Από την αρχαιότητα, ο αθλητισμός είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και της κουλτούρας των ανθρώπων. Αρχικά, ξεκίνησε από την ανάγκη του ανθρώπου για επιβίωση (κυνήγι) και στην συνέχεια εξελίχθηκε σε πιο πολύπλοκη μορφή αθλητισμού (διάφορα είδη αθλημάτων).

Για την καλή απόδοση του αθλητή σημασία έχουν η προπόνηση, οι γενετικές προδιαγραφές και η διατροφή. Η κατάλληλη διατροφή στον αθλητισμό αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της στήριξης των αθλητών και συμβάλλει στην αντοχή και αποκατάσταση του οργανισμού μετά από προπονητικές και αγωνιστικές επιβαρύνσεις.

Η διατροφή των αθλητών στην αρχαία Ελλάδα ως μέσο βελτίωσης των αθλητικών επιδόσεων, αποτέλεσε αντικείμενο ενδιαφέροντος από πολύ νωρίς. Η προαγωγή της υγείας και η αρμονική ανάπτυξη του σώματος και του πνεύματος των νέων, καλλιεργήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα τόσο στα γυμναστήρια όσο και στις παλαίστρες. Ο αρχαίος ελληνικός κόσμος έθεσε την υγεία και την ομορφιά του σώματος πάνω απ' όλα τα αγαθά, χωρίς να διστάσει να στιγματίσει τις υπερβολές του επαγγελματισμού και να γράψει για τις άσχημες πλευρές του. Κατά τον Αριστοτέλη, άλλωστε, ο σκοπός της γυμναστικής είναι παιδαγωγικός και αισθητικός.

Στους πρώτους αιώνες των αγώνων οι αποδόσεις των αθλητών βασίζονταν στην ειδική διατροφή και στην ασκητική αγωγή τους. Αθλητής για τα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα σήμαινε αυτόν που ως επάγγελμα είχε τη συμμετοχή του σε αγώνες που του παρείχαν τα απαραίτητα για να ζήσει. Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της μορφής που πήρε η άθληση, η διατροφή έπαιξε σημαντικό ρόλο στη βελτίωση των επιδόσεων και συντέλεσε στο να αλλάξει εκ βάθρων η ιδέα του Αθλητισμού. Στον Όμηρο όπου γίνονταν αγώνες κατά περίσταση, δεν υπάρχει συστηματική προπόνηση ούτε ειδική διατροφή, γεγονός που συνεχίστηκε μέχρι και μετά την περίοδο των Σκοτεινών Χρόνων (11ος - 10ος π.Χ. αιώνας). Τόσο ο Πλάτων, όσο και ο Αριστοτέλης πίστευαν ότι ο γυμναστής είχε εξειδικευμένες γνώσεις σχετικά με την προετοιμασία των αθλητών και την πρόληψη των ασθενειών.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι πολλές είναι οι επιγραφές που βρέθηκαν στο βωμό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο, όπου οι ασθενείς κατέφευγαν υπό την παρακίνηση των ιερέων στη σωματική άσκηση προς αποκατάσταση της υγείας. Η «ιατρική γυμναστική» από τότε που εμφανίστηκε είχε άμεση σχέση με τη δίαιτα των αθλητών, η οποία εμφανίζεται στα 500π.Χ. Η νίκη στους Ολυμπιακούς και στους άλλους πανελλήνιους αγώνες, αποτελεί για τη συνείδηση του αρχαίου κόσμου, μία νίκη σημαίνουσας αξίας. Παρά τη γενική αποδοχή της αθλητικής αξίας και κατά τη διάρκεια της αρχαιότητας, έντονη ήταν η αμφισβήτηση για «τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής των αθλητών», τη δίαιτα των αθλητών, καθώς αυτή σε αρκετές περιπτώσεις θεωρούνταν υπερβολική και καταναγκαστική.

Ο Ευριπίδης, ο Φιλόστρατος, ο Αθήναιος κατηγορούν την υπερβολή στη διατροφή, ενώ από τον Αριστοφάνη προέρχεται η φράση «τρώει σαν παλαιστής».

Ενδεικτικά, αναφέρουμε τη Δίαιτα του Παλαιστή:

Πρωινό: παξιμάδια κριθαρένια, γάλα, ελιές, μέλι, καρύδια και σύκα.

Γεύμα: Κρέας από κατσίκι, κοτόπουλο ή λαγό ψητό, πουρές από μπιζέλια, σαλάτα χόρτα, τυρί κατσικίσιο ψημένο στη σχάρα, ψωμί κριθαρένιο, 1μήλο ή φρούτο εποχής.

Ενδιάμεσα: 2-3 Σύκα ή δαμάσκηνα, γάλα κατσικίσιο, 1φέτα ψωμί μαύρο, μέλι 3-4 κουταλιές, 5 αμύγδαλα.

Δείπνο: Ψάρι, πληγούρι με γάλα και τυρί, σαλάτα με λάχανο, σέλινο, δυόσμο, κρεμμύδι, ραπανάκι, ρόδι & 2 κουταλιές ελαιόλαδο, ξύδι, λίγο κόκκινο κρασί & μέλι, 2-3 φέτες ψωμί κριθαρένιο, 3 σύκα, κρασί κόκκινο νερωμένο.

Προ του ύπνου: Γιαούρτι ή γάλα 1ποτήρι, 3-4 κουταλιές μέλι, 5 αμύγδαλα ψημένα.

Η διατροφή των αθλητών, που σε τίποτα δεν διέφερε από εκείνη των απλών πολιτών, αποτελούνταν από γαλακτοκομικά προϊόντα, λάδι, λαχανικά, ψωμί, φρούτα και μικρές ποσότητες ψαριών και κρέατος. Κατά τον Διογένη τον Λαέρτιο (Η 12,13) τη βασική τροφή των αθλητών την αποτελούσαν ξερά σύκα, χλωρό τυρί και πληγούρι. Αργότερα όμως, σύμφωνα με τον Γαληνό (ΥΓΙΕΙΝΗ Γ1) άρχισαν να τρώνε αποκλειστικά κρέας και μερικοί το παράκαναν(με τον καιρό πολλοί αθλητές γίνονταν παχύσαρκοι και δεν μπορούσαν να πάρουν μέρος σε αγώνες). Στα 500-480 π.Χ. μας πληροφορεί ο Παυσανίας, ότι ο Δρομύς από τη Στύμφαλο πέτυχε νίκες στον δόλιχο δρόμο στην Ολυμπία, στα Πύθια, στα Ίσθμια και στα Νέμεα, τις οποίες και απέδωσε στη διατροφή του, αντικαθιστώντας το τυρί με ποσότητες κρέατος.

Ο πυγμάχος Ευρυμένης από τη Σάμο, ήταν νικητής στην 77η Ολυμπιάδα, απέδωσε δε τη νίκη του στη χρήση κρέατος αντί τυριού σαν κύρια διατροφή. Οι ιατροί, κατά τον Φιλόστρατο, ασχολούνταν μέρες όσον αφορά τα είδη ψαριών, τα οποία είναι κατάλληλα για τη διατροφή των αθλητών λέγοντας ποια ψάρια είναι κατάλληλα και γιατί. Ο Ιπποκράτης αναφερόμενος στους σώφρονες αθλητές αναφέρει ότι: «αυτοί που αθλούνται για το καλό τρώνε μόνο το ψωμί σ' ένα δείπνο κρέατος». Υποστηρίζει ακόμη, το συνδυασμό της διατροφής με τη γυμναστική.

Μπορεί στην αρχαιότητα να μην υπήρχαν φαρμακοδιεγερτικές ουσίες, έδιναν όμως στους αθλητές να τρώνε κατά τη διάρκεια των αγώνων ψωμί, που ζυμώθηκε με χυμό του φυτού μύκων ο υπνοφόρος, δηλαδή με κάποιο οπιούχο υγρό (Φιλόστρατος περί γυμναστικής) ή εκχύλισμα φυτών πλούσιο σε αλκαλοειδή, όπως η ιππουρίς (Πλίνιος ο νεότερος). Εξάλλου, οι φυσικές τροφές και τα θεραπευτικά βότανα εξασφάλιζαν στους αθλητές καλή υγεία, ευεξία, ενέργεια και το πάθος που είναι απαραίτητα για τη νίκη.

Δημοσιευμένη ανακοίνωση στο 13ο Διεθνές Συνέδριο Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της Ένωση Γυμναστών Βορείου Ελλάδος 19-21/03/2010 που πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη.

Από την επιστημονική ομάδα Πετρόπουλος Κωνσταντίνος Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Γιωτοπούλου Θεοχαρούλα Ιστορικός-Φιλόλογος, Γιωτοπούλου Αντιγόνη Ιστορικός-Φιλόλογος MSc.

Πηγή:http://www.genenutrition.gr

 http://www.athlisis.gr/

{fcomments}

Οι αθλητικοί αγώνες αποτελούσαν έναν από τους πιο ενδιαφέροντες και πολυσύνθετους θεσμούς στην αρχαία Ελλάδα, καθώς επίσης και σε άλλους αρχαίους πολιτισμούς. Μερικά από τα αγωνίσματα που ασκούνταν τότε υπάρχουν μέχρι και σήμερα, ενώ άλλα μετεξελίχθηκαν ή… «εξαφανίστηκαν» εντελώς λόγω της βαρβαρότητάς τους.

Δείτε παρακάτω δέκα από τα πιο περίεργα, σκληρά (και βάρβαρα πολλά από αυτά) αγωνίσματα του αρχαίου κόσμου, όπως τα παρουσίασε σε δημοσίευμά της η ιστοσελίδα , todayifoundout.com:

Παγκράτιον: Αγώνισμα των αρχαίων Ελλήνων που συνδύαζε την πάλη και την πυγμαχία. 

Υπήρχαν μόνο δύο κανόνες: οι αθλητές δε μπορούσαν να δαγκώνουν ο ένας τον άλλο και να… βγάλουν ο ένας τα μάτια του άλλου! 

Δεν υπήρχε χρονικός περιορισμός ή διάρκεια στο αγώνισμα, εκτός από σπάνιες περιπτώσεις μετά από παρέμβαση διαιτητή.



Ο αγώνας διαρκούσε μέχρι ένας από τους δύο αθλητές να… εγκαταλείψει (με ανάταση του χεριού ή ενός δακτύλου), ή να… πεθάνει!

Η ονομασία του αγωνίσματος προέρχεται από τις λέξεις «παν» + «κρατείν», δηλαδή νικητής γινόταν αυτός που «κυριαρχεί απόλυτα».

Η μυθολογία θέλει το άθλημα να προέρχεται από το Θησέα, που επιστράτευσε συνδυασμό πάλης και πυγμής για να καταβάλει τον Μινώταυρο. Σύμφωνα με άλλη ανάλογη εκδοχή, ο Ηρακλής κατέβαλε με τον τρόπο αυτό το λιοντάρι της Νεμέας.

Με τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου το Παγκράτιο διαδόθηκε στην Ινδία. Πιστεύεται πως από εκεί έφτασε στις χώρες της Άπω Ανατολής και αποτέλεσε τον πρόγονο όλων των ανατολικών πολεμικών τεχνών, αναφέρει η Wikipedia.



Κονταρομαχία του ψαρά (Fisherman’s Joust): Φανταστείτε δύο ομάδες μέσα στις βάρκες τους να κωπηλατούν στο Νείλο και να προσπαθούν να… «τσακίσουν» η μία την άλλη με τα κουπιά και τα καμάκια τους.

Τους αγώνες παρακολουθούσαν συχνά οι Φαραώ και πολλές φορές οι αιματοχυσίες προσέλκυαν… κροκόδειλους και ιπποπόταμους μέσα στο νερό, οι οποίοι ρίχνονταν επίσης στη «μάχη»!



Ναυμαχίες: Οι Ρωμαίοι γέμιζαν αρένες με νερό, έβαζαν μέσα πλοία και… αναπαριστούσαν σπουδαίες ναυμαχίες. Πολλές φορές αυτές κατέληγαν σε αιματοχυσίες, με αιχμαλώτους πολέμου ή όσους είχαν καταδικαστεί σε θάνατο να αναγκάζονται να παλεύουν μεταξύ τους.



Venatio: Κυνήγι και δολοφονία άγριων ζώων. Οι Ρωμαίοι γιόρτασαν τα εγκαίνια του Κολοσσαίου ρίχνοντας στη «μάχη» σκλάβους απέναντι σε περισσότερα από 9.000 άγρια ζώα, τα οποία σκότωναν.

Βέβαια, δεν ήταν λίγες οι φορές που οι άνθρωποι είχαν την ίδια… μοίρα με τα ζώα, καθώς ρίχνονταν στην αρένα χωρίς όπλα απέναντι σε πεινασμένα λιοντάρια ή αρκούδες. Οι άγριες εκτελέσεις ήταν μια μορφή «διασκέδασης» για το λαό.



Μάχη με ξύλα (Nguni Stick Fighting): Είναι ένα αγώνισμα που ασκείται ακόμη και στις μέρες μας. Οι Ζουλού ρίχνονταν στη μάχη χρησιμοποιώντας δύο ξύλινες ράβδους, η μία για άμυνα ή άλλη για επίθεση.

Παρότι οι μάχες κατέληγαν σπάνια σε θάνατο, οι συμμετέχοντες τραυματίζονταν σοβαρά και αποκτούσαν σημάδια και ουλές, οι οποίες όμως ήταν τα «παράσημα» τους.



Φλεγόμενο χόκεϊ επί χόρτου (Pelota Purepecha): Θα μπορούσε να το αποκαλέσει κανείς και χόκεϊ επί χόρτου για… πυρομανείς. Στον αρχαίο μεσοαμερικανικό πολιτισμό υπήρχε ένα αγώνισμα, στο οποίο οι αθλητές χρησιμοποιούσαν μια φλεγόμενη μπάλα.



Κλωτσιές στην κνήμη (Shin Kicking): Στο αγώνισμα αυτό συμμετείχαν δύο αθλητές. Οι αντίπαλοι κρατούσαν ο ένας τον άλλο από το λαιμό και προσπαθούσαν να κλωτσήσουν ο ένας τον άλλο στην κνήμη.

Νικητής ανακηρυσσόταν εκείνος που έριχνε τον αντίπαλο στο έδαφος. Στις μέρες μας υπάρχει μέχρι και παγκόσμιο πρωτάθλημα Shin-Kicking.



Άλματα επάνω από καμήλες (Camel Jumping): Οι άνδρες της αρχαίας φυλής Zaraniq της Υεμένης συνήθιζαν να πηδούν επάνω από καμήλες. Όσο πιο πολλές, τόσες περισσότερες οι πιθανότητες να ανακηρυχθείς νικητής.



Pato: Το επίσημο άθλημα της Αργεντινής αρχικά παιζόταν με μια ζωντανή… πάπια. Μετά από αρκετές κυβερνητικές παρεμβάσεις οι συμμετέχοντες δέχτηκαν να χρησιμοποιούν αντί για πάπιες, μπάλες. Πρόκειται για ένα αγώνισμα που συνδυάζει το έφιππο πόλο και το μπάσκετ. 



Buzkashi: Το εθνικό σπορ του Αφγανιστάν είναι κάτι σαν έφιππο πόλο και σε αυτό συμμετέχουν αρκετοί παίκτες, οι οποίοι δίνουν σκληρή μάχη με το πτώμα μιας… αποκεφαλισμένης κατσίκας



Πηγη: www.newsbeast.gr

Σύμφωνα με απόλυτα διασταυρωμένες πληροφορίες η ΔΟΕ για πρώτη φορά στην ιστορία του Ολυμπιακού κινήματος προσανατολίζεται να μην ανάψει την Ολυμπιακή φλόγα στην Αρχαία Ολυμπία.

 

Το ερχόμενο καλοκαίρι (16-28/8) η ΔΟΕ διοργανώνει τους 2ους Ολυμπιακούς αγώνες Νεότητας που θα γίνουν στην πόλη Nanjing της Κίνας. Όπως έγινε και το 2010 στους αντίστοιχους αγώνες της Σιγκαπούρης η Ολυμπιακή φλόγα είναι προγραμματισμένη να ανάψει στην κοιτίδα του Ολυμπισμού την Αρχαία Ολυμπία στις αρχές του καλοκαιριού ώστε να ταξιδέψει στην Κίνα και να φωτίσει τους  αγώνες αυτούς.

 

Λίγες μέρες όμως πριν την έλευση του 2014 μια επιστολή που έφτασε στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή ήρθε να ανατρέψει την υπάρχουσα κατάσταση και να φέρει τον προβληματισμό  στα μέλη της. Με τη συγκεκριμένη επιστολή η ΔΟΕ ενημέρωνε την Ελλάδα ότι υπάρχει πολύ σοβαρό ενδεχόμενο να μην πραγματοποιηθεί η Τελετή Αφής και παράδοσης της Ολυμπιακής φλόγας για τους Αγώνες Νεότητας, να μην ανάψει ποτέ δηλαδή η Ολυμπιακή φλόγα στην Αρχαία Ολυμπία προκειμένου να μειωθεί το κόστος των Κινέζων διοργανωτών. Και να ΄ταν μόνο αυτό; Από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να γίνει μια παρόμοια τελετή κάπου στη  Κίνα  με μια φλόγα που θα ανάψει με νέους κανόνες και βέβαια δε θα έχει καμία σχέση με εκείνη της Αρχαίας Ολυμπίας .

 

Το θέμα είναι πολύ μεγαλύτερο απ ότι αρχικά φαίνεται και ανάλογος είναι ο προβληματισμός και στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή. Μια πιθανή διακοπή της αφής της Ολυμπιακής φλόγας από τον πιο επίσημο φορέα με την δικαιολογία της οικονομικής κρίσης  μπορεί να ανοίξει την πόρτα για τη μόνιμη κατάργησή του παραδοσιακού τρόπου με όλα τα συνεπακόλουθα που θα είναι δραματικά για τον πολιτισμό τον τουρισμό και τον αθλητισμό της Ελλάδας.

 

Το έγγραφο έχει θορυβήσει τα μέλη της ΕΟΕ η οποία θα πρέπει να απαντήσει και να διαπραγματευτεί ή όχι με τη ΔΟΕ για την φετινή διοργάνωση βλέποντας ωστόσο πολύ πιο μακριά. Οι πρώτες πληροφορίες από το Μέγαρο στη «Δ.Βικέλα» μιλούν για αδιαπραγμάτευτη στάση : «Η Ολυμπιακή φλόγα ανάβει πάντα για τους Ολυμπιακούς αγώνες και μόνο στην Αρχαία Ολυμπία». Ο δρόμος ωστόσο δείχνει μακρύς και ανηφορικός. Μην ξεχνάμε ότι μπροστά υπάρχει ένας οικονομικός γίγαντας η Κίνα και μια τεράστια και πανίσχυρη κοινότητα η ΔΟΕ. Από την άλλη όμως η Ελλάδα έχει τον μοναδικό και ανεκτίμητο θησαυρό, την ιστορία της , τα σύμβολά της και τους τόπους της.

 

Και όλα αυτά επιτάσσουν ένα και μόνο κανόνα. Να παραμείνει η Ολυμπιακή φλόγα αναμμένη  λαμπερή και κυρίως Ελληνική όπως χιλιάδες τώρα χρόνια.


antinews.gr