Ανακάλυψαν μια -όχι σπάνια- γονιδιακή παραλλαγή που αποτελεί το «κλειδί» για την αύξηση της διάρκειας ζωής κατά περίπου μία δεκαετία αλλά μόνο στους άνδρες και όχι στις γυναίκες (οι οποίες συνήθως ζουν πέντε χρόνια παραπάνω από τους άνδρες).

Η εν λόγω γονιδιακή μετάλλαξη έρχεται να προστεθεί σε ένα σχετικά μικρό κατάλογο γενετικών παραγόντων που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα ότι επηρεάζουν την ανθρώπινη μακροζωία.

Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και το Ισραήλ, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή ενδοκρινολογίας Τζιλ 'Ατζμον του Κολλεγίου Ιατρικής 'Αλμπερτ Αϊνστάιν της Νέας Υόρκης και του Πανεπιστημίου της Χάϊφα, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science Advances", σύμφωνα με τους «Τάιμς της Ν.Υόρκης».

Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι, μελετώντας τα γονίδια της μακροζωίας, θα καταφέρουν να αναπτύξουν φάρμακα που θα μιμούνται τη δράση τους και θα έτσι επιβραδύνουν τη γήρανση - μια προσπάθεια που μέχρι στιγμής πάντως προχωρά αργά και εν μέσω ποικίλων εμποδίων.

Τα καθόλου αμελητέα κέρδη στο προσδόκιμο ζωής από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα (π.χ. ένας Γερμανός το 1875 περίμενε νε ζήσει με το ζόρι έως τα 39, ενώ σήμερα ξεπερνά τα 80) οφείλονται κυρίως στις προόδους στην υγιεινή, στην ιατρική, στη διατροφή κ.α.

Από την άλλη, η κληρονομικότητα παίζει πάντα ένα ρόλο (αν και όχι εξίσου σημαντικό) στο πόσα χρόνια οι άνθρωποι θα ζήσουν. Έτσι, όπως έχουν δείξει προηγούμενες μελέτες, οι πανομοιότυποι δίδυμοι που έχουν κοινό το 100% των γονιδίων τους, τείνουν να έχουν παρόμοιες διάρκειες ζωής. Ενώ, άλλη έρευνα, έχει δείξει ότι οι στενοί συγγενείς είναι πιθανότερο να πεθάνουν σε παρόμοια ηλικία από ό,τι οι μακρινοί συγγενείς.

Παρόλη όμως αυτή τη γενετική συνιστώσα που επηρεάζει το προσδόκιμο ζωής, μέχρι σήμερα οι γενετιστές έχουν ανακαλύψει ελάχιστα γονίδια που ξεκάθαρα επιδρούν στη διάρκεια της ζωής. Για «πραγματική απογοήτευση» έκανε λόγο ο γενετιστής Νιρ Μπαρζιλάι του Κολλεγίου 'Αλμπερτ Αϊνστάιν.

Η νέα γονιδιακή μετάλλαξη, που ανακαλύφθηκε αρχικά σε μια μελέτη μεταξύ 567 Εβραίων άνω των 60 ετών και των παιδιών τους, υπάρχει στο 12% των ανδρών που ξεπερνούν τα 100 έτη. Η αναλογία αυτή είναι περίπου τριπλάσια από το ποσοστό που το γονίδιο υπάρχει στους 70χρονους. Στις γυναίκες όμως, η συχνότητα του γονιδίου δεν διαφέρει ανάμεσα στις 70χρονες και σε όσες τα έχουν εκατοστίσει.

Ακολούθησε μια δεύτερη έρευνα μεταξύ 814 υπερηλίκων σε ΗΠΑ και Γαλλία, η οποία επιβεβαίωσε την ύπαρξη του εν λόγω γονιδίου σε περίπου έναν στους δέκα υπερηλίκους (μόνο άνδρες και πάλι). Το γονίδιο αυτό ρυθμίζει τη λειτουργία των κυτταρικών υποδοχέων της ορμόνης της ανάπτυξης.

Άλλοι επιστήμονες χαρακτήρισαν ενδιαφέρουσα την ανακάλυψη, αλλά επεσήμαναν την ανάγκη να γίνουν περαιτέρω γενετικές αναλύσεις σε μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων και, επιπλέον, να διευκρινισθεί γιατί το γονίδιο αυτό δείχνει «προτίμηση» στους άνδρες και δεν χαρίζει ανάλογη μακροζωία στις γυναίκες.

Πάντως, το 2008, η ερευνητική ομάδα του Μπαρζιλάι είχε ανακαλύψει μια γενετική μετάλλαξη σε ένα άλλο γονίδιο που ρυθμίζει την ανάπτυξη και η οποία επεκτείνει τη ζωή μόνο στις γυναίκες. Σε συνδυασμό με τη νέα ανακάλυψη, οι επιστήμονες υποθέτουν ότι τα δύο φύλα ακολουθούν διαφορετικά γενετικά «μονοπάτια» προς τη μακροζωία, κάτι που ο Μπαρζιλάι χαρακτήρισε «σοκαριστικό».

Από την άλλη, η νέα έρευνα περιπλέκει τη σχέση μεταξύ ύψους και μακροζωίας. Καθώς οι κοντοί τείνουν να ζουν περισσότερο, οι επιστήμονες περίμεναν ότι η μετάλλαξη στο νέο γονίδιο θα οδηγούσε σε μακρόβιους άνδρες που θα είναι πιο κοντοί. Όμως διαπίστωσαν ότι το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει, καθώς η νέα μετάλλαξη της μακροζωίας συνδέεται με την αύξηση του ύψους ενός άνδρα κατά περίπου δυόμισι εκατοστά.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μία πρωτεΐνη που παίζει καταλυτικό ρόλο στην ανάπτυξη των αιμοσφαιρίων μπορεί να κρύβει το μυστικό για την αντιμετώπιση της κίρρωσης του ήπατος (10η αιτία θανάτου παγκοσμίως) και κατ' επέκταση και των νεοπλασιών, των οποίων τον κίνδυνο ενισχύει η ηπατική νόσος.

Δύο ερευνητικά ινστιτούτα της Βαρκελόνης (υπό τους καθηγητές Ρ. Μέντες και Μ. Φερνάντες) ακολούθησαν μία νέα θεραπευτική προσέγγιση -δημοσιεύουν τα συμπεράσματά τους στην επιθεώρηση «Gastroenterology»- για να αποτρέψουν την αναπαραγωγή των μη φυσιολογικών κυττάρων του αίματος, που συνδέονται με την κίρρωση, καθώς είναι συνέπειά της, αλλά και παράγοντας επέκτασης και επιδείνωσης της οργανικής βλάβης.

Η μέθοδος απέδειξε ότι η αναχαίτιση της πρωτεΐνης CPEB4 (που στους εν λόγω ασθενείς είναι ανεβασμένη) αναστέλλει επίσης την ανάπτυξη ανώμαλων κυττάρων αίματος. Η κίρρωση είναι μια χρόνια βλάβη, που χαρακτηρίζεται από αντικατάσταση του ηπατικού παρεγχύματος από ουλώδη ιστό και αναγεννητικά οζίδια, των οποίων η δομή παρεκκλίνει από τη φυσιολογική δομή και τη λειτουργία του οργάνου.

Η συσσώρευση του ουλώδους ιστού παρεμποδίζει τη φυσιολογική κυκλοφορία αίματος στο ήπαρ, προκαλώντας υπέρταση στην πυλαία φλέβα. Για να εκτονωθεί η πίεση στη φλέβα, αναπτύσσονται έξω από το ήπαρ (σε μια απόπειρα των ηπατικών κυττάρων να αποκαταστήσουν τη βλάβη) βοηθητικά αγγεία.

Δεν αιματώνεται

Ετσι, δημιουργούνται δύο προβλήματα: Αφενός το ήπαρ δεν αιματώνεται επαρκώς και υφίσταται έτσι περαιτέρω βλάβη και, αφετέρου, η αγγειογένεση αυτή είναι παθολογική (κακής ποιότητας), με τα αγγεία αυτά να είναι επιρρεπή στη διάρρηξη, με αποτέλεσμα να προκαλεί στο σημείο ανεξέλεγκτη αιμορραγία. Οι μέχρι σήμερα γνωστές θεραπείες επιχειρούσαν να σταματήσουν αυτή τη νεοαγγείωση. Ομως αυτό επηρέαζε και την ανανέωση των κυττάρων αίματος, με συνέπειες μη αναστρέψιμες.

Η νέα μέθοδος, με αξιοποίηση της πρωτεΐνης CΡΕΒ4, αφήνει ανέπαφη την υγιή νεοαγγείωση, αλλά μπλοκάρει την αναπαραγωγή των παθολογικών κυττάρων αίματος. Σημειώνεται ότι η Ισπανική Αντικαρκινική Εταιρία προσέφερε στην ομάδα Μέντες - Φερνάντες το ποσό του 1.000.000 ευρώ για να διερευνήσει τον ρόλο αυτής της πρωτεΐνης στον καρκίνο του ήπατος.

Το «κλειδί» της μακροζωίας είναι η περίμετρος της μέσης σας να μην ξεπερνάει το μισό του ύψους σας, σύμφωνα με επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο City. Όπως υποστηρίζουν κατασκεύασαν μια απλή φόρμουλα, που μπορεί να προβλέψει πόσα χρόνια ζωής θα χάσει κάποιος εξαιτίας των παραπανίσιων κιλών και ισχύει ανεξάρτητα από ηλικία, φύλο ή εθνικότητα.

Υπολόγισαν, λοιπόν, ότι αν η περίμετρος αυτή είναι ίση ή μικρότερη από το μισό του ύψους μας, τότε θα φτάσουμε το μέσο όρο ζωής, που σήμερα είναι περίπου τα 81 χρόνια. Ωστόσο, λίγα επιπλέον εκατοστά στην περιοχή της κοιλιάς, θα μας στοιχίσουν μερικούς μήνες ή ακόμα και χρόνια ζωής. Για παράδειγμα, μια μέση γυναίκα 30 ετών με ύψος περίπου 1,60 θα πρέπει να έχει περίμετρο μέσης ίση ή μικρότερη των 81 εκατοστών. Αν, ωστόσο, στην ίδια γυναίκα η περίμετρος μέσης αυξηθεί, φτάνοντας τα 97 εκατοστά, τότε θα χάσει περίπου 1,4 χρόνια ζωής. Όσο για τους άνδρες, ένας μέσος τριαντάρης με ύψος 1,78 θα πρέπει να έχει περίμετρο μέσης ίση ή μικρότερη με 89 εκατοστά. Αν, τώρα, η περίμετρος αυξηθεί, φτάνοντας τα 106 εκ., τότε θα χάσει περίπου 1,7 χρόνια ζωής.

Αυτό μπορεί να μην ακούγεται πολύ, αλλά το νούμερο γίνεται ιδιαίτερα σημαντικό, αν κάποιος είναι παχύσαρκος. Έτσι, στα παραπάνω παραδείγματα, αν η γυναίκα έχει περίμετρο μέσης 130 εκ. μπορεί να πεθάνει 10,6 χρόνια νωρίτερα και αν ο άνδρας έχει περίμετρο μέσης 142 εκ. μπορεί να πεθάνει 20,2 χρόνια νωρίτερα

Όπως εξήγησαν οι ερευνητές, η περίμετρος μέσης είναι ένας σημαντικός δείκτης υγείας, καθώς δείχνει το ποσό λίπους στην κοιλιά, το οποίο συνδέεται με την εκδήλωση υψηλής χοληστερόλης, διαβήτη και καρδιακής νόσου. Μάλιστα, θεωρούν την αναλογία μέσης-ύψους πιο αξιόπιστο δείκτη παχυσαρκίας από ότι το Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), που χρησιμοποιείται ευρέως από τους γιατρούς.

{fcomments}