Σε «τσίμπησε» ο ώμος κατά την προπόνηση;

Οι τραυματισμοί στο γυμναστήριο μπορεί να συμβούν είτε ξαφνικά κατά τη διάρκεια μιας προσπάθειας, ή αθροιστικά σε βάθος χρόνου.

Επανειλημμένοι μικροτραυματισμοί του τένοντα χωρίς ρήξη, υπερπροπόνηση ή καθόλου προθέρμανση και δεν μπορείς να σηκώσεις το χέρι σου να πεις ένα «γεια»!

Ο ώμος είναι η πιο κινητή άρθρωση στο ανθρώπινο σώμα. Το στροφικό πέταλο στον ώμο αποτελείται από τέσσερις τένοντες (υπερακάνθιος, υπακάνθιος, υποπλάτιος και ελάσσων στρογγυλός). Οι τένοντες αυτοί δίνουν στον ώμο ένα μεγάλο εύρος κίνησης.

Οποιαδήποτε διόγκωση, φλεγμονή, ρήξη ή οστικές μεταβολές γύρω από αυτούς τους τένοντες προκαλεί πόνο όταν προσπαθείς να κινήσεις το χέρι σου πάνω από το κεφάλι, πίσω από την πλάτη ή ευθεία μπροστά. Αν πονάει ο ώμος σου υπάρχουν πολλές αιτίες αλλά 3 είναι οι πιο συχνοί τραυματισμοί στο γυμναστήριο που προκαλούν πόνο στον ώμο.

1. Τενοντοπάθεια υπερακανθίου ή Τενοντίτιδα στροφικού πετάλου

Το παράκανες με τη γυμναστική ή παρέλειψες την προθέρμανση ή πέταξες κάτι μακριά με δύναμη. Αποτέλεσμα; Περιορισμένη κίνηση και πόνος μποστά, δηλαδή τενοντίτιδα στροφικού πετάλου που είναι το αποτέλεσμα υπερχρήσης ή μικροτραυματισμών σε κάποιον τένοντα, κυρίως του υπερακάνθιου μυός. Ο υπερακάνθιος βοηθάει στην απαγωγή - ανύψωση του χεριού. Ο τένοντας του υπερακάνθιου είναι ευάλωτος στη φθορά και το σκίσιμο από κάποιες επαναλαμβανόμενες κινήσεις και χρήσεις του υπερακάνθιου μυ και του τένοντα.

Αν πονάς:

- Ακινητοποίησε τον ώμο για 4-5 ημέρες, αν πρόκειται για ένα ελαφρύ περιστατικό.
- Εάν ο πόνος είναι πολύ έντονος, χρειάζεται πλήρης αποχή από το γυμναστήριο, φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη φάρμακα και ανάπαυση.
- Κάνε κάποιες ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας για την αποκατάσταση του σωστού μυϊκού ελέγχου της ωμοπλάτης που να στοχεύουν στον Πρόσθιο Οδοντωτό, τον Κάτω Τραπεζοειδή και στη νευρομυϊκή συνεργασία με ασκήσεις. Ο γιατρός ή ο φυσικοθεραπευτής σου θα σου δείξει τις κατάλληλες ασκήσεις για διάταση και ενδυνάμωση των τενόντων του στροφικού πετάλου και των μυών του ώμου.

2. Το σύνδρομο παγωμένου ώμου

Αυτό συμβαίνει όταν μύες, τένοντες και σύνδεσμοι γίνονται άκαμπτοι στον ώμο και καθιστούν κάθε κίνηση επώδυνη και δύσκολη. Ο θύλακος, δηλαδή η σακούλα που προστατεύει την άρθρωση του ώμου, παρουσιάζει φλεγμονή, με αποτέλεσμα να «παγώνει» ο ώμος, να πονά, να περιορίζεται η κινητικότητά του και τελικά να ακινητοποιείται.

Αν πονάς:

- Πολύ βασικό είναι η αποφυγή των δραστηριοτήτων και αυξάνουν τα συμπτώματα. Αυτό βοηθά τον οργανισμό να επουλώσει τους τραυματισμένους ιστούς και να μειώσει την φλεγμονή. Ανάλογα με την κλινική κατάσταση θα χρειαστεί φυσικοθεραπεία, μάλαξη, ηλεκτροθεραπεία, taping, ασκήσεις βελτίωσης της ελαστικότητας των μυών του ώμου, υδροθεραπεία.
- Να θυμάσαι πως η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Γι’ αυτόν το λόγο πρέπει κάθε τραυματισμός του ώμου να αποκαθίσταται πλήρως.

3. Ασβεστοποιός τενοντίτιδα

Αυτό ο γιατρός μπορεί να το διαπιστώσει μόνον με ακτινογραφία, υπερηχογράφημα ή μαγνητική τομογραφία. Αν και δεν είναι απόλυτα διευκρινισμένο τι ακριβώς πυροδοτεί την ασβεστοποίηση συμβαίνει όταν εναποτίθενται άλατα ασβεστίου στον τένοντα του υπερακανθίου ή και του υπακανθίου μυός στον ώμο, τα οποία δεν οφείλονται σε διατροφικούς ή άλλους μεταβολικούς παράγοντες. Εκτιμάται ωστόσο ότι στην κατάσταση αυτή μπορεί να οδηγήσουν επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί ή εκφύλιση του τενοντίου πετάλου.

Αν πονάς:

- Σε πρώτη φάση συστήνεται ανάπαυση και φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Ο πόνος συνήθως διαρκεί μερικές μέρες και υποχωρεί, τις περισσότερες φορές, με συντηρητική αγωγή.
- Πιθανότατα ο γιατρός να σου συστήσει τοπικές ενέσεις κορτιζόνης με αναισθητικό και ειδικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας με κρουστικούς υπέρηχους (shockwave therapy).
- Αν αυτό αποτύχει και το πρόβλημα επιμένει είναι αναγκαία η αρθροσκόπηση, προκειμένου να αφαιρεθούν τα ασβεστώματα. Είναι επέμβαση που δεν χρειάζεται να παραμείνεις στην κλινική, βγαίνεις την ίδια μέρα ενώ η μετεγχειρητική αποκατάσταση είναι γρήγορη.

Το σεξ είναι η πιο αποτελεσματική anti-stress θεραπεία

Ο καλύτερος τρόπος για να χαλαρώσεις, να αποβάλλεις το stress και να περάσεις καλά είναι φυσικά το sex.

Τον τελευταίο καιρό είσαι αγχωμένος με τη δουλειά ή τις κοινωνικές υποχρεώσεις; Ο καλύτερος τρόπος για να χαλαρώσεις, να αποβάλλεις το stress και να περάσεις καλά είναι φυσικά το sex.

Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει μία πρόσφατη έρευνα από το University of Amsterdam, όπου έδειξε ότι 20 λεπτά μετά το sex τα επίπεδα του stress μειώνονται σημαντικά και αυτό οφείλεται στην έκκριση των χαλαρωτικών ορμονών από τον οργανισμό κατά τη διάρκεια του sex.

Οι ερευνητές επίσης τόνισαν ότι ακόμη και ένα παθιασμένο, ερωτικό φιλί μπορεί να έχει αγχολυτικές ιδιότητες για το σώμα και το μυαλό. Δεν υπάρχει λοιπόν καλύτερος τρόπος να ξεκινήσεις την ημέρα σου ή να χαλαρώσεις μετά από μία δύσκολη δοκιμασία στη δουλειά.

  • Κατηγορία Στρες

Που οφείλεται ο πόνος στον ώμο;

Αυτό που ο κόσμος αποκαλεί «ώμο» είναι στην πραγματικότητα αρκετές αρθρώσεις που σε συνδυασμό με τένοντες και μυς της περιοχής επιτρέπουν στο άνω άκρο να παρουσιάζει μεγάλο εύρος κίνησης ώστε να εξυπηρετούμαστε.

 

Αυτή η αυξημένη κινητικότητα έχει και το τίμημά της με αποτέλεσμα η περιοχή του ώμου να εμφανίζει αυξημένη νοσηρότητα (πόνο, αστάθεια, δυσκαμψία). Ο πόνος στον ώμο μπορεί να υπάρχει μόνο όταν κινείται η άρθρωση, ή συνέχεια. Μπορεί ακόμη να υπάρχουν περίοδοι που εξαφανίζεται τελείως ή να γίνεται τόσο ισχυρός που ο ασθενής δεν μπορεί να κοιμηθεί και αναζητεί ιατρική βοήθεια.

 

ΑΙΤΙΑ ΠΟΝΟΥ

Τα περισσότερα προβλήματα που αφορούν την περιοχή του ώμου αφορούν περισσότερο τα «μαλακά μόρια» (μυς, συνδέσμους, τένοντες), παρά τα οστά και εμπίπτουν συνήθως σε 3 κατηγορίες παθήσεων:

1. τενοντίτιδες

2. τραυματισμός-αστάθεια

3. αρθρίτιδα

ενώ άλλα σπανιότερα αίτια πόνου μπορεί να είναι οι όγκοι, φλεγμονές και παθήσεις νεύρων.

 

ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑ

Ο τένοντας είναι ένα «κορδόνι» που συνδέει το μυ με το οστό. Η τενοντίτιδα είναι συχνά αποτέλεσμα φθοράς που συμβαίνει με την πάροδο των ετών. Ουσιαστικά υπάρχουν 3 είδη τενοντίτιδας:

1. οξεία τενοντίτιδα σε ένα ήδη «ταλαιπωρημένο» από υπερχρήση τένοντα (λόγω αθλητικών δραστηριοτήτων ή εργασίας)

2. χρόνια τενοντίτιδα που είναι αποτέλεσμα εκφύλισης λόγω ηλικίας

3. ρήξη τένοντα μετά από οξύ τραυματισμό ή εκφύλιση. Πιο συχνή είναι η ρήξη του «στροφικού πετάλου» το οποίο είναι μια συνάθροιση τενόντων που προσφέρει στον ώμο κίνηση και σταθερότητα

 

ΘΥΛΑΚΙΤΙΔΑ

Πολλές φορές η υπερβολική χρήση του ώμου μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη φλεγμονή του θυλάκου («σάκος» με υγρό που βοηθάει στην κίνηση της άρθρωσης μειώνοντας τις τριβές). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αρχικά τον πόνο και τον περιορισμό της κίνησης της άρθρωσης, ενώ μπορεί να καταλήξει σε μεγάλη δυσκαμψία του ώμου, μια κατάσταση που ονομάζουμε «παγωμένο ώμο» και η οποία χρειάζεται ιατρική παρακολούθηση και θεραπεία.

 

ΑΣΤΑΘΕΙΑ

Πολλές φορές μετά από μια βίαιη κίνηση του άνω άκρου μπορεί να συμβεί εξάρθρημα του ώμου. Εφόσον αυτό επαναληφθεί περισσότερες από 2 φορές τότε έχουμε το υποτροπιάζον εξάρθρημα του ώμου. Η κλινική οντότητα που δημιουργείται (η οποία μπορεί να συμβεί και από άλλες καταστάσεις όπως είναι το υπεξάρθρημα του ώμου) ονομάζεται αστάθεια της άρθρωσης του ώμου.

 

ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ

Ο πόνος στον ώμο μπορεί να είναι και το αποτέλεσμα αρθρίτιδας. Υπάρχουν πολλοί τύποι αρθρίτιδας, αλλά γενικά περιλαμβάνουν τη φθορά και εκφύλιση του χόνδρου, τη φλεγμονή, το οίδημα, τη δυσκαμψία και τον πόνο της άρθρωσης. Η αρθρίτιδα μπορεί να σχετίζεται με τραυματισμούς από αθλητικές δραστηριότητες ή την εργασία. Στην προσπάθειά τους οι ασθενείς να μην πονάνε καταφεύγουν συχνά σε περιορισμό της κίνησης του ώμου γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα τη δυσκαμψία της άρθρωσης.

 

ΠΟΤΕ ΖΗΤΟΥΜΕ ΙΑΤΡΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ;

Πολλοί ασθενείς αγνοούν τα πρώτα συμπτώματα του ώμου για καιρό με άσχημα πολλές φορές αποτελέσματα. Σε περίπτωση ενός οξέος τραυματισμού εφόσον ο πόνος είναι έντονος θα πρέπει να εξεταστούμε από γιατρό, ενώ εάν ο πόνος είναι ήπιος μπορούμε να περιμένουμε για λίγες ημέρες. Εάν τα συμπτώματα επιμένουν χρειάζεται διάγνωση και θεραπεία από ορθοπεδικό.

 

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Ο ειδικός θα πρέπει να προσδιορίσει την αιτία του πόνου και να προτείνει την κατάλληλη θεραπεία. Αυτό επιτυγχάνεται με

• τη λήψη ενός καλού ιστορικού (πώς άρχισε ο πόνος, διάρκεια αυτού, άλλα προβλήματα υγείας, επάγγελμα κτλ)

• την ενδελεχή κλινική εξέταση (σημεία πόνου, εύρος κίνησης άρθρωσης, μυική ισχύς κτλ)

• την ακτινολογική εξέταση εφόσον κριθεί αναγκαία

• τη μαγνητική τομογραφία

• άλλες εξετάσεις (ηλεκτρομυογράφημα κτλ)

 

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η θεραπεία περιλαμβάνει την αποφυγή κινήσεων που επιβαρύνουν την συγκεκριμένη πάθηση, φυσικοθεραπεία, απλά παυσίπονα, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, ενδαρθρικές ή περιαρθρικές εγχύσεις κορτιζόνης και τέλος τη χειρουργική επέμβαση.

 

{fcomments}

Tο νυχτερινό γάλα θεραπεύει άγχος και αϋπνίες

Eδώ και πάρα πολλά χρόνια ξέρουμε πως ένα ποτήρι γάλα πριν τον ύπνο χαλαρώνει τον οργανισμό και μας επιτρέπει να περάσουμε μια ήσυχη νύχτα. Τώρα όμως, σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην έγκριτη Journal of Medicinal Food, μαθαίνουμε πως το ποτήρι αυτό θα πρέπει να προέρχεται απ΄ το… νυχτερινό γάλα της αγελάδας, το οποίο χάρη στις ουσίες που περιέχει είναι το καλύτερο γιατρικό για το άγχος και τις αϋπνίες.

 

Οπως επισημαίνει η Αν Λούκιτς στην The Wall Street Journal, η έρευνα αποκάλυψε πως το νυχτερινό γάλα μειώνει τη φυσική δραστηριότητα, την ισορροπία και τον συγχρονισμό κινήσεων των τρωκτικών στα οποία δοκιμάστηκε, ενώ αυξάνει τον χρόνο του ύπνου σε σχέση με το γάλα που προέρχεται από πρωινό άρμεγμα. Τα ποντίκια που ταΐστηκαν με νυχτερινό γάλα ήταν πιο πρόθυμα να εξερευνήσουν ανοιχτούς χώρους, μια ένδειξη μειωμένου άγχους που συσχετίστηκε με την κατανάλωση διαζεπάμης, ενός φαρμάκου το οποίο χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του στρες, λένε οι ερευνητές.

 

Το νυχτερινό γάλα είναι πλούσιο σε τρυπτοφάνη, μια ουσία που διευκολύνει τον ύπνο και σε μελατονίνη, μια ορμόνη που ρυθμίζει τον κύκλο ημέρας-νύχτας (όταν είμαστε ξύπνιοι και όταν κοιμόμαστε). Ερευνητές από τη Νότια Κορέα έδωσαν σε ποντίκια εργαστηρίου διάφορες δόσεις γάλακτος σκόνης που παρασκευάστηκε από γάλα αγελάδας προερχόμενο από νυχτερινό ή ημερήσιο άρμεγμα και είχε αναμιχθεί με αποσταγμένο νερό. Η ανάλυσή τους έδειξε ότι το βραδινό γάλα περιείχε 24% περισσότερη τρυπτοφάνη και σχεδόν δεκαπλάσια ποσότητα μελατονίνης απ΄ ό,τι το γάλα ημέρας. Σε δύο ομάδες ποντικών χορηγήθηκαν ή ενέσεις διαζεπάμης ή καθαρό πόσιμο νερό. Και τα ποντίκια αυτά υποβλήθηκαν σε μια σειρά εξετάσεων μία ώρα μετά τη χορήγηση των συγκεκριμένων δόσεων.

 

Τα ποντίκια στα οποία χορηγήθηκε νυχτερινό γάλα ήταν σαφώς λιγότερο δραστήρια από εκείνα στα οποία χορηγήθηκε ημερήσιο χάλα ή πόσιμο νερό. Τα ποντίκια στα οποία είχε χορηγηθεί διαζεπάμη ήταν τα λιγότερο δραστήρια. Η ισορροπία και ο συγχρονισμός των κινήσεων μετρήθηκαν με τον αριθμό των πτώσεων από μια περιστρεφόμενη ράβδο σε 20 λεπτά της ώρας. Τα ποντίκια στα οποία χορηγήθηκε νυχτερινό γάλα έπεσαν κατά μέσο όρο 4 έως 5 φορές, αριθμό διπλάσιο από ό,τι εκείνος των ποντικιών στα οποία είχε χορηγηθεί γάλα ημέρας. Οσα είχαν δεχθεί διαζεπάμη έπεσαν 9 φορές κατά μέσο όρο, ενώ εκείνα που είχαν δεχθεί νερό έπεσαν μόνο δύο φορές.

 

Ενα διαφορετικό πείραμα που διεξήχθη με αρουραίους οι οποίοι υποβλήθηκαν σε εγκεφαλογράφημα ή EEG (πρόκειται για μια εξέταση που χρησιμοποιείται για να διαγνωσθούν οι διαταραχές ύπνου), έδειξε πως το νυχτερινό γάλα δεν επηρέαζε τα κύματα του εγκεφάλου σε σύγκριση με την πριν το πείραμα κατάσταση. Οι αρουραίοι στους οποίους είχε χορηγηθεί διαζεπάμη παρουσίασαν ανωμαλίες στο EEG, που αντικατόπτριζαν τις καταπραϋντικές-υπνωτικές ιδιότητες του φαρμάκου, αποφαίνονται οι ερευνητές. Κάτι πάντως που επισημαίνουν οι ιθύνοντες αυτών των πειραμάτων είναι πως, όσο εύγλωττα κι αν είναι τα αποτελέσματα σε ποντικούς και αρουραίους, η επίδραση του νυχτερινού γάλακτος δεν έχει ακόμη μετρηθεί επακριβώς σε ανθρώπους με προβλήματα άγχους και αϋπνίας.

 

1megarasp

Έφτιαξαν εγκεφαλικά κύτταρα με Αλτσχάιμερ –Ανοίγει ο δρόμος για την θεραπεία της νόσου

Νέες σημαντικές δυνατότητες για τη φαρμακευτική έρευνα της νόσου Αλτσχάιμερ ανοίγει το γεγονός ότι για πρώτη φορά νευροεπιστήμονες στις ΗΠΑ πέτυχαν να αναπαράγουν στο εργαστήριό τους καλλιέργειες ανθρωπίνων εγκεφαλικών κυττάρων, οι οποίες αναπτύσσουν όλα τα διαδοχικά βήματα της νόσου. Η «αχίλλειος πτέρνα» της νόσου Αλτσχάιμερ μέχρι σήμερα είναι ότι δεν μπορεί να μελετηθεί σε πραγματικό χρόνο στους ανθρώπους (παρά μόνο σε νεκρούς πλέον εγκεφάλους). Το καλύτερο που είχαν πετύχει έως τώρα οι επιστήμονες, ήταν να μελετούν τη νόσο σε ποντίκια που είχαν μια παρεμφερή εγκεφαλική πάθηση.

Τώρα όμως, οι ερευνητές θα έχουν στη διάθεσή τους ένα πρωτοποριακό σύστημα κυτταρικής καλλιέργειας (το λεγόμενο «Αλτσχάιμερ σε τρυβλίο»), πράγμα που θα επιτρέψει μεγάλη εξοικονόμηση χρόνου και χρημάτων για την ανάπτυξη νέων φαρμάκων. Επιπλέον, η νέα μελέτη στα εργαστηριακά κύτταρα επιβεβαίωσε την κυρίαρχη υπόθεση (από τη δεκαετία του ’80) ότι το πρώτο και βασικό βήμα για την εξελικτική πορεία της ανίατης νευροεκφυλιστικής νόσου είναι η εναπόθεση της πρωτεΐνης βήτα - αμυλοειδούς στον εγκέφαλο.

Αν και ένα τρυβλίο εργαστηρίου δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να αποτελεί πλήρη προσομοίωση ενός κανονικού εγκεφάλου, καθώς δεν διαθέτει μερικά βασικά συστατικά (π.χ. ανοσοποιητικά κύτταρα), παρόλα αυτά συνιστά μεγάλη πρόοδο σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση.

«Πρόκειται για ένα γιγάντιο βήμα προόδου, το οποίο μπορεί να επιταχύνει δραματικά τις δοκιμές νέων φαρμάκων», τόνισε ο ειδικευμένος στη νόσο Αλτσχάιμερ ερευνητής δρ Π. Μουράλι Ντοραϊσγουάμι του Πανεπιστημίου Ντιουκ. Εξίσου ενθουσιασμένοι δήλωσαν άλλοι επιστήμονες από το επίτευγμα, που θα διευκολύνει πλέον σημαντικά τη δουλειά τους.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τους Ρούντολφ Τάντζι και Ντου Γέον Κιμ του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», αρχικά χρησιμοποίησαν εμβρυικά βλαστικά κύτταρα, τα οποία, όταν τα καλλιέργησαν μαζί με ορισμένες χημικές ουσίες, τα μετέτρεψαν σε νευρώνες εγκεφάλου. Στη συνέχεια, εισήγαγαν σε αυτά τα εγκεφαλικά κύτταρα γονίδια που προκαλούν Αλτσχάιμερ και τα καλλιέργησαν ξανά σε εργαστηριακά δοχεία (τρυβλία). Μετά από κάποια αναμονή, ήσαν σε θέση να παρακολουθήσουν στα κύτταρα την εξέλιξη της νόσου.

Οι επιστήμονες ανέφεραν ότι, όπως διαπίστωσαν από την καλλιέργεια των εγκεφαλικών κυττάρων, όντως η εναπόθεση του βήτα - αμυλοειδούς είναι αρκετή για να ″πυροδοτήσει″ τη δημιουργία καταστροφικών πλακών, τον θάνατο των νευρώνων και τη διάχυτη εγκεφαλική φλεγμονή, έναν φαύλο κύκλο με κατάληξη τον μαζικό θάνατο των κυττάρων του εγκεφάλου.

«Το νέο σύστημα, το οποίο είναι δυνατό να προσαρμοστεί και για άλλες νευροεκφυλιστικές διαταραχές, μπορεί να φέρει επανάσταση στην ανακάλυψη φαρμάκων, από άποψη ταχύτητας, κόστους και μελέτης της φυσιολογίας», δήλωσε ο Ρούντολφ Τάντζι. «Η δοκιμή νέων φαρμάκων σε ποντίκια παίρνει πάνω από ένα έτος και είναι πολύ δαπανηρή. Με το νέο τρισδιάστατο μοντέλο μας, μπορούμε πλέον να ελέγχουμε εκατοντάδες χιλιάδες φάρμακα σε λίγους μήνες, χωρίς καν να χρησιμοποιούμε ζώα», πρόσθεσε.

Η ομάδα του Τάντζι ξεκινά κιόλας τη δοκιμή 1.200 φαρμάκων που ήδη κυκλοφορούν (για άλλες παθήσεις, αλλά πιθανώς θα ήσαν ωφέλιμα και για το Αλτσχάιμερ) και άλλων 5.000 πειραματικών - κάτι που θα ήταν αδύνατο να γίνει με ποντίκια σε εύλογο χρονικό διάστημα.

The post Έφτιαξαν εγκεφαλικά κύτταρα με Αλτσχάιμερ –Ανοίγει ο δρόμος για την θεραπεία της νόσου appeared first on KoolNews.

Πηγή: www.koolnews.gr

 

 

 

 

{fcomments}

  • Κατηγορία News

Φρένο στον καρκίνο με «ανατίναξη» των όγκων !

Νέους ελπιδοφόρους ορίζοντες στην αντιμετώπιση του καρκίνου δίνει μια σημαντική ανακάλυψη του ιατρικού πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης και του Πανεπιστημίου της Ουψάλα.

 

Οι Σουηδοί επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι κατάφεραν να ''ανατινάξουν'' τα καρκινικά κύτταρα του πολύμορφου γλοιοβλαστώματος, του πιο κοινού και πιο επιθετικού εγκεφαλικού όγκου.

 

Αναλυτικότερα οι ερευνητές του ιατρικού πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης και του Πανεπιστημίου της Ουψάλα, με επικεφαλής τον καθηγητή βιολογίας των ιστών Πάτρικ Έρνφορς του Τμήματος Ιατρικής Βιοχημείας και Βιοφυσικής, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας "Cell" (Κύτταρο),  εντόπισαν  μια ουσία (Vacquinol-1), η οποία αναγκάζει τα κύτταρα του πολύμορφου γλοιοβλαστώματος να «εκρήγνυνται» εκ των έσω.

 

Το εν λόγω πείραμα έγινε  σε ποντίκια και επί πέντε ημέρες τους χορηγούσαν την ουσία αυτή. Στη συνέχεια διαπίστωσαν ότι, η ανάπτυξη του όγκου σταμάτησε και η ζωή των πειραματόζωων παρατάθηκε. Τα περισσότερα ζούσαν ακόμη μετά από 80 μέρες, ενώ όσα δεν είχαν πάρει την ουσία, είχαν πεθάνει μετά από 30 μέρες κατά μέσο όρο.

 

Να σημειωθεί εδώ ότι σήμερα η ενδεδειγμένη θεραπεία για το γλοιβλάστωμα είναι η χειρουργική αφαίρεση, οι ακτινοβολίες αλλά και οι χημειοθεραπείες.Το μέσο προσδόκιμο ζωής του ασθενούς είναι μόνο 15 μήνες, γι' αυτό αναζητούνται εναλλακτικές μέθοδοι.

 

Όπως ανακοινώθηκε σχετικά οι Σουηδοί επιστήμονες σχεδιάζουν στην επόμενη φάση να πραγματοποιήσουν  την πρώτη κλινική δοκιμή τους σε ανθρώπους.

http://www.iatropedia.com/

 

 

{fcomments}

  • Κατηγορία Υγεία

Τενοντοπάθειες αθλητών - Διάγνωση και νεότερες θεραπευτικές εξελίξεις !!!

 

Οι τραυματισμοί των τενόντων, αποτελούν τον χαρακτηριστικότερο τραυματισμό αθλουμένων και αθλητών. Η κυριότερη αιτία είναι η προπόνηση, η οποία είτε αυξάνεται απότομα, είτε είναι μεγαλύτερης έντασης απ'όσο πρέπει, ή και τα δύο μαζί. Χαρακτηρίζονται από σταδιακή εμφάνιση των ενοχλημάτων, παρά από συγκεκριμένο τραυματικό γεγονός και αποτελούν την χαρακτηριστικότερη αλλά και συχνότερη αθλητική κάκωση (Παπαλαδά, Μαλλιαροπουλος 1998). Ως τραυματισμοί χαρακτηρίζουν συγκεκριμένα αγωνίσματα. Έτσι έχουμε τον Αγκώνα των Τενιστών (Tennis elbow), τον Ώμο των Κολυμβητών (Swimmers Shoulder), το Γόνατο των Αλτών (Jumpers Knee), κλπ.(Μαλλιαρόπουλος 1994, 2004)

 

Σε όλους μας είναι γνωστή η διάγνωση που τίθεται σαν Τενοντίτιδα, όταν κάποιος αθλητής εμφανίζει ενοχλήματα σε κάποιον τένοντα. Τενοντίτιδα λοιπόν ως Ιατρική ορολογία σημαίνει φλεγμονή, και παραπέμπει στην ανάλογη θεραπεία-αντιμετώπιση της φλεγμονής. ΄Όμως, η εμφάνιση ενός τραυματισμού υπέρχρησης σε τένοντα οφείλεται σε τραυματικές εκφυλιστικές αλλοιώσεις του τένοντα, και όχι σε φλεγμονή.

 

Η εμφάνιση του πόνου κατά την διάρκεια της προπόνησης, μπορεί να είναι οδηγός για την αξιολόγηση του βαθμού σοβαρότητο (Πίνακας 1). H σωστή αξιολόγηση της εμφάνισης του πόνου από τον προπονητή-αθλητή, οδηγεί σε έγκαιρη ελάττωση ή διακοπή των προπονητικών επιβαρύνσεων στα πρώιμα στάδια του τραυματισμού, και ο αθλητής επισκέπτεται τον ειδικό Ιατρό ο οποίος θέτει την διάγνωση κλινικά (Πίνακας 1).

 

 

1ου βαθμού σοβαρότητος πόνος μετά την προπόνηση
2ου βαθμού σοβαρότητος πόνος στο τέλος της προπόνησης
3ου βαθμού σοβαρότητος πόνος στην αρχή και στο τέλος της προπόνησης
4ου βαθμού σοβαρότητος

πόνος σε όλη την προπόνηση

 

 

Πάντοτε απαιτείται παρακλινικός έλεγχος με ακτινογραφίες ή υπερηχογράφημα και αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Ο παρακλινικός απεικονιστικός έλεγχος βοηθά στην διάγνωση, όμως δεν είναι αποδεικτικός. Η διάγνωση είναι πάντα κλινική. (Shalaby AISM 1999)

 

 

Άρα λοιπόν, οι τραυματισμοί υπέρχρησης των τενόντων πιστεύεται ότι :

 

 

  1. οφείλονται σε φλεγμονή, ενώ οφείλονται σε τραυματική εκφύλιση του κολλαγόνου.
  2. διαγιγνώσκονται σαν Τενοντίτιδες,ενώ είναι Τενοντοπάθειες(Maffuli 1998)
  3. ότι διαρκούν λίγο, ενώ πολλές φορές απαιτούνται μήνες για την αποκατάστασή τους
  4. οι απεικονιστικές μέθοδοι βάζουν τη διάγνωση, ενώ βοηθούν στη διάγνωση (Cook, Clinical J.Sports Med.1998)
  5. ότι η χειρουργική επέμβαση αποκαθιστά γρήγορα και πλήρωςενώ το ποσοστό επιτυχίας της ανέρχεται στο 70-80% και μετεγχειρητικά απαιτείται αποκατάσταση για 4-6 μήνες (Coleman, Am.J.Sports Med. 2000)

 

 

Εκτός της θεραπευτικής αγωγής, απαραίτητο είναι να καθοριστούν τα αίτια των τραυματισμών υπέρχρησης.

 

 

Οι προδιαθεσικοί παράγοντες για την εμφάνιση τενοντοπάθειας σε αθλητές είναι:

  1. προπονητικά λάθη (Yeung, 2001)
  2. προηγούμενοι τραυματισμοί, οι οποίοι δεν αποκατεστάθησαν πλήρως.

Και ακολουθούν παράγοντες όπως:

  1. Ηλικία (Μαλλιαρόπουλος 1993)
  2. Κατασκευαστικές ιδιομορφίες

 

 

ΘΕΡΑΠΕΙΑ Ι

 

Μη στεροειδή Αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ)

Με βάση τα ανωτέρω φαίνεται ότι η φαρμακευτική αγωγή με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα δεν βοηθά ως θεραπεία στις τενοντοπάθειες (Steven 2003). Παίζουν κάποιο ρόλο μόνο στην οξεία φάση για χρονικό διάστημα 1-5 ημέρες, αν και είναι δυνατόν η οξεία φάση να αντιμετωπιστεί το ίδιο αποτελεσματικά με άλλα μέσα όπως η κρυοθεραπεία και τα μηχανικά μέσα της φυσικοθεραπείας.(Almekinders 1999)

 

Η Φυσικοθεραπεία

Τα μηχανικά μέσα της Φυσικοθεραπείας έχουν σημαντική θεραπευτική θέση τόσο στην οξεία φάση όπως ήδη αναφέρθηκε, αλλά και στην χρόνια, με κατεύθυνση όμως όχι την αντιφλεγμονώδη αγωγή αλλά την διέγερση της παραγωγής και διαμόρφωσης των ινών του Κολλαγόνου.

Τέλος πρέπει να σημειωθεί ότι, οι εκχύσεις τοπικά με κορτικοστεροειδή θα πρέπει να αποφεύγονται μια και αποτελούν το σημαντικότερο προδιαθεσικό παράγοντα για ολική ρήξη του τένοντα εκεί όπου έγινε η έκχυση(Shier 1996)

 

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΙI

 

Ενδυνάμωση

Η ενδυνάμωση με έκκεντρες ασκήσεις, φαίνεται ότι αποτελεί σήμερα έναν από τους αποτελεσματικότερους τρόπους αντιμετώπισης των τενοντοπαθειών. Η έκκεντρη φόρτιση του τένοντα, έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή κολλαγόνου διεγείροντας τους μηχανουποδοχείς των τενοντοκυττάρων, προκαλώντας ευθυγράμμιση των ινων κολλαγόνου, αλλά και την μεταξύ τους σύνδεση .

 

Εξωσωματικά κρουστικά κύμματα

Τη θεραπεία με εξωσωματικά κρουστικά κύμματα-Extra corps shock wave therapy (E.S.W.T.)-αποτελεί την πλέον σύγχρονη-συντηρητική- ασφαλή αντιμετώπιση των τενοντοπαθειών. Η εφαρμογή της στηρίζεται στην Ιατρική μέθοδο της εξωσωματικής λιθοτριψίας, δηλαδή την παραγωγή μηχανικών κυμμάτων, μέσω επιταχυνόμενης-ελεγχόμενης κρούσης.

 

Η μέθοδος αυτή έχει τα εξής αποτελέσματα:

  1. Αυξάνει τον μεταβολισμό της περιοχής
  2. Διαλύει επασβεστώσεις του τένοντα
  3. Αυξάνει την αντοχή του ιστού στον οποίο εφαρμόζεται, σε μηχανικό φορτίο
  4. Ελαττώνει τον πόνο
  5. Διεγείρει την αναγέννηση των κυττάρων του ιστού στον οποίο εφαρμόζεται.

Εφαρμόζεται σε όλες τις τενοντοπάθειες , αλλά και στην ασβεστοποιό τενοντοπάθεια . Τα ποσοστά επιτυχίας της μεθόδου εκεί που όλες οι άλλες συντηρητικές μέθοδοι έχουν αποτύχει, ανέρχεται σε 80-85% (Lohrer 2002).

 

Χειρουργική αντιμετώπιση

Η χειρουργική αντιμετώπιση θα πρέπει να εφαρμόζεται ως τελευταία λύση, όταν η σωστή σηντηρητική αντιμετώπιση για χρονικό διάστημα 3-6 μήνες, δεν έχει θεραπευτικό αποτέλεσμα.(Coleman 2002)

 

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΙII

 

Γονιδιακή θεραπεία

Η γονιδιακή θεραπεία αποτελεί σημαντική μελλοντική εξέλιξη στην θεραπευτική αγωγή των τενοντοπαθειών. Δεν είναι εφικτό όμως ακόμη να αποτελεί θεραπεία εκλογής, λόγω:

  1. της κυτταροτοξικότητος που μπορεί να παρουσιάζει
  2. των γενικότερων επιδράσεων που μπορεί να έχει πέραν του τοπικού προσδοκόμενου αποτελέσματος
  3. των δυσμενών επιπτώσεων στο ανοσοποιητικό σύστημα

 

Κυτταρική θεραπεία

Η κυτταρική θεραπεία με ανθρώπινα μεσεγχυματικά κύτταρα είναι μια πολλά υποσχόμενη θεραπεία. Τα μεσεγχυματικά ανθρώπινα κύτταρα έχουν την δυνατότητα να πολλαπλασιάζονται και να εξελίσσονται στο περιβάλλον στο οποίο θα βρεθούν. Έτσι όταν γίνει έκχυσή τους σε εκφυλισμένο τένοτα, είναι δυνατόν να εξελιχθούν σε υγιή τενοντοκύτταρα, θεραπεύοντας τον πάσχοντα τένοντα. Η κυτταρική θεραπεία βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο, αλλά είναι πιθανόν σε μια πενταετία να αποτελεί μια από τις θεραπείες εκλογής.

 

Δρ. Μαλλιαρόπουλος

Ιατρός - Αθλητίατρος MD, Msc & Dipl in SEM QMUL, Phd, F.FSEM (UK)

 

http://www.sportsmed.gr/

 

 

{fcomments}

Τενοντίτιδα-Ένα συχνό φαινόμενο στους αθλητές! Αιτία, συμπτώματα και θεραπεία

O τένοντας είναι ινώδης ιστός που ενώνει τους μύες με τα οστά και σε αρκετές περιπτώσεις περιβάλλεται από ένα “σακούλι”, το έλυτρο. Λέγοντας τενοντίτιδα (tendonitis) εννοούμε την πάθηση του  τένοντα είτε στο σημείο που ενώνεται με τον μυ είτε στο σημείο που ενώνεται με το οστό. Η πάθηση μπορεί να είναι ερεθισμός, τραυματιστμός, κάκωση, φθορά ή φλεγμονή. Αν επηρεάζεται και το έλυτρο (το περίβλημα του τένοντα) μιλάμε για τενοντοελυτρίτιδα. Η τενοντιτιδα αποκαλείται επίσης τεντίνοση ή τενοντοπάθεια.

 

Η τενοντίτιδα είναι μια ενοχλητική κατάσταση και μερικές φορές η αντιμετώπιση και η θεραπεία δεν είναι εύκολη. Παρουσιάζεται τόσο στα άνω άκρα όσο και στα κάτω άκρα. Οι κυριότερες τενοντίτιδες για τα άνω άκρα είναι των στροφέων του ώμου, της μακράς κεφαλής του δικέφαλου, η έσω και έξω επικονδυλίτιδα. Οι κυριότερες και συχνότερες των κάτω άκρων είναι του επιγονατιδικού τένοντα, του οπισθίου κνημιαίου, των περονιαίων και του Αχίλλειου τένοντα.

 

Αιτία

 

Η μυϊκή υπερλειτουργία είναι η κύρια αιτία της τενοντίτιδας. Όταν ο μυς “δουλεύει” παραπάνω από τις δυνατότητές του, ο τένοντας κουράζεται και δημιουργείται φλεγμονή. Συνήθως, τα άτομα που ξεκινούν για πρώτη φορά ένα πρόγραμμα γυμναστικής ή αυξάνουν το επίπεδο των ασκήσεων τους απότομα αρχίζουν να εμφανίζουν συμπτώματα τενοντίτιδας. Ο τένοντας αδυνατεί να προσαρμοστεί στο νέο επίπεδο δραστηριότητας και αυτή η κατάχρηση οδηγεί με τη σειρά της σε φλεγμονή και τενοντίτιδα.

 

Η τενοντιτιδα εμφανίζεται συχνά στις μέρες μας κυρίως λόγω της εισβολής των ηλεκτρονικών υπολογιστών στη ζωή μας, αλλά και εξαιτίας της καθιστικής ζωής. Επιπλέον, με τα χρόνια, οι τένοντες χάνουν την ελαστικότητά τους κι αυτός είναι ένας επιβαρυντικός παράγοντας. Πρέπει επίσης να αναφέρουμε ως  μια άλλη αιτια τενοντίτιδας την κακή κυκλοφορία του αίματος. Υπάρχουν εκατοντάδες τένοντες στο σώμα μας αλλά λίγοι από αυτούς τελικά μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα. Σε αυτούς τους τένοντες υπάρχουν κάποια σημεία όπου η αιμάτωση είναι φτωχότερη. Στο σημείο αυτό ο τένοντας είναι μπορεί να πάθει βλάβη ενώ η επούλωση είναι πιο δυσχερής. Λόγω της κακής κυκλοφορίας του αίματος ορισμένα άτομα μπορεί να έχουν μια προδιάθεση για τενοντίτιδα σε συγκεκριμένα σημεία. Πρέπει τέλος να αναφέρουμε ότι αιτία τενοντίτιδας μπορεί να είναι στην ύπαρξη κάποιας σοβαρής ασθένειας όπως είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

 

Ο φυσιολογικός τένοντας συγκροτείται από δεσμίδες κολλαγόνου οι οποίες περιέχουν ινοβλάστες και εξωκυττάριο υγρό. Οι τένοντες έχουν υφή ιξώδη και ελαστική.  Ο φυσιολογικός τένοντας στη θέση χαλάρωσης παρουσιάζεται ¨κατσαρωμένος¨ ή ¨κυματιστός¨. ΄Όταν αρχίζει να εφαρμόζεται μια δύναμη φόρτισης γίνεται πιο σκληρός και άκαμπτος. Η ελαστικότητα και δύναμη του τένοντα είναι μεγάλη, περίπου 4 φορές μεγαλύτερη από την μέγιστη δύναμη που παράγεται από τον μυ.

 

Σχεδόν όλες οι αιτίες πρόκλησης τενοντίτιδας έχουν σαν συνέπεια την υπέρμετρη εφαρμογή δύναμης στον τένοντα. Η υπέρμετρη τάση είναι αυτή που προκαλεί τον τραυματισμό είτε με τον όρο του άμεσου τραυματισμού (ρήξη) είτε με την χρόνια μορφή της κατάχρησης. Παθαίνουμε δηλαδή τενοντίτιδα σε σημεία στα οποία οι μυς κινούνται περισσότερες φορές. Για παράδειγμα, οι χρηστές ηλεκτρονικών υπολογιστών στα δάκτυλα, ενώ οι κολυμβητές, οι τενίστες και οι παίκτες του γκολφ είναι ευαίσθητοι στην τενοντίτιδα στους ώμους και στους αγκώνες. Οι περισσότερες τενοντίτιδες ανήκουν στην κατηγορία του συνδρόμου κατάχρησης, ειδικά στους αθλητές.

 

Ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα στην αποθεραπεία των τενοντίτιδων στους αθλητές είναι η γνώση και διαπίστωση σε ποια κατάσταση βρίσκεται ο τένοντας κατά την πρόοδο της θεραπείας. Αυτό δεν αφορά την τενοντίτιδα που είναι αποτέλεσμα  πρόσφατου τραυματισμού ή ατυχήματος οπότε προσδιορίζεται εύκολα η πρόοδος της αποκατάστασης. Αφορά τη χρόνια τενοντίτιδα λόγω υπέρχρησης του τένοντα όπου τα συμπτώματα αλλά και η απόκριση στην θεραπεία είναι αυτά τα στοιχεία που θα προσδιορίσουν το στάδιο στο οποίο βρίσκεται.

 

Ειδικά για τους αθλητές συνιστάται ως πρόληψη της τενοντίτιδας μια σταδιακή επιβάρυνση της φόρτισης κατά την προπόνηση. Επίσης μια λάθος τεχνική και εκτέλεση των ασκήσεων μπορεί να επιφέρει περισσότερη τάση στον τένοντα. Για παράδειγμα εάν σε ένα αθλητή του τένις η λαβή της ρακέτας είναι αρκετά μεγάλη ο αθλητής αναγκάζεται να πιάσει πιο δυνατά την ρακέτα για να μπορέσεις να την σταθεροποιήσει. Αυτό όμως το γεγονός έχει σαν αποτέλεσμα να αυξήσει την τάση στους εκτείνοντες του χεριού. Εάν πάλι ένας αθλητής σφίγγει περισσότερο τα κορδόνια του παπουτσιού του οι εκτείνοντες του άκρου πόδα δέχονται μεγαλύτερη πίεση με αποτέλεσμα ακόμα και της τενοντίτιδας των συγκεκριμένων μυών. Ένας αθλητής μπάσκετ είναι περισσότερο επιρρεπής για την δημιουργία τενοντίτιδας του επιγονατιδικού όταν αγωνίζεται σε γήπεδο με πλαστικό πάτωμα από όταν αγωνίζεται σε ξύλινο. Όσο λιγότερη απορροφητικότητα κραδασμών έχει μια επιφάνεια τόσο μεγαλύτερη τάση αναπτύσσεται στους τένοντες.

 

O όρος τενοντίτιδα δηλώνει την ύπαρξη φλεγμονής (όλοι οι ιατρικοί όροι που καταλήγουν σε –ίτιδα δηλώνουν φλεγμονή, δηλαδή αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος στην πάθηση). Ο όρος αυτός εμφανίστηκε διότι πριν αρκετές δεκαετίες θεωρήθηκε ότι η τενοντίτιδα ξεκινούσε από μερική ρήξη των ινών του τένοντα, κάτι που οδηγούσε σε φλεγμονώδη αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματα. Νεώτερες όμως μελέτες της κυτταρικής διαδικασίας στην χρόνια παθολογία του τένοντα, έδειξαν ότι μπορεί να υπάρχει τενοντίτιδα με απουσία φλεγμονωδών κυττάρων και απουσία ρήξης ιστών. Φάνηκε λοιπόν ότι η αιτία της τενοντίτιδας μπορεί να ξεκινά από εκφυλισμό του κολλαγόνου μέσα στον τένοντα. Για τον λόγο αυτό πολλοί γιατροί σήμερα ονομάζουν την παθολογία του τένοντα τεντίνοση ή τενοντοπάθεια (στην αγγλόφωνη βιβλιογραφία χρησιμοποιείται ο όρος “tendinosis” ή ο όρος “tendinopathy”.

 

Τα συμπτώματα

 

Προφανώς, τα συμπτώματα της τενοντίτιδας ποικίλλουν ανάλογα με την περιοχή στην οποία εκδηλώνονται. Σε κάθε περίπτωση, οι τραυματισμένοι τένοντες προκαλούν πόνο κατά την κίνηση ή τη συμπίεση, ενώ ακόμα και μικρές κινήσεις μπορούν να προκαλέσουν έντονο πόνο.

 

Όσον αφορά την περιοχή στην οποία εντοπίζονται τα συμπτωματα, μερικά παραδείγματα σχετικά με τις πιο κοινές τενοντίτιδες είναι τα εξής:

Στην επικονδυλίτιδα ο πόνος εντοπίζεται στον αγκώνα. Στην περίπτωση που αφορά τον Αχίλλειο τένοντα ο πόνος εντοπίζεται στην περιοχή ακριβώς πάνω από τη φτέρνα. Στην περίπτωση φλεγμονής των προσαγωγών μυών ο πόνος εμφανίζεται στην εσωτερική πλευρά του μηρού. Αν η τενοντίτιδα αφορά τον επιγονατιδικό τένοντα ο πόνος εντοπίζεται ακριβώς κάτω από την επιγονατίδα. Σε περίπτωση φλεγμονής του πετάλου των στροφέων μυών, ο πόνος εντοπίζεται στον ώμο. Στην περίπτωση της τενοντοελυτρίτιδας του μακρού απαγωγού και του βραχέως εκτείνοντα τον αντίχειρα (σύνδρομο του De Quervain), ο πόνος εντοπίζεται στον καρπό από τη πλευρά του αντίχειρα και στη βάση του δακτύλου. Σε περίπτωση φλεγμονής των καμπτήρων τενόντων των δακτύλων είναι δυνατόν να παρουσιαστεί το φαινόμενο του εκτινασσόμενου δακτύλου.

 

Τα βασικά συμπτώματα της τενοντίτιδας είναι:

  • Πόνος στην άρθρωση κατά τη διάρκεια της κίνησης, αλλά μερικές φορές ακόμα και με την απλή επαφή.
  • Επιδείνωση του πόνου κατά τη διάρκεια της νύχτας.
  • Περιορισμός της κίνησης.
  • Oίδημα (πρήξιμο).
  • Πάχυνση και σκλήρυνση του ελύτρου με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η ολίσθηση του τένοντα και κατά συνέπεια να εμποδίζεται η κίνηση αλλά και να προκαλείται ένας χαρακτηριστικός ήχος.
  • Μυϊκή αδυναμία που μπορεί να συνοδεύεται από μυϊκό σπασμό.

 

Οι τενοντίτιδες δε χρειάζονται ιδιαίτερες διαγνωστικές εξετάσεις για να διαγνωστούν. Ο γιατρός, με την κλινική εξέταση, μπορεί να δει τα σημάδια και τα συμπτώματα της τενοντίτιδας. Απλή ακτινογραφία μπορεί να χρειαστεί, παρόλα αυτά, σε περιπτώσεις τενοντίτιδας αφού ο γιατρός μπορεί να χρειαστεί να αποκλείσει άλλες παθήσεις των οστών που μπορεί να συμβαίνουν στην περιοχή παρότι οι τένοντες δεν φαίνονται στης άπλες ακτινογραφίες. Σπάνια, μαγνητική τομογραφία μπορεί να χρειαστεί, η οποία μπορεί να  δείξει τις τενοντίτιδες. Σπάνια, επίσης, εργαστηριακές εξετάσεις αίματος μπορεί να χρειαστούν για να αποκλειστούν άλλες παθήσεις.

 

Θεραπεία

 

Το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση της τενοντίτιδας είναι να αποφεύγουμε τις κινήσεις που δημιουργούν τα συμπτώματα, δηλαδή τον πόνο. Αυτό σημαίνει θα πρέπει να απέχουμε από εκείνη τη δραστηριότητα που σχετίζεται με τα συμπτώματά μας ώστε να δώσουμε στο τένοντα χρόνο για να επουλωθεί. Χρήσιμος μπορεί να είναι ένας κηδεμόνας ή ένας νάρθηκας που να προστατεύει την πάσχουσα περιοχή για ένα χρονικό διάστημα.

 

Να επισημάνουμε πάντως ότι συνήθως οι περισσότεροι πάσχοντες (π.χ. αθλητές) καθυστερούν στην αντιμετώπιση της τενοντίτιδας και αυτό δυσκολεύει τη θεραπεία της κατά πολύ. Αυτό συμβαίνει διότι ο πόνος είναι μεν συχνός αλλά μικρός και χρόνιος και σχεδόν όλοι πιστεύουν ότι θα περάσει μόνος του. Έτσι συνεχίζουν να γυμνάζονται με τον τρόπο που προκάλεσε την τενοντίτιδα κάτι αυτό επιβαρύνει την κατάσταση και αποτρέπει τη θεραπεια.

 

Ο στόχος της αντιμετώπισης της τενοντίτιδας είναι να αντιμετωπιστεί ο πόνος και να μειωθεί η φλεγμονή. Άρα λοιπόν οι τρόποι αντιμετώπισης είναι η ξεκούραση, ο πάγος, οι τοπικές αντιφλεγμονώδεις αλοιφές ή τα αντιφλεγμονώδη από το στόμα. Η θεραπεία περιλαμβάνει:

  • Διακοπή όλων των δραστηριοτήτων που συμμετέχει η συγκεκριμένη άρθρωση και ανάπαυση.
  • Αν είναι δυνατόν το μέλος σε ανάρροπη θέση.
  • Εφαρμογή πάγου και σε καμία περίπτωση ζεστού.
  • Παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
  • Laser χαμηλής ισχύος στην οξεία φάση.
  • Ιοντοφόρεση με κορτιζονούχο φάρμακο.
  • Χρήση ανάλογου της πάσχουσας περιοχής κηδεμόνα περιορισμού της κίνησης, που προοδευτικά θα αφαιρείται ανάλογα με την μείωση των συμπτωμάτων.
  • Προοδευτική κινητοποίηση της άρθρωσης (mobilization).

 

Στις περισσότερες περιπτώσεις σε μικρό ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα οι τενοντίτιδες υποχωρούν. Προσοχή χρειάζεται επίσης στις αντενδείξεις στην λήψη των φαρμάκων όπως έλκος στομάχου, υπέρταση, αλλεργίες, αντιπηκτική θεραπεία κ.ά. Στις περιπτώσεις που οι τενοντίτιδες παραμένουν, ενέσεις κορτικοστεροειδών ή τοπικών αναισθητικών στο σημείο του τένοντα, τις περισσότερες φορές, ηρεμούν απολύτως τον πόνο. Όμως δεν συνιστάται σε όλους τους τύπους της τενοντίτιδας η χρήση της κορτιζόνης. Όπως για παράδειγμα δεν συνιστάται στη τενοντίτιδα του Αχίλλειου λόγω φόβου πιθανής ρήξης του.  Η φυσικοθεραπεία επίσης μπορεί να φανεί χρήσιμη.

 

Υπάρχουν και ορισμένες περιπτώσεις, όπου απαιτείται χειρουργική αντιμετώπιση. Αφορούν παραμελημένες καταστάσεις, όπου λόγω χρόνιας φλεγμονής έχει προκληθεί πάχυνση του ελύτρου με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η ολίσθηση του τένοντα, ή έχει ασβεστοποιηθεί μέρος του τένοντα που πρέπει να αφαιρεθεί χειρουργικά. Σε περιπτώσεις που έχει αλλοιωθεί ο ινώδης ιστός του τένοντα υπάρχει πιθανότητα διατομής αυτού (κόβεται ο τένοντας). Η επιπλοκή αυτή θέλει άμεση χειρουργική επέμβαση (τενοντοραφή).

 

http://www.healthyliving.gr

=

{fcomments}

  • Κατηγορία Υγεία

Ρεφλεξολογία: Αντανακλαστική θεραπεία

Μια αρχαία κινέζικη πρακτική που υπόσχεται να καταπραΰνει μια σειρά από πόνους του σώματος
 
Σύμφωνα με την ρεφλεξολογία, στο ανθρώπινο σώμα υπάρχουν δεκάδες αντανακλαστικά-θεραπευτικά σημεία ικανά να βοηθήσουν στην θεραπεία παθολογικών περιπτώσεων χωρίς την χρήση φαρμάκων. Σύμφωνα με τους οπαδούς της μεθόδου, το σώμα μας έχει ένα πολύ δυνατό αυτοθεραπευτικό σύστημα που με την κατάλληλη ενεργοποίηση μπορεί να δώσει λύσεις σε διάφορα προβλήματα.
 
Οι ρίζες της ρεφλεξολογίας βρίσκονται στην Κίνα του 5000 π.Χ, όταν οι Κινέζοι εξασκούσαν μια μέθοδο πιεσοθεραπείας με τα χέρια σε διάφορα μέρη του σώματος και στα πέλματα. Μάλιστα το πρώτο βιβλίο για την τεχνική χρονολογείται από το 153μ.Χ.
 
Πως λειτουργεί;
 
Το σώμα σου κρύβει τέτοια αντανακλαστικά σημεία από την κορφή ως τα πέλματα, άλλα μικρότερα κι άλλα μεγαλύτερα ανάλογα με την περιοχή στην οποία απευθύνονται. Οι θεραπευτές βέβαια, επιλέγουν τα σημεία των χεριών και των ποδιών.

Η τεχνική της ρεφλεξολογίας μοιράζει το ανθρώπινο σώμα σε δέκα κατακόρυφες ζώνες και σε τέσσερις οριζόντιες ζώνες, οι οποίες ξεκινούν και καταλήγουν σε ακριβείς μικρογραφίες του σώματος (πατούσες, αυτιά, πρόσωπο, παλάμες) ασκώντας ειδικές πιέσεις και χειρισμούς ενεργοποιώντας ανακλαστικά τα ζωτικά όργανα-συστήματα.

Άλλωστε κάτι τέτοιο είναι πιο πρακτικό, επιτρέποντας την θεραπεία ακόμη και με τον ασθενή καθισμένο σε καρέκλα. Με την κατάλληλη πίεση μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει μυοσκελετικά προβλήματα, όπως αυχενικό, τενοντίτιδα, παθήσεις γονάτων, αλλά και ενοχλήσεις από αλλεργίες και πεπτικές διαταραχές.
 
Μια συνεδρία ρεφλεξολογίας θα σου κοστίσει γύρω στα 40 €, ενώ δεν είναι σαφής ο αριθμός των επισκέψεων που θα χρειαστείς. Για να έχει αποτέλεσμα η ρεφλεξολογία εφαρμόζεται για 12 ή 16 συνεδρίες ανάλογα την περίπτωση! Οι αρχικές 6 συνεδρίες γίνονται μέσα σε δύο εβδομάδες, οι υπόλοιπες γίνονται μια φορά την εβδομάδα. Η επαναληπτική συνεδρία γίνεται μια φορά το μήνα ή κάθε τρίμηνο ανάλογα την περίπτωση!
 
 
Που ενδείκνυται η ρεφλεξολογία;

Με την ρεφλεξολογία μπορείς να αντιμετωπίσεις μια σειρά από προβλήματα όπως:

- Μυοσκελετικά προβλήματα: Οστεαρθρίτιδα, σπονδυλοαρθρίτιδα, περιαρθρίτιδα, οστεοπόρωση, δισκοπάθεια ,αυχενικό κα.

- Ημικρανίες

- Χαμηλό ανοσοποιητικό

- Προβλήματα του αναπνευστικού

- Γρίπη – κρύωμα

- Γυναικολογικά προβλήματα: Δυσμηνόρροια, σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, τραχηλίτιδες, σαλπιγγίτιδες κ.α.

- Ενδοκρινολογικά προβλήματα

- Έντονο ψυχοσωματικό stress
 
 
  • Κατηγορία Υγεία

Βρέθηκε τρόπος να νικηθεί το AIDS;

 

Τον γύρο του κόσμου κάνει η είδηση ότι μια ερευνητική ομάδα από την Αυστραλία κατάφερε να ανακαλύψει έναν τρόπο για να σταματήσει τον ιό HIV, από το να εξελιχθεί σε AIDS. Πρόκειται για τον καθηγητή Ντέιβιντ Χάριτς και την ομάδα του, από το Ινστιτούτο Ερευνητικής Ιατρικής του Queensland. Στην ανακοίνωσή της, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Human Gene Therapy», η ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι έκανε κάτι απλό: πήρε μια κανονική πρωτεΐνη του ιού HIV, την οποία χρειάζεται ο ιός για να πολλαπλασιαστεί, και την τροποποίησε έτσι ώστε αντί να βοηθά τον ιό να σταματά την αναπαραγωγή του. Τα αποτελέσματα, υποστηρίζουν οι Αυστραλοί ερευνητές, είναι θεαματικά και μπορεί να ανοίγουν το δρόμο για το μεγαλύτερο επίτευγμα της σύγχρονης Ιατρικής. Ο ίδιος ο Χάριτς μιλώντας στο ABC ξεκαθάρισε ότι η πρωτεΐνη δεν θεραπεύει τον ιό, αλλά στις εργαστηριακές μελέτες απεδείχθη ότι προστατεύει επαρκώς τα ανθρώπινα κύτταρα. «Η θεραπεία αυτή είναι δυνητικά μια θεραπεία για το AIDS» τόνισε και συνέχισε: «Δεν θεραπεύει την μόλυνση από τον ιό HIV, αλλά μπορεί να τερματίσει την ασθένεια».

 


Πηγή: www.iefimerida.gr

  • Κατηγορία Υγεία