ώμους κάτω και πίσω σε όλο το μήκος της κίνησης, ποτέ ψηλά, ποτέ μπροστά οι ώμοι.

6.   Το στήθος προτεταμένο μπροστά και να θυμάστε να το σφίγγετε στην κορυφή της κίνησης!

7.   Η μέση δεν θα πρέπει να σχηματίζει στον πάγκο μεγαλύτερη καμπύλη από το φυσικό της. Ποτέ δεν σηκώνουμε τη μέση στις πιέσεις.

8.   Τα πόδια θα πρέπει να βρίσκονται σταθερά στο έδαφος για μεγαλύτερη ισορροπία στον πάγκο.

9.   Μια πλήρης κίνηση ξεκινά από το χαμηλότερο σημείο που δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 10-15εκ από το ύψος του στήθους και τελειώνει στην κορυφή με κλειδωμένους τους αγκώνες.

Συχνά λάθη που θα πρέπει να αποφύγετε

Σύμφωνα με έρευνες, η άσκηση με τους περισσότερους τραυματισμούς είναι οι πιέσεις πάγκου. Και αυτό γιατί όχι που είναι η πιο επικίνδυνη άσκηση, αλλά γιατί είναι η πιο δημοφιλής και ταυτόχρονα η πιο… κακομεταχειρισμένη. Ακολουθήστε τις παρακάτω συμβουλές αν θέλετε να κάνετε σωστές και ασφαλείς πιέσεις.

Ποτέ μην απαγκιστρώνετε την μπάρα με λυγισμένους αγκώνες. Δεν θέλετε την μπάρα στα μούτρα σας, οπότε να θυμάστε πως τα χέρια σας είναι δυνατότερα όταν βρίσκονται σε ευθεία.

Ποτέ μην κοιτάζετε την μπάρα. Φαίνεται αστείο, αλλά αν στοχεύετε με τα μάτια την μπάρα διατρέχετε μεγάλο κίνδυνο να τη φέρετε στα μούτρα σας! Φιξάρετε το βλέμμα σε ένα σημείο στο ταβάνι.

Ποτέ μη λυγίζετε τους καρπούς. Ένα λάθος που κάνουν πολλοί είναι να τοποθετούν την μπάρα κοντά στη βάση των δαχτύλων, αντί να την αφήνουν να «κάθεται» σταθερά πάνω στην παλάμη. Αυτό προκαλεί μια μη φυσιολογική στροφή του καρπού προς τα πίσω, με αρκετές δυσάρεστες συνέπειες.

Ποτέ μην ανασηκώνετε τους ώμους. Όχι μόνο είναι λάθος τεχνική αλλά παίζετε με τη τύχη σας! Οι ώμοι πάντα κάτω και πίσω.

Ποτέ μην ανασηκώνετε τους γλουτούς. Οι γλουτοί θα πρέπει να είναι κολλημένοι στον πάγκο, καθώς μαζί με τα πόδια σταθεροποιούν την κίνηση και κάνουν τις πιέσεις (ιδιαίτερα με πολλά κιλά) ευκολότερες.

*Θα θέλαμε εδώ να σχολιάσουμε την τάση που υπάρχει στα γυμναστήρια και σε διάφορα site, να χωρίζεται ο θωρακικός σε “άνω”, “μέσο” και “κάτω” μέρος. Αυτό είναι εντελώς λάθος! Ο ελάσσων θωρακικός βρίσκεταιακριβώς πίσω από τον μείζων θωρακικό και δεν είναι ορατός μυς. Παρότι οι διαφορετικές κινήσεις και γωνίες στον πάγκο που αφορούν το στήθος έχουν τη δύναμη να στοχεύουν στην ανάπτυξη συγκεκριμένου σημείου του στήθους (έσω, άνω, κάτω, έξω κπλ…), ο μείζων θωρακικός μυς ΔΕΝ χωρίζεται σε ξεχωριστά τμήματα. Πρόκειται για έναν κοινό μυ ο οποίος λόγω του πλάτους του και της επιφάνειας που καταλαμβάνει, διαμερίζεται στην κλειδική μοίρα (ή αλλιώς άνω θωρακικός) και στην στερνική μοίρα (κάτω) και γυμνάζεται σε διαφορετικό σημείο αναλόγως την κίνηση.

http://gimnastirio.gr

{fcomments}