Έκκεντρη προπόνηση για τον πόνο της τενοντίτιδας

Όλοι οι φανατικοί του γυμναστηρίου αγαπούμε να προπονούμαστε. Όταν πηγαίνουμε διακοπές, ανησυχούμε για την απώλεια των μυϊκών κερδών και αν χάσουμε ένα γεύμα ή μια προπόνηση, αυτό έχει αντίκτυπο στην ψυχολογία μας.

Όταν οι άλλοι άνθρωποι βρίσκουν δικαιολογίες για να μην πάνε στο γυμναστήριο εμείς βρίσκουμε δικαιολογίες για τις οικογένειες και τους φίλους μας γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε μέχρι να ολοκληρώσουμε την προπόνηση μας! Επομένως δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένης της νοοτροπίας του μέσου αθλούμενου, ότι το αίσθημα ενός πόνου δεν θα τον σταματήσει από το να συνεχίσει να γυμνάζεται. Προσπαθώντας να αγνοήσετε τον πόνο και τους τραυματισμούς πολλές φορές αυτή η προσέγγιση έχει μικτά αποτελέσματα.

Σίγουρα, αν υποφέρετε απλά από πιάσιμο ή δύσκαμπτους μύες, τότε η προπόνηση θα μπορούσε πραγματικά να συμβάλει στην ανάκαμψη και πολύ σπάνια ο πόνος θα είναι τόσο εξασθενητικός αναγκάζοντας σας να χάσετε την προπόνηση σας. Από την άλλη πλευρά, εάν αρχίσετε να νιώθετε πόνο στις αρθρώσεις όπως αγκώνες, αχίλλειο τένοντα, γόνατα και ώμους τότε αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι ότι έχετε αναπτύξει συμπτώματα υπερβολικής χρήσης που σχετίζονται με τενοντίτιδα.

Η τενοντίτιδα χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των τενόντων του σώματος που συνδέουν το μυ με τα οστά. Οι τένοντες έχουν καθαρή αιματηρή παροχή και υπόκεινται σε σημαντικές πιέσεις όταν ασκείτε σωματική άσκηση και αθλητικές δραστηριότητες που συνεπάγονται γρήγορη επιτάχυνση και επιβράδυνση. Για τους περισσότερους αθλούμενους τα προβλήματα συμβαίνουν συνήθως σε κάποιο σημείο κατά τη διάρκεια ασκήσεων που περιλαμβάνουν βαρύ φορτίο και κινήσεις απομόνωσης. Κάθε άσκηση που περιορίζει την ελευθερία κίνησης είναι πιο πιθανό να οδηγήσει σε προβλήματα τενοντίτιδας. Ένα κλασικό παράδειγμα είναι οι ασκούμενοι που πάσχουν από επώδυνους, φλεγμονώδεις τένοντες στους αγκώνες λόγω της εκτέλεσης των εκτάσεων τρικέφαλων.

Μόλις η τενοντοπάθεια ξεκινήσει το χειρότερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να προπονούμαστε μέσω αυτής, αν και για ένα χρονικό διάστημα αυτή η στρατηγική θα λειτουργήσει για να σας επιτρέψει να συνεχίσετε την άρση του ιδίου βάρους. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου καθώς το πρόβλημα χειροτερεύει, μπορείτε να διαπιστώσετε ότι τόσο το βάρος όσο και το εύρος της κίνησης που χρησιμοποιείτε αρχίζουν να υποβαθμίζονται.

Σε αυτό το σημείο μερικοί θα στραφούν σε NSAID όπως η Ασπιρίνη ή το Ibuprofen για να θεραπεύσουν τον πόνο και να μειώσουν τη φλεγμονή. Αυτό όμως τείνει να λειτουργεί μόνο για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Συχνά, ο πόνος εξελίσσεται σε ένα σημείο όπου το άτομο φοράει επιδέσμους αγκώνων, παίρνει παυσίπονα και ακολουθεί το προπονητικό του πρόγραμμα με τακτική τοποθέτηση πάγου στις τραυματισμένες αρθρώσεις για μείωση της φλεγμονής.

Παρόλο που υπάρχουν περιθώρια για όλες τις παραπάνω στρατηγικές, τείνουν να είναι βραχυπρόθεσμες και να μην αντιμετωπίζουν την τενοντίτιδα στη ρίζα του προβλήματος, δηλαδή το γεγονός ότι οι τένοντες περιορίζονται λόγω της κακής παροχής αίματος από τη σωστή θεραπεία και δεν τους δίνεται μια ευκαιρία να ξεκουραστούν λόγω της αδιάκοπης επίθεσης εναντίον τους στο γυμναστήριο. Αντί να δοκιμάσετε εκατό διαφορετικές θεραπείες που επικεντρώνονται κυρίως στη θεραπεία των συμπτωμάτων, υπάρχει μια πρόσφατη εστίαση στη φυσιοθεραπεία η οποία δουλεύει για τη θεραπεία στη ρίζα του προβλήματος προσπαθώντας να ενισχύσει την επούλωση του τένοντα. Ως μία σχετικά πρόσφατη τάση, οι έκκεντρες παράμετροι φόρτωσης έχουν χρησιμοποιηθεί κλινικά αρκετές φορές για να επιταχύνουν την επούλωση σε ασθενείς με ποικίλους διαφορετικούς τραυματισμούς τενοντίτιδας.

Η αντιμετώπιση τραυματισμού με έκκεντρο μέσο φόρτωσης σημαίνει απομακρύνοντας εντελώς το ομόκεντρο τμήμα της κίνησης και λειτουργώντας το τραυματισμένο τμήμα του σώματος με τη χρήση μόνο ενός έκκεντρου φορτίου.
Με βάση τα κλινικά δεδομένα και την εμπειρική αναπληροφόρηση από αθλητές, θα πρέπει να ακολουθήσετε ένα εκκεντρικό πρόγραμμα φόρτωσης για 6-12 εβδομάδες με ασκήσεις που εκτελούνται τουλάχιστον μία φορά την ημέρα μέχρι και αρκετές φορές την ημέρα.

Πιο κάτω είναι κάποια παραδείγματα που μπορούν να βοηθήσουν σε περιπτώσεις τενοντίτιδας:

Τενοντίτιδα Αχίλλειου

Λύση: Εκτελέστε έκκεντρες στάσιμες ακροστασίες

Μέθοδος:

  • Σταθείτε στην άκρη ενός σκαλιού ή step σηκώνοντας το μη τραυματισμένο πόδι από το έδαφος και χαμηλώνοντας αργά το τραυματισμένο πόδι μέχρι να νιώσετε καλά το τέντωμα.
  • Αντί να επιχειρήσετε να σταθείτε ξανά πάνω, όπως στις κανονικές επαναλήψεις γαμπών, βάλτε το υγιές σας πόδι στο step και μετακινείστε το βάρος από το τραυματισμένο πόδι. Χρησιμοποιώντας το υγιές σας πόδι φτάνετε σε μια θέση όπου το τραυματισμένο πόδι θα βρίσκεται στην κορυφή του ομόκεντρου τμήματος στο ανέβασμα των γαμπών. Σε αυτό το σημείο μετακινείστε το υγειές σας πόδι και κατεβείτε και πάλι προς τα κάτω.
  • Επαναλάβετε για 6 σετ των 15-20 επαναλήψεων. 

Τενοντίτιδα του αγκώνα (tennis elbow)

Λύση: Εκτάσεις Τρικέφαλων

Μέθοδος:

  • Με την βοήθεια ενός φίλου πάρτε το βάρος με τους αγκώνες σας κλειδωμένους στη θέση σύσπασης και τα χέρια σας πάνω από το πρόσωπό σας.
  • Κατεβάστε αργά το βάρος μέχρι οι μύες του τρικέφαλου να έχουν πλήρως τεντωθεί και η μπάρα να βρίσκεται πίσω από το κεφάλι σας και τον πάγκο.
  • Από αυτή τη θέση ο φίλος σας θα πάρει το βάρος από πάνω σας, δίνοντας σας το ξανά στην αρχική θέση.
  • Επαναλάβετε για 6 σετ των 15 επαναλήψεων.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Είναι κρίσιμο όταν χρησιμοποιείτε έκκεντρο φορτίο να εκτελείτε μόνο το έκκεντρο μέρος της κίνησης. Παρόλο που οι αρθρώσεις ανταποκρίνονται γενικά καλά στην άσκηση υψηλών επαναλήψεων, από τη στιγμή που ο τραυματισμός βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο, πρέπει να αφαιρέσουμε εντελώς όλες τις ομόκεντρες κινήσεις καθ ‘όλη τη διάρκεια του προγράμματος αποκατάστασης. Έχει αποδειχτεί σε κάποιες περιπτώσεις ότι ακόμη και σοβαρά προβλήματα τενοντίτιδας ανταποκρίνονται καλά και επιτρέπουν την άρση βαρών να γίνει και πάλι πραγματικότητα για τους φανατικούς αθλούμενους του γυμναστηρίου.

Πηγή: fit-blaster.com via Predatornutrition.com

1111banner

Σκέφτεσαι να κάνεις τατουάζ; Μάθε τα 5 σημεία όπου πονάει περισσότερο!

Πολλοί θέλουν να κάνουν τατουάζ αλλά φοβούνται τον πόνο και αναζητούν να βρουν ένα σημείο στο σώμα τους που να μην... πονάει αν τελικά αποφασίσουν να κάνουν ένα tattoo. 

Αρχικά θα πρέπει να τονίσουμε πως η αίσθηση του πόνου είναι εντελώς υποκειμενική καθώς άλλοι αντέχουν στον πόνο και άλλοι όχι και τόσο, ενώ και το κάθε ανθρώπινο σώμα εμφανίζει ιδιαιτερότητες.

Πάντως η ακόλουθη λίστα περιλαμβάνει τα σημεία του σώματος που καλό είναι να αποφύγει κανείς που φοβάται τον πόνο, καθώς όσοι ασχολούνται με τη δερματοστιξία (τόσο από προσωπική εμπειρία, όσο και από τα λεγόμενα των πελατών τους) έχουν περιγράψει ως αρκετά επώδυνη τη διαδικασία του να χτυπήσουν εκεί ένα τατουάζ.

Στο εσωτερικό του καρπού
Μεγάλοι tattoo artists του εξωτερικού με πολλά τατουάζ σε όλο τους το σώμα συχνά αναφέρουν πως το σημείο όπου ο πόνος τους... λύγισε ήταν το εσωτερικό του καρπού. 

Στα πλευρά
Γενικά υπάρχει η θεωρία πως στα σημεία που υπάρχει λιγότερο... κρέας και λίπος, τα τατουάζ πονούν περισσότερο, οπότε εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς γιατί τα πλευρά φιγουράρουν σε αυτή τη λίστα

Το στομάχι
Ένα άλλο πολύ επώδυνο μέρος για να κάνει κάποιος τατουάζ είναι το στομάχι.

Πίσω από το γόνατο
Στην κλείδωση πολλοί tattoo artists αναφέρουν πως είναι ένα αρκετά ευαίσθητο σημείο και ο πόνος κατά την διαδικασία της δερματοστιξίας είναι πολύ έντονος.

Στο λαιμό
Από τον λαιμό περνούν αδένες και νεύρα που κάνουν την περιοχή αρκετά ευαίσθητη.

Πηγή: mag.sigmalive.com

  • Κατηγορία Style

Γιατί πονούν οι γυναίκες κατά τη διάρκεια του σεξ;

Τι απαντούν οι ειδικοί...

Εάν ο πόνος εκδηλώνεται κατά τη βαθιά διείσδυση, μπορεί να οφείλεται στην κλίση της μήτρας.

Η μήτρα βρίσκεται συνήθως σε ευθυγράμμιση με το υπόλοιπο σώμα, σε ορισμένες γυναίκες όμως έχει κλίση προς τα πίσω.

Η κλίση δεν επηρεάζει την υγεία ή τη γονιμότητα, μπορεί όμως να συμβάλει στην εκδήλωση του πόνου κατά τη διάρκεια του σεξ.

Το ζευγάρι θα πρέπει να επιλέγει στάσεις που ελαχιστοποιούν τον πόνο, καθώς η κλίση της μήτρας δε χρειάζεται να διορθωθεί.

  • Κατηγορία Woman

Πώς να αντιμετωπίσετε τις μυϊκές κράμπες

Οι κράμπες μπορεί να περιγραφούν ως ακούσιες και επώδυνες συσπάσεις των μυών που συνήθως επηρεάζουν τις γάμπες και τους μηρούς και πιο σπάνια τα χέρια, τον αυχένα, καθώς επίσης και την περιοχή του θώρακα και της κοιλιάς.

Μπορούν να προκληθούν οποιαδήποτε στιγμή, είτε κατά τη διάρκεια μιας δύσκολης άσκησης είτε κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Παράγοντες που ευθύνονται για τις κράμπες

  • Πολύωρη προπόνηση και παρατεταμένη προσπάθεια
  • Έκθεση σε πολύ υψηλές ή χαμηλές θερμοκρασίες
  • Αφυδάτωση
  • Υπερκόπωση
  • Υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ
  • Απότομες κινήσεις
  • Απώλεια ηλεκτρολυτών (κάλιο, νάτριο)
  • Έλλειψη μεταλλικών στοιχείων (ασβέστιο, φώσφορος, μαγνήσιο)
  • Άγχος και έντονη ψυχολογική πίεση

Συγκεκριμένα, η ανισορροπία ηλεκτρολυτών φαίνεται να είναι η κυριότερη αιτία. Η έντονη εφίδρωση και η αφυδάτωση, διαταράσσει την ισορροπία μεταξύ καλίου και νατρίου κι έτσι μπορεί να προκληθεί κράμπα. Ένας άλλος παράγοντας που ευθύνεται για τις μυϊκές κράμπες είναι η ανεπάρκεια του ασβεστίου και μαγνησίου, τα οποία βοηθούν το μυ να συσπαστεί και να χαλαρώσει.

runner injury 1132x670

Αντιμετώπιση

Ενυδάτωση

Το νερό χαρακτηρίζεται ως «σιωπηρό θρεπτικό συστατικό». Αν και η κατανάλωση του είναι απαραίτητη για την υγεία, έχουν παρατηρηθεί συμπτώματα έλλειψης ή και υπερβολικής λήψης. Μην περιμένετε να διψάσετε μέχρι να πιείτε νερό. Η δίψα είναι σημάδι της αφυδάτωσης και συνεπώς μία από τις αιτίες για την πρόκληση μυϊκών κραμπών. Φροντίστε να προσλαμβάνετε άφθονα υγρά και να θυμάστε πως το αίσθημα της δίψας φεύγει πολύ πιο γρήγορα, από την πραγματική ανάγκη του οργανισμού για υγρά.

Νάτριο-Κάλιο

Μερικά φρούτα πλούσια σε κάλιο είναι οι μπανάνες, τα μήλα, τα πορτοκάλια, τα σύκα και τα αποξηραμένα φρούτα, ενώ στα πλούσια σε κάλιο λαχανικά συγκαταλέγεται το λάχανο, ο αρακάς, το καλαμπόκι, οι πιπεριές και οι πατάτες. Τέτοιου είδους τρόφιμα, συμβάλλουν και στην αποτροπή των μυϊκών κραμπών.

Τα άτομα που γυμνάζονται καθημερινά για αρκετές ώρες και η διατροφή τους απαιτείται να είναι ισορροπημένη, είναι πιθανό να μην προσλαμβάνουν τις απαραίτητες ποσότητες νατρίου. Ωστόσο, οι πλείονες, οι οποίοι δεν ανήκουν σε μια συγκεκριμένη ομάδα ατόμων (π.χ. υπερτασικοί), στους οποίους η πρόσληψη νατρίου απαιτείται εκ των πραγμάτων να είναι περιορισμένη, προσλαμβάνουν σημαντικές ποσότητες (νατρίου) από την καθημερινή τους διατροφή, πολύ δε περισσότερο, όταν αυτή χαρακτηρίζεται από την κατανάλωση τυποποιημένων προϊόντων.

3333banner

Μαγνήσιο-Ασβέστιο

Εμπλουτίστε τη διατροφή σας με τρόφιμα που είναι πλούσια σε μαγνήσιο και ασβέστιο, όπως τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, οι ξηροί καρποί, η σόγια, τα δημητριακά ολικής αλέσεως (μαγνήσιο) και αντίστοιχα τα γαλακτοκομικά προϊόντα, μπρόκολο, σουσάμι και τα μικρά ψάρια που τρώγονται με τα κόκκαλα (ασβέστιο).

Διατάσεις

Τέλος, ένας απλός τρόπος για να αποφύγετε τις κράμπες κατά τη διάρκεια της ημέρας, καθώς επίσης και κατά τη διάρκεια του ύπνου, είναι οι διατάσεις. Ωστόσο, εάν εκδηλωθεί κράμπα στο πόδι σας, προσπαθήστε να το τεντώσετε και να τραβήξετε προς το μέρος σας τα δάκτυλα του ποδιού σας ή, αν η κράμπα εκδηλωθεί στο χέρι σας, σπρώχνετε τα δάκτυλα του χεριού προς τα κάτω, πιέζοντας έτσι τους μύες, ενώ παράλληλα κάνετε απαλό μασάζ στην περιοχή. Στην περίπτωση όμως που τα συμπτώματα επιμένουν και παραμένουν ιδιαίτερα έντονα, απαιτείται εξέταση από ιατρό καθώς και εξετάσεις αίματος.

Πηγή: www.govastileto.gr

H κάνναβη ως φάρμακο του χρόνιου πόνου

Νέα μελέτη επιβεβαιώνει ότι η κάνναβη είναι αποτελεσματική θεραπεία για τον χρόνιο πόνο.

Η μείωση του χρόνιου πόνου είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους λόγους που οι επαγγελματίες υγείας συνταγογραφούν την ιατρική χρήση της κάνναβης. Έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τη φλεγμονή, το πρήξιμο, την ένταση και τους πονεμένους μύες, καθιστώντας την αναντικατάστατη για όσους υποφέρουν από εξουθενωτικό πόνο.

[Το άρθρο στηρίχτηκε στη μετάφραση που έκανε ο Σίμος Δαλκυριάδης στο άρθρο “New Study Confirms Cannabis Is An Effective Treatment For Chronic Pain” που δημοσίευσε το Herb το καλοκαίρι του 2017]

Με μια νέα μελέτη που ενισχύει την αλήθεια πίσω από την κάνναβη ως μια θεραπεία για τη διαχείριση του πόνου, καναδικοί επιστήμονες έδειξαν και πάλι τη σημασία της ιατρικής χρήσης της κάνναβης για τη θεραπεία του χρόνιου πόνου.

Η κάνναβη και ο χρόνιος πόνος

Ο χρόνιος πόνος δεν είναι κάτι που συγκρίνεται με τον πονόλαιμο ή ένα χτυπημένο γόνατο. Ο χρόνιος πόνος είναι επίμονος, διαρκεί για εβδομάδες ή και χρόνια, συνήθως προκαλείται από βλάβη των νεύρων και μπορεί να κάνει τους πάσχοντες να υποφέρουν αβοήθητοι.

Ο πόνος μπορεί να γίνει τόσο συντριπτικός που οδηγεί σε αισθήματα απελπισίας και, τελικά, κατάθλιψης[1]. Οι ασθενείς αναγκάζονται να αναζητούν ισχυρά συνταγογραφούμενα φάρμακα, όπως το Vicodin και το Oxycodone, μόνο και μόνο για να πάρουν έστω και την παραμικρή ανακούφιση.

Για δεκαετίες, αυτά τα σκληρά χημικά φάρμακα υπήρξαν οι μόνο διαθέσιμες επιλογές για τη αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου. Ωστόσο, καθώς η ιατρική χρήση της κάνναβης γίνεται όλο και πιο διαδεδομένη, οι ερευνητές και οι ασθενείς βρίσκουν τις απαντήσεις που ψάχνουν στη θεραπεία αυτής της πάθησης.

Μια νέα μελέτη[2] από τον Καναδά παρακολούθησε 215 ενήλικες ασθενείς από επτά διαφορετικές κλινικές, οι οποίοι υπέφεραν από χρόνιο πόνο που δεν σχετίζεται με τον καρκίνο. Η μονοετής μελέτη παρέσχε στους συμμετέχοντες τη δυνατότητα χρήσης λουλουδιών, συμπυκνωμάτων ή βρώσιμων προϊόντων κάνναβης, τα οποία όλα περιείχαν 12,5% THC.

Ταυτόχρονα η έρευνα έγινε σε ακόμη 216 ασθενείς που δε χρησιμοποίησαν κάνναβη για τη θεραπεία του πόνου τους, αλλά τα ήδη υπάρχοντα στην αγορά συμβατικά φάρμακα.

4 1 768x412

Αποτελέσματα

Όπως αναμενόταν, η ομάδα κάνναβης ανέφερε μείωση του πόνου και αύξηση της ποιότητας ζωής. Παραδόξως, όμως, η ομάδα κάνναβης ανέφερε επίσης μια μειωμένη αίσθηση άγχους[3], κατάθλιψης και κόπωσης.

Οι καταναλωτές κάνναβης αντιμετώπισαν ορισμένες ανεπιθύμητες ενέργειες που αναφέρθηκαν, όπως η αϋπνία και ο βήχας. Ωστόσο, σε σύγκριση με τις σοβαρές παρενέργειες των φαρμάκων διαχείρισης του πόνου όπως το Oxycodone ή το Vicodin, οι οποίες περιλαμβάνουν ακόμη και θάνατο, ο βήχας δεν φαίνεται να είναι ένας τόσο αξιοσημείωτο πρόβλημα.

Οι έρευνες αποκάλυψαν επίσης ελάχιστες ή καθόλου γνωσιακές αλλαγές στους καταναλωτές κάνναβης. Η ικανότητά τους να λειτουργούν στην καθημερινή ζωή δεν επηρεάστηκε αρνητικά από τη θεραπεία της κάνναβης, ενώ η διαχείριση του πόνου τους αυξήθηκε σημαντικά.

Η έρευνα για την ιατρική κάνναβη θα γίνει πιθανότατα πιο διαδεδομένη καθώς η νομιμοποίηση συνεχίζεται. Με τα σχέδια που υπάρχουν για τον Καναδά στο να νομιμοποιηθεί η χρήση για λόγους αναψυχής το 2018[4], οι ερευνητικές δυνατότητες είναι ατελείωτες.

Χώρες όπου η σημασία της κάνναβης έχει ήδη τεκμηριωθεί, όπως το Ισραήλ, οδηγούν το δρόμο για την πρωτοποριακή έρευνα.

Καθώς θα είναι διαθέσιμες πιο οριστικές πληροφορίες, οι ασθενείς που πάσχουν από διάφορες παθήσεις θα έχουν τελικά τη δυνατότητα ανακούφισης.

Η κάνναβη έχει ήδη αποδείξει την αξία της για την καταπολέμηση τόσο του σωματικού όσο και του ψυχικού πόνου, σε όλα χωρίς να υπάρξουν οι σοβαρές παρενέργειες που έχουν τα συνταγογραφούμενα φάρμακα.

Πηγές / Διαβάστε Περισσότερα:

cannabisnews.gr

[1] “These Are The Best Medical Cannabis Strains For Depression” (Αυτές είναι οι καλύτερες ποικιλίες κάνναβης για ιατρική χρήση για την κατάθλιψη)
[2] “Cannabis for the Management of Pain: Assessment of Safety Study (COMPASS)” (Κάνναβη για τη διαχείριση του πόνου: Αξιολόγηση της Μελέτης Ασφαλείας (COMPASS)
[3] “10 High CBD Strains That Will Help Calm Your Anxiety” (10 ποικιλίες με υψηλή περιεκτικότητα σε CBD που θα σε βοηθήσουν να ηρεμήσεις το άγχος σου)
[4] “Rec Cannabis Will Be Legal In Canada By July 2018, Confirms Government” (Η ψυχαγωγική χρήση της κάνναβης θα είναι νόμιμη στον Καναδά μέχρι τον Ιούλιο του 2018, επιβεβαιώνει η κυβέρνηση)

24067840 866384223520905 8114678938647227176 n

  • Κατηγορία Υγεία

Μυϊκή κόπωση και πόνος που προκαλούνται από το γαλακτικό οξύ

Όταν ασκείστε, οι μύες σας απαιτούν ενέργεια για να συσπαστούν. Οι μύες σας παίρνουν την ενέργεια από ένα μόριο που ονομάζεται τριφωσφορική αδενοσίνη (ATP).

Η ATP «γεμίζει» με ενέργεια κατά την κυτταρική αναπνοή (CR). Η κυτταρική αναπνοή περιλαμβάνει την κατανομή της ενέργειας που παράγουν μόρια όπως τα σάκχαρα, οι πρωτεΐνες και τα λίπη. Η κατανομή αυτών των μορίων απελευθερώνει μεγάλες ποσότητες ενέργειας, το οποίο στη συνέχεια αποθηκεύεται σε ATP. Οι μύες σας μπορούν να αποθηκεύσουν μόνο μικρές ποσότητες ATP, και επομένως αυτό θα πρέπει να ξαναγίνετε συνεχώς.

Παραγωγή Γαλακτικού Οξέος

Η κυτταρική αναπνοή μπορεί να χωριστεί σε δύο στάδια: αερόβια αναπνοή που απαιτεί οξυγόνο, και αναερόβια αναπνοή που συμβαίνει όταν οι μύες σας δεν λαμβάνουν αρκετό οξυγόνο. Κατά τη διάρκεια της αερόβιας ή χαμηλής έντασης άσκηση, η παράδοση οξυγόνου στους μύες είναι επαρκής, και ένα μόριο γλυκόζης μετατρέπεται σε διοξείδιο του άνθρακα και 36 μόρια της ATP. Κατά τη διάρκεια της άσκησης υψηλής έντασης, ωστόσο, η παράδοση οξυγόνου στα μυϊκά κύτταρα είναι περιορισμένη. Η γλυκόζη μετατρέπεται σε γαλακτικό οξύ και παράγονται μόνο έξι μόρια ATP.

Η Μυϊκή Κόπωση προκαλείται από την έλλειψη της ATP

Όταν συμμετέχετε σε μια άσκηση υψηλής έντασης, οι μύες σας χρησιμοποιούν την ATP πιο γρήγορα από ότι μπορούν να την ξαναδημιουργήσουν. Η αποθηκευμένη γλυκόζη και η κρεατίνη χρησιμοποιούνται γρήγορα για την παραγωγή ATP και το γαλακτικό από την αναερόβια αναπνοή. Το γαλακτικό οξύ συσσωρεύεται, και οι μύες σας αρχίζουν να υποφέρουν από έλλειψη οξυγόνου. Τελικά, τα αποθέματα της γλυκόζης και της φωσφοκρεατίνης στους μύες σας εξαντλούνται, και οι μύες σας δεν μπορούν να ξαναδημιουργήσουν μόρια ATP. Αυτό προκαλεί μυϊκή εξάντληση και κόπωση. Οι μύες σας ξεμένουν από καύσιμα και θα πρέπει να μειώσετε την ένταση της άσκησης σας.

Ο Μυϊκός Πόνος προκαλείται από Βλάβη

Μετά την άσκηση υψηλής έντασης, μπορεί να νιώσετε πόνο και δυσκαμψία στους μύες σας. Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, το γαλακτικό οξύ δεν είναι η αιτία του μυϊκού πιασίματος και πόνου. Η έντονη φυσική άσκηση προκαλεί μυϊκή βλάβη η οποία οδηγεί στην εμφάνιση Καθυστερημένου Μυϊκού Πόνου (ΚΜΠ). Ο ΚΜΠ είναι ένα σημάδι της ζημιάς του μυϊκού ιστού. Οι μύες σας ανταποκρίνονται στις ζημιές από την ανοικοδόμηση, η οποία με τη σειρά της, προκαλεί τους μύες σας στο να «προσαρμοστούν» με το στρες που προκαλείται από την άσκηση. Τελικώς, αυτό οδηγεί σε βελτιωμένη μυϊκή απόδοση, και δεν θα υποφέρετε από καθυστερημένο μυϊκό πόνο κατά την επανάληψη της άσκησης με παρόμοια ένταση.

Μυϊκή Κόπωση και Πόνος

Κατά τη διάρκεια της άσκησης υψηλής έντασης, το οξυγόνο δεν μπορεί να παραδοθεί στους μύες σας αρκετά γρήγορα, και η έλλειψη οξυγόνου προκύπτει. Ως απάντηση, οι μύες σας στρέφονται σε αναερόβια αναπνοή για την παράγωγή ATP. Κατά τη διάρκεια της έντονης άσκησης, η ATP εξαντλείται πιο γρήγορα από ότι μπορεί να παράγεται στους μύες σας. Η έλλειψη της ATP προκαλεί τους μύες σας να αδειάσουν από ενέργεια, κάτι που ακολουθείται με τη μυϊκή κόπωση. Επιπλέον, η έλλειψη οξυγόνου σε συνδυασμό με την έντονη άσκηση προκαλεί βλάβη στο μυϊκό ιστό. Αυτό οδηγεί στο αίσθημα του πόνου και της δυσκαμψίας στους μύες σας μέρες μετά από μια εντατική άσκηση. Παρά το γεγονός ότι το γαλακτικό οξύ συσσωρεύεται κατά τη διάρκεια της έντονης άσκησης, δεν είναι η άμεση αιτία της μυϊκής κόπωσης και του μυϊκού πόνου.

Πηγή: Fit-blaster.com via Livestrong.com

Σε «τσίμπησε» ο ώμος κατά την προπόνηση;

Οι τραυματισμοί στο γυμναστήριο μπορεί να συμβούν είτε ξαφνικά κατά τη διάρκεια μιας προσπάθειας, ή αθροιστικά σε βάθος χρόνου.

Επανειλημμένοι μικροτραυματισμοί του τένοντα χωρίς ρήξη, υπερπροπόνηση ή καθόλου προθέρμανση και δεν μπορείς να σηκώσεις το χέρι σου να πεις ένα «γεια»!

Ο ώμος είναι η πιο κινητή άρθρωση στο ανθρώπινο σώμα. Το στροφικό πέταλο στον ώμο αποτελείται από τέσσερις τένοντες (υπερακάνθιος, υπακάνθιος, υποπλάτιος και ελάσσων στρογγυλός). Οι τένοντες αυτοί δίνουν στον ώμο ένα μεγάλο εύρος κίνησης.

Οποιαδήποτε διόγκωση, φλεγμονή, ρήξη ή οστικές μεταβολές γύρω από αυτούς τους τένοντες προκαλεί πόνο όταν προσπαθείς να κινήσεις το χέρι σου πάνω από το κεφάλι, πίσω από την πλάτη ή ευθεία μπροστά. Αν πονάει ο ώμος σου υπάρχουν πολλές αιτίες αλλά 3 είναι οι πιο συχνοί τραυματισμοί στο γυμναστήριο που προκαλούν πόνο στον ώμο.

1. Τενοντοπάθεια υπερακανθίου ή Τενοντίτιδα στροφικού πετάλου

Το παράκανες με τη γυμναστική ή παρέλειψες την προθέρμανση ή πέταξες κάτι μακριά με δύναμη. Αποτέλεσμα; Περιορισμένη κίνηση και πόνος μποστά, δηλαδή τενοντίτιδα στροφικού πετάλου που είναι το αποτέλεσμα υπερχρήσης ή μικροτραυματισμών σε κάποιον τένοντα, κυρίως του υπερακάνθιου μυός. Ο υπερακάνθιος βοηθάει στην απαγωγή - ανύψωση του χεριού. Ο τένοντας του υπερακάνθιου είναι ευάλωτος στη φθορά και το σκίσιμο από κάποιες επαναλαμβανόμενες κινήσεις και χρήσεις του υπερακάνθιου μυ και του τένοντα.

Αν πονάς:

- Ακινητοποίησε τον ώμο για 4-5 ημέρες, αν πρόκειται για ένα ελαφρύ περιστατικό.
- Εάν ο πόνος είναι πολύ έντονος, χρειάζεται πλήρης αποχή από το γυμναστήριο, φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη φάρμακα και ανάπαυση.
- Κάνε κάποιες ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας για την αποκατάσταση του σωστού μυϊκού ελέγχου της ωμοπλάτης που να στοχεύουν στον Πρόσθιο Οδοντωτό, τον Κάτω Τραπεζοειδή και στη νευρομυϊκή συνεργασία με ασκήσεις. Ο γιατρός ή ο φυσικοθεραπευτής σου θα σου δείξει τις κατάλληλες ασκήσεις για διάταση και ενδυνάμωση των τενόντων του στροφικού πετάλου και των μυών του ώμου.

2. Το σύνδρομο παγωμένου ώμου

Αυτό συμβαίνει όταν μύες, τένοντες και σύνδεσμοι γίνονται άκαμπτοι στον ώμο και καθιστούν κάθε κίνηση επώδυνη και δύσκολη. Ο θύλακος, δηλαδή η σακούλα που προστατεύει την άρθρωση του ώμου, παρουσιάζει φλεγμονή, με αποτέλεσμα να «παγώνει» ο ώμος, να πονά, να περιορίζεται η κινητικότητά του και τελικά να ακινητοποιείται.

Αν πονάς:

- Πολύ βασικό είναι η αποφυγή των δραστηριοτήτων και αυξάνουν τα συμπτώματα. Αυτό βοηθά τον οργανισμό να επουλώσει τους τραυματισμένους ιστούς και να μειώσει την φλεγμονή. Ανάλογα με την κλινική κατάσταση θα χρειαστεί φυσικοθεραπεία, μάλαξη, ηλεκτροθεραπεία, taping, ασκήσεις βελτίωσης της ελαστικότητας των μυών του ώμου, υδροθεραπεία.
- Να θυμάσαι πως η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Γι’ αυτόν το λόγο πρέπει κάθε τραυματισμός του ώμου να αποκαθίσταται πλήρως.

3. Ασβεστοποιός τενοντίτιδα

Αυτό ο γιατρός μπορεί να το διαπιστώσει μόνον με ακτινογραφία, υπερηχογράφημα ή μαγνητική τομογραφία. Αν και δεν είναι απόλυτα διευκρινισμένο τι ακριβώς πυροδοτεί την ασβεστοποίηση συμβαίνει όταν εναποτίθενται άλατα ασβεστίου στον τένοντα του υπερακανθίου ή και του υπακανθίου μυός στον ώμο, τα οποία δεν οφείλονται σε διατροφικούς ή άλλους μεταβολικούς παράγοντες. Εκτιμάται ωστόσο ότι στην κατάσταση αυτή μπορεί να οδηγήσουν επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί ή εκφύλιση του τενοντίου πετάλου.

Αν πονάς:

- Σε πρώτη φάση συστήνεται ανάπαυση και φαρμακευτική αγωγή με αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Ο πόνος συνήθως διαρκεί μερικές μέρες και υποχωρεί, τις περισσότερες φορές, με συντηρητική αγωγή.
- Πιθανότατα ο γιατρός να σου συστήσει τοπικές ενέσεις κορτιζόνης με αναισθητικό και ειδικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας με κρουστικούς υπέρηχους (shockwave therapy).
- Αν αυτό αποτύχει και το πρόβλημα επιμένει είναι αναγκαία η αρθροσκόπηση, προκειμένου να αφαιρεθούν τα ασβεστώματα. Είναι επέμβαση που δεν χρειάζεται να παραμείνεις στην κλινική, βγαίνεις την ίδια μέρα ενώ η μετεγχειρητική αποκατάσταση είναι γρήγορη.

Μυϊκή κόπωση και πόνος προκαλούνται από το γαλακτικό οξύ

Όταν ασκείστε, οι μύες σας απαιτούν ενέργεια για να συσπαστούν.

Οι μύες σας παίρνουν την ενέργεια από ένα μόριο που ονομάζεται τριφωσφορική αδενοσίνη (ATP). Η ATP «γεμίζει» με ενέργεια κατά την κυτταρική αναπνοή (CR). Η κυτταρική αναπνοή περιλαμβάνει την κατανομή της ενέργειας που παράγουν μόρια όπως τα σάκχαρα, οι πρωτεΐνες και τα λίπη. Η κατανομή αυτών των μορίων απελευθερώνει μεγάλες ποσότητες ενέργειας, το οποίο στη συνέχεια αποθηκεύεται σε ATP. Οι μύες σας μπορούν να αποθηκεύσουν μόνο μικρές ποσότητες ATP, και επομένως αυτό θα πρέπει να ξαναγίνετε συνεχώς.

Παραγωγή Γαλακτικού Οξέος

Η κυτταρική αναπνοή μπορεί να χωριστεί σε δύο στάδια: αερόβια αναπνοή που απαιτεί οξυγόνο, και αναερόβια αναπνοή που συμβαίνει όταν οι μύες σας δεν λαμβάνουν αρκετό οξυγόνο. Κατά τη διάρκεια της αερόβιας ή χαμηλής έντασης άσκηση, η παράδοση οξυγόνου στους μύες είναι επαρκής, και ένα μόριο γλυκόζης μετατρέπεται σε διοξείδιο του άνθρακα και 36 μόρια της ATP. Κατά τη διάρκεια της άσκησης υψηλής έντασης, ωστόσο, η παράδοση οξυγόνου στα μυϊκά κύτταρα είναι περιορισμένη. Η γλυκόζη μετατρέπεται σε γαλακτικό οξύ και παράγονται μόνο έξι μόρια ATP.

Η Μυϊκή Κόπωση προκαλείται από την έλλειψη της ATP

Όταν συμμετέχετε σε μια άσκηση υψηλής έντασης, οι μύες σας χρησιμοποιούν την ATP πιο γρήγορα από ότι μπορούν να την ξαναδημιουργήσουν. Η αποθηκευμένη γλυκόζη και η κρεατίνη χρησιμοποιούνται γρήγορα για την παραγωγή ATP και το γαλακτικό από την αναερόβια αναπνοή. Το γαλακτικό οξύ συσσωρεύεται, και οι μύες σας αρχίζουν να υποφέρουν από έλλειψη οξυγόνου. Τελικά, τα αποθέματα της γλυκόζης και της φωσφοκρεατίνης στους μύες σας εξαντλούνται, και οι μύες σας δεν μπορούν να ξαναδημιουργήσουν μόρια ATP. Αυτό προκαλεί μυϊκή εξάντληση και κόπωση. Οι μύες σας ξεμένουν από καύσιμα και θα πρέπει να μειώσετε την ένταση της άσκησης σας.

Ο Μυϊκός Πόνος προκαλείται από Βλάβη

Μετά την άσκηση υψηλής έντασης, μπορεί να νιώσετε πόνο και δυσκαμψία στους μύες σας. Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, το γαλακτικό οξύ δεν είναι η αιτία του μυϊκού πιασίματος και πόνου. Η έντονη φυσική άσκηση προκαλεί μυϊκή βλάβη η οποία οδηγεί στην εμφάνιση Καθυστερημένου Μυϊκού Πόνου (ΚΜΠ). Ο ΚΜΠ είναι ένα σημάδι της ζημιάς του μυϊκού ιστού. Οι μύες σας ανταποκρίνονται στις ζημιές από την ανοικοδόμηση, η οποία με τη σειρά της, προκαλεί τους μύες σας στο να «προσαρμοστούν» με το στρες που προκαλείται από την άσκηση. Τελικώς, αυτό οδηγεί σε βελτιωμένη μυϊκή απόδοση, και δεν θα υποφέρετε από καθυστερημένο μυϊκό πόνο κατά την επανάληψη της άσκησης με παρόμοια ένταση.

Μυϊκή Κόπωση και Πόνος

Κατά τη διάρκεια της άσκησης υψηλής έντασης, το οξυγόνο δεν μπορεί να παραδοθεί στους μύες σας αρκετά γρήγορα, και η έλλειψη οξυγόνου προκύπτει. Ως απάντηση, οι μύες σας στρέφονται σε αναερόβια αναπνοή για την παράγωγή ATP. Κατά τη διάρκεια της έντονης άσκησης, η ATP εξαντλείται πιο γρήγορα από ότι μπορεί να παράγεται στους μύες σας. Η έλλειψη της ATP προκαλεί τους μύες σας να αδειάσουν από ενέργεια, κάτι που ακολουθείται με τη μυϊκή κόπωση. Επιπλέον, η έλλειψη οξυγόνου σε συνδυασμό με την έντονη άσκηση προκαλεί βλάβη στο μυϊκό ιστό. Αυτό οδηγεί στο αίσθημα του πόνου και της δυσκαμψίας στους μύες σας μέρες μετά από μια εντατική άσκηση. Παρά το γεγονός ότι το γαλακτικό οξύ συσσωρεύεται κατά τη διάρκεια της έντονης άσκησης, δεν είναι η άμεση αιτία της μυϊκής κόπωσης και του μυϊκού πόνου.

Πηγή: Livestrong.com via www.fit-blaster.com

1111banner

Τι σημαίνει ο πόνος στο αριστερό χέρι;

Οι μικροενοχλήσεις και τα διάφορα πονάκια στο σώμα είναι φυσικό επακόλουθο της έντονης σωματικής καταπόνησης ή μιας νύχτας κακού ύπνου.

Όμως ένας πόνος που εμφανίζεται ξαφνικά και ανεξήγητα δεν πρέπει ποτέ να παραβλέπεται.

Ο πόνος στο αριστερό χέρι συγκεκριμένα έχει συνδεθεί έντονα με το έμφραγμα, όμως οι καρδιαγγειακές επιπλοκές δεν είναι η μόνη πιθανή αιτία του πόνου στο συγκεκριμένο σημείο του σώματος.

Δείτε ποιες ενδείξεις θα σας βοηθήσουν να αποκωδικοποιήσετε τον πόνο ώστε να λάβετε την κατάλληλη βοήθεια.

1. Έμφραγμα

Όπως ήδη αναφέρθηκε παραπάνω, ο πόνος στο αριστερό χέρι είναι ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά συμπτώματα του εμφράγματος. Το σύμπτωμα αυτό μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι τα νεύρα που ξεκινούν από την καρδιά και αυτά που υπάρχουν στο χέρι αποστέλλουν σήματα στον ίδιο «παραλήπτη», δηλαδή στα ίδια εγκεφαλικά κύτταρα. Αυτό σημαίνει ότι ο εγκέφαλος δεν είναι σε θέση να διακρίνει την ακριβή πηγή του πόνου. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται αντανακλαστικός ή αναφερόμενος πόνος και μπορεί να παρατηρηθεί σε πολλές περιπτώσεις, για παράδειγμα όταν μια διαταραχή στη λειτουργία των νεφρών προκαλεί πόνο στη μέση.

Επιβάλλεται η άμεση επίσκεψη στο νοσοκομείο εάν ο πόνος στο αριστερό χέρι εμφανιστεί ξαφνικά, επιδεινώνεται όσο περνούν τα λεπτά και συνοδεύεται από ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω συμπτώματα:
- δυσφορία στην περιοχή του στήθους
- πόνο, μούδιασμα ή άλλες παρόμοιες ενοχλήσεις στη μέση, στον αυχένα, στο σαγόνι ή χαμηλά στην κοιλιά
- δύσπνοια
- δυσπεψία
- ναυτία ή τάση προς έμετο
- ζαλάδα
- κρύο ιδρώτα ή εξάψεις

2. Στηθάγχη

Στηθάγχη ονομάζεται η δυσφορία ή ο πόνος που νιώθει κάποιος όταν η καρδιά δεν λαμβάνει όσο οξυγόνο χρειάζεται για να λειτουργήσει σωστά. Εκτός από τον πόνο στο αριστερό χέρι, άλλα τυπικά συμπτώματα που εκδηλώνονται σε περίπτωση στηθάγχης είναι οι ενοχλήσεις στους ώμους, στον αυχένα, στην πλάτη ή στο σαγόνι και μια αίσθηση δυσπεψίας.

Η στηθάγχη δεν αποτελεί συνήθως επείγουσα κατάσταση, ωστόσο υποδεικνύει δυσλειτουργία στο καρδιαγγειακό σύστημα (απόφραξη ή στένωση των στεφανιαίων αρτηριών), οπότε πρέπει να αντιμετωπίζεται για να αποφευχθούν μελλοντικές επιπλοκές.

3. Μυοσκελετικός τραυματισμός

Ο πόνος στο αριστερό χέρι έχει πιθανότατα μυοσκελετική προέλευση εάν:
- είναι οξύς και διαρκεί μόνο μερικά δευτερόλεπτα τη φορά
- προκαλείται με την κίνηση και/ή το άγγιγμα
- εντοπίζεται μόνο σε ένα συγκεκριμένο σημείο του χεριού
- δεν συνυπάρχει με άλλα συμπτώματα για αρκετές ώρες ή μέρες

Μερικές από τις συνηθέστερες μυοσκελετικές παθήσεις που εκδηλώνονται με πόνο στο χέρι είναι η θυλακίτιδα και η τενοντίτιδα στον ώμο ή στον αγκώνα (είναι συχνή στους αθλητές), η ρήξη στο στροφικό πέταλο του ώμου, η κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου (εάν επηρεάζει σπόνδυλο κοντά σε νεύρα που επικοινωνούν με το χέρι) και το κάταγμα.

Που οφείλεται ο πόνος στον ώμο;

Αυτό που ο κόσμος αποκαλεί «ώμο» είναι στην πραγματικότητα αρκετές αρθρώσεις που σε συνδυασμό με τένοντες και μυς της περιοχής επιτρέπουν στο άνω άκρο να παρουσιάζει μεγάλο εύρος κίνησης ώστε να εξυπηρετούμαστε.

 

Αυτή η αυξημένη κινητικότητα έχει και το τίμημά της με αποτέλεσμα η περιοχή του ώμου να εμφανίζει αυξημένη νοσηρότητα (πόνο, αστάθεια, δυσκαμψία). Ο πόνος στον ώμο μπορεί να υπάρχει μόνο όταν κινείται η άρθρωση, ή συνέχεια. Μπορεί ακόμη να υπάρχουν περίοδοι που εξαφανίζεται τελείως ή να γίνεται τόσο ισχυρός που ο ασθενής δεν μπορεί να κοιμηθεί και αναζητεί ιατρική βοήθεια.

 

ΑΙΤΙΑ ΠΟΝΟΥ

Τα περισσότερα προβλήματα που αφορούν την περιοχή του ώμου αφορούν περισσότερο τα «μαλακά μόρια» (μυς, συνδέσμους, τένοντες), παρά τα οστά και εμπίπτουν συνήθως σε 3 κατηγορίες παθήσεων:

1. τενοντίτιδες

2. τραυματισμός-αστάθεια

3. αρθρίτιδα

ενώ άλλα σπανιότερα αίτια πόνου μπορεί να είναι οι όγκοι, φλεγμονές και παθήσεις νεύρων.

 

ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑ

Ο τένοντας είναι ένα «κορδόνι» που συνδέει το μυ με το οστό. Η τενοντίτιδα είναι συχνά αποτέλεσμα φθοράς που συμβαίνει με την πάροδο των ετών. Ουσιαστικά υπάρχουν 3 είδη τενοντίτιδας:

1. οξεία τενοντίτιδα σε ένα ήδη «ταλαιπωρημένο» από υπερχρήση τένοντα (λόγω αθλητικών δραστηριοτήτων ή εργασίας)

2. χρόνια τενοντίτιδα που είναι αποτέλεσμα εκφύλισης λόγω ηλικίας

3. ρήξη τένοντα μετά από οξύ τραυματισμό ή εκφύλιση. Πιο συχνή είναι η ρήξη του «στροφικού πετάλου» το οποίο είναι μια συνάθροιση τενόντων που προσφέρει στον ώμο κίνηση και σταθερότητα

 

ΘΥΛΑΚΙΤΙΔΑ

Πολλές φορές η υπερβολική χρήση του ώμου μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη φλεγμονή του θυλάκου («σάκος» με υγρό που βοηθάει στην κίνηση της άρθρωσης μειώνοντας τις τριβές). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αρχικά τον πόνο και τον περιορισμό της κίνησης της άρθρωσης, ενώ μπορεί να καταλήξει σε μεγάλη δυσκαμψία του ώμου, μια κατάσταση που ονομάζουμε «παγωμένο ώμο» και η οποία χρειάζεται ιατρική παρακολούθηση και θεραπεία.

 

ΑΣΤΑΘΕΙΑ

Πολλές φορές μετά από μια βίαιη κίνηση του άνω άκρου μπορεί να συμβεί εξάρθρημα του ώμου. Εφόσον αυτό επαναληφθεί περισσότερες από 2 φορές τότε έχουμε το υποτροπιάζον εξάρθρημα του ώμου. Η κλινική οντότητα που δημιουργείται (η οποία μπορεί να συμβεί και από άλλες καταστάσεις όπως είναι το υπεξάρθρημα του ώμου) ονομάζεται αστάθεια της άρθρωσης του ώμου.

 

ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ

Ο πόνος στον ώμο μπορεί να είναι και το αποτέλεσμα αρθρίτιδας. Υπάρχουν πολλοί τύποι αρθρίτιδας, αλλά γενικά περιλαμβάνουν τη φθορά και εκφύλιση του χόνδρου, τη φλεγμονή, το οίδημα, τη δυσκαμψία και τον πόνο της άρθρωσης. Η αρθρίτιδα μπορεί να σχετίζεται με τραυματισμούς από αθλητικές δραστηριότητες ή την εργασία. Στην προσπάθειά τους οι ασθενείς να μην πονάνε καταφεύγουν συχνά σε περιορισμό της κίνησης του ώμου γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα τη δυσκαμψία της άρθρωσης.

 

ΠΟΤΕ ΖΗΤΟΥΜΕ ΙΑΤΡΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ;

Πολλοί ασθενείς αγνοούν τα πρώτα συμπτώματα του ώμου για καιρό με άσχημα πολλές φορές αποτελέσματα. Σε περίπτωση ενός οξέος τραυματισμού εφόσον ο πόνος είναι έντονος θα πρέπει να εξεταστούμε από γιατρό, ενώ εάν ο πόνος είναι ήπιος μπορούμε να περιμένουμε για λίγες ημέρες. Εάν τα συμπτώματα επιμένουν χρειάζεται διάγνωση και θεραπεία από ορθοπεδικό.

 

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Ο ειδικός θα πρέπει να προσδιορίσει την αιτία του πόνου και να προτείνει την κατάλληλη θεραπεία. Αυτό επιτυγχάνεται με

• τη λήψη ενός καλού ιστορικού (πώς άρχισε ο πόνος, διάρκεια αυτού, άλλα προβλήματα υγείας, επάγγελμα κτλ)

• την ενδελεχή κλινική εξέταση (σημεία πόνου, εύρος κίνησης άρθρωσης, μυική ισχύς κτλ)

• την ακτινολογική εξέταση εφόσον κριθεί αναγκαία

• τη μαγνητική τομογραφία

• άλλες εξετάσεις (ηλεκτρομυογράφημα κτλ)

 

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η θεραπεία περιλαμβάνει την αποφυγή κινήσεων που επιβαρύνουν την συγκεκριμένη πάθηση, φυσικοθεραπεία, απλά παυσίπονα, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, ενδαρθρικές ή περιαρθρικές εγχύσεις κορτιζόνης και τέλος τη χειρουργική επέμβαση.

 

{fcomments}