Τεράστιος αθλητής που έχει αφήσει ιστορία και στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, αφού έχει διακριθεί σε όλα τα επίπεδα, μεσογειακό πανευρωπαϊκό, παγκόσμιο. Έχει τρεις ολυμπιακές συμμετοχές (1992-Βαρκελώνη, 1996-Ατλάντα, 2000- Σίδνει). Οι αγώνες του στην Ολυμπιάδα της Άτλαντα, όπου και κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο, έμειναν στην ιστορία και συγκεκριμένα ο αγώνας του με τον τούρκο Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου στις κατηγορίες 60κ. και 64κ. έχουν μείνει στην ιστορία της άρσης βαρών παγκοσμίως, αφού κατέρριψε πέντε παγκόσμια ρεκόρ!!

-Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την άρση βαρών; Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε στο συγκεκριμένο άθλημα;

Αρχικά ασχολούμουν με άλλα αθλήματα, ενόργανη γυμναστική και καράτε. Ο θείος μου ήταν διακεκριμένος προπονητής της άρσης βαρών της Σοβιετικής Ένωσης, και με παρότρυνε να ασχοληθώ λέγοντάς μουότι μ’ αυτό τον τρόπο θα γίνω καλύτερος στα αθλήματα αυτά, πιο δυνατός και με καλύτερο άλμα. Έτσι συγχρόνως με τα άλλα ξεκίνησα την άρση βαρών. Μετά από έξι μήνες, είχα φοβερά αποτελέσματα και εκεί κατάλαβα πως πρέπει να επιλέξω και να επικεντρωθώ σε ένα. Έτσι έκανα την επιλογή μου και δε μετανιώνω γι’ αυτό!! (γέλια)

-Ποιό ήταν το πιο δύσκολο σημείο, το μεγαλύτερο εμπόδιο  κατά τη διάρκεια της πορείας σου; Πώς το αντιμετώπισες;

Τον Αύγουστο του 1995, ένα χρόνο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, έχασα τον αδερφό μου σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Πέρασα ένα πολύ μεγάλο διάστημα κατάθλιψης και στεναχώριας, και έπρεπε να βρω τεράστιες δυνάμεις μέσα μου για να συνεχίσω την προσπάθειά μου στην άρση βαρών. Τότε αποφάσισα πως θα έκανα το παν για να διακριθώ στους Αγώνες και να αφιερώσω το μετάλλιο αυτό στον αδερφό μου. Και αυτό ακριβώς έκανα.

-Ποιοί ήταν αυτοί που σε βοήθησαν στην προσπάθειά σου και στη μακρόχρονη πορεία σου;

Εννοείται ο θείος μου Αλέξανδρος Αϊβαζίδης, ο οποίος ήταν αυτός που με μύησε στο άθλημα και μου έμαθε όλα όσα ξέρω. Επίσης η οικογένειά μου που ήταν πάντα δίπλα μου και με στήριξε σε όλη μου την προσπάθεια, και βεβαίως η Ομοσπονδία της Άρσης Βαρών που μου έδωσε την ευκαιρία και τη δυνατότητα να δείξω τις ικανότητές μου!

-Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας σου τι πρόγραμμα διατροφής ακολουθούσες (και ακολουθείς);

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, δεν ακολούθησα κάποιο αυστηρό συγκεκριμένο πρόγραμμα διατροφής κάποιου διατροφολόγου όπως συνηθίζεται. Οι προσωπικές μου γνώσεις και η πειθαρχία που είχα στο κομμάτι αυτό με βοήθησαν στο να διατηρώ το σωστό βάρος χωρίς να στερούμαι.

-Περίγραψέ μας με λίγα λόγια πώς ήταν η εμπειρία σου με τους Ολυμπιακούς Αγώνες; Πώς ένιωσες όταν διακρίθηκες σε κάτι τόσο μεγάλο;

Όσο αστείο και να ακούγεται, παρόλο που είναι το όνειρο του κάθε Έλληνα αθλητή να συμμετάσχει σε Ολυμπιάδα, το 1992 κατά τη συμμετοχή μου στη Βαρκελώνη ήμουν εξαιρετικά στεναχωρημένος καθώς πήρα την πέμπτη θέση χάνοντας από τον τρίτο και από τον τέταρτο λόγω σωματικού βάρους, που ήταν μια διαφορά 100 και 150 γραμμαρίων! Στην επόμενη Ολυμπιάδα βέβαια, παίρνοντας ασημένιο μετάλλιο και σημειώνοντας το πέμπτο παγκόσμιο μου ρεκόρ πήρα το αίμα μου πίσω!! (γέλια). Σίγουρα πάντως πρόκειται για μια απίστευτη εμπειρία ζωής με τεράστια ένταση, δέος και συγκίνηση!

-Με τι ασχολείσαι τώρα, που δραστηριοποιείσαι; Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;

Αυτή τη στιγμή είμαι Εθνικός Προπονητής της Άρσης Βαρών, ενώ δραστηριοποιούμαι και στο OlympicGym στη Γλυφάδα, έναν καταπληκτικό χώρο με φοβερό εξοπλισμό που εκτός από την άρση βαρών, έχει CrossFit, με την πρωταθλήτρια Ευρώπης Μαριάννα Τζούρτζεκ, BrazilianZiuZitsu με τον Χρήστο Μαρκέζ ο οποίος είναι κάτοχος μαύρης ζώνης και έφερε πρώτος το άθλημα στην Ελλάδα και το πρωταθλητή Ευρώπης Γιάννη Μπλούτη,kick-boxing με το Θανάση Καρούσο, «θριαμβευτή» των διοργανώσεων “UrbanFighters” του Κώστα Αθανασόπουλου και την Ελένη Πλατανά, δύο φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια, και box με τον πρωταθλητή Ευρώπης Γιάννη Τσέλη.

Ο Χρήστος Μαρκέζ με τη Μαριάννα Τζούρτζεκ και το Βαλέριο Λεωνίδη...επί το έργον!

Olympic Gym, το γυμναστήριο των πρωταθλητών!

-Ποιά συμβουλή θα έδινες στους νέους ανθρώπους;

Οι νέοι πρέπει να καταλάβουν πως και στον αθλητισμό αλλά και σε όλους τους τομείς της ζωής, τίποτα δεν είναι τυχαίο και τίποτα δε σου χαρίζεται. Αν δεν είσαι συγκεντρωμένος, δε θέτεις συνεχώς στόχους, δεν αφοσιωθείς και δε δουλέψεις σκληρά, δε θα δεις τα αποτελέσματα που θέλεις. Επίσης όλοι οι νέοι πρέπει να γυμνάζονται, γιατί ο αθλητισμός όχι μόνο δυναμώνει εξωτερικά, αλλά και εσωτερικά. Τα άτομα που αθλούνται μαθαίνουν την πειθαρχία, τη μεθοδικότητα και αναπτύσσουν στοιχεία που τους βοηθούν στο να ανταπεξέρχονται καλύτερα στις δυσκολίες και τα προβλήματα που δημιουργούνται και εκτός αθλητισμού! Επομένως το να αθλείσαι δεν έχει οφέλη μόνο σωματικά, αλλά βελτιώνει και το πνεύμα και την ψυχή, εξελίσσοντας το άτομο συνολικά το άτομο σαν προσωπικότητα.

{fcomments}